Μεσογειακοί Αγώνες 2013: Το ιστορικό μιας (ακόμα) αποτυχίας

Ήδη από τις 20 Ιουνίου διεξάγονται στη Μερσίνη της Τουρκίας οι 17οι Μεσογειακοί Αγώνες, οι οποίοι θα διαρκέσουν ως τις 30 Ιουνίου. Ελάχιστοι εκτός του αθλητικού χώρου στην Ελλάδα γνωρίζουν τη διεξαγωγή ή ακόμα και την ύπαρξη των αγώνων αυτών. Σε αυτό συνέβαλλε καθοριστικά και το κλείσιμο της ΕΡΤ που είχε (όπως πάντα) αναλάβει να τους μεταδώσει τηλεοπτικά.

Οι αγώνες αυτοί δεν είναι κάτι το καινούργιο ή πρόσφατο στην ιστορία του αθλητισμού. Το 1948, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, ο τότε Πρόεδρος της Αιγυπτιακής Ολυμπιακής Επιτροπής Muhammed Taher Pasha πρότεινε την ιδέα για τη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων που θα ένωναν τις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Η ιδέα του έγινε αποδεκτή με θέρμη κι έτσι το 1951 διοργανώθηκαν οι 1οι Μεσογειακοί Αγώνες στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με 10 συμμετέχουσες χώρες. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, οι αγώνες καθιερώθηκε να διεξάγονται κάθε 4 χρόνια και σήμερα στους Μεσογειακούς Αγώνες της Μερσίνης συμμετέχουν περισσότεροι από 4.000 αθλητές από 24 χώρες σε 27 διαφορετικά αθλήματα.

Σίγουρα οι Μεσογειακοί Αγώνες υπολείπονται αρκετά σε αίγλη και προβολή των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για αμελητέα διοργάνωση. Διεξάγονται, συνήθως, σε περιφερειακές παραθαλάσσιες πόλεις και έχουν συμβάλλει κατά το παρελθόν στην αθλητική και τουριστική τους προβολή. Για την Ελλάδα θα ήταν ακόμα μια αθλητική διοργάνωση που συμμετέχει, αν δεν είχε μεσολαβήσει το φιάσκο με την ανάληψη της διοργάνωσης.

Έχοντας κεκτημένη ταχύτητα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και παρακαταθήκη την επιτυχημένη διοργάνωση των 11ων Μεσογειακών Αγώνων 1991 στην Αθήνα, η Ελλάδα διεκδίκησε τη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων του 2013. Με σκοπό να δοθεί μεγαλύτερη ώθηση στην περιφέρεια και να αξιοποιηθούν οι ολυμπιακές τους εγκαταστάσεις, ο Βόλος και η Λάρισα επελέγησαν και έθεσαν από κοινού υποψηφιότητα για την ανάληψη της διοργάνωσης. Έτεροι διεκδικητές ήταν η Ριέκα της Κροατίας και η Μερσίνη της Τουρκίας. Στη δεύτερη ψηφοφορία, ο Βόλος και η Λάρισα επικράτησαν οριακά της Ριέκας με 37-34 ψήφους και ανέλαβαν τη διοργάνωση των αγώνων τον Οκτώβριο του 2007. Η Ελλάδα με τη στήριξη αρκετών κυβερνητικών στελεχών και αθλητικών παραγόντων, αλλά κυρίως με τον προϋπολογισμό των 385 εκατομμυρίων ευρώ φιλοδοξούσε να επαναλάβει τον “άθλο” του 2004.

