Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη Rio+20

Η βιώσιμη ανάπτυξη καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Θεωρείται ως η κατευθυντήρια αρχή για την μακροπρόθεσμη παγκόσμια ανάπτυξη. Η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελείται από τρεις πυλώνες: την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.

Η Διάσκεψη Rio+20 αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο σε μια σειρά από σημαντικές διασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών, στην οποία η “Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Κορυφής 1992/Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη” ήταν το κέντρο, τοποθετώντας τη βιώσιμη ανάπτυξη ως κορυφαία προτεραιότητα στην ατζέντα των Ηνωμένων Εθνών και της διεθνούς κοινότητας.

Στη Διάσκεψη Rio+20, οι ηγέτες του κόσμου, μαζί με χιλιάδες συμμετέχοντες από τις κυβερνήσεις, τον ιδιωτικό τομέα, τις ΜΚΟ και άλλες ομάδες, θα συναντηθούν για να διαμορφώσουν τρόπους για τη μείωση της φτώχειας, την προώθηση της κοινωνικής ισότητας και την εξασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος σε έναν ολοένα και πιο πολυάνθρωπο πλανήτη για να ζήσουμε στο μέλλον που θέλουμε.

Η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (UNCSD) διοργανώνεται κατ’ εφαρμογή του ψηφίσματος 64/236 της Γενικής Συνέλευσης (A/RES/64/236) και θα πραγματοποιηθεί στη Βραζιλία στις 20-22 Ιουνίου 2012, προκειμένου να σηματοδοτήσει την 20η επέτειο της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (UNCED) που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1992, και τη 10η επέτειο της Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (WSSD) που πραγματοποιήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ το 2002. Η Διάσκεψη Rio+20 προσβλέπει στο να είναι μια διάσκεψη με το υψηλότερο δυνατό επίπεδο, συμπεριλαμβάνοντας αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων ή άλλους εκπροσώπους. Η Διάσκεψη θα οδηγήσει σε ένα εστιασμένο πολιτικό έγγραφο.

Η Διάσκεψη θα επικεντρωθεί σε δύο κύρια θέματα:

• Την πράσινη οικονομία στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης για την εξάλειψη της φτώχειας. Η βιώσιμη ανάπτυξη δίνει έμφαση στην ολιστική, δίκαιη και διορατική προσέγγιση στη λήψη αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα. Δεν τονίζει απλώς ισχυρές οικονομικές επιδόσεις, αλλά ενδογενεακή και η διαγενεακή ισότητα. Βασίζεται στην ολοκληρωμένη και ισορροπημένη εξέταση των κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών σκοπών και στόχων τόσο στη δημόσια όσο και την ιδιωτική διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η έννοια της πράσινης οικονομίας εστιάζεται κυρίως στην τομή μεταξύ περιβάλλοντος και οικονομίας.
• Το θεσμικό πλαίσιο για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (UNCED) ήταν μια σημαντική επιτυχία στην ευαισθητοποίηση του κοινού για την ανάγκη ενσωμάτωσης περιβάλλοντος και ανάπτυξης. Στην προπαρασκευαστική διαδικασία για τη Σύνοδο Κορυφής του Ρίο το 1992, υπήρξαν μια σειρά από προτάσεις για τη θεσμική μεταρρύθμιση που να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της βιώσιμης ανάπτυξης. Στη Διάσκεψη εκείνη υιοθετήθηκε μια σειρά κρίσιμων συμφωνιών, συμπεριλαμβανομένης της Διακήρυξης του Ρίο, την Ατζέντα 21, και τις "συμβάσεις Ρίο" (CBD, UNCCD, UNFCCC). Δημιούργησε επίσης νέους διεθνείς οργανισμούς, μεταξύ των οποίων και την Επιτροπή για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, επιφορτισμένη με την συνέχιση της Διάσκεψης του Ρίο, και οδήγησε στη μεταρρύθμιση του Παγκόσμιου Ταμείου Περιβάλλοντος. Δέκα χρόνια αργότερα, η έννοια των τριών αλληλοενισχυόμενων πυλώνων της βιώσιμης ανάπτυξης ενσωματώθηκε στο Σχέδιο Εφαρμογής του Γιοχάνεσμπουργκ 2002 (JPOI). Η ανάγκη να ενισχυθεί το Θεσμικό Πλαίσιο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (IFSD) αναφέρεται στο κεφάλαιο ΧΙ. Η βιώσιμη ανάπτυξη αναγνωρίστηκε ως γενικός στόχος για τα θεσμικά όργανα σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Το Σχέδιο Εφαρμογής του Γιοχάνεσμπουργκ υπογράμμισε την ανάγκη να ενισχυθεί η ενσωμάτωση της βιώσιμης ανάπτυξης στις δραστηριότητες όλων των σχετικών οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών, στα προγράμματα και τα ταμεία, καθώς και στα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η συζήτηση σχετικά με το Θεσμικό Πλαίσιο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη περιέχει και το ρόλο των θεσμικών οργάνων που περιλαμβάνουν τους οικονομικούς και κοινωνικούς πυλώνες, π.χ. εξετάζοντας το πώς θα ενταθούν οι προσπάθειες για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (IFIs) και των πολυμερών τραπεζών ανάπτυξης (MDBs), και του υπόλοιπου συστήματος του ΟΗΕ.

