Τουρκία: Ακροβατώντας ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση

“Πώς θα χαρακτηρίζατε την Τουρκία, ανατολικό ή δυτικό κράτος;” Αυτή είναι μια ερώτηση που δύσκολα μπορεί να απαντήσει ξεκάθαρα οποιοσδήποτε ενημερωμένος πολίτης αυτού του πλανήτη! Ίσως εν τέλει να μην υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση… Τα πράγματα δείχνουν (και είναι) πολύπλοκα. Η Τουρκία είναι μια χώρα που ακροβατεί ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση και οι λόγοι δεν είναι μόνο γεωγραφικοί. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα αρκετοί παρατηρούν πολλές αλλαγές στην εξωτερική της πολιτική και όχι μόνο.. Ο υπαίτιος είναι ένας: ο Ερντογάν.

Μόλις το 2001 ιδρύθηκε το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) από ένα ρεύμα μεταρρυθμιστών που αποσπάσθηκαν από το παλαιό ισλαμικό κόμμα της Αρετής (Fazilet Partisi) όταν αυτό τέθηκε εκτός νόμου. Ηγέτης του αναδείχθηκε αμέσως ο Ερντογάν δηλώνοντας πως “το ΑΚΡ δεν είναι ένα πολιτικό κόμμα με θρησκευτικό άξονα”, πράγμα που αποδείχθηκε ψευδές στη συνέχεια. Το ΑΚΡ είναι ένα κεντροδεξιό συντηρητικό κόμμα και κατάφερε να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του 2002 με ποσοστό άνω του 34%! Το έτος-σταθμός, όμως, για τον Ερντογάν και τη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας είναι το 2003. Τότε κατάφερε να αναλάβει την πρωθυπουργία λόγω ενός δικαστικού κωλύματος που υπήρχε το 2002… Στις αντίστοιχες εκλογές του 2007 ο Ερντογάν εδραιώθηκε οριστικά και άνετα στην πρωθυπουργία με ποσοστό που άγγιξε το 47%.

Όλα αυτά τα χρόνια η Τουρκία έχει να επιδείξει μια στροφή σχεδόν 180 μοιρών στις σχέσεις της με τα δυτικά και τα ανατολικά κράτη. Από κράτος-δορυφόρος των ΗΠΑ επιχειρεί να αποκτήσει το ρόλο του περιφερειακού ηγέτη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο! Ο Ερντογάν φαίνεται πως άλλαξε τις προτεραιότητες του σύγχρονου τουρκικού κράτους και αντί να “παρακαλάει” για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρήκε άλλο δρόμο για την ενδυνάμωση του ρόλου της χώρας του. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε κα η γειτνίαση με το το Ιράν. Ποιός θέλει να έχει άσχημες σχέσεις με μια χώρα που απειλεί με πυρηνικό πόλεμο θεούς και δαίμονες; Κανείς και φυσικά ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν. Ίσως έτσι εξηγείται και η αλλαγή στάσης της Τουρκίας απέναντι στον χρόνια στρατηγικό της σύμμαχο, το Ισραήλ. Ο Ερντογάν είχε δείξει τις προθέσεις του στο Οικονομικό Φόρουμ της Ελβετίας όταν αποχώρησε επιδεικτικά και εξαπολύοντας μύδρους ενάντια των Ισραηλινών και του πρωθυπουργού τους. Η αιματοβαμμένη αποστολή προς τη Γάζα ήταν απλώς η αφορμή… Άλλωστε, ο τουρκικός λαός στην πλειοψηφία του κατά τη διακυβέρνηση του Ερντογάν ξεκίνησε να ενδιαφέρεται για τα δίκαια του Παλαιστινιακού λαού, ενώ πριν θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν απαθής και αδιάφορος. Πρόσφατα, ο Τούρκος πρωθυπουργός επέκρινε τις μουσουλμανικές χώρες για την απροθυμία τους να βοηθήσουν το Πακιστάν έπειτα από τις καταστροφές που υπέστη λόγω των πλημμυρών…