Όλα αυτά στην προ κρίσης Ελλάδα της ευφορίας. Τον Ιανουάριο του 2011, ο προϋπολογισμός μειώθηκε στα 126 εκατομμύρια ευρώ, ενώ γίνονταν προσπάθειες να φτάσει ακόμα και στα επίπεδα των 50-60 εκατομμυρίων ευρώ. Συνέπεια αυτού ήταν η μεγάλη καθυστέρηση στην κατασκευή των απαιτούμενων έργων. Ένα από αυτά, ίσως το σημαντικότερο, ήταν η ανέγερση του “μεσογειακού χωριού” που θα φιλοξενούσε 6.000 αθλητές. Στο φάκελο διεκδίκησης είχαν συμπεριληφθεί δυο τέτοια χωριά, ένα στο Βόλο και ένα στη Λάρισα. Το κόστος του εκτιμήθηκε στα 150 εκατομμύρια ευρώ και η ματαίωση της ανέγερσης ήταν αναπόφευκτη. Για να μειωθεί το κόστος, η κυβέρνηση αντιπρότεινε τη διαμονή των αθλητών σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, φοιτητικές εστίες και κρουαζιερόπλοια που θα κόστιζε μόλις 15 εκατομμύρια ευρώ!

Η μη σχολαστική τήρηση του χρονοδιαγράμματος και η ματαίωση υποβληθέντων έργων ανάγκασε τη Διεθνή Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων να αφαιρέσει τη διοργάνωση των αγώνων από το Βόλο και τη Λάρισα. Μετά από διαδικτυακή ψηφοφορία, επελέγη η Μερσίνη της Τουρκίας για να αντικαταστήσει το Βόλο και τη Λάρισα στη διοργάνωση των αγώνων. Με δυο χρόνια προετοιμασία και αφού ξόδεψε συνολικά περίπου 157 εκατομμύρια για την ανέγερση αθλητικών εγκαταστάσεων και άλλων υποδομών, η Μερσίνη διοργανώνει αυτές τις ημέρες τους Μεσογειακούς Αγώνες...

Η Ελλάδα με την αποτυχία αυτή δεν έχασε μόνο το γόητρο και το κύρος της. Το όλο φιάσκο κόστισε περισσότερα από 4 εκατομμύρια ευρώ για τις λειτουργικές ανάγκες της οργάνωσης, το κόστος διεκδίκησης και λοιπές υποχρεώσεις! Φυσικά, το ποσό αυτό δεν μπορεί να επιστραφεί.

Οι τοπικοί πληθυσμοί στο Βόλο και τη Λάρισα αντέδρασαν έντονα. Η διεξαγωγή των αγώνων στη Θεσσαλία θα αποτελούσε σίγουρα πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών, ενώ θα ενισχυόταν άμεσα και έμμεσα η (προσωρινή) απασχόληση στα κατασκευαστικά έργα. Η ανάπτυξη του αεροδρομίου της Νέας Αγχιάλου και η σύνδεση με την Εγνατία Οδό θα έβαζε για τα καλά στο χάρτη των μεταφορών τη Θεσσαλία, ενώ τα διάφορα έργα ανάπλασης θα αναβάθμιζαν την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Αυτή θα ήταν, υπό εξαιρετικές συνθήκες, η θετική συνεισφορά των αγώνων...

Κανείς δεν μπορεί, όμως, να αμφισβητήσει πως οι αγώνες θα αποτελούσαν εν τέλει περιττή πολυτέλεια για τη χώρα σε μια περίοδο αυστηρής λιτότητας. Χωρίς συγκεκριμένο και βιώσιμο πλάνο ανάπτυξης, η διοργάνωση μόνο πρόσκαιρα οφέλη θα είχε για τη Θεσσαλία και την Ελλάδα γενικότερα. Μετά από τις αλόγιστες σπατάλες των Ολυμπιακών Αγώνων, οι αρμόδιοι φορείς θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικοί και οργανωμένοι στη διεκδίκηση ανάλογων διοργανώσεων, αθλητικών ή μη. Η τότε κυβέρνηση (Καραμανλή) επεδίωξε να αναλάβει άλλη μια υπερκοστολογημένη αθλητική διοργάνωση χωρίς σαφές πλάνο δράσης και η αποτυχία της ήταν θέμα χρόνου.

Οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 είναι άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση πολιτικού φιάσκου που έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά λίστα από αντίστοιχες αποτυχίες τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Αποτυχία δεν αποτελεί η μη διοργάνωσή της, αλλά η κακοδιαχείριση που τη συνόδευσε. Με υπέρογκους προϋπολογισμούς και στόχους εκτός πραγματικότητας δεν μπορεί καμία αντίστοιχη διοργάνωση να επιτύχει. Ας γίνει, τουλάχιστον, αυτή η αποτυχία μάθημα για την επόμενη φορά που θα επιδιώξουμε σαν χώρα την ανάληψη κάποιας σημαντικής διοργάνωσης...

Read more...

Περί ΕΡΤ...

“Η ΕΡΤ είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης. Και αυτό τελειώνει σήμερα!” Με αυτά τα λόγια, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου ανακοίνωσε στις 11 Ιουνίου το κλείσιμο της ΕΡΤ και την άμεση απόλυση των περίπου 2.600 εργαζομένων της. Η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ιδρύθηκε (ως Ε.Ι.Ρ.) το 1938 και αποτελεί τον εθνικό δημόσιο φορέα ραδιοτηλεόρασης. Εκτός από τους τρεις τηλεοπτικούς σταθμούς, λειτουργεί 28 ραδιοφωνικούς σταθμούς, εκδίδει ένα περιοδικό και διαχειρίζεται μουσικά σύνολα με ορχήστρες και χορωδία.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ ως Ανώνυμη Εταιρεία συνοδεύτηκε και από διακοπή στην εκπομπή σήματος. Οι δέκτες “μαύρισαν” και οι Έλληνες βίωσαν κάτι που ούτε στυγνές χούντες στον τρίτο κόσμο δεν έχουν τολμήσει να πράξουν ως τώρα. Ακόμα και όταν κατοχικές δυνάμεις ή δικτάτορες καταλαμβάνουν την κρατική ή δημόσια τηλεόραση η εκπομπή σήματος δεν παύει. Στη Ελλάδα του 2013, όμως, η “δημοκρατική” κυβέρνηση αποφάσισε να το πράξει αψηφώντας τις συνέπειες και χτυπώντας ευθέως τη δημοκρατία! Οι αντιδράσεις σαφώς ήταν έντονες από όλο τον κόσμο. Πρώτη η EBU (Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση), της οποίας η ΕΡΤ αποτελεί το πρώτο της μέλος, αντέδρασε στο κλείσιμο και το “μαύρο”. Ακολούθησαν μεγάλες εφημερίδες, αλλά και πολιτικοί, όπως ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz. Η απάντηση στελεχών της Νέας Δημοκρατίας σε αυτές τις αντιδράσεις είναι πως η EBU το μόνο που κάνει είναι η διοργάνωση της Eurovision και πως ιδιοκτήτες των ξένων ΜΜΕ (του BBC περιλαμβανομένου) είναι έμποροι όπλων! Θα ήταν άκρως ενδιαφέρον να μας μετέφερε ο αγγλικός λαός (και ιδιοκτήτης του BBC) την άποψή του για τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών...

Πέρα, όμως, από το “μαύρο” στις οθόνες, για ποιο λόγο έκλεισε η ΕΡΤ; Σύμφωνα με την κυβέρνηση, στην ΕΡΤ υπήρχε αδιαφάνεια, σπατάλη και η εταιρεία ήταν ελλειμματική. Κι όμως, η ΕΡΤ έχει πλεόνασμα περίπου 41 εκατομμύρια ευρώ! Το 2011 είχε επίσης πρωτογενές πλεόνασμα 63 εκατομμυρίων ευρώ. Οι μισθοί των δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων δεν ξεπερνούν τα λογικά πλαίσια, ενώ σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηρίζονται χαμηλοί. Οι μόνοι υπάλληλοι που απολαμβάνουν υψηλές αποδοχές είναι τα διευθυντικά στελέχη και οι ειδικοί σύμβουλοι που αμφότεροι διορίζονται από τους πολιτικούς προϊσταμένους της ΕΡΤ, δηλαδή τον κ. Κεδίκογλου...

