Ευτυχώς υπάρχει ελπίδα ακόμα…

Ώρα: 19.45

Ημερομηνία: Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Τόπος: Σιδηροδρομικός Σταθμός Κιάτου

Άλλο ένα συνηθισμένο απόγευμα Κυριακής. Μετά από ένα σαββατοκύριακο στα Μέγαρα κι αφού πρόλαβα να παρακολουθήσω τον ποδοσφαιρικό αγώνα στον οποίο ο Βύζαντας νίκησε τον ΠΑΟ Ρουφ με 2-0, αποβιβάζομαι από τον συρμό του Προαστιακού στο σταθμό του Κιάτου. Όσοι έχουν ταξιδέψει με τραίνο προς την Πάτρα (ή το αντίστροφο από Πάτρα προς Αθήνα) γνωρίζουν εκ των προτέρων την διαδικασία που ακολουθούν και την ταλαιπωρία που υφίστανται για να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. Μέχρι το Κιάτο η μετακίνηση γίνεται με συρμούς του Προαστιακού. Από εκεί οι επιβάτες επιβιβάζονται σε λεωφορεία του ΟΣΕ μέχρι το Διακοπτό, όπου αλλάζουν μέσο και φτάνουν τελικά στην Πάτρα με συρμούς του ΟΣΕ…

Φαίνεται πως εκείνη την Κυριακή αρκετός κόσμος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το τραίνο για να φτάσει στην Πάτρα. Παραδόξως την αμέσως προηγούμενη Κυριακή η κίνηση ήταν σε χαμηλά επίπεδα παρόλο που υποτίθεται πως θα επέστρεφαν στην Πάτρα από τις διακοπές του Πάσχα οι περισσότεροι φοιτητές. Συνήθως, για τη διαδρομή Κιάτο-Διακοπτό (που όπως προανέφερα πραγματοποιείται οδικώς) ο ΟΣΕ χρησιμοποιεί δύο λεωφορεία, ενώ ένα τρίτο παραμένει σταθμευμένο στο σταθμό του Κιάτου ως εφεδρικό. Άλλο ένα παράδοξο της όλης διαδικασίας είναι πως εισιτήρια εκδίδονται μόνο στους σταθμούς της Αθήνας και σε κανέναν άλλο του Προαστιακού, ούτε καν αυτόν του Κιάτου που αποτελεί τερματικό σταθμό! Έτσι, οι επιβάτες που δεν έχουν ως αφετηρία την Αθήνα υποχρεούνται να κόβουν εισιτήριο μέσα στα λεωφορεία κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Αυτά με τα τυπικά της υπόθεσης…

Εκείνο το απόγευμα είχαν «ξεμείνει» στο Κιάτο γύρω στους δέκα επιβάτες από το δρομολόγιο (304) που έπρεπε να αναχωρήσει για Διακοπτό στις 17:45 επειδή δεν χωρούσαν στα δύο λεωφορεία! Οι μισοί από αυτούς ήταν αφρικανοί μετανάστες (χωρίς εισιτήριο) που ταξίδευαν με προορισμό την Πάτρα και προφανώς την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Οι υπόλοιποι ήταν φοιτητές και είχαν εκδώσει εισιτήριο για το προηγούμενο δρομολόγιο. Με υπαιτιότητα του ΟΣΕ, ο οποίος όφειλε να καλύψει πλήρως τις ανάγκες του επιβατικού κοινού, αναγκάστηκαν να περιμένουν δύο ώρες (μέχρι τις 19:45) για να πάρουν το επόμενο δρομολόγιο, το οποίο είχε μια σημαντική διαφορά με το προηγούμενο: Ήταν δρομολόγιο Intercity (IC12).