Δεξί χέρι του Ερντογάν αυτά τα χρόνια είναι ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ο υπουργός εξωτερικών. Ο εμπνευστής του δόγματος των “μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες”, αλλά και του επεκτατικού νεοοθωμανισμού… Στα πλαίσια του πρώτου δόγματος εντάσσονται και κάποιες “κινήσεις καλής θέλησης” προς την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαία η επαναλειτουργία της Παναγίας Σουμελά ή οι διαρροές πως θα αρθεί το casus belli για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Παράλληλα, επιχειρείται η προσέγγιση βαλκανικών κρατών, όπως η Αλβανία και η Βοσνία, για σύναψη στρατηγικών συμμαχιών στα πλαίσια του “ειρηνικού επεκτατισμού”. Πρέπει να τονιστεί πως ο Νταβούτογλου είναι περισσότερο τεχνοκράτης και λιγότερο θρησκόληπτος από τον Ερντογάν. Γι’ αυτό άλλωστε (άτυπα) έχουν ουσιαστικά χωρίσει τους τομείς επιρροής και προσέγγισης. Ο μεν Νταβούτογλου τη Δύση, ο δε Ερντογάν την Ανατολή. Μάλιστα, δεν αποκλείεται ο επόμενος πρωθυπουργός της Τουρκίας να είναι ο Νταβούτογλου με πρόεδρο τον Ερντογάν…

Εκτός, όμως, από τα εξωτερικά ζητήματα υπάρχουν πολλά εσωτερικά ζητήματα που εκκρεμούν και αναζητούν λύσεις. Πρώτο και κυριότερο η διαμάχη με τους Κούρδους που αποζητούν την αυτονόμηση και ανεξαρτησία τους. Στις ανατολικές περιοχές της Τουρκίας υπάρχει σε εξέλιξη ένας καθημερινός πόλεμος με πολλές απώλειες και για τις δυο πλευρές! Υπάρχουν θέματα μειονοτήτων που δεν επιλύονται με βασικές τις ελληνικές και αρμένικες διεκδικήσεις. Ο Ερντογάν, όμως, έχει χάσει και τα ερείσματά του σε μεγάλο μέρος του λαού. Τείνει να μετατρέψει την κεμαλική Τουρκία σε ισλαμική δημοκρατία. Ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που προσπάθησε να υποβαθμίσει ο Κεμάλ κατά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας είναι το Ισλάμ. Αντιθέτως, ισχυροποίησε το ρόλο του στρατού και τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Ο Ερντογάν θα μπορούσε κανείς να πει πως ακολουθεί αντίστροφη διαδρομή! Ισχυροποιεί το Ισλάμ και τη θέση του στο κράτος, ενώ προσπαθεί να “ροκανίσει” τη θέση των στρατηγών στην κοινωνία και την πολιτική ζωή της χώρας. Η αποκάλυψη της Εργκένεκον είναι μια βάση για την επιτυχή κατάληξη των σχεδίων του… Αν η πλειοψηφία των Τούρκων συνταχθεί στο πλευρό του Ερντογάν και υοθετήσει τις αντιλήψεις του, τότε η γειτονική χώρα θα μπει σε μια νέα φάση της ιστορίας της: τον μετα-Κεμαλισμό… Το δημοψήφισμα της 12^ης Σεπτεμβρίου θα αποτελέσει, ίσως, την έναρξη της νέας αυτής περιόδου αν το αποτέλεσμά του είναι συντριπτικό υπέρ του Ερντογάν.

Με όλη αυτή τη στάση της θα ενταχθεί τελικά η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Οι απόψεις διίστανται. Κάποιοι υποστηρίζουν πως οι Ευρωπαίοι πρέπει άμεσα να προσεγγίσουν και να εντάξουν την Τουρκία στην ΕΕ τώρα που δεν έχει προλάβει να ισχυροποιηθεί και δεν έχει αποκτήσει ακόμη στενούς δεσμούς με τα ισλαμικά κράτη της Μέσης Ανατολής. Άλλοι υποστηρίζουν πως η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ γιατί διαφέρει από τα υπόλοιπα κράτη με βάση χρόνιες ιστορικές, εθνολογικές και θρησκευτικές διαφορές. Το μόνο βέβαιο είναι πως η Τουρκία έχει πολύ δρόμο να κάνει ακόμα για να καταφέρει να εισχωρήσει στην ΕΕ. Βασικό ζήτημα (για εμάς) είναι η αναγνώριση της Κύπριακής Δημοκρατίας. Με λίγα λόγια, η Τουρκία απαιτεί από ένα κράτος-μέλος να μην διεκδικεί την οντότητά του! Επίσης, πρέπει να κατευνάσουν οι εσωτερικές διαμάχες και να υπάρξει ενίσχυση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Πάντως, ακόμα κι αν όλα αυτά συμβούν, δύσκολα οι Ευρωπαίοι θα δεχθούν να ανοίξουν τα σύνορά τους σε εκατομμύρια Τούρκους εργάτες να μετακινηθούν ελεύθερα εντός ΕΕ. Ήδη, οι Τούρκοι αποτελούν τη μεγαλύτερη μεταναστευτική εθνοτική ομάδα της Ευρώπης, ενώ οι Γάλλοι ακόμα “μετανιώνουν” για την ένταξη της Πολωνίας και τους “Πολωνούς υδραυλικούς” που δέχτηκαν στη χώρα τους…