Πολλοί ήταν αυτοί οι οποίοι χάρηκαν με το κλείσιμο της ΕΡΤ γιατί δεν θα είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν πια το ανταποδοτικό τέλος των 51,6 ευρώ το χρόνο. Σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν θεσπίσει ανταποδοτικό τέλος και όσες δεν το έχουν κάνει λειτουργούν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση με κρατική χρηματοδότηση. Συγκρινόμενο μάλιστα με τις υπόλοιπες χώρες, το ανταποδοτικό τέλος της ΕΡΤ είναι από τα πιο χαμηλά. Παρόλα αυτά, από τα 300 εκατομμύρια που πληρώνουν οι πολίτες για το τέλος, τα 75 εκατομμύρια πάνε στο Λειτουργό Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, τα 40 εκατομμύρια στο Υπουργείο Οικονομικών και δεκάδες εκατομμύρια σε ΦΠΑ. Με άλλα λόγια, η ΕΡΤ εισπράττει περίπου το 50% από τις εισφορές των πολιτών. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως και πάλι σε μερικές εβδομάδες το ανταποδοτικός τέλος θα επανέλθει για λογαριασμό της ΝΕΡΙΤ...

Μεγάλη συζήτηση γίνεται και για τους 2.600 περίπου υπαλλήλους της ΕΡΤ. Κανείς δεν αναφέρει πως το 2008 οι εργαζόμενοι ξεπερνούσαν τους 4.750. Πολλοί από το κυβερνητικό στρατόπεδο υποστηρίζουν πως το BBC λειτουργεί με λιγότερους υπαλλήλους και παράγει πρόγραμμα υψηλότερης ποιότητας. Προφανώς δεν γνωρίζουν πως το BBC έχει 23.000 υπαλλήλους και έσοδα που αγγίζουν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ! Συνεπώς, ουδεμία ουσιαστική σύγκριση μπορεί να γίνει.

Η τηλεθέαση της ΕΡΤ είναι ένα ακόμα σημείο τριβής. Σίγουρα κανένας από τους τρεις σταθμούς δεν είναι συνεχώς πρώτος σε τηλεθέαση, αλλά τα ποσοστά είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή. Κατά τη διάρκεια αθλητικών μεταδόσεων, ξένων σειρών και ταινιών ή ορισμένων εκπομπών η ΕΡΤ ξεπερνά κατά πολύ σε τηλεθέαση τους ιδιωτικούς σταθμούς. Δεν θα πρέπει, όμως, σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε πως ο αυτοσκοπός της δημόσιας τηλεόρασης δεν είναι η υψηλή τηλεθέαση. Εκπομπές λόγου και τέχνης, επιστημονικές εκπομπές ή ακόμα και κάποιες αθλητικές διοργανώσεις δεν θα μεταδίδονταν ποτές από ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς λόγω χαμηλής τηλεθέασης. Η ΕΡΤ έχει υποχρέωση να παραμείνει δίπλα στον πολιτισμό, να τον αναδείξει και να τον προβάλλει. Το πλούσιο αρχείο της, άλλωστε, αποτελεί πολύτιμο σύμμαχο σε αυτή την προσπάθεια!

