22 Ιουλίου: Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα των Εγκλημάτων Μίσους

22 Ιουλίου 2011: Ο Anders Behring Breivik έχει βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό του να αιματοκυλήσει τη Νορβηγία. Στις 15:26 εξερράγη βόμβα στο κέντρο του Όσλο σκοτώνοντας 8 άτομα και τραυματίζοντας περισσότερα από 200. Μόλις δυο ώρες αργότερα, στις 17:26, ο δράστης ντυμένος ως αστυνομικός, μπήκε στην κατασκήνωση της πολιτικής νεολαίας του Εργατικού Κόμματος που γινόταν στο νησί Utøya και άνοιξε πυρ. Ο απολογισμός αυτής της επίθεσης ήταν 69 νεκροί και περισσότεροι από 100 τραυματίες.

Οι επιθέσεις αυτές αποτελούν μαύρη σελίδα στην ιστορία όχι μόνο της Νορβηγίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις αξίες της πολυπολιτισμικότητας, της ανοχής στο διαφορετικό και της αλληλεγγύης. Πλήττουν τη συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών με τις χώρες του υπόλοιπου κόσμου και δίνουν λάθος εντυπώσεις για τις αντιλήψεις και τα πιστεύω των Ευρωπαίων.

Για να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τα θύματα των εγκλημάτων μίσους, αλλά και όσους έχουν πέσει θύματα αυτών των επιθέσεων, οι ακτιβιστές της εκστρατείας No Hate Speech  καλούν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να αναγνωρίσουν την 22α Ιουλίου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα των Εγκλημάτων Μίσους. Η μέρα αυτή είναι χρήσιμη επίσης για να δείξουμε αλληλεγγύη προς εκείνους οι οποίοι στοχοποιούνται, να υπάρξει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και καλύτερη εκπαίδευση του κοινού σχετικά με τα εγκλήματα μίσους και τις συνέπειές τους ευρύτερα στην κοινωνία.

Η εκστρατεία “Οι Νέοι καταπολεμούν τη ρητορική μίσους στο διαδίκτυο” (No Hate Speech Movement) είναι ένα πρόγραμμα που υλοποιείται από τον τομέα της νεολαίας του Συμβουλίου της Ευρώπης από το 2012. Αποσκοπεί στην καταπολέμηση του ρατσισμού και των διακρίσεων στην ηλεκτρονική έκφραση της ρητορικής μίσους, εφοδιάζοντας τους νέους και τις οργανώσεις νεολαίας με τις αναγκαίες ικανότητες για να αναγνωρίζουν και να ενεργούν κατά αυτών των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γεννήθηκε ύστερα από πρόταση των εκπροσώπων της νεολαίας στο Advisory Council on Youth και εγκρίθηκε από το Joint Council on Youth (στο οποίο οι εκπρόσωποι των οργανώσεων νεολαίας και οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων λαμβάνουν αποφάσεις για τις πολιτικές, τις προτεραιότητες και τα προγράμματα στα πλαίσια του co-management) του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η πρώτη φάση της ευρωπαϊκής εκστρατείας ξεκίνησε τυπικά από το Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης Thorbjørn Jagland στις 22 Μαρτίου 2012 και τελείωσε επίσημα στις 31 Μαρτίου 2015. Παρ’ όλα αυτά, λόγω της μεγάλης επιτυχίας και αναγνωρισιμότητάς της, η εκστρατεία θα συνεχιστεί έως και το 2017! Ήδη υλοποιούνται από μη κυβερνητικές οργανώσεις και κυβερνητικούς εταίρους περισσότερες από 40 εθνικές εκστρατείες σε διάφορες χώρες.

Εγκλήματα που παρακινούνται από το μίσος και τις προκαταλήψεις συμβαίνουν καθημερινά σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Μια έκθεση του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνει ότι οι μειονοτικές ομάδες παραμένουν οι πιο ευάλωτοι στόχοι, ενώ μεταξύ των πιο στοχευμένων είναι οι Ρομά, οι ΛΟΑΤ και οι μετανάστες. Μια έρευνα μεταξύ των θυμάτων των εγκλημάτων μίσους δείχνει ότι πολλά από τα εγκλήματα μίσους δεν καταγγέλλονται, καθώς η αστυνομία θεωρείται ανίκανη να δράσει κυρίως λόγω του εκφοβισμού από τους δράστες.

