Λαϊκή δημοσκόπηση

Η ώρα της κάλπης έφτασε για άλλη μια φορά. Οι δημοσκοπήσεις παύουν να δημοσιεύονται και πλέον τον τελικό λόγο τον έχουν οι πολίτες. Πρώτη φορά αριστερά ή success story; Τσίπρας ή Σαμαράς; Διλήμματα που έχουν τεθεί στους ψηφοφόρους το τελευταίο διάστημα και προσπαθούν να επηρεάσουν το θυμικό, αλλά κυρίως την ψήφο τους.

Σε αυτή την τόσο σύντομη προεκλογική περίοδο (που διήρκεσε λιγότερο από μήνα) είδαμε και ακούσαμε πολλά. Πρώτο και σημαντικότερο; Πως αυτές οι εκλογές δεν χρειάζονταν! Στην Ελλάδα του Μνημονίου, όπου η δημοκρατία έχει μείνει ως ανάμνηση από την αρχαία Ελλάδα, οι κυβερνώντες τονίζουν σε κάθε ευκαιρία πως οι εκλογές είναι περιττές έως επικίνδυνες. Πως οι αγορές θα μας “τιμωρήσουν” για την πράξη αυτή. Αγνοούν επιδεικτικά πως οι εκλογές αυτές αποτελούν συνταγματική πρόβλεψη και “χρεώνουν” στο ΣΥΡΙΖΑ πως μας ωθεί σε περιπέτειες! Κι όλα αυτά επειδή ο λαός καλείται να συμμετέχει στην πεμπτουσία της δημοκρατίας, να επιλέξει τους αντιπροσώπους τους, να συμμετέχει σε πολιτικές διαδικασίες και εν τέλει να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον του.

Δυο ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της πολωμένης προεκλογικής αντιπαράθεσης. Από τη μια, η τρομοκράτηση των πολιτών για τα δεινά που θα μας βρουν σε περίπτωση πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ που επιχείρησε η Νέα Δημοκρατία. Από την άλλη, η ελπίδα και η αισιοδοξία που προσπαθεί να μεταδώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επικοινωνιακή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας κατάφερε να διχάσει μέχρι και τα ίδια της τα στελέχη, καθώς (ευτυχώς) οι περισσότεροι σοβαροί και λογικοί υποψήφιοί της κράτησαν σαφείς αποστάσεις από αυτό το κύμα τρομολαγνείας και αήθους δυσφήμισης των πολιτικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νέα Δημοκρατία μετέδωσε, επίσης, αντιφατικά μηνύματα. Το πρώτο αφορά την ισχυρή Ελλάδα και το ισχυρό έθνος που αυτή θα δημιουργήσει βγαίνοντας από την κρίση, ως συνέχεια του success story. Το δεύτερο, όμως, παρουσιάζει την Ελλάδα αδύναμη απέναντι στις “Μεγάλες Δυνάμεις” της Ευρώπης, ανίκανη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διεκδικήσει την επιβίωσή της. “Εδώ πτώχευσε η τεράστια Ρωσία, εμείς θα επιβιώσουμε κόντρα στους Ευρωπαίους;” αναρωτιούνται, θεωρώντας την Ευρώπη ως δυνάστη της χώρας μας στον οποίο πρέπει να υπακούμε τυφλά...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στον αντίποδα, ποντάρει στο να καλλιεργήσει στους πολίτες ελπίδα και αισιοδοξία για μέλλον, αποφεύγοντας τον ακραίο λόγο και τις επιθέσεις στη Νέα Δημοκρατία. Για πολλούς, η ηπιότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μη αναμενόμενη, καθώς συνήθως στελέχη του είναι ιδιαίτερα μαχητικά και ανεβάζουν τους τόνους όταν αντιμετωπίζουν κυβερνητικούς αξιωματούχους σε πολλές περιστάσεις. 

Εκτός από τη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτές τις εκλογές τις εντυπώσεις κέρδισαν τα τηλεοπτικά σποτάκια των μικρότερων κομμάτων, κυρίως όμως με αρνητικό τρόπο. Το τρενάκι των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και το ζεϊμπέκικο του ΚΚΕ δεν θα λέγαμε πως ενθουσίασαν τους τηλεθεατές. Είχαν όμως χιούμορ, ευρηματικότητα και καθιστούσαν σαφές το μήνυμά τους.

Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τα τελευταία χρόνια έτσι και τώρα είχαμε “έξωθεν παρεμβάσεις” από Ευρωπαίους αξιωματούχους προς υπεράσπιση της κυβέρνησης και του Σαμαρά. Φαίνεται πως με τη Νέα Δημοκρατία η Ελλάδα απέκτησε έναν νέο θεσμό στις προεκλογικές περιόδους: την καθοδήγηση των Ελλήνων από Ευρωπαίους πολιτικούς και ΜΜΕ. Ποιος ξεχνά το μήνυμα (στα ελληνικά) γερμανικής εφημερίδας σε προηγούμενες εκλογές άλλωστε; Εντελώς τυχαία όλες αυτές οι παρεμβάσεις είναι υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και καλούν τους Έλληνες να στηρίξουν με την ψήφο τους τους “εκλεκτούς” της Ευρώπης (ή της Γερμανίας όπως λένε κάποιοι)... Το μόνο που μπορεί να αισθανθεί ο Έλληνας ψηφοφόρος είναι θλίψη και αποστροφή για την κατάντια των πολιτικών αυτών που παραβαίνοντας το θεσμικό τους ρόλο δίνουν οδηγίες για “συνετή” ψήφο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα, κατηγορείται για τη λεγόμενη “παροχολογία” του, δηλαδή της προεκλογικές του εξαγγελίες που καλείται να υλοποιήσει εάν λάβει την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης από το λαό. Το περίεργο είναι πως η μεγαλύτερη επίθεση ίσως δεν προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά από το ΚΚΕ και την Αριστερά γενικότερα. Το “πρώτη φορά Αριστερά” μάλλον έχει διχάσει παρά έχει συσπειρώσει την ελληνική Αριστερά και πολλά μέλη της τρομάζουν από το ενδεχόμενο να έχουμε αριστερή κυβέρνηση περισσότερο και από ακροδεξιούς φασίστες... Είναι σαφές πως για αυτούς ο ρόλος της Αριστεράς είναι να έχει αποκλειστικά και μόνο καταγγελτικό ρόλο, μένοντας κολλημένη στο 3-5% και μην εκφράζοντας τις πραγματικές ανάγκες του λαού για ουσιαστικές αλλαγές σε μια περίοδο άγριας λιτότητας. Η κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ τους έχει αναγκάσει να συστρατευθούν (σε επιχειρήματα και πολιτικό λόγο) με ακροδεξιούς πολιτικούς που δηλώνουν πως “οι παππούδες τους πολέμησαν τους κομμουνιστές”...

Φυσικά, η παροχολογία αυτή δεν έχει μείνει ασχολίαστη και από τους πολίτες. Για διάφορους λόγους πολλοί δηλώνουν ευχαριστημένοι ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόσει δυο, πέντε ή επτά από τα δέκα πράγματα που έχει εξαγγείλει. Δυστυχώς αυτό δείχνει πως ο πήχης χαμηλώνει για μια ενδεχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και αν υλοποιώντας δυο-τρία από τα προεκλογικά του σημεία ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να αλλάξει τη χώρα προς το θετικό και φέρει ανάπτυξη κι ευημερία, αυτό δεν σημαίνει σε καμία των περιπτώσεων πως οι πολίτες δεν θα πρέπει να διεκδικήσουν υλοποίηση όλων των προεκλογικών δεσμεύσεών του σε βάθος τετραετίας!

Πέρα από τα στενά πλαίσια του “νέου δικομματισμού” μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ για τη διεκδίκηση της εξουσίας, η προεκλογική περίοδος αποτελεί και μια εξαιρετική ευκαιρία για τους πολίτες να γνωρίσουν και πολλά από τα μικρά κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές. Άλλοι γραφικοί, άλλοι αξιόλογοι, άλλοι νέοι, άλλοι βετεράνοι. Όλοι έχουν κάτι να πουν, μια άποψη για την κατάσταση στη χώρα, αλλά και προτάσεις για το μέλλον. Ίσως ποτέ να μην καταφέρουν να εκλεγούν ή να κυβερνήσουν, ώστε να εφαρμόσουν τις προτάσεις τους. Όμως, συμμετέχουν ενεργά στις δημοκρατικές διαδικασίες και οι διακαναλικές συνεντεύξεις τους γεμίζουν τηλεοπτικό χρόνο αργά το βράδυ στη θέση του telemarketing, δίνοντας μια ξεχωριστή νότα πολιτικού ρομαντισμού για τα ελάχιστα αμετανόητα πολιτικά όντα που έχουν απομείνει στην Ελλάδα. Ίσως υπό άλλες συνθήκες κάποιοι εξ’ αυτών να είχαν βαρύνοντα λόγο στην πολιτική σκηνή.

Οικονομία, μεταρρυθμίσεις, εργασία, υγεία, συντάξεις, ασφάλεια, παιδεία και τόσα άλλα θέματα θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και μετά τις 26 Ιανουαρίου, όπως γινόταν μέχρι και σήμερα. Όλα δείχνουν πως ο λαός έχει αποφασίσει να κάνει επιτέλους μια μεγάλη αλλαγή και μένει να δούμε αν αυτό θα επιβεβαιωθεί την Κυριακή! Όπως και να έχει, είτε με κυβέρνηση το ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη Νέα Δημοκρατία οι πολίτες θα πρέπει να έχουν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών από τους αντιπροσώπους τους και να τους ελέγχουν για τις (πολιτικές) πράξεις τους διαρκώς. Η κάλπη φέρνει αλλαγές σε πρόσωπα και πολιτικές, θα πρέπει όμως σταδιακά να έρθει και αλλαγή στη νοοτροπία μας επιτέλους. Ας ξεκινήσουμε αυτή την αλλαγή με το πρώτο βήμα, ας ψηφίσουμε τους πιο άξιους!