Η ΕΡΤ δεν μπορεί να συγκρίνεται με τους ιδιωτικούς σταθμούς μόνο με όρους αγοράς. Έχει υποχρέωση να εκπέμπει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε νησί, σε κάθε χωριό. Σε ορισμένα μέρη της χώρας, πλην της ΕΡΤ τα υπόλοιπα διαθέσιμα κανάλια είναι τουρκικά, σκοπιανά, αλβανικά και βουλγαρικά. Είναι αυτή που ενημερώνει τους Έλληνες του εξωτερικού για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Πέρα από τους σταθμούς της, μεταδίδει το πρόγραμμα του Deutsche Welle, του BBC και του ΡΙΚ. Οι ραδιοφωνικές συχνότητες της ΕΡΤ είναι χρήσιμες στις Ένοπλες Δυνάμεις, ενώ έως και τα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων μεταδίδονται μέσω αυτής. Στο ενημερωτικό κομμάτι, οφείλει να μεταδίδει αμερόληπτα τα όσα γίνονται στη Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο, ενώ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δίνει βήμα σε όλα τα κόμματα που κατέρχονται στις εκλογές.

Η κυβέρνηση δρώντας αυταρχικά δεν ανοίγει την ΕΡΤ ούτε και μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Έχουν περάσει τόσες ημέρες από αυτήν και η ΕΡΤ συνεχίζει να εκπέμπει πειρατικά. Όλο αυτό θυμίζει παλιές μαύρες εποχές για τη δημοκρατία και τη χώρα που οι πολίτες ενημερώνονταν από το BBC και το Deutsche Welle κατά τη διάρκεια της Κατοχής και της Χούντας αργότερα... Ο συμβολισμός μόνο τρόμο προκαλεί στους δημοκράτες πολίτες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκόσμια. Η κυβέρνηση δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στην εκδικητική της μανία. Το παραδέχτηκε, άλλωστε, και ένα στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Η ΕΡΤ έκλεισε επειδή οι δημοσιογράφοι και τεχνικοί της επέδειξαν απροθυμία στην υποστήριξη και υπερπροβολή της κυβέρνησης. Το success story του Σαμαρά δεν προβλήθηκε, όπως και όσο ο ίδιος θα ήθελε, μέσα από τη δημόσια τηλεόραση και όλοι μας βλέπουμε το αποτέλεσμα της απροθυμίας αυτής. Η κυβέρνηση, όντας παντελώς ανίκανη να κάνει σοβαρές μεταρρυθμίσεις και να εξυγιάνει ορθολογικά την ΕΡΤ, την κλείνει για ρεβανσισμό. Ποιος αλήθεια πιστεύει πως η ΝΕΡΙΤ θα έχει κριτήρια αξιοκρατίας στις προσλήψεις και δεν θα προσλαμβάνεται όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη ή τη Μεσσηνία γενικότερα;

Χιλιάδες κόσμου βρίσκονται από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ στο Ραδιομέγαρο και τα υπόλοιπα κτήρια της ανά την επικράτεια. Τους επιτίθενται λέγοντας πως υποστηρίζουν 2.600 βολεμένους αργόμισθους τη στιγμή που υπάρχουν 1,2 εκατομμύρια άνεργοι. Η άποψη αυτή μόνο λογική δεν είναι! Θα κερδίσουν κάτι ή θα βρουν δουλειά οι ήδη άνεργοι αν απολυθούν 2.600 επιπλέον εργαζόμενοι; Σαφέστατα όχι! Καθημερινά έχουμε εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, απολύσεις απόρροια της επιβαλλόμενης λιτότητας. Ο απλός κόσμος δεν ξεχωρίζει τους εργαζόμενους της ΕΡΤ από τους υπόλοιπους εργαζόμενους ή ανέργους. Αντιστέκεται στο “μαύρο” και στο συμβολισμό που αυτό έχει για τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ελευθεροτυπία...

Read more...

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας

Σήμερα, σε όλο τον κόσμο περίπου 10,5 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί και κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Από αυτά τα παιδιά, τα 6,5 εκατομμύρια είναι ηλικίας μεταξύ 5 και 14 ετών, ενώ το 71% είναι κορίτσια. Τα παιδιά αυτά ασχολούνται με την καθαριότητα, το σιδέρωμα, το μαγείρεμα, την κηπουρική, τη φροντίδα άλλων παιδιών και τη φροντίδα ηλικιωμένων για λογαριασμό των αφεντικών και όχι της οικογένειάς τους.

