Habemus Papam! Σκηνές που μόνο από το Βατικανό
έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ζήσαμε την εβδομάδα που μας πέρασε. Η Βασιλική του
Αγίου Πέτρου αντικαταστάθηκε από το Προεδρικό Μέγαρο, οι πιστοί Ρωμαιοκαθολικοί
από τους δημοσιογράφους και τους πολίτες που καθηλώθηκαν μπροστά από τις τηλεοράσεις
τους και τελικά Πάπας-πρωθυπουργός εξελέγη ο Λουκάς Παπαδήμος…
Όλες τις προηγούμενες
μέρες τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα και δημοσιογραφικά συγκροτήματα
χρησιμοποίησαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο προκειμένου να παραιτηθεί από την
πρωθυπουργία ο Γ. Παπανδρέου. Βουλευτές-γλάστρες και υπουργοί-υπάλληλοι “απειλούσαν”
πως θα ρίξουν την κυβέρνηση και ζητούσαν δέσμευση από τον πρωθυπουργό πως θα
παραιτηθεί άμεσα για να του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης… Ο σουρεαλισμός σε όλο του
το μεγαλείο στα βουλευτικά έδρανα και τα τηλεοπτικά παράθυρα!
Θα αναρωτηθεί κανείς:
Έπρεπε να μείνει ο Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργός; Σαφώς και όχι! Στα δυο χρόνια
που κυβέρνησε έδρασε με άκρως νεοφιλελεύθερο τρόπο αντίθετο με τις αρχές και τις
αξίες του ΠΑΣΟΚ και των ψηφοφόρων που τον εξέλεξαν. Υπέπεσε σε αρκετά σοβαρά
λάθη στη διάρκεια της θητείας του και πορεύτηκε με ανάξιους και ανίκανους
συνεργάτες. Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Ο Παπανδρέου έπρεπε να ανατραπεί δημοκρατικά
με προσφυγή στις κάλπες, είτε έκανε δημοψήφισμα, είτε όχι! Η δημοκρατία έχει
κανόνες και αυτοί καταπατήθηκαν εμφανέστατα αυτές τις μέρες.
Ο Παπαδήμος έχει πλούσιο
βιογραφικό στον χώρο της τραπεζοοικονομικής με σπουδές στο ΜΙΤ στη μηχανική και
τα οικονομικά. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομικός εμπειρογνώμων στην Ομοσπονδιακή
Τράπεζα των ΗΠΑ. Το διάστημα 1985-1993 ήταν οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας
της Ελλάδος. Το 1993 διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον
επόμενο χρόνο διοικητής της Τράπεζας παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος
ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία
αποχώρησε το 2010. Επίσης, έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού
Νομισματικού Ιδρύματος (1994-1998), πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής
Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής
Κοινότητας (1993-1995) κ.ά. Παράλληλα, ακολουθούσε ακαδημαϊκή καριέρα και από
το 2010 ήταν οικονομικός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου.
Αυτός είναι ο νέος μας εντολοδόχος
πρωθυπουργός! Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων τον χαρακτηρίζουν ως Μεσσία και
προσπαθούν να διαμορφώσουν κατάλληλα την κοινή γνώμη παρουσιάζοντας
δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν να έχει ποσοστό αποδοχής μεγαλύτερο του 70%. Με
άλλα λόγια, 7 στους 10 πολίτες εγκρίνουν για πρωθυπουργό τους έναν άγνωστο μέχρι
χθες σε αυτούς τραπεζίτη που τον επέβαλλαν ετσιθελικά τα δημοσιογραφικά
συγκροτήματα και ο Καρατζαφέρης…
Ο Παπαδήμος είναι
τεχνοκράτης. Αυτό παραδόξως πολλοί το θεωρούν πλεονέκτημα. Όποιος ανατρέξει σε
ένα οποιοδήποτε ελληνικό λεξικό θα δει πως τεχνοκράτης είναι ο “ανώτερος
διοικητικός υπάλληλος, ειδικός επιστήμονας ή πολιτικός, ο οποίος ασκεί το
λειτούργημά του με γνώμονα τις υπαρκτές οικονομικές συνθήκες και απαιτήσεις,
χωρίς να προτάσσει ως κριτήριο τις συνέπειες των επιλογών του για τον ανθρώπινο
παράγοντα”. Με άλλα λόγια, δουλειά του τεχνοκράτη Παπαδήμου είναι η διαχείριση
του κράτους και του χρέους που αυτό έχει, αλλά αδιαφορώντας για τους πολίτες
και τις συνθήκες διαβίωσής και επιβίωσής τους! Όπως άλλωστε είχε τονίσει και ο
Ανδρέας Παπανδρέου το 1975: “Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει
τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις
κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου βγάλει τη
δουλειά. Λοιπόν τεχνοκράτης δεν είναι ουδέτερη λέξη”. Ένας τεχνοκράτης, λοιπόν,
μας διοικεί σήμερα…
Ξεφεύγοντας από
γενικότητες και αναφερόμενοι στον ίδιο τον Παπαδήμο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως
ήταν αυτός ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος που πανηγύριζε πλάι στο Σημίτη
την είσοδο στο Ευρώ, αφού είχαν προηγηθεί τα γνωστά “μαγειρέματα” των στοιχείων
για να εισέλθουμε στην Ευρωζώνη. Άλλωστε, για αυτά τα greek statistics μας
χλευάζουν και μας κατηγορούν σήμερα οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι… Είναι, επίσης, ο οικονομικός
σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που μας οδήγησε σε μνημόνιο, ΔΝΤ, μεσοπρόθεσμο κτλ.
Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Παπαδήμος ήταν ενάντια στο κούρεμα του
χρέους που τώρα θα κληθεί να υπερασπιστεί! Δεν είναι τυχαίο πως η διευθύντρια
του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ ανέμενε δέσμευση του Παπαδήμου πως αποδέχεται το κούρεμα
του χρέους για να συγχαρεί τη νέα κυβέρνηση… Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα
κατανοητό πως ο Παπαδήμος δεν είναι η απάντηση στην κρίση και η λύση της, αλλά
μέρος της κρίσης. Είναι ένας από τους συνδημιουργούς της!
Η στελέχωση της κυβέρνησης
του εντολοδόχου Παπαδήμου μόνο δυσάρεστες εκπλήξεις προκάλεσε! Είναι μακράν χειρότερη
από αυτή του Γ. Παπανδρέου. Με στελέχωση από δεξιά και ακροδεξιά στοιχεία να
πλαισιώνουν τους νεοφιλελεύθερους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που παρέμειναν δεν μπορεί
κανείς να ελπίζει και σε πολλά για το μέλλον. Ο Α. Σαμαράς όντας πιστός στις μικροκομματικές
σκοπιμότητες ανάγκασε τους βουλευτές της ΝΔ που υπουργοποιήθηκαν να παραιτηθούν,
ώστε η ΝΔ τυπικά να μην μετέχει στην κυβέρνηση και να μην χάσει τον τίτλο της αξιωματικής
αντιπολίτευσης! Παρόλα αυτά πήρε δύο σημαντικά υπουργεία, το Εξωτερικών και το
Εθνικής Άμυνας. Ο Καρατζαφέρης φαίνεται πως είναι ο πιο κερδισμένος καθώς έχει
υπό την επιρροή του τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων και τον
υφυπουργό Ναυτιλίας. Θέσεις πολύ σημαντικές αν αναλογιστεί κανείς τις επαφές
των στελεχών αυτών με επιχειρηματικούς και εφοπλιστικούς κύκλους, καθώς και
μεγαλοεργολάβους δημοσίων έργων που είναι παράλληλα ιδιοκτήτες και μέτοχοι δημοσιογραφικών
συγκροτημάτων…
Η υπουργοποίηση του
Βορίδη, του Γεωργιάδη και των υπολοίπων στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. αποτελούν πλήγμα
στην αξιοπιστία της κυβέρνησης, της χώρας και της δημοκρατίας εν τέλει. Είναι
αδιανόητο δεδηλωμένοι οπαδοί της χούντας, υποστηρικτές ακραίων και ρατσιστικών
αντιλήψεων να καταλαμβάνουν υπουργικό θώκο! Είναι ενδεικτική η αντίδραση των
Γάλλων σοσιαλιστών. Επίσης, με δεδομένες τις ακραίες θέσεις τους αποτελεί
μεγάλο ρίσκο η τοποθέτησή τους σε “ευαίσθητα” υπουργεία, όπως το Εθνικής Άμυνας.
Το κόμμα του 5,63% στις πρόσφατες εκλογές έφτασε να καθορίζει τις πολιτικές
εξελίξεις στη χώρα μας…
Η κυβέρνηση ευρείας δεξιάς
και ακροδεξιάς συνεργασίας του Παπαδήμου επανέφερε στο προσκήνιο πολιτικούς που
είχαν εξαφανιστεί για χρόνια από τα δρώμενα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νέος υπουργός
Εσωτερικών Τάσος Γιαννίτσης. Πρώην σύμβουλος στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, στο
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και σε διάφορες άλλες επιχειρήσεις. Μέλος της
Οικονομικής Επιτροπής του ΟΟΣΑ (1993-2000) και Οικονομικός Σύμβουλος του
Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στο διάστημα 1994-2000. Υπήρξε Υπουργός Εργασίας και
Κοινωνικών Ασφαλίσεων (2000-2001), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-2004)
και Υπουργός Εξωτερικών (2004). Μάλιστα, το Δεκέμβριο του 2009 παραιτήθηκε από μέλος
του ΔΣ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη για να αναλάβει Πρόεδρος του ΔΣ
στα Ελληνικά Πετρέλαια. Άλλος ένας τεχνοκράτης και οικονομικό στέλεχος της “αμαρτωλής”
περιόδου Σημίτη με τα greek
statistics
και με διασυνδέσεις σε δημοσιογραφικά συγκροτήματα…
Είναι ευρέως αποδεκτό πως
ιδανικός ηγέτης δεν έχει υπάρξει, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Ο Μεσσίας δεν
πρόκειται να έχει το πρόσωπο του Παπαδήμου. Καλό είναι να το καταλάβουν όλοι οι
Έλληνες αυτό σύντομα. Οι οιωνοί, πάντως, δεν είναι οι καλύτεροι δυνατοί! Εν
τέλει ο Παπαδήμος, όπως και όλοι, θα κριθεί στην πράξη. Τα βιογραφικά από μόνα τους
δεν ασκούν πολιτική…