Τα θύματα του εγκλήματος μίσους δεν είναι μόνο αριθμοί σε στατιστικές έρευνες, αλλά απλοί καθημερινοί άνθρωποι των οποίων η αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν παραβιαστεί ασύστολα. Υπόκεινται επιθέσεις μόνο και μόνο εξαιτίας της καταγωγής τους, της θρησκείας τους ή των σεξουαλικών προτιμήσεών τους. Υπομένουν σιωπηρά ένα καθημερινό μαρτύριο μέσα στην κοινωνία που ζουν και δραστηριοποιούνται.

Ήδη στη διαδικτυακή εκστρατεία έχουν συγκεντρωθεί περισσότερες από 4500 υπογραφές από όλη την Ευρώπη για τον ορισμό της 22ας Ιουλίου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας για τα Θύματα των Εγκλημάτων Μίσους! Σίγουρα ο αριθμός είναι σχετικά μικρός και η προσπάθεια θα πρέπει να ενταθεί περαιτέρω. Η Ευρώπη της δημοκρατίας, της διαφορετικότητας και της πολυπολιτισμικότητας δεν μπορεί να ανέχεται στους κόλπους της εξτρεμιστές και ακραίους ρατσιστές. Η εκπαίδευση και η παιδεία εν γένει αποτελούν σίγουρα ένα “όπλο” στην πολυετή και δύσκολη αυτή μάχη...

Read more...

Greek referendum: The aftermath

The result of Greece’s referendum could not be any clearer as the overwhelming majority of Greeks (61,31%) rejected the agreement plan submitted by the European Commission, the European Central Bank and the International Monetary Fund to the Eurogroup of 25 June 2015. Greek people decided to follow the “tough way” against austerity policies and poverty. They decided once again to oppose against technocrats’ ultimatums and hope for development.

Last week Greeks experienced a lot of challenges: immoral propaganda in the media, capital controls in the banks and high polarization. Many people stated that a national division is ongoing and civil war situations are observed. The vote result contrariwise shows that for the first time in history the election map is painted with a single color! Throughout Greece people voted for more democracy and dignity by sending their clear message both to Greek, as well as to European politicians for the future.

Soon the same night Antonis Samaras, former Prime Minister and current Leader of the Opposition, resigned as chairman of New Democracy (ND) party as he is considered the main culprit for the failure of the YES campaign. Early the next day popular Minister of Finance Yanis Varoufakis stepped down too in a very surprising move! He stated that “[he] was not welcome in the Eurogroup meetings by some of the other participants” and his resignation could be potentially helpful to Tsipras in reaching an agreement.

Alexis Tsipras, Prime Minister of Greece, was one of the big winners of the referendum’s results in and out of Greece. The popular support on him was confirmed massively. Most of the Greeks on the face of Tsipras recognize the first politician who did not “betray” their vote and fights for their interests. Also at European level, Tsipras’ speech in European Parliament on 8 July impressed many of the MEPs and was welcomed very warmly. During his short term as active in EU (and candidate for European Commission president) Tsipras has achieved to influence positively the Party of the European Left and the GUE/NGL group. He (along with Pablo Iglesias) is the main reference person of the European left in the last few years and the first leftist to govern a big EU country.

On 6 July Tsipras made a gesture of cooperation and called for a meeting of party leaders (except Golden Dawn) with the presence of the President of Greece. All, except the Communist Party leader, agreed to authorize him to continue the negotiations with the institutions in order to reach an agreement having as sole requirement Greece not to leave the Eurozone or the EU. It seems that the resignation of Samaras (ND) and Venizelos (PASOK) from the chairmanship of their parties helped to strengthen the spirit of cooperation among the party leaders.

But the main outcome of the Greek referendum is the lack of serious and strong leadership in the European Union. Juncker, Schulz, Dijsselbloem and other EU officials intervened openly in a major political issue in Greece without being impartial or objective. They interpreted the referendum’s question as a YES/NO to the Eurozone or YES/NO to the European Union. It was Schulz who called for the removal of Greece’s elected government in favour of a technocratic government! After the referendum they refused to accept the democratic result of it. They pretended that it was all for nothing and just “forgot” about their initial interpretation of the question. Fench President François Hollande beforehand stated that Tsipras is “inappropriate” to hold the negotiations and then called him for further negotiations...