Η οικιακή εργασία δεν είναι ο μόνος τομέας παιδικής εργασίας. Εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο απασχολούνται σε εργασίες που τους στερούν την επαρκή υποχρεωτική εκπαίδευση, την υγεία, τον ελεύθερο χρόνο και τις βασικές ελευθερίες, δηλαδή παραβιάζουν τα δικαιώματά τους. Η πλειοψηφία των παιδιών αυτών είναι άμεσα εκτεθειμένα στις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας, όπως η εργασία σε επικίνδυνα περιβάλλοντα, η δουλεία, η καταναγκαστική εργασία, οι παράνομες δραστηριότητες, καθώς και η συμμετοχή σε ένοπλες συγκρούσεις.

Τι είναι, όμως, η παιδική εργασία και γιατί είναι παράνομη; Η παιδική εργασία είναι η εργασία που τα παιδιά δεν θα πρέπει να κάνουν επειδή είναι πολύ μικρά για να εργαστούν και θα πρέπει να παρακολουθούν την υποχρεωτική εκπαίδευση. Επίσης,  αν τα παιδιά βρίσκονται σε ηλικία εργασίας, επειδή είναι επικίνδυνη ή ακατάλληλη για αυτούς. Οι βασικοί λόγοι που οδηγούν στην παιδική εργασία είναι η αυξανόμενη φτώχεια, η εισοδηματική ανασφάλεια, οι τοπικές παραδόσεις, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η έλλειψη δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και η έλλειψη πολιτικής βούλησης, ιδίως στα κράτη του λεγόμενου “τρίτου κόσμου”.

Αναγνωρίζοντας τη δεινή θέση των εργαζόμενων παιδιών, το 2002 η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας καθιέρωσε τη 12η Ιουνίου ως “Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας”. Σκοπός της είναι η αύξηση της ευαισθητοποίησης, της ενημέρωσης και του ακτιβισμού για την πρόληψη και καταπολέμηση της παιδικής εργασίας στο οικονομικό, αλλά και στρατιωτικό πεδίο. Η δημιουργία αυτής της παγκόσμιας ημέρας βασίζεται στις Συμβάσεις 138 και 182 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι οποίες αφορούν το κατώτατο όριο ηλικίας για την απασχόληση, καθώς και τις μορφές παιδικής εργασίας. Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας παρέχει τη δυνατότητα να αποκτήσουν περισσότερη υποστήριξη οι κυβερνήσεις, οι κοινωνικοί εταίροι, η κοινωνία των πολιτών και άλλοι φορείς, όπως σχολεία, ομάδες νέων και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην εκστρατεία κατά της παιδικής εργασίας σε όλο τον πλανήτη.

Τα στατιστικά είναι χαρακτηριστικά και ανησυχητικά. Παρόλο που το διάστημα 2004-2008 σημειώθηκε μείωση 12,3% της παιδικής εργασίας, εκτιμάται πως 215 εκατομμύρια παιδιά συνεχίζουν να είναι θύματα της παιδικής εργασίας. Μάλιστα, τα 115 εκατομμύρια από αυτά σε επικίνδυνες εργασίες!

Μέχρι στιγμής, όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα και πολλοί διεθνείς οργανισμοί έχουν αναλάβει δράση. Ήδη, από το 1989 ξεκίνησε το πρώτο πρόγραμμα καταπολέμησης της παιδικής εργασίας, υπό την εποπτεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, σε χώρους εναπόθεσης απορριμμάτων στις Φιλιππίνες. Το ίδιο έτος, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία υπογραμμίζει τη σημασία της καταπολέμησης της παιδικής εργασίας.