Οι προετοιμασίες για τη Διάσκεψη Rio+20 ανέδειξαν επτά περιοχές που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή. Αυτές περιλαμβάνουν την αξιοπρεπή απασχόληση, την ενέργεια, τις βιώσιμες πόλεις, την επισιτιστική ασφάλεια και τη βιώσιμη γεωργία, το νερό, τους ωκεανούς και την ετοιμότητα για καταστροφές.

Η Διάσκεψη Rio+20 είναι μια κοινή προσπάθεια ολόκληρου του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών. Μια ειδική γραμματεία είναι υπεύθυνη για το συντονισμό και τη διευκόλυνση προσθηκών στην προπαρασκευαστική διαδικασία από όλα τα όργανα του ΟΗΕ. Η Γραμματεία της Διάσκεψης Rio+20 στεγάζεται στο Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ και επικεφαλής είναι ο Γενικός Γραμματέας Sha Zukang, ο οποίος υποστηρίζεται από δύο Εκτελεστικούς Συντονιστές: την Elizabeth Thompson (πρώην Υπουργό Περιβάλλοντος των Μπαρμπάντος) και τον Πρέσβη Brice Lalonde (πρώην Υπουργό Περιβάλλοντος της Γαλλίας). Η προπαρασκευαστική διαδικασία καθοδηγείται από ένα 11-μελές Προεδρείο αποτελούμενο από Πρέσβεις των Ηνωμένων Εθνών από όλες τις περιοχές του κόσμου. Η χώρα υποδοχής, η Βραζιλία, καθοδηγεί τις υλικοτεχνικές προετοιμασίες για τον τόπο διεξαγωγής.

Περισσότερες από 500 παράλληλες εκδηλώσεις που διοργανώνονται από τις κυβερνήσεις, σημαντικές ομάδες, οργανισμούς από το σύστημα του ΟΗΕ και άλλους διεθνείς οργανισμούς θα πραγματοποιηθούν στο RioCentro κατά την PrepCom IIΙ (13-15 Ιουνίου), τις Ημέρες Διαλόγου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξης (16-19 Ιουνίου) και τη Σύνοδο Κορυφής (20-22 Ιουνίου).

Read more...

To vote or not to vote

Παραφράζοντας τη γνωστή φράση από το μονόλογο στον Άμλετ του William Shakespeare, επιχειρώ να καταγράψω την κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό λίγες ώρες πριν από τις κρίσιμες εκλογές της 17ης Ιουνίου. Τις εκλογές που έχουν χαρακτηριστεί ως οι πιο κρίσιμες στην ιστορία της Ελλάδας.

Είναι κοινώς αποδεκτό πως οι εκλογές αυτές θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας μας και όχι μόνο όσον αφορά το ευρώ. Η επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι σίγουρα πολύ δύσκολη για όλους μας ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Αυτό που θα δείξουν τα εκλογικά αποτελέσματα είναι η θέληση και η βούληση του λαού για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις κι όχι για την παραμονή στο ευρώ ή την επιστροφή στη δραχμή.