Αφού επιβιβαστήκαμε στο ίδιο λεωφορείο και για ανεξήγητο λόγο ο οδηγός κατευθύνθηκε προς τη γαλαρία που κάθονταν οι μετανάστες και τους ζήτησε, ως μη όφειλε αφού μόνος υπεύθυνος για την έκδοση εισιτηρίων είναι ο ελεγκτής, να του καταβάλλουν το αντίτιμο του εισιτηρίου. Όταν αυτοί αρνήθηκαν, με το πρόσχημα πως δεν έχουν επαρκή χρήματα για το (ακριβό) αντίτιμο και πως θα έπρεπε να είχαν μεταφερθεί νωρίτερα με το προηγούμενο δρομολόγιο, ο οδηγός εξεράγη και προσπάθησε με φωνές, ύβρεις και σπρωξίματα να τους κατεβάσει από το «λεωφορείο του». Φυσικά, το λεωφορείο δεν του ανήκει. Ανήκει στον ΟΣΕ και αυτός ήταν απλά έμμισθος οδηγός και τίποτα παραπάνω. Τότε οι μετανάστες άρχισαν κι αυτοί από τη μεριά τους τις φωνές (στα γαλλικά) για την ταλαιπωρία που τους υπέβαλλε ο οδηγός και την άνιση μεταχείρισή τους, η οποία υποδήλωνε ρατσιστική επίθεση, και αρνήθηκαν να κατέβουν από το λεωφορείο. Ο οδηγός με φωνές και απίστευτα επιχειρήματα του τύπου «Εδώ είναι Ελλάδα και κουμάντο κάνω εγώ», «Να πάτε στη χώρα σας που θέλετε και ταξίδια» και απειλές, όπως «Θα σας δείξω εγώ. Θα πάρω την αστυνομία και θα δείτε που θα βρεθείτε» προσπάθησε να τους εκφοβίσει. Ενώ έκανε και ανάλογη κίνηση με το κινητό του να καλέσει την αστυνομία…

Το μόνο που κατάφερε ποιό ήταν; Να εξοργίσει όλους τους υπόλοιπους επιβάτες του λεωφορείου που τα έβαλαν (δικαίως) μαζί του για την απρεπή συμπεριφορά του, ενώ από τους πρώτους που αντέδρασαν ήταν και οι φοιτητές που «ξέμειναν» μαζί με τους μετανάστες από το προηγούμενο δρομολόγιο. Από αυτούς φυσικά δεν ζήτησε ούτε το εισιτήριο, ούτε να του πληρώσουν το συμπλήρωμα που επιβάλλεται στο Intercity. Προφανώς, αυτοί θα άνηκαν, σύμφωνα με τον οδηγό, στην ανώτερη φυλή… Όλοι σχεδόν, λοιπόν, στράφηκαν εναντίον του και του ανταπάντησαν πως δεν έχει αυτός το αποκλειστικό προνόμιο να είναι Έλληνας και να εκφράζει άποψη εκ μέρους των Ελλήνων, ενώ «απαίτησαν», όπως φυσικά προβλέπεται, οι μετανάστες να ταξιδέψουν με εισιτήριο απλού δρομολογίου κι όχι Intercity. Πρότειναν, μάλιστα, εν θερμώ να φύγει και να αντικατασταθεί ο οδηγός κι όχι οι μετανάστες κι ας καθυστερούσε το δρομολόγιο! Αρκετοί ήταν κι αυτοί που προσφέρθηκαν να καλύψουν τα έξοδα των μεταναστών για τα εισιτήρια. Αυτοί αρνήθηκαν ευγενικά για λόγους περηφάνειας! Πληροφοριακά, το 304 αποτελεί δρομολόγιο με απλή (φτηνή) χρέωση. Ενδεικτικά αναφέρω πως το φοιτητικό εισιτήριο (έκπτωση 25%) για τη διαδρομή Κιάτο-Πάτρα κοστίζει μόλις 2,80 €. Το αντίστοιχο αντίτιμο (έκπτωση 25%) για το Intercity είναι 6 €! Η διαφορά είναι τεράστια, πόσο μάλλον για ανθρώπους που είχαν χρήματα ίσα για να περάσουν 2-3 μέρες…

