Εδώ Πολυτεχνείο!

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…

Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…

Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας…»

Αυτά είναι μερικά από τα μηνύματα που εξέπεμπε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των φοιτητών του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Τα γεγονότα λίγο έως πολύ είναι γνωστά παρά τις απέλπιδες προσπάθειες κάποιων να παραποιήσουν την αλήθεια και ταυτόχρονα να κακοποιήσουν την ιστορία. Δεν θα σταθούμε όμως αποκλειστικά στην εξιστόρηση των καθαυτών γεγονότων.

Οι νέοι αυτοί που συγκεντρώθηκαν στους χώρους του Πολυτεχνείου εκείνο το Νοέμβρη αποτελούσαν αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής κοινωνίας κατά την περίοδο της «επταετίας». Άνθρωποι καταπιεσμένοι από την (παράνομη) κυβέρνηση κι εξουσία, ανελεύθεροι να υποστηρίξουν τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω τους. Ζώντας σε ένα αστυνομοκρατούμενο και στρατοκρατούμενο κράτος όπου η κάθε «ύποπτη» κίνησή τους παρακολουθούνταν και καταγραφόταν. Όσοι δεν υπάκουαν στους αντιδημοκρατικούς νόμους και κανόνες της ξενοκίνητης χούντας φυλακίζονταν και βασανίζονταν βάναυσα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που απέκτησαν χρόνια μη ιάσιμα προβλήματα υγείας ή έμειναν παράλυτοι εξαιτίας των βασανιστηρίων της ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Το Πολυτεχνείο υπήρξε, λοιπόν, χώρος συγκέντρωσης και αντίδρασης όλων αυτών των κατατρεγμένων, από την απάνθρωπη εξουσία της εποχής, νέων. Όμως δεν ήταν μόνοι τους. Πολλοί ακόμα Αθηναίοι τους συμπαραστάθηκαν και στάθηκαν στο πλάι τους. Αλλά και πολλοί από όσους δεν είχαν τη δυνατότητα να βρίσκονται στο Πολυτεχνείο συνέδραμαν με διάφορους τρόπους, όπως αποστέλλοντας φαρμακευτικό και άλλο υλικό για τους εξεγερμένους φοιτητές. Είχαν συνεχώς στα ραδιόφωνά τους τη συχνότητα του ραδιοφωνικού σταθμού των φοιτητών και συμπαραστέκονταν έστω και νοερά στον δίκαιο και ένδοξο αγώνα των φοιτητών για ΕΙΡΗΝΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ και ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

Η αντίδραση της χούντας ήταν άμεση και αναμενόμενη. Συλλήψεις, ανακρίσεις, βασανιστήρια και υποχρεωτική στράτευση των αντιφρονούντων. Παρ’ όλα αυτά, η αντίσταση συνεχώς μεγάλωνε και φούντωνε!

******************************************************************************

Το τανκ σπάει την πύλη…

Αίμα, κραυγές, πανικός, πυροβολισμοί…

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΚΟΥΡΕΛΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΔΩΣΕΙ ΟΡΚΟ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΖΩΗ…

Κουρέλι όπως η Ελλάδα της «επταετίας» που αποτελούσε υποτελή δορυφόρο των Αμερικάνων με τα γνωστά αποτελέσματα στο εσωτερικό της χώρας μας, αλλά και τη διχοτόμηση της Κύπρου.

******************************************************************************

Πλέον έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε. Αυτοί οι «αλήτες» και τα «τσογλάνια», όπως αποκαλούσε τότε η χούντα τους εξεγερμένους φοιτητές, κατάφεραν αυτό που για 7 χρόνια φαινόταν ακατόρθωτο: ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! Ο αγώνας τους δικαιώθηκε και έγραψε μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του τόπου. Όπως λαμπρές ήταν και οι σελίδες που γράφτηκαν για τον Λαμπράκη, τον Παναγούλη και όλους τους υπόλοιπους, γνωστούς και άγνωστους, αγωνιστές και ειρηνιστές του έθνους.