Greeks during the referendum vote showed also their anger against European leaders for their timidity to take initiatives that could end the debt problem. They feel punished from the EU and blackmailed to sign their economic death. A few days ago (5 July) Spiegel’s Mathieu von Rohr tweeted that “Those who actually think Merkel can just close a deal with Tsipras now know absolutely nothing about German politics and public opinion”. This is the major problem that EU faces nowadays: the whole Union lies upon a person and his/her decisions or will. In addition, Germans or other Europeans who think that Greeks can be threatened by ultimatums know absolutely nothing about Greek politics and public opinion. During the years when a foreign power put ultimatums, Greeks always refused them! They prefer not to be told (or taught) what to vote or what opinion to support. This is the main reason why the YES campaign failed totally: corrupted Greek former politicians, EU officials and media oligarchs waved a finger to citizens guiding them on what to vote. All this by showing full ignorance of people’s everyday life and the problems they face.

All in all, it is very optimistic that people across Europe supported Greeks and their decision. Everyone should understand that the fight against austerity is not a Greek problem, but a European one as Italy or Spain could follow. It is also very important for EU’s future integration not to put countries against each other and (despite a few exceptions) this was achieved. Now Tsipras holds a strong popular legitimacy to reach a more fair agreement with the institutions.

Read more...

ΟΧΙ

Το δημοψήφισμα πέρασε ήδη στην ιστορία. Ένα δημοψήφισμα που θα έπρεπε να διεξαχθεί πέντε χρόνια νωρίτερα και πριν φτάσουμε σε αυτό το αδιέξοδο. Ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία (61,31%) αποφάσισε να ακολουθήσει το “δύσκολο δρόμο” ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και εξαθλίωσης. Αποφάσισε για ακόμα μια φορά να στραφεί ενάντια σε τελεσίγραφα τεχνοκρατών και να επιδιώξει την ελπίδα για ανάπτυξη.

Την προηγούμενη εβδομάδα ζήσαμε πολλά: ανήθικη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, περιορισμούς συναλλαγών και μεγάλη πόλωση. Η Ελλάδα έγινε η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που δεν μπόρεσε να αποπληρώσει το δάνειο 1,6 δις ευρώ στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου! Πολλοί μίλησαν για εθνικό διχασμό και εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Το αποτέλεσμα δείχνει πως για πρώτη φορά ο εκλογικός χάρτης “βάφτηκε” με ένα και μοναδικό χρώμα! Σε όλη την Ελλάδα οι πολίτες ψήφισαν για περισσότερη δημοκρατία και αξιοπρέπεια στέλνοντας το δικό τους ξεκάθαρο μήνυμα τόσο στους Έλληνες, όσο και στους Ευρωπαίους πολιτικούς για το μέλλον.

Όλη η Ευρώπη έμαθε το ΟΧΙ. Τόσο πολλοί Έλληνες δεν είχαν τίποτα να χάσουν πέρα από την αξιοπρέπειά τους και δεν μπορούσαν να απειληθούν παραπάνω. Ο πολιτικός σεισμός που ακολούθησε δείχνει και το μέγεθος της πανωλεθρίας που υπέστησαν οι δυνάμεις που υποστήριζαν το ΝΑΙ σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Ήδη ο Σαμαράς παραιτήθηκε ενώ ραγδαίες αλλαγές αναμένονται και σε άλλα κόμματα και φορείς που δραστηριοποιήθηκαν ενεργά υπέρ του ΝΑΙ.

Εξαρχής η αντιπολίτευση επιδιδόταν σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι στα όρια της νομιμότητας και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το ξεκάθαρο ερώτημα του δημοψηφίσματος το ανήγαγαν σε παραμονή ή όχι στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ερμηνεύοντάς το κατά το δοκούν. Ο Σαμαράς χαρακτήρισε το δημοψήφισμα ως πραξικόπημα και ο Θεοδωράκης δήλωνε πως θα γίνουμε Βόρεια Κορέα αν επικρατήσει το ΟΧΙ. Τοποθετήθηκαν υπέρ του ΝΑΙ όλοι οι πρόσφατοι πρωθυπουργοί (Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Σημίτης) που είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας και της χώρας γενικότερα χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής ή μεταμέλειας. Υποστηρίχθηκε (αβάσιμα) ακόμα από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας μέχρι και ότι επιστρατεύτηκαν Τούρκοι ψηφοφόροι για να στηρίξουν το ΟΧΙ “παίρνοντας γραμμή” από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής. Παραδόξως σε κάποιους δήμους του Έβρου επικράτησε το ΝΑΙ...