Αργότερα, το 1992, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας δημιούργησε το “Διεθνές Πρόγραμμα για την Εξάλειψη της Παιδικής Εργασίας” (International Programme on the Elimination of Child Labour - IPEC) με απώτερο στόχο της σταδιακή εξάλειψη της παιδικής εργασίας, η οποία επρόκειτο να επιτευχθεί με την ενίσχυση της ικανότητας των χωρών για την αντιμετώπιση του προβλήματος και την προώθηση ενός παγκόσμιου κινήματος για την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας. Το IPEC, αυτή τη στιγμή, δραστηριοποιείται σε 88 χώρες, με τις ετήσιες δαπάνες να ξεπερνούν τα 61 εκατομμύρια δολάρια το 2008. Στα πλαίσια του προγράμματος αυτού, έχουν υλοποιηθεί ήδη περισσότερες από 4000 δράσεις στην Αφρική, στα αραβικά κράτη, την Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική. Πρόκειται ξεκάθαρα για το μεγαλύτερο πρόγραμμα του είδους του στον κόσμο και το μεγαλύτερο ενιαίο επιχειρησιακό πρόγραμμα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.

Για να καταφέρει όλη αυτή η προσπάθεια να αποφέρει καρπούς, θα πρέπει να ενισχυθεί πρωτίστως η εκπαίδευση. Τα παιδιά σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να κάνουν πλήρη χρήση του δικαιώματός τους για τη βασική (τουλάχιστον) εκπαίδευση. Όλα τα κράτη θα πρέπει να εξασφαλίζουν την ψήφιση και εφαρμογή σχετικής νομοθεσίας που θα προστατεύει τα παιδιά, στην εκάστοτε χώρα, από τα δίχτυα της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης. Σύμμαχος των οργανώσεων και οργανισμών που αγωνίζονται για την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας θα πρέπει να είναι και ο εργατικός τομέας. Εργοδότες, εργαζόμενοι και συνδικάτα θα πρέπει να συμβάλλουν προς την κατεύθυνση αυτή με κάθε τρόπο.

Ο δρόμος για την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας παγκόσμια είναι δύσβατος και σίγουρα όχι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τα παιδιά σε όλο τον κόσμο πρέπει να προστατεύονται επαρκώς και να μην πέφτουν θύματα της παιδικής εργασίας. Διεκδικούν μόνο το αναφαίρετό τους δικαίωμα: να μεγαλώσουν σε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο...

Read more...

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Φαρμακοποιοί του Κόσμου

Η οργάνωση “Φαρμακοποιοί του Κόσμου” ιδρύθηκε το 1996 στην Αθήνα από μια ομάδα 24 Ελλήνων φαρμακοποιών, ενώ αναγνωρίστηκε επίσημα σαν ανεξάρτητη Μη Κυβερνητική Ανθρωπιστική Οργάνωση (ΜΚΟ) στις 27 Νοεμβρίου του 1997. Τα ιδρυτικά μέλη οδηγηθήκαν στην απόφαση δημιουργίας της, συνειδητοποιώντας ότι ο σημερινός κόσμος χαρακτηρίζεται πολλές φορές από ατομικισμό ή και αδιαφορία και ότι η επιθυμία προσφοράς είναι ουσιαστικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, ενώ είναι αναγκαίος ο συντονισμός των προσπαθειών προς την κατεύθυνση αυτή.

Χωρίς να διεκδικούν τίτλους ότι είναι κάτι μοναδικό, οι “Φαρμακοποιοί του Κόσμου” πιστεύουν ότι καλύπτουν ένα κενό που αφορούσε τον εθελοντισμό και τους φαρμακοποιούς της χώρας μας. Εκτός από επιστήμονες, οι φαρμακοποιοί έχουν δυνατότητα να προσφέρουν κοινωνικό έργο κινητοποιώντας και άλλους ενδιαφερόμενους ευαισθητοποιημένους πολίτες, καταθέτοντας το μερίδιο ανθρωπιάς που τους αναλογεί προς τις ευπαθείς ομάδες πληθυσμών (παιδιά, γυναίκες, πρόσφυγες).