Η παραμονή στην ευρωζώνη είναι ένα από τα ψευτοδιλήμματα που έθεσαν στην προεκλογική ατζέντα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ για να επιτεθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή κάποιες από τις συνιστώσες του είναι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Προτείνουν δε την άνευ όρων και πάση θυσία παραμονή στο ευρώ παρομοιάζοντας την επιστροφή στη δραχμή σαν ανεπανόρθωτη καταστροφή και όλεθρο! Συμφωνώ κι εγώ (όπως και οι περισσότεροι πολίτες) με την παραμονή στο ευρώ, αλλά όχι με κάθε τίμημα. Δεν έχει νόημα να μείνουμε στην ευρωζώνη με μισθούς 200€. Δεν έχει νόημα να μείνουμε στην ευρωζώνη με νοσοκομεία που δεν έχουν φάρμακα για τους ασθενείς. Δεν έχει νόημα να μείνουμε στην ευρωζώνη όταν οι συνταξιούχοι αυτοκτονούν επειδή δεν μπορούν να αυτοσυντηρηθούν. Δεν έχει νόημα να μείνουμε στην ευρωζώνη όταν μαθητές λιποθυμούν στα σχολεία εξαιτίας της ασιτίας. Δεν έχει νόημα να μείνουμε στην ευρωζώνη αν η ανεργία φτάσει στο 60-70%. Όταν ένας λαός ολόκληρος δεν έχει εργασία, δεν έχει φάρμακα και δεν μπορεί να ταΐσει τα παιδιά του, δεν τον ενδιαφέρει αν τα ΑΤΜ βγάζουν εικοσάευρα ή πεντοχίλιαρα. Αδιαφορεί αν το ψωμί θα το παίρνει με δίευρω που απεικονίζει την Ευρώπη ή με κατοστάρικο που έχει το Μέγα Αλέξανδρο, πολύ απλά γιατί δεν θα έχει τη δυνατότητα να το αγοράσει ανεξάρτητα από το νόμισμα!

Ένα άλλο ζήτημα που μονοπώλησε τις προεκλογικές συζητήσεις είναι η υπεράσπιση ή εναντίωση στο Μνημόνιο! Εκεί είχαμε το εξής παρανοϊκό και τραγελαφικό: αποτυχημένοι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εδώ και δυο χρόνια διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους πως το Μνημόνιο είναι ευλογία για τον τόπο και μοχλός ανάπτυξης, ξαφνικά μετά την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να βρίσκουν αρνητικά σε αυτό. Οι ίδιοι που υποστήριζαν πως το Μνημόνιο δεν επιδέχεται διαπραγμάτευσης, σήμερα επιζητούν την ψήφο του λαού για να διαπραγματευτούν τους όρους του. Μάλιστα, ο Βενιζέλος που λειτούργησε ως “yes man” μπροστά στους Ευρωπαίους αξιωματούχους και δεν μπήκε στον κόπο να διαπραγματευτεί το οτιδήποτε, σήμερα υποστηρίζει πως είναι ο μόνος που μπορεί να συμμετέχει σε επιτυχή διαπραγμάτευση του Μνημονίου. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

Φέτος όλοι ανακάλυψαν πως η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα σε κοιτάσματα! Μιλούν όλοι για ΑΟΖ, εξορύξεις πετρελαίου και αερίου κτλ. Και όλοι δεσμεύονται πως θα τα υλοποιήσουν αν εκλεγούν. Είναι οι ίδιοι που τόσα χρόνια που κυβερνούσαν δεν έκαναν καμία κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση, ενώ “χάρισαν” τα μεταλλεία της Χαλκιδικής... Αυτοί που μιλούσαν για πράσινη ανάπτυξη, ξαφνικά το γυρίζουν σε εξόρυξη πετρελαίων που όλοι ξέρουν πως είναι οικολογικά μη βιώσιμη και θα αποδώσει κέρδη σε 15-20 χρόνια από σήμερα!