Υπεστήκαμε φθηνή προπαγάνδα και παιχνίδια με τους διεθνείς θεσμούς. Γράφτηκε και μεταδόθηκε πως το Συμβούλιο της Ευρώπης έκρινε άκυρο το δημοψήφισμα, πράγμα που ουδέποτε συνέβη. Ειδικά η αναπαραγωγή της “απόφασης” αυτής από άτομα που έχουν διατελέσει ή είναι εν ενεργεία βουλευτές/ευρωβουλευτές τους καθιστά αναξιόπιστους, αδαείς και επικίνδυνους για τη χώρα και το πολίτευμα αφού αγνοούν βασικές αρχές λειτουργίας και οργάνωσης του θεσμού. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker προέτρεψε τους Έλληνες “να μην αυτοκτονήσουν από το φόβο του θανάτου” και τους ζήτησε να “ψηφίσουν ΝΑΙ, ανεξάρτητα από το ερώτημα που θα τους τεθεί τελικά”. Ενώ ο Martin Schulz, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δήλωσε πως επιθυμεί παραίτηση του Τσίπρα και μια κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα υπογράψει τη νέα συμφωνία άμεσα...

Τώρα που τελείωσε το δημοψήφισμα είναι και η ώρα να ανοίξει μια πραγματική συζήτηση για το ρόλο των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ στην προεκλογική εβδομάδα. Σύσσωμα τα μεγάλα ΜΜΕ (τηλεοπτικοί σταθμοί, εφημερίδες, ιστοσελίδες) επιδόθηκαν σε ανηλεή και μονομερή προπαγάνδα όλη την εβδομάδα υπέρ του ΝΑΙ. Η προπαγάνδα ήταν τόσο εμφανής ώστε βλέποντας τηλεόραση να νομίζεις πως τη Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα θα γινόμασταν ξαφνικά είτε Ελβετία, είτε Ζιμπάμπουε ανάλογα με το αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώντας τίτλους όπως “Ελλάδα ώρα μηδέν” βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές και αναγνώστες ασταμάτητα με αρνητικές ειδήσεις και τρομακτικά σενάρια και δεν εκπλήρωσαν το ρόλο τους ούτε στο ελάχιστο καταργώντας κάθε έννοια πολυφωνίας και αμεροληψίας! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προβολή των συγκεντρώσεων υπέρ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ στις 30/6 και 29/6 αντίστοιχα. Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων αφιέρωσαν συνολικά περισσότερα από 47 λεπτά για να καλύψουν τη συγκέντρωση του ΝΑΙ και μόλις 8 λεπτά για αυτή του ΟΧΙ. Πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες τέθηκαν ουσιαστικά στην υπηρεσία των αφεντικών τους για να υποστηρίξουν τη μια εκστρατεία και οποιοσδήποτε (πολίτης ή πανελίστας) εξέφραζε διαφορετική άποψη του αφαιρούνταν ο λόγος άκομψα. Λαμπρή εξαίρεση αυτής της αισχρής μονομερούς κάλυψης των γεγονότων αποτέλεσε παραδόξως η νεοσύστατη ΕΡΤ που υπήρξε αρκούντως πλουραλιστική και αντικειμενική σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα!

Σε μια στιγμή έντασης στον τηλεοπτικό αέρα η δημοσιογράφος Μαρία Σαράφογλου εύστοχα είπε “Τι φταίμε εμείς που όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ΝΑΙ;” όταν την εγκάλεσαν για μεροληψία στην προβολή των δυο πλευρών. Είχε όμως δίκιο σε αυτή της φράση, αφού οι περισσότερες επαγγελματικές και πολιτικές ενώσεις και φορείς (ΔΣΑ, ΚΕΔΕ κτλ) τάχθηκαν υπέρ του ΝΑΙ, πράγμα που καταδεικνύει πόσο εκτός πραγματικότητας και κοινωνίας είναι αυτές οι “κοινωνικές ομάδες”... Δήμαρχοι που δεν συμμερίζονται τις αγωνίες των δημοτών τους και συμπεριφέρονται ως επαναστάτες του ευρώ, συντεχνιακοί μεγαλοπαράγοντες που δεν έχουν καμία επαφή με τον κλάδο τους και τους επαγγελματίες του, εργατοπατέρες που αγνοούν τα δίκαια των εργατών.

Οι δημοσκοπήσεις για μια ακόμα φορά απέτυχαν 100% στο να πιάσουν τον παλμό της κοινωνίας και να προβλέψουν το αποτέλεσμα εγείροντας σημαντικά ερωτήματα για τις ερευνητικές μεθόδους και την αμεροληψία τους. Και μιας και μιλάμε για διαφάνεια, καλό θα είναι να δοθούν στη δημοσιότητα οικονομικά στοιχεία για το επικοινωνιακό υλικό, σποτ, αφίσες κτλ που χρησιμοποιήθηκε κι από τις δυο πλευρές στην προεκλογική περίοδο.