Βασικοί στόχοι της οργάνωσης, η οποία λειτουργεί αποκλειστικά σε εθελοντική βάση, είναι:

• Η συλλογή, η αγορά, ο έλεγχος και η συσκευασία ιατροφαρμακευτικού υλικού με σκοπό να προωθηθεί δωρεάν σε άτομα, ομάδες ή νοσηλευτικούς φορείς εντός και εκτός της χώρας, μέσω συνοδευόμενων αποστολών από μέλη της οργάνωσης.
• Αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας ή άλλων κοινωνικών προβλημάτων, ανεξάρτητα, ή σε συνεργασία με άλλους φορείς και οργανώσεις.
• Μελέτη και επιστημονική καταγραφή τέτοιων προβλημάτων αλλά και ανταλλαγή των σχετικών πληροφοριών με εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς.
• Εκπαίδευση και συμμετοχή των μελών, αλλά και οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερόμενου, στην άμεση αντιμετώπιση υγειονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που προκύπτουν.
• Συστηματική προσπάθεια για την κινητοποίηση των φαρμακοποιών και των υπόλοιπων υγειονομικών (ή μη) της χώρας μας, στην προσφορά γενικότερου ανθρωπιστικού έργου.

Οι “Φαρμακοποιοί του Κόσμου” λειτουργούν σαν απόλυτα αυτόνομη ΜΚΟ και βαθμιαία αναπτύσσουν συνεχώς την δράση τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ συνεργάζονται με άλλες παρεμφερείς οργανώσεις και διεθνείς οργανισμούς (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγεία, Ερυθρός Σταυρός, κ.ά.). Είναι γνωστό ότι η γενική εκτίμηση προς μια εθελοντική οργάνωση, αναγνωρίζεται από την συνεχή κοινωνική παρουσία της και ολοκληρώνεται με την τελική αποδεδειγμένη αναγνώριση του έργου της. Σε μία καμπή για την εξελικτική πορεία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οι “Φαρμακοποιοί του Κόσμου” πιστεύουν ότι η κινητοποίηση του ευαισθητοποιημένου ανθρώπινου δυναμικού και όχι ο απόλυτος επαγγελματισμός, είναι που μπορεί να διατηρήσει ελκυστικό το όραμα του εθελοντισμού.

Μέλος της Οργάνωσης “Φαρμακοποιοί του Κόσμου” μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε επιθυμεί με αίτησή του ανεξάρτητα από την επιστημονική ή επαγγελματική του απασχόληση. Τα μέλη των “Φαρμακοποιών του Κόσμου” υπερβαίνουν πλέον τα 550 (Κύπρος, Ζάμπια, Τανζανία, ΗΠΑ, Ν. Αφρική) σε ομάδες ή μεμονωμένα μέλη, αλλά και με εκπροσωπήσεις και παραρτήματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσημες εκπροσωπήσεις των “Φαρμακοποιών του Κόσμου” υπάρχουν ήδη σε πόλεις της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Καλαμάτα, Βόλο, Ρόδο) αλλά και στο εξωτερικό. Τα 2 επίσημα αναγνωρισμένα παραρτήματα των “Φαρμακοποιών του Κόσμου” που έχουν ήδη ιδρυθεί είναι στην Κύπρο (Λευκωσία) και στην Ζάμπια (Λουσάκα). Τα έσοδα των “Φαρμακοποιών του Κόσμου” προέρχονται από συνδρομές μελών και φίλων της οργάνωσης.

Περισσότερες πληροφορίες:

Φαρμακοποιοί του Κόσμου

Υψηλάντου 41, 16675 Γλυφάδα

Τηλ.:  2109623845, 2103816720

Fax:  2109652386

e-mail:  worldpharmacists@yahoo.com
www.worldpharmacists.org

Read more...