Λόγω της Χρυσής Αυγής, το μεταναστευτικό χρησιμοποιήθηκε αρκετά για ψηφοθηρικούς λόγους από τα συντηρητικά δεξιά κόμματα. Ξαφνικά, όλοι ανακάλυψαν πως στην Ελλάδα υπάρχουν μετανάστες και λαθρομετανάστες και προτείνουν ακραίες και ρατσιστικές λύσεις, ενώ τόσα χρόνια τους χρησιμοποιούσαν για φθηνό εργατικό δυναμικό, κυρίως στα ολυμπιακά έργα! Κατηγορούν  το ΣΥΡΙΖΑ πως τους υποθάλπει, ενώ αυτοί ως κυβερνώντες απέτυχαν να ελέγξουν τη λαθρομετανάστευση και την εργασιακή εκμετάλλευση των αλλοδαπών από εγχώριους μεγαλοεργολάβους. Είναι αυτοί που ενώ δηλώνουν αριστεροί ή κεντροαριστεροί εκφράζουν ακροδεξιές απόψεις και δικαιολογούν τις ρατσιστικές επιθέσεις σε αλλοδαπούς!

Είναι προφανές πως στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή συντελείται μια μεγάλη κοινωνική αλλαγή. Οι πολίτες στην πλειοψηφία τους τάσσονται ενάντια σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού με τις αποτυχημένες και λανθασμένες πολιτικές που εφάρμοσαν όλα αυτά τα χρόνια. Ενδεικτικό του πανικού τους είναι και το δημοσίευμα της Financial Times Deutschland στα ελληνικά που ουσιαστικά έκανε διάγγελμα στους Έλληνες και τους καλούσε να μην ψηφίσουν το “δημαγωγό” Τσίπρα, αλλά τον Σαμαρά που το κόμμα του “άσκησε επί δεκαετίες λάθος πολιτική και είναι συνυπεύθυνη για τη σημερινή μιζέρια” (sic). Ανάλογα διαγγέλματα εξαγγέλλονταν στην Ελλάδα κατά την κατοχή και τη χούντα για να φοβίσουν και να καθοδηγήσουν τους πολίτες!

Ο αλαζόνας Βενιζέλος και ο τζογαδόρος (σύμφωνα με τη Ντόρα Μπακογιάννη) Σαμαράς είναι άκρως επικίνδυνοι για τον τόπο και το λαό! Αμετανόητοι για τα χρόνια λάθη τους καλούν τους πολίτες να τους ξαναψηφίσουν για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι οι μόνοι επικίνδυνοι. Όλοι γνωρίζουν πλέον το βίο και την πολιτεία των στελεχών της Χρυσής Αυγής. Επίσης, ο νεοφιλελεύθερος Τζήμερος δείχνει απίστευτη δουλοπρέπεια στη Μέρκελ και “απαξιώνει” να πάρει πτυχίο από την ΑΣΟΕΕ που σπούδαζε...

Το πρόσωπο που, κατά την άποψή μου, ευθύνεται για την μη συγκρότηση κυβέρνησης το προηγούμενο διάστημα είναι ο Φώτης Κουβέλης. Ενώ προεκλογικά είχε δηλώσει πως δεν πρόκειται να συμμετέχει σε κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ξαφνικά επιτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν συμμετέχει κι αυτός και δηλώνει πως δεν θα συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ στο μέλλον! Άλλωστε αν η ΔΗΜΑΡ ήθελε το σχηματισμό κυβέρνησης, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αφού μαζί και με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν συνολικά 168 βουλευτές. Πρώτη φορά στην ιστορία ένα κόμμα καλείται να συμμετέχει σε κυβέρνηση και αρνείται ρίχνοντας την ευθύνη σε ένα άλλο κόμμα επειδή δεν συμμετέχει κι αυτό! Η ανευθυνότητα σε όλο της το μεγαλείο...

