Σοσιαλισμός ή βουλιάζουμε;

Από τις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου η χώρα έχει νέα κυβέρνηση. Ο λαός αποφάσισε να δώσει την εντολή του για την κυβέρνηση της χώρας στον Γ. Παπανδρέου με ποσοστό που άγγιξε το 44% και αποτελεί το μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ από το 1993! Με συνθήματα όπως «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;» και «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε;» οι πολίτες πίστεψαν στην αλλαγή και το απέδειξαν έμπρακτα με την ψήφο τους. Από τότε αρκετά πράγματα άλλαξαν στη ζωή μας και την καθημερινότητά μας είτε θετικά, είτε αρνητικά…

Το ελπιδοφόρο ξεκίνημα της νέας κυβέρνησης βρήκε τους περισσότερους υποστηρικτές της μεθυσμένους από το νέκταρ της ανυπέρβλητης νίκης. Αυτό ίσως μείωσε τα αντανακλαστικά και τις αντιδράσεις τους στα πρώτα αρνητικά μέτρα που πάρθηκαν… Κάποια θετικά μέτρα περί υβριδικών αυτοκινήτων και μείωσης των δημόσιων οχημάτων ξεχάστηκαν αμέσως μόλις ξεκίνησαν οι ανακοινώσεις για περικοπές μισθών, επιδομάτων κτλ. Ο λαός που στήριξε το ΠΑΣΟΚ μερικούς μήνες πριν τώρα ξεσηκώνεται (δίκαια) εναντίον του.

Κι όμως όλα ξεκίνησαν τόσο ιδανικά! Μετά από την ευρεία νίκη ήρθε η ώρα για την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου με τις ανοιχτές αιτήσεις για τις θέσεις στα υπουργεία και την κυβέρνηση που αποτελείται από πρόσωπα που είναι υπεράνω του κόμματος. Αυτό προκάλεσε και τις πρώτες γκρίνιες για την μη-αξιοποίηση (άξιων) στελεχών του κόμματος και έφερε την ηγεσία αντιμέτωπη με τις κατά τόπους οργανώσεις που ήθελαν και δικά τους πρόσωπα σε διοικητικές θέσεις.

Ας πάμε, όμως, στο δια ταύτα της υπόθεσης. Όλες οι εξαγγελίες που ανακοινώθηκαν και τα μέτρα που παίρνονται δεν ανήκουν σίγουρα σε κάποια σοσιαλιστική κυβέρνηση, η οποία ευαγγελίζεται τις σοσιαλιστικές αρχές, αλλά σε μια συντηρητική νεοφιλελεύθερης πολιτικής κυβέρνηση. Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι εταίροι «ανάγκασαν» τον Γ. Παπανδρέου να αποποιηθεί (για λίγο ;) το ρόλο του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρεσβευτή του σοσιαλισμού για να πάρει σκληρά οικονομικά μέτρα για τη χώρα του που θα πλήξουν κατά βάση τα μεσαία και χαμηλά στρώματα… Οι περισσότερες οικονομικές προεκλογικές εξαγγελίες πήγαν περίπατο τουλάχιστον για το 2010! O tempora! O mores! Κι όμως τα στελέχη της κυβέρνησης δείχνουν να μάχονται καθημερινά για να γλιτώσουν τη χώρα από τις παθογένειες του παρελθόντος. Από κοντά συμμετέχουν και τα περισσότερα στελέχη της βάσης του ΠΑΣΟΚ. Όσα τουλάχιστον δεν ξέχασαν πως το ΠΑΣΟΚ πρώτα απ’ όλα είναι Σοσιαλιστικό Κίνημα (!) και έπειτα κόμμα. Όσοι έχουν παραμείνει πιστοί στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη και του Ανδρέα Παπανδρέου!

Ο Γ. Παπανδρέου έχει ένα ατού. Αυτό της καλής διαχείρισης των εξωτερικών. Δεν είναι τυχαίο πως διεκπεραίωσε την υπόθεση για τη βίζα στις ΗΠΑ αμέσως, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ δεν τα κατάφερε σε ολόκληρη τη θητεία της… Ίσως ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσει τα καλά χαρτιά της εξωτερικής πολιτικής στο σκληρό πόκερ των ξένων παρεμβάσεων προς όφελος της επανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας. Σε αυτό μπορούν να μας στηρίξουν οι «ισχυροί» της Ευρώπης και των ΗΠΑ αν πραγματικά το θελήσουν. Αλλά προσωπικά πιστεύω πως δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς. Εξάλλου, όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα αν δεν τον βοηθήσεις η φωτιά μπορεί να περάσει και στο δικό σου σπίτι… Ποιός Ευρωπαίος ηγέτης θα ήθελε σε κάμποσο καιρό να βρίσκεται στη θέση του Γ. Παπανδρέου αντιμέτωπος με τις περισσότερες κοινωνικές ομάδες; Φαντάζομαι κανείς. Και καλό είναι να μην ξεχνούν κάποιοι εκεί στις Βρυξέλλες πως η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτέλεσε οραματισμό της ενωμένης Ευρώπης των λαών και όχι απλά άλλη μια οικονομική και εμπορική ένωση. Κάποιοι ρομαντικοί αυτό δεν το ξεχνούν μέχρι και σήμερα. Και είναι πολλοί αυτοί οι κάποιοι…

Κατά τα άλλα, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους για τα δίκαια λαϊκά αιτήματά τους και δεν θα πρέπει ποτέ να σταματήσουν να αγωνίζονται. Όλες οι κατακτήσεις του μέχρι σήμερα επετεύχθησαν με αίμα και θυσίες. Δυστυχώς, απέναντί τους βρίσκουν και πάλι την αστυνομία, η οποία δεν έχει αποτινάξει ακόμα τα ακραία κατάλοιπα του παρελθόντος και «χτυπάει» αδιακρίτως. Από ανώνυμους φοιτητές μέχρι το Μανώλη Γλέζο! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να καταφέρει να ξαναφέρει την Ελλάδα στα προ 2004 επίπεδα και ακόμα ψηλότερα. Τα εχέγγυα και η βούληση απ’ ότι φαίνεται υπάρχουν. Ο χρόνος θα δείξει αν θα τα καταφέρουν. Είναι νωρίς ακόμα για να αποτιμήσουμε το κυβερνητικό έργο. Άλλωστε, όπως λέει κι ο λαός μας, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό…

Κι όπως θα έλεγε κι ο ποιητής με τον (πάντα) επίκαιρο στίχο του…

Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,

αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.