Καμίνης-Μπουτάρης: 100 ημέρες δήμαρχοι

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010 και έχουν ήδη συμπληρωθεί οι 100 πρώτες μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων των νέων δημάρχων. Αυτές οι πρώτες 100 ημέρες αποτελούν μπούσουλα (κατά πολλούς) για την κατεύθυνση στην οποία σκοπεύει να κινηθεί η εκάστοτε δημοτική αρχή. Οι τελευταίες εκλογές έφεραν στο δημαρχιακό θώκο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης τους Γιώργο Καμίνη και Γιάννη Μπουτάρη αντίστοιχα. Οι δύο αυτοί δήμαρχοι έχουν πολλά κοινά σημεία, αλλά και σημαντικές διαφορές.

Ο Γιώργος Καμίνης έχοντας διατελέσει επί χρόνια Συνήγορος του Πολίτη αποφάσισε να δοκιμάσει τις πολιτικές του δυνάμεις διεκδικώντας το δήμο της πρωτεύουσας. Αν και αρχικά ήταν άγνωστος στο ευρύ κοινό, γρήγορα έγινε αγαπητός και πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν πως είναι αυτός που θα έφερνε την αλλαγή στην Αθήνα μετά από πολλά χρόνια κακοδιαχείρισης από δημάρχους της ΝΔ! Προσπάθησε από την αρχή του προεκλογικού του αγώνα να συγκεντρώσει ιδέες από ενεργές ομάδες πολιτών, εθελοντές και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, ενώ παράλληλα άφησε κατά μέρος την κομματική στήριξη, κυρίως του ΠΑΣΟΚ… Είναι έτσι όμως τα πράγματα ή μήπως οι Αθηναίοι έπεσαν στην “επικοινωνιακή παγίδα” που ενδεχομένως τους έστησε;

Το σίγουρο είναι πως η όψη της Αθήνας ελάχιστα άλλαξε αυτούς τους ελάχιστους μήνες. Αυτό δεν είναι απαραίτητα τόσο κακό αφού όλοι γνωρίζουν πως ο κ. Καμίνης τρέχει να κλείσει τις μαύρες (οικονομικές) τρύπες που άφησαν οι προκάτοχοί του και κυρίως ο Ν. Κακλαμάνης! Έκανε εκκαθάριση στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό 9,84 και στην Τεχνόπολη, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται μεγάλος οικονομικός έλεγχος σε όλα τα νομικά πρόσωπα και τις υπηρεσίες του δήμου που ίσως οδηγήσουν σε απόδοση ποινικών ευθυνών! Ο 9,84 κόστιζε στους δημότες 17 εκατ. € το χρόνο, ενώ τώρα 5 εκατ. με προοπτική περαιτέρω μείωσης. Ενδεικτικά, πάντως, αυτή τη στιγμή ο Δήμος Αθηναίων χρωστά 220 εκατ. € σε τράπεζες και άλλα 77 εκατ. € σε προμηθευτές, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δανειστεί πια.

Ένα από τα αγκάθια του δήμου είναι το θέμα των συμβασιούχων που κόστισε ήδη στον κ. Καμίνη τις παραιτήσεις δυο αντιδημάρχων του και έχει οδηγήσει τις συνεδριάσεις να διεξάγονται σε ξενοδοχεία και άλλους χώρους, αφού το δημαρχείο τελεί υπό κατάληψη από τους συμβασιούχους. Το δημοτικό συμβούλιο απεφάνθη πως οι συμβασιούχοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί την μονιμοποίησή τους κι έτσι το θέμα εκκρεμεί στον Άρειο Πάγο.

Ο κ. Καμίνης φαίνεται πάντως πως έχει αρκετές ιδέες για την ανάπτυξη της Αθήνας αρκεί να υλοποιηθούν στο άμεσο μέλλον και να μην μείνουν στα χαρτιά. Έχει προτείνει να γίνουν ξενώνες φοιτητών τα ξενοδοχεία που έχουν κλείσει στο κέντρο, έχει αυξήσει κατά 25% τα χρήματα που δίνονται στους 100 δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και σύντομα θα τοποθετήσει 2000 νέους μπλε κάδους ανακύκλωσης.

Όλα αυτά συμβαίνουν στην Αθήνα. 504 χλμ βορειότερα, στη Θεσσαλονίκη, ο νέος δήμαρχος Γ. Μπουτάρης έχει να αντιμετωπίσει αντίστοιχες καταστάσεις σε μικρότερη κλίμακα. Και εκεί η κακοδιαχείριση τόσων ετών από δημάρχους της ΝΔ είναι περισσότερο από εμφανής στα οικονομικά του δήμου! Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Μπουτάρης δεν είναι “χθεσινός” στην πολιτική, αφού έχει διατελέσει για χρόνια δημοτικός σύμβουλος και παραμένει πάντα ενεργός πολίτης και συμπαραστάτης των εθελοντικών ομάδων.

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, λοιπόν, έχει βεβαιωμένες υποχρεώσεις 150 εκατ. € και πολλά προβλήματα. Χρησιμοποιεί ήδη ιδιωτικές εταιρίες στην αποκομιδή των σκουπιδιών και θα συνεχίσει να το κάνει στο άμεσο μέλλον παρόλο που στα σχέδια του δήμου περιλαμβάνεται η τοποθέτηση κάδων ανακύκλωσης-συμπιεστών για τα μεγάλα πολυκαταστήματα. Το δημοτικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης κοστίζει 9 εκατ. € το χρόνο και είναι επιτακτική η ανάγκη μείωσης των δαπανών του! Αρκετές “καινοτόμες”, αλλά κυρίως προκλητικές για τους συντηρητικούς Θεσσαλονικείς, ιδέες του Γ. Μπουτάρη έχουν ακουστεί κατά το παρελθόν τόσο κατά την προεκλογική του εκστρατεία, όσο και μετεκλογικά. Όπως φαίνεται, όμως, λίγα θα γίνουν πράξη αφού ο δήμαρχος επιθυμεί ευρύτερη κοινωνική συνοχή μεταξύ των δημοτών και μάλλον θα υποκύψει στις δεξιόστροφες πιέσεις.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, οι νέοι “καλλικρατικοί” υπερ-δήμοι έχουν αρκετές αρμοδιότητες και ελάχιστους πόρους ελέω μνημονίου. Σίγουρα κι οι δύο αυτοί δήμαρχοι ήξεραν από την αρχή τις δυσκολίες του εγχειρήματός τους. Ίσως οι δημότες καλλιέργησαν περισσότερες φιλοδοξίες απ’ όσες μπορούν να πραγματοποιήσουν Καμίνης και Μπουτάρης κι έτσι τους αναγκάσουν να περάσουν κάτω από τον πήχη που τούς έθεσαν. Πιστεύω πως αν πράξουν τα αυτονόητα και πραγματοποιήσουν μέρος των προεκλογικών τους δεσμεύσεων θα εκλέγονται για πολλά χρόνια… Είναι αρκετά νωρίς για να κρίνουμε επαρκώς τα έργα τους. Το αν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες θα το κρίνουν οι δημότες τους σε τρία περίπου χρόνια στις κάλπες. Το μόνο βέβαιο είναι πως δύσκολα θα ξαναδεί η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη τόσο καταστρεπτικές δημοτικές αρχές όσο του Κακλαμάνη και του Παπαγεωργόπουλου!