Όσοι πιστεύουν πως ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εκλεγούν πρώτοι και σχηματίσουν κυβέρνηση, ως Μεσσίες θα αλλάξουν τα πάντα αμέσως και η Ελλάδα θα γίνει παράδεισος πλανώνται πλάνην οικτράν. Το επόμενο διάστημα είναι πολύ κρίσιμο και δύσκολο ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που θα προκύψει. Το γεγονός, όμως, είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει το μέσο Έλληνα και τις ανησυχίες του. Είναι αυτός που άλλαξε την ατζέντα της πολιτικής διαμάχης και έβαλε ως πρώτο θέμα την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, όταν όλοι οι νεοφιλελεύθεροι υποστήριζαν πως είναι αδιαπραγμάτευτο! Είναι αυτός που έχει κάνει τους νεοφιλελεύθερους ηγέτες της Ευρώπης να τρέμουν πως μπορεί να φέρει την ανάπτυξη στην Ελλάδα χωρίς την εφαρμογή Μνημονίων κι εφαρμοστικών νόμων. Είναι αυτός που έχει στρέψει τα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ (που εξυπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα) εναντίον του και δέχεται απροκάλυπτες και (πολλές φορές) αναίτιες επιθέσεις! Το θέμα δεν είναι αν ο Τσίπρας μιλάει καλά αγγλικά ή κοιτάζει λοξά στην κάμερα. Το θέμα είναι αν ο Τσίπρας θα καταφέρει να βγάλει την Ελλάδα από την ύφεση και να την βάλει και πάλι σε τροχιά ανάπτυξης. Καλώς ή κακώς αυτό το ρόλο καλείται να παίξει ο Τσίπρας.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή μου στη βρετανική Daily Telegraph, η Αγγλίδα δημοσιογράφος μου ζήτησε ένα σχόλιο για την επόμενη μέρα των εκλογών στην Ελλάδα. Αυτό ήταν “οι Έλληνες να μείνουν ενωμένοι και να παλέψουν τη λιτότητα που τους επιβάλλεται”. Ελπίζω όλοι οι Έλληνες να ψηφίσουν ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που τους έφεραν σε αυτή την άθλια κατάσταση. Η αλλαγή για όλη την Ευρώπη μπορεί να ξεκινήσει από εδώ. Το μέλλον θα είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να το παλέψουμε όσο αντέχουμε και να μην παραδώσουμε τα όπλα. Καλές εκλογές και καλή δύναμη... 

Read more...

Will Greece and Spain's youth jobs crisis spread to the UK?

Dimitrios Makrystathis feels let down. A fourth-year engineering student from Greece, he has kept his side of the bargain by studying hard but knows when he graduates next year there will be no decent jobs. Young Greeks are so "pessimistic" about their future they have stopped looking for work, the 23 year-old says.

"It's tragic to be around people who have lost their jobs and don't have enough money for their children. Pensioners don't have enough money to buy medicines. It's not the best environment to grow up in and do something innovative," he says.

Makrystathis is in Geneva for a three-day conference on youth unemployment organised by the International Labour Organisation (ILO), joining 100 other young people from Europe to discuss ways of finding work.

But in reality, he has put his dream of becoming a well-paid software engineer in Greece to one side. He knows he will be overqualified for the jobs on offer when he graduates and his educational background won't match companies' needs.

The so-called "skills mismatch" is a problem many UK employers will recognise. The economic crisis has unmasked structural problems in the supply of candidates in the British labour market, which laid dormant in the boom years, and mean scores of young people leaving university without "job-ready" skills are now finding it difficult to get work.

The gap between supply and demand runs deep into crisis-hit eurozone countries, according to a recent report by the ILO. It is so severe, the ILO in part blames the skills gap for youth unemployment rates above 50pc in Greece and Spain.

But if, as the ILO argues, the skills mismatch has intensified youth joblessness in troubled countries on the continent, what would it take for the UK's young jobless rate – currently at one-in-five – to reach 50pc?

Official figures last week showed eurozone youth unemployment worsened in May, with 3.4m under-25s looking for jobs, an increase of 214,000 from the previous month.

Employers are creating fewer entry-level jobs and young people are increasingly shut out of the labour market, the ILO says. The problem stems from a longer-term trend – in the UK, labour has shifted from production to services, sending traditional entry-level jobs in decline.

Len Shackleton, labour market expert at the Institute of Economic Affairs, points to those countries with consistently low jobless rates, such as Germany, Austria and the Netherlands. Their vocational education system, which steers young people into specific careers, is undoubtedly behind the low jobless numbers, he argues. "These countries appear to have cracked it. Their unemployment rates are half those of the UK," he says.

