Το τέλος ενός μαχητή...

Χτες ξεκίνησε στο Πεκίνο της Κίνας το 15ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, στο οποίο δέκα κορυφαίοι αθλητές θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα. Υπάρχει όμως ένας πολύ σημαντικός απών ύστερα από έξι συμμετοχές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, ο Περικλής Ιακωβάκης!

Οι αθλητικές επιτυχίες του Ιακωβάκη στην 20ετή καριέρα του είναι αναμφισβήτητες: χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (Παρίσι 2003) και χρυσό σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Göteborg 2006), χρυσό (Τύνιδα 2001) και χάλκινο (Μερσίνη 2013) σε Μεσογειακούς Αγώνες, χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (Annecy 1998), ασημένιο (Άμστερνταμ 2001) και χάλκινο (Göteborg 1999) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, 16 Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Μόνο σε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο μετάλλιο, παρ’ ότι συμμετείχε τέσσερις φορές.

Όμως, δεν γράφτηκε αυτό το άρθρο για να υμνήσει τόσο τις αθλητικές επιτυχίες του Ιακωβάκη (που είναι ευρέως γνωστές και αναγνωρισμένες), όσο τις εξωαγωνιστικές επιτυχίες του. Από πολλούς, ο Ιακωβάκης έχει χαρακτηριστεί ως ο σημαντικότερος Έλληνας αθλητής στίβου των τελευταίων ετών. Δεν είναι όμως μόνο οι διακρίσεις και οι επιδόσεις που πέτυχε σπουδαίες. Ανάλογες ή και καλύτερες διακρίσεις έχουν καταφέρει πολλοί αθλητές ως σήμερα, χωρίς όμως να καθιερωθούν στη συνείδηση των φιλάθλων.  Ο Ιακωβάκης ξεχώριζε για το αδαμάντινο ήθος και την αξιοπρέπειά του που τον συνόδευαν σε κάθε στιγμή της καριέρας του, στις επιτυχίες και τις αποτυχίες.

Ο Ιακωβάκης είναι από τους λίγους αθλητές με τεκμηριωμένο λόγο και ορθότατη χρήση της ελληνικής. Κάθε συνέντευξή του μετά από αγώνα είναι ένα “μάθημα” για τους τηλεθεατές. Ακόμα και λαχανιασμένος και κουρασμένος από την υπερπροσπάθεια, καταφέρνει να κάνει εξαιρετική ανάλυση του αγώνα, να κάνει κριτική στην απόδοσή του και να εκφέρει άποψη για οτιδήποτε άλλο ερωτηθεί από τους δημοσιογράφους. Αποφεύγει τις κλισέ εκφράσεις (όπως οι περισσότεροι αθλητές) και υπομένει τη διαδικασία αποπνέοντας ευγένεια και σεβασμό.

Ο Ιακωβάκης είναι ο πιο αυστηρός και δίκαιος κριτής του εαυτού του! Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως ακόμα και στον τελευταίο του αγώνα, έκανε κριτική στην τεχνική του... Δεν επιρρίπτει ευθύνες ποτέ σε άλλους παρ’ ότι μπορεί όντως συνθήκες και γεγονότα να εμπόδισαν τον αγώνα ή την προετοιμασία του. Δεν θα τον άκουγες ποτέ να λέει πως πέρα από τον ίδιο έφταιξε η ομοσπονδία, ο αέρας, το ταρτάν ή οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία “εφευρίσκουν” πολλοί αθλητές για να δικαιολογήσουν μια αποτυχία τους. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως σε όλη του την καριέρα είχε την ίδια προπονήτρια, τη Μαρία Σωτηρακοπούλου.

Αντίστοιχα πράος και συνετός είναι και εκτός στίβου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μια φορά που τον έχω συναντήσει, το 2006 στις εξέδρες του ΟΑΚΑ στο 10ο Παγκόσμιο Κύπελλο στίβου. Ο Ιακωβάκης βρέθηκε εκεί για να παρακολουθήσει τους αγώνες, όμως οι θεατές τον αναγνώρισαν αμέσως και έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Ήταν πολύ φιλικός με όλους και δεν αρνήθηκε να φωτογραφηθεί μαζί τους ή να συζητήσει. Αποτέλεσμα; Δεν παρακολούθησε ούτε λεπτό τους αγώνες μιας και ο κόσμος ήταν τόσος πολύς που δεν του έμεινε χρόνος. Προτίμησε υπομονετικά να ευχαριστήσει τους θεατές, παρά να ακολουθήσει τη σνομπ τακτική άλλων αθλητών και να απολαύσει με την ησυχία του τους αγώνες.

Ο Ιακωβάκης με τις επιδόσεις και διακρίσεις του έχει περάσει στο πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων αθλητών. Με τη συμπεριφορά, το ήθος και την ευγένειά του, όμως, έχει περάσει στην ψυχή των Ελλήνων φιλάθλων! Δεν έδωσε ποτέ δικαιώματα ούτε με την προσωπική του ζωή, ούτε με ζητήματα ντόπινγκ. Έκανε σε όλους τους αγώνες ό,τι καλύτερο μπορούσε και έδινε το 100% των δυνάμεών του ακόμα και τραυματίας. Κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει πως δεν αγωνίστηκε σκληρά. Υπήρξε μαχητής μέχρι την τελευταία κούρσα της λαμπρής καριέρας του, στα 36 του. Και την κέρδισε και αυτήν, αφήνοντας πίσω του νεότερους αθλητές και δίνοντας μια προειδοποίηση πως το άθλημα στερείται καλών νέων αθλητών.

Αυτά έκανε ως τώρα ως αθλητής ο Ιακωβάκης. Το σημαντικό είναι φυσικά και το μετά, ποιο θα είναι το follow-up αυτής της μεγάλης καριέρας. Είναι ήδη μέλος της Επιτροπής Αθλητών στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία (ΕΑΑ), αλλά σίγουρα αυτό δεν αρκεί. Θα πρέπει οι αρμόδιοι φορείς (ΕΟΕ, ΣΕΓΑΣ, Πολιτεία κλπ) να αξιοποιήσουν παραπάνω την αναγνωρισιμότητα, τις γνώσεις και την εμπειρία του για να χτίσουν στα πρότυπά του τις μελλοντικές γενιές αθλητών. Αποτελεί ένα από τα καλύτερα πρότυπα αθλητών στην Ελλάδα και εμπνέει σεβασμό και ήθος σε όλους. Αν καταφέρουμε να έχουμε περισσότερους αθλητές με το ήθος και την αξιοπρέπειά του, θα είναι πολύ μεγαλύτερη επιτυχία από τα ολυμπιακά μετάλλια! Αθλητές με αμιγώς αθλητική ψυχή που τερματίζουν πάντα με το κεφάλι ψηλά και ξεπερνούν όλα τα εμπόδια φτάνοντας στο στόχο τους. Η μάχη τώρα αρχίζει...