Εν κατακλείδι, ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου προσπαθούν να χτίσουν μια ευρωπαϊκή χώρα ισλαμικού τύπου. Μια χώρα ισχυρή και με μεγάλη έκταση, αλλά πολλά ανόμοια χαρακτηριστικά στον πληθυσμό της. Οραματίζονται να δημιουργήσουν έναν “γίγαντα”. Στο μέλλον και στην πράξη θα αποδειχτεί αν αυτός ο “γίγαντας” είναι ισχυρός ή έχει γυάλινα πόδια…

Read more...

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης

Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης είναι Περιβαλλοντική Μη Κυβερνητική Οργάνωση πανελλήνιας εμβέλειας, η οποία δραστηριοποιείται για την προστασία του Ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος συνεχώς από το 1951. Έχει ως αποστολή της να ενημερώνει και να ευαισθητοποιεί τόσο τους Έλληνες όσο και αυτούς που αγαπούν την Ελλάδα για τη φυσική κληρονομιά της χώρας μας και να προχωρεί σε δράσεις για τη προστασία της. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι υπέγραψε για λογαριασμό της χώρας μας τη Συνθήκη του Ραμσάρ για τους υγροτόπους, πρωτοστάτησε στη δημιουργία Εθνικών Δρυμών και στην προστασία φυτών, ζώων, βιοτόπων.

Σήμερα δραστηριοποιείται σε τέσσερις άξονες: περιβαλλοντική εκπαίδευση, προγράμματα προστασίας της φύσης, παρεμβατική προστασία και γενικότερη ευαισθητοποίηση του κοινού. Για να επιτελέσει την αποστολή της βασίζεται σε εκτεταμένο δίκτυο επιστημόνων και εθελοντών. Η οικονομική της στήριξη προέρχεται από τις συνδρομές και δωρεές μελών, χορηγίες ιδρυμάτων και επιχειρήσεων και, για συγκεκριμένα προγράμματα προστασίας της Φύσης, κρατική και διακρατική οικονομική ενίσχυση.

Η ΕΕΠΦ εκπροσωπεί στην Ελλάδα το Ίδρυμα για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (FEE) και το Centre Naturopa του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι επίσης μέλος σημαντικών διεθνών περιβαλλοντικών οργανισμών: IUCN, EEB, ECNC, EUCC και άλλων. Συνεργάζεται στενά με άλλες Ελληνικές Περιβαλλοντικές ΜΚΟ σε κοινούς στόχους, καθώς και με φορείς του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για το έργο της έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ίδρυμα Ford.

Ως εκπρόσωπος του FEE, είναι ο Εθνικός χειριστής του διεθνούς προγράμματος “Γαλάζιες Σημαίες”, για την προστασία των οργανωμένων παραλιών και των τουριστικά ανεπτυγμένων ακτών της χώρας μας. Χειρίζεται το διεθνές αυτό πρόγραμμα στην Ελλάδα από το 1992. Η “Γαλάζια Σημαία”, σύμβολο ποιότητας, απονέμεται με αυστηρά κριτήρια σε παράκτιους Δήμους ή ξενοδοχειακές μονάδες που διαχειρίζονται οργανωμένες ακτές και μαρίνες. Το πρόγραμμα στοχεύει σε καθαριότητα θάλασσας και ακτής, ασφάλεια και σωστές υπηρεσίες προς λουόμενους και επισκέπτες, περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και ενεργό προστασία του παράκτιου χώρου. Το 2010, απονεμήθηκαν στην Ελλάδα 430 “Γαλάζιες Σημαίες” για 421 ακτές και 9 μαρίνες, που την κατέταξαν 2η στον κόσμο. Επίσης, από το 2009, διαχειρίζεται και το ειδικό διεθνές πρόγραμμα “The Green Key”, που αποδίδει το ομώνυμο σήμα οικολογικής ποιότητας (eco-label) σε επιχειρήσεις του Τουριστικού τομέα. Κατά την πρώτη, πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος αυτού, βραβελυτηκαν με το Green Key 52 ξενοδοχειακές μονάδες από όλη την Ελλάδα.