But then Germany still has a strong manufacturing base compared with the UK, which lends itself to vocational training, he says. It is harder to churn out job-ready candidates for the UK's "knowledge economy".

To help create more entry-level jobs – and avert a crisis on the scale of Greece or Spain – the British Government should get on with overhauling restrictive employment law, he says.

"I don't think we've deregulated enough. When you look at the effect of minimum wages, it has a significant effect on the employment of young people," he says. Again, he hails Germany for exempting some jobs from social security and tax contributions to encourage hiring.

David "Danny" Blanchflower, a former Bank of England Monetary Policy Committee member, takes a different view.

Youth unemployment has risen in the UK and Europe largely because of the lack of demand from employers, he says. "Firms stopped overtime and stopped hiring after the crisis, both in the public and private sector, and all the burden falls on the young," he says.

He agrees there is a "long-running issue" over skills, but argues the drop in demand outweighs this problem.

Blanchflower says the UK will never reach the youth unemployment rates seen in Greece or Spain. "The UK labour market is much more flexible, we have a flexible housing market. In Spain the proportion of 28 year-olds that live with their mum because they cannot get an apartment is really high. They have much bigger structural problems than us, are in deep trouble financially and are not about to have their own central bank printing money," he says.

Katerina Rudiger, skills adviser at the Chartered Institute of Personnel and Development, adds Greece has a real problem of "underemployment", with young people "stuck" in low-paid, temporary jobs because of the inflexibility of the labour market. The UK labour market still has "upwards movement", which will help prevent a crisis on the scale of Greece, she says.

"Older people in Greece tend to leave jobs less; if you've got a job you don't move because there's no flexibility," she says. "It used to be in Europe that you had a degree, you'd get a job. But that's not the reality anymore."

This could explain why many of the young Greeks and Spaniards at the ILO event last month were reluctant to accept temp jobs, as Rudiger says they often don't lead to higher-paid work and can "trap" people in low earnings for life. Makrystathis tells me the biggest thing Greece could do to reverse the crisis is encourage entrepreneurialism. "The state could motivate young people to create their own jobs, especially in tourism or the green economy. Greece has wind and sea, but we don't do anything.

"The Government talks about trying to overcome difficulties but doesn't give appropriate weight to youth."

Until there is a step change, Makrystathis says his best bet in his search for work is to move abroad, to healthier economies like Germany.

Louisa Peacock – The Telegraph

Read more...

6ο Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας είναι μια διετής συγκέντρωση νεαρών ακτιβιστών από όλο τον κόσμο, οι οποίοι επικεντρώνονται στην επέκταση του ρόλου της νεολαίας στη βιώσιμη ανάπτυξη. Η σειρά Παγκοσμίων Συνεδρίων Νεολαίας γεννήθηκε το 1997 μετά από τις απογοητεύσεις της Συνόδου Κορυφής για τη Γη Rio+5, η οποία υπογράμμισε το γεγονός ότι, αντί να αυξάνεται, όπως είχε προτείνει η αρχική Σύνοδος Κορυφής για τη Γη στο Ρίο το 1992, η Αναπτυξιακή Βοήθεια είχε μειωθεί στην πραγματικότητα κατά 17% από το 1992!

Το 6ο Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας θα πραγματοποιηθεί από 4 έως 13 Ιουνίου 2012 στο Rio de Janeiro της Βραζιλίας. Αφορμή για την επιλογή του τόπου και της ημερομηνίας αποτελεί η διοργάνωση της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, γνωστή ως Rio+20, στην ίδια πόλη το διάστημα 20-22 Ιουνίου 2012. Τα προηγούμενα συνέδρια έλαβαν τόπο στη Χαβάη το 1999, το Μαρόκο το 2003, τη Σκωτία το 2005, τον Καναδά το 2008 και την Τουρκία το 2010.