Ακόμα όμως και σήμερα, πολιτικοί και δημοσιογράφοι συνεχίζουν να ερμηνεύουν το αποτέλεσμα όπως τους συμφέρει. Υποστήριζαν πως αν επικρατούσε το ΝΑΙ θα έπρεπε να παραιτηθεί ο Τσίπρας, αλλά τώρα απλά πρέπει να ακολουθήσει ό,τι του ζητούν οι αντιπολιτευόμενοι κι όχι να παραιτηθούν οι ίδιοι για την αποτυχία τους. Βάζουν στον Πρωθυπουργό 48ωρες διορίες και προθεσμίες για να φέρει συμφωνία με τους θεσμούς χωρίς να καταλαβαίνουν (ή καλύτερα δεν θέλουν να καταλάβουν) πως τους κανόνες δεν τους θέτει ο ηττημένος, αλλά ο νικητής!

Το δημοψήφισμα κατέδειξε και το έλλειμμα σοβαρών και ισχυρών ευρωπαίων πολιτικών. Εκεί που όλοι θεωρούσαν πως θα οδηγηθεί ο Τσίπρας σε παραίτηση, τώρα υπάρχει πανευρωπαϊκή απαίτηση για παραίτηση των Schulz, Juncker και Dijsselbloem. Ο Hollande που χαρακτήριζε ακατάλληλο τον Τσίπρα για διαπραγμάτευση, τώρα τον καλεί σε συζητήσεις. Δυστυχώς στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται “πολιτικοί νάνοι” με ελάχιστο έως μηδαμινό πολιτικό εκτόπισμα για να αναλάβουν πρωτοβουλίες ενίσχυσης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ολοκλήρωσης.

Το δημοψήφισμα ήταν ένα σπουδαίο μάθημα που μας έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθούμε πολλά πράγματα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Να μετρήσουμε συμμάχους και υποστηρικτές, φίλους και εχθρούς. Δυστυχώς οι Έλληνες πολίτες έμειναν μόνοι τους από τις ηγεσίες των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολλοί ήταν όμως οι απλοί ευρωπαίοι πολίτες, κυρίως νέοι σε ηλικία, που δήλωσαν τη στήριξή τους σε εμάς με κάθε τρόπο. Δεν θα πρέπει από την άλλη επίσης να ξεχνάμε πως τα τελευταία πέντε χρόνια, η λιτότητα δεν έπληξε μόνο την οικονομία μας. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη θυσιάστηκαν κατά συρροή στο βωμό της οικονομικής προσαρμογής κι αυτό είναι κάτι που δύσκολα θα μας συγχωρεθεί από τις μελλοντικές γενιές. Πάντως δεν είναι ώρα για χορούς και πανηγύρια τώρα. Κερδήθηκε μια μάχη, όχι ο πόλεμος ακόμα...

Read more...

Greece on the Edge

“Greek citizens, we are facing a historic responsibility to not let the struggles and sacrifices of the Greek people be in vain, and to strengthen democracy and our national sovereignty—and this responsibility weighs upon us. Our responsibility for our country’s future. This responsibility obliges us to respond to the ultimatum based on the sovereign will of the Greek people”. With these words Alexis Tsipras, Prime Minister of Greece, in a surprise move announced a referendum to decide whether or not Greece is to accept the bailout conditions proposed jointly by the European Commission, the International Monetary Fund and the European Central Bank, which is going to take place on 5 July 2015.

Since late 2009 the so called “Greek debt crisis” started with the newly elected Prime Minister George Papandreou facing a major challenge so early in his mandate. On 23rd of April 2010, the Greek government requested an EU/IMF bailout package to be activated, and signed the First Economic Adjustment Programme. A second bailout package followed on 1st of March 2012 and triggered huge social turmoil. The economic and social effects of these austerity programmes impoverished the Greek society. The unemployment rate stands above 25%, GDP suffered its worst decline and the debt is totally unsustainable.

Papandreou was the first that announced a referendum to let people vote if they agree or not with the bailout programmes and austerity measures in November 2011. He decided to cancel the referendum and resign after an intense summit in Cannes and the international pressure he faced mostly by the French President Nicolas Sarkozy. A few days later Lucas Papademos, an economist, became the first technocrat Prime Minister of Greece.