Με ένα λεωφορείο σε έκρυθμη κατάσταση και τους επιβάτες έτοιμους ακόμα και να λιντσάρουν τον οδηγό επενέβη ο αρμόδιος ελεγκτής του ΟΣΕ για να διευθετήσει την κατάσταση (σε συνεργασία με φοιτητές που μιλούσαν γαλλικά) και να συνετίσει τον ρατσιστή οδηγό. Δυστυχώς, το μίσος δεν τον άφηνε να δει την πραγματικότητα και να κατανοήσει το δίκιο εκείνων των ανθρώπων που δεν ζήτησαν τίποτα κι από κανέναν μέσα κι έξω από το πούλμαν. Προσπάθησε να κάνει το νταή εκεί που πίστευε πως τον βόλευε. Είχε την ψευδαίσθηση πως οι επιβάτες θα συντάσσονταν μαζί του και θα πετούσαν οριστικά έξω από το πούλμαν τους «βρωμομετανάστες»… Τελικά αποδείχθηκε και τυχερός, αφού το θέμα θα μπορούσε να έχει λάβει τελείως διαφορετικές διαστάσεις και να καταγγελθεί για την άθλια, απρεπή, ρατσιστική, αντιεπαγγελματική, αντιδεοντολογική και κυρίως ΠΑΡΑΝΟΜΗ ενέργειά του με πιθανό αποτέλεσμα την απόλυσή του. Τότε θα έβγαιναν στα τηλεπαράθυρα οι «Ελληνάρες» βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. και της λοιπής δεξιάς και θα φώναζαν «πως άλλος ένας ΕΛΛΗΝΑΣ έχασε την εργασία του εξαιτίας των μεταναστών», ενώ αποκλειστικός υπεύθυνος των συνεπειών θα ήταν μονάχα ο ίδιος ο οδηγός… Οι επιβάτες και ο ελεγκτής αποφάσισαν να μην δώσουν μεγαλύτερη έκταση στο θέμα και να συνεχιστεί ομαλά το δρομολόγιο, αφού εξασφάλισαν πως οι μετανάστες θα ταξίδευαν προς την Πάτρα!

Το τραίνο έφτασε τελικά στην Πάτρα στις 21:40. Οι μετανάστες, όντας ευγνώμονες, πριν την αποβίβαση ευχαρίστησαν θερμά τους επιβάτες που τους συμπαραστάθηκαν στη διαμάχη τους με τον οδηγό! Αυτή, ίσως, ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για τους ανθρώπους που χωρίς κανένα όφελος ή επιδίωξη έσπευσαν να βοηθήσουν και να προστατέψουν τον συνάνθρωπό τους από μια αναίτια επίθεση αγνοώντας την καταγωγή του, τη γλώσσα του και το χρώμα του δέρματός του. Οι μετανάστες αυτοί ένιωσαν από τις πρώτες στιγμές τους στη χώρα μας την πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2010. Την σύγχρονη Ελλάδα με την ξενοφοβική μειοψηφία απομεινάρι μιας άλλης σκοτεινής εποχής και την ισχυρή ανοιχτόμυαλη πλειοψηφία, η οποία βασίζεται κυρίως στους νέους! Ελπίζω αυτό να είναι, αν όχι το τελευταίο, σίγουρα ένα από τα τελευταία επεισόδια που λαμβάνουν τόπο ενάντια σε αλλοδαπούς χωρίς λόγο! Χάρη σε νέους ανθρώπους, σε ηλικία και ψυχή, έχουμε τη δυνατότητα να αισιοδοξούμε πως το μέλλον θα είναι ευοίωνο σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και μηδενικών διακρίσεων. Ευτυχώς υπάρχει ελπίδα ακόμα…