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας δεν είναι απλώς ένα συνέδριο, είναι ένα φεστιβάλ, μια διασκεδαστική και πολύπλευρη σειρά μαθημάτων κατάρτισης, μια άσκηση υποστήριξης για την ανάπτυξη υπό την ηγεσία της νεολαίας, μια σειρά σχεδίων δράσης με τους ντόπιους και πολλά άλλα πράγματα. Τα κύρια συστατικά του είναι οι εκθέσεις, τα σχέδια δράσης, οι κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, τα εργαστήρια δεξιοτήτων, οι ολομέλειες, οι στρογγυλές τράπεζες και οι συζητήσεις. Ταυτόχρονα με το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί το εικονικό Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας, το οποίο θα έχει το δικό του περιεχόμενο του και ευκαιρίες για τη νεολαία, ενώ θα συνδεθεί με το πρόγραμμα του συνεδρίου, τα εργαστήρια, τις συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης και τις παρουσιάσεις.

Ο κύριος στόχος αυτού του συνεδρίου είναι να συνεχίσει να διερευνά την κεντρική ερώτηση των Παγκοσμίων Συνεδρίων Νεολαίας: “Ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός ρόλος που οι νέοι άνθρωποι μπορούν να παίξουν στη βιωσιμότητα;” και να πιέσει τις κυβερνήσεις και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις να θέσουν τη Νεολαία στο επίκεντρο της ανάπτυξης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος της εποχής των Αναπτυξιακών Στόχων για τη νέα Χιλιετία και οι επαγγελματίες της ανάπτυξης αρχίζουν να σκέφτονται πως θα αντικαταστήσουν αυτούς τους στόχους. Στόχος είναι, επίσης, να συγκεντρώσει νέους ανθρώπους από διαφορετικές εθνικότητες και να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη μεταξύ τους για να τους εμπνεύσει και να τους ενδυναμώσει να αναλάβουν δράση σε θέματα όπως η εξάλειψη της φτώχειας, η κλιματική αλλαγή, η ειρήνη, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακόμα, επειδή το συνέδριο αυτό πραγματοποιείται λίγο πριν από το Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Βιώσιμη Ανάπτυξη Rio+20, το συνέδριο αυτό θα επικεντρωθεί στη συμβολή που μπορούν να έχουν οι νέοι στην οικοδόμηση της Πράσινης Οικονομίας.

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας είναι τόσο σημαντικό επειδή είναι μια συγκέντρωση νεαρών ακτιβιστών από όλες τις εκφάνσεις της ζωής -από κάθε χώρα, κάθε οργάνωση, κάθε επάγγελμα, κάθε υπόβαθρο. Δεν χρειάζεται να ανήκουν κάπου για να συμμετέχουν: απλά πρέπει να έχουν εμπειρία πώς να κάνουν τη διαφορά στην κοινότητά τους. Οι νεαροί ακτιβιστές που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας είναι οι ηγέτες, οι οποίοι μεταφέρουν τους ανθρώπους του πλανήτη μας σε έναν βιώσιμο 21ο αιώνα. Μερικοί άνθρωποι αποκαλούν αυτόν τον αιώνα ως τον “τελευταίο αιώνα” -επειδή οι προηγούμενες γενιές ρήμαξαν το περιβάλλον του πλανήτη μας και λεηλάτησαν τους πόρους του, κάποιοι παλαιότεροι σχολιαστές πιστεύουν ότι είναι αδύνατον ο κόσμος να μπορέσει να αντέξει άλλα εκατό χρόνια ανθρώπινης παρουσίας: η δουλειά μας -και η δουλειά του Παγκοσμίου Συνεδρίου Νεολαίας- είναι να αποδείξει πανηγυρικά πως αυτοί οι άνθρωποι κάνουν λάθος!

Read more...

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Εταιρία για την Ανάπτυξη και τη Δημιουργική Απασχόληση των Παιδιών

Η Εταιρία για την Ανάπτυξη και τη Δημιουργική Απασχόληση των Παιδιών (ΕΑΔΑΠ) είναι μη κυβερνητική οργάνωση, η οποία έχει ως κύριο σκοπό να μελετήσει, να προωθήσει και να διαδώσει εκπαιδευτικές καινοτομίες για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων όλων των παιδιών προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας. Η ΕΑΔΑΠ είναι ΜΚΟ αναγνωρισμένη από το Υπουργείο Εξωτερικών (Αριθμός Μητρώου 384, Υ.Δ.Α.Σ.).