Four years Later, Tsipras’ referendum has a great importance for the country and will shape its future. The question is: Should the plan of agreement, which was submitted by the European Commission, the ECB, and the IMF in the Eurogroup meeting of 25th of June 2015 and comprises two parts, which constitute their unified proposal, be accepted? The first document is entitled “Reforms for the Completion of the Current Program and Beyond” and the second “Preliminary Debt Sustainability Analysis”. Voters should decide if they approve (YES) or not (NO) this proposal. The first reactions were mixed as many supported the referendum as a valuable democratic tool and others stated that it is unnecessary or the question is not clear enough. Many criticized the short electoral deadlines too.

A few days after the announcement Greece became the first developed country to fail to make an IMF €1.6 billion loan repayment on June 30. Banks closed and people are queuing at ATMs and gas stations terrified by the prospect of a possible bankruptcy. The media (especially the private owned television networks) contributed to this and didn’t fulfill their role ruining polyphony and impartiality. YES campaign rally was given more than 47 minutes during the news shows, while the NO campaign rally was given only 8 minutes. The same occurred with representativeness of the two campaigns as mainly pro-YES politicians/artists/journalists were invited to television panels.

Although the question of the referendum is clear for the citizens, it is interpreted very differently by international institutions and politicians. The great involvement of European institutions in the electoral process demonstrates the lack of core democratic values by today’s European leaders. European Commission President Jean-Claude Juncker urged Greeks “not to commit suicide out of fear of death” and asked them to “vote YES, regardless of the question that is ultimately put to them”! Many interpret the question as a YES/NO to the eurozone, while others extend it to YES/NO to the European Union. This is the main argument of the opposition parties (New Democracy, The River, PASOK) who call voters to support YES in order to remain part of Europe and the eurozone although SYRIZA’s government has clarified that has no intention to leave either the EU or the eurozone.

Greeks are deeply divided! They have two options: to vote for accepting EU and IMF’s harsh ultimatums which will continue the austerity that has heavily damaged the economy during the previous years, or to vote for breaking up with the lenders which will have unknown consequences. Regardless their vote, they feel betrayed by the European leaders that showed no solidarity or patience. The newly elected government faced unprecedented pressure to accept and implement embarrassing austerity measures that would never put an end to the recession or foster development.

Many of the YES voters are misled by the spurious dilemma about Greece’s future in the EU and the eurozone. It is remarkable that most of them are high-class members and middle-aged who fear for the future of their businesses’ or high pensions. If YES wins on Sunday night then new austerity bailout packages will be imposed affecting more directly wages, pensions and taxes. Greece will remain by all costs in the eurozone not as a core member that will influence the decisions, but as an “ill-state” unable to follow the growing economy of the rest of eurozone.

Except the financial consequences, a YES result will mean political changes as the current cabinet is not willing to impose such unpopular measures. Martin Schulz, President of the European Parliament, told German Handelsblatt that “new elections would be necessary if the Greek people vote for the reform programme and thus for remaining in the eurozone and Tsipras, as a logical consequence, resigns” and concluded that what is needed is “a technocratic government, so that we can continue to negotiate”! Schulz’s statement was badly criticized even by his European comrades for his misplaced comments and partiality. This statement also vindicates SYRIZA’s allegation that opposition parties and European institutions have allied for a “regime change” in Greece and could be a message to Spanish voters who support Podemos for the upcoming elections later in November this year.

But what will happen if NO wins finally? The optimistic scenario (and the most probable) is that Tsipras will negotiate again with the EU and IMF having greater popular acceptance and strength which will play in his favor. The pessimistic scenario is that a Grexit happens and Greece leaves the eurozone (or the EU too). Most of the NO voters are pro-EU and do not wish a Grexit. They support a more fair political system in Greece that fights corruption and cronyism and they hope to create a new EU, based more on solidarity and not on financial issues. They consist mainly of young-aged “revolutionist” that dream a European Union of 28 (or more) strong equal states that take decisions by consensus and do not impose the law of the strongest.

Either divided Greeks vote for YES or NO, one thing is clear: Monday is a very crucial day. Both ways are full of obstacles and challenges and Greeks cannot afford recession for much more years. It is not only matter of economy, but turns out also as a matter of dignity! The austerity suffered so far and the EU’s rigid policy have had destructive influence in the Greek society. If things don’t change then we should expect greater rise of extremism and no one knows the final result this would have. Democracy, logic and prudence must prevail once again.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Open Society

Read more...