Προσφέρει από το 1972 στην Εκπαιδευτική Κοινότητα πέντε διαχρονικά Προγράμματα-Πανελλήνια Δίκτυα- Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, εγκεκριμένα από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Στα δίκτυα αυτά συμμετείχαν τη σχολική χρονιά 2008-2009 περίπου 1.500 σχολεία (Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια) από όλη την Ελλάδα. Σε κάθε δίκτυο Π.Ε. εκδίδεται και παρέχεται δωρεάν στην εκπαιδευτική κοινότητα το κατάλληλο ενημερωτικό και εκπαιδευτικό υλικό, καθώς και η συνεχής υποστήριξη με πληροφορίες ή συμβουλές. Στα δίκτυα αυτά προσφέρουν εθελοντικώς την πολύτιμη συνεργασία τους περί τους 150 Εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, είτε ως μέλη των Συντονιστικών Επιτροπών, είτε ως υπεύθυνοι για την κάθε σχολική ομάδα.

Η ‘Προστασία Φύσης’ έχει χειριστεί, μόνη ή σε συνεργασία με άλλες περιβαλλοντικές ΜΚΟ πανελλήνιας εμβέλειας, διάφορα προγράμματα προστασίας της φύσης. Η ‘Προστασία Φύσης’ εκδίδει το 64σέλιδο τριμηνιαίο περιοδικό “Η Φύση”, που περιέχει ποικιλία επίκαιρων άρθρων για θέματα φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και αναφορές στις δραστηριότητές της. Για τους εκπαιδευτικούς και μαθητές, εκδίδει το περιοδικό “Το Φυλλαράκι”. Εκδίδει επίσης βιβλία για τη Φύση, newsletters προγραμμάτων και άλλα ενημερωτικά έντυπα. Οργανώνει ενημερωτικές εκδρομές για μέλη και φίλους της Εταιρίας σε περιοχές με ενδιαφέρον φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και διαλέξεις ή άλλες εκδηλώσεις με ενημερωτικό, περιβαλλοντικό περιεχόμενο. Στα ιδιόκτητα γραφεία της, στο κέντρο της Αθήνας, προσφέρει, σε κάθε ενδιαφερόμενο, τη χρήση αρκετά εκτεταμένης βιβλιοθήκης για θέματα περιβάλλοντος.

Έχει επίσης καθιερώσει το Βραβείο «Βύρωνα Αντίπα», το οποίο απονέμεται σε άτομο ή μη κρατική οργάνωση που έχει συμβάλει αποτελεσματικά, διαχρονικά και με ανιδιοτέλεια στην προστασία της Ελληνικής φύσης και του περιβάλλοντος. Ανάμεσα στους βρβαευμένους των περασμένων ετών αναφέρονται ο κ. Μιχαήλ Δεκλερής, τ. Πρόεδρος του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, ο Δήμαρχος Τήλου, ο φιλέλλην φυσιοδίφης και συγγραφέας Hellmut Bauman, η οργάνωση περίθαλψης αγρίων πτηνών ‘Αλκυόνη’, οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ ‘Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ορνιθολόγική και WWF Ελλάς, η ‘Φιλοδασική Ένωση Αθηνών’, ο κ. .Luc Hoffman, ιδρυτής και Πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Πρεσπών κ.α.

Περισσότερες πληροφορίες

Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης

Νίκης 20, 105 57 Αθήνα

Τηλ.:  2103224944, 2103314563

Fax:  2103225285

e-mail:  info@eepf.gr

http://www.eepf.gr

Read more...