Ιδρύθηκε το 1992 από μία ομάδα ειδικών επιστημόνων και από τότε μέχρι σήμερα:

• συμμετέχει σε ευρωπαϊκά και διεθνή δίκτυα
• διεξάγει επιστημονικές έρευνες
• πραγματοποιεί επιμορφωτικά προγράμματα
• εξειδικεύεται στη συνεχή ενδοσχολική επιμόρφωση
• οργανώνει καινοτόμες εκπαιδευτικές δραστηριότητες για μικρά παιδιά
• ενθαρρύνει τη συνεργασία μεταξύ γονέων, εκπαιδευτικών και φορέων
• δραστηριοποιείται σε προγράμματα που προάγουν το σεβασμό στη διαφορετικότητα
• δημιουργεί εκπαιδευτικό υλικό (έντυπο και οπτικοακουστικό)
• οργανώνει ημερίδες, συνέδρια, φεστιβάλ και εκπαιδευτικά ταξίδια
• δημιουργεί εκπαιδευτικά δίκτυα

Όραμα της ΜΚΟ ΕΑΔΑΠ είναι να συμβάλει ουσιαστικά και αποτελεσματικά στην ανάπτυξη και τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, προωθώντας τα δικαιώματά τους, συμβάλλοντας στην αναγνώριση και τον σεβασμό της διαφορετικότητάς τους και αναπτύσσοντας εκπαιδευτικές καινοτομίες και επιστημονική έρευνα γύρω από τα παραπάνω θέματα. Οι στόχοι της οργάνωσης είναι:

• ο σχεδιασμός και η διεξαγωγή επιμορφωτικών προγραμμάτων
• η συνεχής ενδοσχολική επιμόρφωση
• η ανάπτυξη συνεργασίας μεταξύ γονέων, εκπαιδευτικών και φορέων, καθώς και η εμπλοκή τους στη διαδικασία ανανέωσης των εκπαιδευτικών θεσμών
• η προώθηση και η σύνδεση μεταξύ έρευνας δράσης, επιμόρφωσης και καινοτομιών στα προσχολικά και σχολικά ιδρύματα
• η έρευνα και η επιμόρφωση στη διαπολιτισμική αγωγή
• η δημιουργία εκπαιδευτικών δικτύων

Η λειτουργία της ΕΑΔΑΠ, η εκπόνηση των επιμορφωτικών, εκπαιδευτικών και ερευνητικών προγραμμάτων της, καθώς και οι υπόλοιπες δράσεις της υποστηρίζονται από:

• την επιστημονική επιτροπή
• το ευρωπαϊκό επιστημονικό συμβούλιο
• τους συνεργάτες
• τους πιστοποιημένους επιμορφωτές-μεσολαβητές
• τα συνεργαζόμενα μέλη

Τα επιμορφωτικά προγράμματα της ΕΑΔΑΠ βασίζονται στη μεθοδολογία Synergy. Η μαθησιακή διαδικασία των συμμετεχόντων ολοκληρώνεται μέσα από θεωρητική ανάλυση, βιωματικά εργαστήρια και πρακτικές εφαρμογές στο χώρο εργασίας.

Η ΜΚΟ ΕΑΔΑΠ συνεργάζεται με εθελοντές, ανάλογα με τις δράσεις της. Οι εθελοντές μπορούν να βοηθήσουν:

• στη σωστή λειτουργία του γραφείου της ΜΚΟ (γραμματειακή υποστήριξη, διαχείριση δανειστικής βιβλιοθήκης, εξωτερικές εργασίες, κλπ.)
• στην οργάνωση και πραγματοποίηση εκδηλώσεων (ημερίδες, συνέδρια, σεμινάρια, παιδικά φεστιβάλ)

Περισσότερες πληροφορίες:

Εταιρία για την Ανάπτυξη και τη Δημιουργική Απασχόληση των Παιδιών

Δ. Λαερτίου 13, 10446 Αθήνα

Τηλ.:  2108224487

Fax:  2108847232

e-mail:  info@eadap.gr

www.eadap.gr

Read more...