Η κληρονομιά του Πολυτεχνείου είναι βαριά! Το μήνυμα του ακούγεται στα αυτιά μας πιο επίκαιρο από ποτέ. Είμαστε «υποχρεωμένοι» να αποτελέσουμε άξιους συνεχιστές αυτών των νέων που έχασαν τη ζωή τους ή τη σωματική ακεραιότητά τους για να υπερασπιστούν ύψιστα ιδανικά και αξίες. Το Πολυτεχνείο δεν είναι απλά μια σχολική εορτή. Είναι δρόμος φωτεινός που πρέπει να μας οδηγεί στους αγώνες μας για καλύτερη Παιδεία, κοινωνική ισότητα, δημοκρατία, ελευθερία. Οι κατακτήσεις επιτυγχάνονται μόνο με αγώνες. Κι αν χρειαστεί κάποτε να μην διστάσουμε να γίνουμε κι εμείς σαν αυτούς τους νέους. ΤΟΥΣ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ!

Read more...

Τα στρουμφάκια προβάλλουν τον Κομμουνισμό (;)

Η θεωρία ότι τα αθώα στρουμφάκια προβάλ­λουν την κομμουνιστι­κή θεωρία κυκλοφορεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ενώ οι συνοδ­ευτικές θεωρίες συνωμοσίας (ο,τι δηλαδή εί­ναι πράγματι φτιαγμένα έτσι από τους σο­βιετικούς για να έχουν τα παιδιά επαφή με τα κομμουνιστικά ιδεώδη) αντικρούονται ώς υπερβολικές, τα σημάδια ότι, ηθελημένα ή μή, το χωριό των αγαπημένων ηρώων των παιδικών μας χρόνων είναι στην πραγ­ματικότητα μιά μικρογραφία της ουτοπι­κής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι αδι­άψευστα. Αρχίζει πρώτα κανείς από το γεγονός ότι το χρήμα απουσιάζει από το στουμφοχωριό. Οι δουλειές έχουν μοιραστεί στα μισά περίπου στρουμφάκια που έχουν στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στην στρουμφοκοινωνία: ο Προκοπής είναι οι εργάτες, ο Κηπευτής (Φάρμερ) είναι η αγροτική τάξη, ο Ζω­γράφος και ο Ντορεμί οι καλλιτέχνες, ο Λιχούδης ο μάγειρας και ο Ράφτης είναι... ο ράφτης. Όλοι αυτοί κάνουν ο καθένας τη δουλειά του για όλα τα στρουμφάκια του χωριού χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Τα άλ­λα μισά στρουμφάκια είναι παραδείγματα ελαττωμάτων που η κοινωνία των στρούμφ βλέπει ως αρνητικά. Ο Χουζούρης έχει την τεμπελιά του, ο Λιχούδης την λαιμαργία, ο Μελένιος τη μα­ταιοδοξία. Τα περισσότερα επεισόδια με κεντρικούς ήρωες τέτοιους χαρακτήρες έχουν ηθικό δίδαγμα το πόσο κακό είναι το αντίστοιχο ελάττωμα για τη στρουμφο-κοινωνία. Και φυσικά το δίδαγμα το εκφράζει πολύ συχνά η συμβουλευτική φω­νή του πάνσοφου Παπαστρούμφ. Ο "κόκκινος πατέρας" όλου του χωριού που φροντίζει για τη ευημερία αλλά και την ισό­τητα στο χωριό, είναι ο μοναδικός αξιωμα­τούχος στο χωριό και ο μοναδικός που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά ανώτερος από οποιοδήποτε άλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένα τα κόκκινα ρούχα του έχουν εμπνεύσει και το (σχεδόν σίγουρα retroacronym) S.M.U.R.F = Socialist Men Under a Red Father. Παρά την οπτική ομοιότητα του όμως με την επίσης γενειοφόρα φιγούρα του Μαρξ ο ρόλος του στη στρουμφο-κοινωνία είναι ο ίδιος με του Στάλιν. Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για τον πα­ραλληλισμό με το σοβιετικό καθεστώς εί­ναι ο Σπιρτουλης. Ο Σπιρτούλης είναι ο Τρότσκι. Λέει ότι είναι βοηθός (και διάδο­χος σε ένα επεισόδιο) του Παπαστρούμφ, αν και σε ένα άλλο επεισόδιο κάνει ένα από τα πραξικοπήματα που έχουν γίνει στο στρουμφοχωριό και γίνεται βασιλιάς απόυσία του παπαστρούμφ (τα μισά στρουμφάκια διοργανώνουν αντίσταση). Και φυσικά το κλασσικό πέταγμα του Σπιρτούλη από το χωριό είναι παραλληλίσιμος με την εξορία του Τρότσκι. Και ο Δρακουμέλ; Απλώς ένας κακός μά­γος που κυνηγάει τα στρουμφάκια για να τα φάει; Να τα φάει από ένα σημείο και μετά γιατί στα αρχικά επεισόδια θέλει να πιάσει έξι από αυτά για να τελειώσει το ξόρκι που δα του επιτρέψει να φτιάξει χρυ­σάφι. Έτσι κάποιος μπορεί να δει το Δρα­κουμέλ σάν ενσάρκωση του καπιταλισμού που σκοπό έχει να καταστρέψει την ουτο­πική κοινωνία των στρούμφ για το κέρδος. Την Ψιψινέλ μπορούμε να τη δούμε ως το προλεταριάτο-τον εξαρτώμενο εργάτη τον οποίο εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο(Δρακουμέλ) ώστε να υλοποιήσει τα σχέδια του. Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα επεισόδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχειρήματα. Το επεισόδιο με τα σοκολατένια νομίσματα είναι το πιό συ­χνά αναφερόμενο. Ο Δρακουμέλ και η μα­μά του στέλνουν το σατανικό σπόρο στην αυλή του Λιχούδη και φυτρώνει ένα δέν­τρο με σοκολατένια νομίσματα τα οποία δοκιμάζει ο Λιχούδης. Μετά αντί να τα μοι­ραστεί με τα άλλα στρουμφάκια (τι πιο φυ­σιολογικό στην κομμουνιστική κοινωνία) τα θεωρεί δικά του (ιδιοκτησία = καπιτα­λισμός) και τα πουλάει στα άλλα στρουμ­φάκια αντί απαραίτητων γι αυτά εργαλεία (τα βάρη του Προκοπή, την τσάπα του κη­πουρού, τα εργαλεία του ξεφτέρη). Χωρίς αυτά η στρουμφοκοινωνία καταρρέει αφού δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα. Η κατά­σταση σώζεται μετά από παρέμβαση του παπαστρούμφ που εξηγεί στο λιχούδη ότι για την κατάσταση φταίει η παράλογη ανά­γκη του να συγκεντρώσει πλούτο.Σε άλλο επεισόδιο η αυτόματη μηχανή πα­ραγωγής φαγητού του Ξεφτέρη οδηγεί τα στρουμφάκια σε υπερκατανάλωση με αποτέλεσμα να εξαντληθούν οι φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ακολουθεί πανικός και την κρίση αποτρέπει ο Παπαστρούμφ μετά από καταστροφή της μηχανής με ένα πενταετές πλάνο*... εεε.. δηλαδή με μια απόθήκη με φαγητό. Πραξικόπημα στο χωριό γίνεται 2 φορές. Μία από τον Σπιρτούλη και μία από τη Στρουμφίτα που θέλει να γίνει "Βασίλισσα για μία μέρα". Και τα δύο καταλήγουν σε μάχη που όμως σταματά ο Παπαστρούμφ βάζοντας τέλος σε ιδέες περί βασιλείας. Η Στρουμφίτα τί ρόλο παίζει; Είναι πλήρως εξισωμένη στο Στρουμφοχωριό, αν και εί­ναι το αντίθετο φύλο και προφανώς τα Στρουμφάκια μοιράζονται και αυτή και αρ­κούνται με μία όπως και τους φυσικούς πόρους, φαγητό κτλ.Επίσης, το παρακάτω γίνεται πιό εμφανές στο Αγγλικό version. Όλα τα στρουμφά­κια αναφέρονται το ένα στο άλλο κολλάνε από πίσω το ʽSmurf' π.χ Papa Smurf, farmer Smurf, Painter Smurf. Κάτι σαν το "Comrade Stalin" δηλαδή. Τέλος να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε πίστη σε θρησκεία ή κάτι άλ­λο στο Στρουμφοχωριό. Συνεπώς ούτε Ιερατείο και ναοί, και "Παπάς" Στρούμφ.

Read more...