Συμβούλιο της Προπαγάνδας

Από την πρώτη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου με θέμα την αποδοχή ή την απόρριψη της πρότασης συμφωνίας των τριών θεσμών (Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) ξεκίνησαν ουσιαστικά και οι δυο καμπάνιες, υπέρ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ. Μέσα σε αυτή την εβδομάδα ακούστηκαν πολλά λογικά επιχειρήματα κι από τις δυο πλευρές, κυρίως στα διαδικτυακά μέσα μιας και τα ιδιωτικά τηλεοπτικά δίκτυα εφάρμοσαν μια ιδιότυπη “λογοκρισία” στους υποστηρικτές του ΟΧΙ. Υπήρξαν όμως και περιστατικά ακραίας προπαγάνδας που διαστρέβλωσαν πλήρως την πραγματικότητα και έδωσαν στους πολίτες λανθασμένη εικόνα. Ένα από αυτά είναι και η παραφιλολογία με το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Την 1η Ιουλίου το Associated Press δημοσιεύει δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης Thorbjørn Jagland που βρισκόταν στη Λισαβόνα για την απονομή του North-South Prize. Από εκεί συνομιλεί τηλεφωνικά με δημοσιογράφο του πρακτορείου (κι όχι για κάποια κανονισμένη συνέντευξη) και αναφέρει πως το δημοψήφισμα “ανακοινώθηκε με μικρή προεκλογική περίοδο, κάτι το οποίο από μόνο του είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Και, επίσης, το γεγονός ότι οι ερωτήσεις που τίθενται ...δεν είναι πολύ σαφείς”. Ανεξάρτητα από το να κρίνουμε αν ο Jagland έχει δίκιο ή όχι, είναι σαφές πως πρόκειται για ξεκάθαρα προσωπική άποψη του και όχι επίσημη τοποθέτηση ή θέση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Κι εδώ ξεκινάει η εγχώρια αναπαραγωγή της είδησης “κατά το δοκούν”... “Συμβούλιο Ευρώπης: Το δημοψήφισμα απέχει από τα διεθνή πρότυπα” αναφέρει ΤΟ ΒΗΜΑ, “Δεν ανταποκρίνεται στα «κριτήρια» το δημοψήφισμα, λέει το Συμβούλιο της Ευρώπης” η Ναυτεμπορική, “Σοβαρά αμφισβητείται η εγκυρότητα των όρων διεξαγωγής του δημοψηφίσματος” η Καθημερινή, “Με μια απόφαση-«βόμβα» το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο την Τετάρτη εκτιμά πως «οι συνθήκες διεξαγωγής του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, δεν πληρούν τις διεθνείς προδιαγραφές»” το Πρώτο Θέμα. Ενώ κάποια μέσα δραματοποιούν περισσότερο την κατάσταση, όπως η Ημερησία που γράφει “«Βόμβα» από το Συμβούλιο της Ευρώπης: Άκυρο το δημοψήφισμα! Ουσιαστικά το Συμβούλιο κρίνει άκυρο το δημοψήφισμα” και το STAR που σημειώνει πως “Εναντίον του ελληνικού δημοψηφίσματος τάχθηκε το Συμβούλιο της Ευρώπης”.

Έξω από το χορό της “διεθνούς διαπόμπευσης” της Ελλάδας εξαιτίας του δημοψηφίσματος του Τσίπρα δεν έμειναν και οι πολιτικοί μας. Έσπευσαν άμεσα να υιοθετήσουν τα “έγκυρα” δημοσιεύματα χωρίς να μπουν καν στον κόπο να διασταυρώσουν τα γεγονότα. Ειδικά η αναπαραγωγή της “απόφασης” αυτής από άτομα που έχουν διατελέσει ή είναι εν ενεργεία βουλευτές/ευρωβουλευτές τους καθιστά αναξιόπιστους, αδαείς και επικίνδυνους για τη χώρα και το πολίτευμα. Μάλιστα η Ντόρα Μπακογιάννη είναι εκπρόσωπος της χώρας μας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και δείχνει πως αγνοεί βασικές αρχές λειτουργίας και οργάνωσης του θεσμού! Ο Τατσόπουλος και ο Κουμουτσάκος ασχολήθηκαν με το ζήτημα επίσης δίνοντας κι αυτοί τη δική τους λανθασμένη ερμηνεία και συγκρίνοντάς το με την αποπομπή της χώρας μας κατά τη διάρκεια της χούντας...

Διαβάζοντας κανείς τα άρθρα των μεγάλων ΜΜΕ και τις δηλώσεις των πολιτικών θα νόμιζε πως το Συμβούλιο της Ευρώπης μάς απέβαλλε από μέλος του, πως απομονωθήκαμε από έναν ισχυρό ευρωπαϊκό θεσμό και πως μας κυβερνά κάποιο απολυταρχικό καθεστώς. Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι δεν ενδιαφέρθηκαν καν να ενημερωθούν για τη διαδικασία που ακολουθεί ο οργανισμός αυτός σε ανάλογες περιπτώσεις.

Πως θα εξηγηθεί επίσης και το γεγονός πως πολλοί άλλοι πολιτικοί και πολίτες-σχολιαστές των άρθρων συγχέουν το Συμβούλιο της Ευρώπης με το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πως είναι δυνατόν κάποιος να δηλώνει “φανατικός υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης” και να αγνοεί τα ευρωπαϊκά όργανα υπέρ των οποίων μάχεται; Πως είναι δυνατόν άνθρωποι με έλλειψη στοιχειώδους ευρωπαϊκής παιδείας και βασικών γνώσεων πολιτικής παιδείας να τους επιτρέπεται να μας εκπροσωπούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τους λοιπούς ευρωπαϊκούς ή διεθνείς οργανισμούς; Πόσο επίσης έχει λοιδορηθεί ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Nils Muižnieks όταν έκανε καταγγελίες για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα; Ερωτήματα που σαφώς δεν βρίσκουν απάντηση από ημιμαθείς “παντογνώστες”...

Τι συνέβη όμως στα αλήθεια; Κανείς δεν αμφισβητεί πως ο Jagland έκανε τη δήλωση αυτή. Δεν αποτελεί όμως επίσημη θέση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Πουθενά στο site του οργανισμού δεν υπάρχει κάποια σχετική ανακοίνωση και έχει διαψευστεί σε δημοσιογράφους η ύπαρξη τέτοιας απόφασης! Άλλωστε, ο Γενικός Γραμματέας δεν έχει τέτοιες δικαιοδοσίες. Η δήλωσή του, όμως, είναι καθ’ όλα βάσιμη και αποδεκτή. Βασίζεται σε πρόταση της “Επιτροπής της Βενετίας” πως ανάμεσα στην προκήρυξη ενός δημοψηφίσματος και στην ημερομηνία της εκλογής θα πρέπει να μεσολαβούν τουλάχιστον δυο εβδομάδες.

Η “Επιτροπή της Βενετίας” ή επίσημα “Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη Δημοκρατία μέσω του Δικαίου” είναι ένα συμβουλευτικό όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης που αποτελείται από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες στον τομέα του συνταγματικού δικαίου. Δημιουργήθηκε το 1990 και συνεδριάζει τέσσερις φορές το χρόνο. Το Μάρτιο του 2007, λοιπόν, υιοθέτησε τον “Κώδικα ορθής πρακτικής σχετικά με τα δημοψηφίσματα”, ένα έγγραφο στο οποίο περιγράφονται οι βασικές διαδικασίες και οι καλές πρακτικές που θα πρέπει να ακολουθηθούν σε ένα δημοψήφισμα ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικό και αδιάβλητο. Στο έγγραφο αυτό αναφέρεται και η δήλωση του Jagland. Όμως, σε καμία περίπτωση το έγγραφο αυτό δεν είναι δεσμευτικό για τα κράτη μέλη, καθώς τα δημοψηφίσματα καθορίζονται από το εκάστοτε σύνταγμα του κράτους. Επίσης, δεν υπάρχει καμία επίσημη θέση της “Επιτροπής της Βενετίας” για οποιοδήποτε ελληνικό θέμα. Άρα, δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό για το ελληνικό δημοψήφισμα...

Δυστυχώς τα αντανακλαστικά και της κυβέρνησης αποδείχθηκαν καθυστερημένα. Αργά την ίδια μέρα και αφού το θέμα είχε γιγαντωθεί, ο Δημήτρης Βίτσας, επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας και αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, έκανε δήλωση για το ζήτημα και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους κλείνοντας οριστικά το ζήτημα για τα εγχώρια ΜΜΕ.

Όλη αυτή η ιστορία ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη για να κατανοήσουμε πόσο εύκολα τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί μας υιοθετούν ένα δημοσίευμα ως επίσημη θέση ενός διεθνούς οργανισμού για μικροπολιτικό όφελος. Το Συμβούλιο της Ευρώπης συνεχίζει να τηρεί την αρχή της μη ανάμιξης στις εσωτερικές δημοκρατικές διαδικασίες των κρατών μελών του. Θα πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους τους τόνους πως δεν χρειάζεται καμία φθηνή προπαγάνδα και παιχνίδια με τους διεθνείς θεσμούς σε τόσο κρίσιμες για τη χώρα περιόδους. Η Ευρώπη δεν αξίζει να έχει αυτούς τους πολιτικούς...

Read more...