Η βάση του 10 και οι βάσεις του προβλήματος

Με τίτλους, όπως “ΣΟΚ έχει προκαλέσει η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στις πανεπιστημιακές σχολές”, υποδέχτηκαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στις πανεπιστημιακές σχολές ύστερα από την κατάργηση της βάσης του δέκα! Παρουσιαστές ειδήσεων και δημοσιογράφοι έδειχναν και διατυμπάνιζαν σε όλους τους τόνους πως είναι “σοκαρισμένοι” από την είσοδο μαθητών σε ανώτατες σχολές με βαθμούς επτά, οκτώ ή ακόμα και κάτω από τη μονάδα… Θεωρούν μάλιστα απαξίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αυτή την εξέλιξη!

Ως εδώ όλα καλά και οι μεγαλοδημοσιογράφοι δείχνουν να “ανησυχούν” για το μέλλον της νεολαίας του τόπου αλλά και της παιδείας στη χώρα μας. Δυστυχώς, όμως η πραγματικότητα είναι πέρα για πέρα διαφορετική και δεν προβάλλεται!

Πρώτα απ’ όλα, κανείς δεν αναφέρει πως οι βάσεις είναι κάθε χρόνο μεταβλητές, αφού τα θέματα και οι προτιμήσεις των υποψηφίων μεταβάλλονται. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι βάσεις μπορούν να καθοριστούν σύμφωνα με τις “επιθυμίες” των εξεταστών και φυσικά του Υπουργείου Παιδείας. Το ότι φέτος τόσοι μαθητές δεν πέρασαν τη “βάση” δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι χειρότεροι στις επιδόσεις από τους περσινούς υποψηφίους… Είναι γενικώς αποδεκτό πως όσο διάστημα υπήρχε η βάση, τα θέματα ήταν πιο βατά για τους μαθητές με στόχο να κατορθώσουν να “πιάσουν” το 10 και δυσκόλευαν για όσους στόχευαν ψηλότερα. Έτσι και οι μαθητές περνούσαν το 10 δείχνοντας πως κατέχουν καλό επίπεδο μόρφωσης και κενές θέσεις δεν έμεναν στα ΤΕΙ… Για να γίνει κατανοητό όλο αυτό μπορούμε να φανταστούμε σε μια εξεταστική περίοδο πανελλαδικών όλα τα θέματα να είναι εξωπραγματικής δυσκολίας για τους μαθητές και όλοι να γράψουν κάτω από τη βάση. Τότε, η Ιατρική αντί για 19.000 μόρια θα έχει 8.000 χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι μελλοντικοί γιατροί ήταν κατωτάτου επιπέδου και δεν άξιζαν την εισαγωγή τους…

Οι επιλογές των υποψηφίων είναι ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει τις βάσεις. Ακλόνητες φαίνεται πως βρίσκονται οι “παραδοσιακές σχολές κύρους” όπως η Ιατρική, η Νομική και οι σχολές Μηχανικών που διατηρούνται σε υψηλό επίπεδο παρά την ανεργία που μαστίζει τους απόφοιτούς τους. Άλλωστε στην Ελλάδα οι μισοί γονείς θέλουν να δουν τα παιδιά τους γιατρούς και οι άλλοι μισοί δικηγόρους… Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει και ο τόπος του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Δεν είναι τυχαίο πως τα πιο χαβηλόβαθμα ΑΕΙ και ΤΕΙ βρίσκονται στην περιφέρεια, ενώ τα αντίστοιχα της Αθήνας έχουν πολύ υψηλότερες βάσεις! Σχεδόν όλοι θέλουν να σπουδάσουν στον τόπο διαμονής τους και αν αναλογιστούμε πως στην Αττική ζει ο μισός πληθυσμός της χώρας τότε γίνεται εύκολα κατανοητό πως τα πανεπιστήμια του λεκανοπεδίου ασφυκτιούν! Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, οι φοιτητές προσπαθούν να μειώσουν τα έξοδά τους και η λύση του “κοντινού” πανεπιστημίου μοιάζει περισσότερο επιτακτική από οποτεδήποτε άλλοτε.

Άλλος ένας από τους παράγοντες διαμόρφωσης των βάσεων είναι και οι προσφερόμενες θέσεις στο εκάστοτε τμήμα. Δεν είναι δυνατόν στα τμήματα “Γεωτεχνολογίας & Περιβάλλοντος” του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας στην Κοζάνη που ήταν το τελευταίο στην κατάταξη των μορίων να προσφέρονται 240 θέσεις από τις οποίες καλύπτονται οι 210 και στους Μηχανολόγους Μηχανικούς του ΑΠΘ να προσφέρονται μόλις 72 θέσεις… Είναι λογικό περισσότεροι μαθητές να επιθυμούν να σπουδάσουν μηχανολόγοι μηχανικοί στη Θεσσαλονίκη απ’ ότι γεωτεχνολογία στην Κοζάνη. Σίγουρα αν αυτά τα ΤΕΙ πρόσφεραν 70-80 θέσεις, η βάση τους θα ήταν αρκετά μόρια πάνω από τη βάση και δεν θα εγείρονταν τα διάφορα ζητήματα!

Όπως και να έχει, όμως, καλό είναι να υπάρχουν αρκετές θέσεις για αυτούς που επιθυμούν να σπουδάσουν. Άλλωστε η εισαγωγή σε κάποια σχολή δεν σημαίνει απαραίτητα και συνέχιση ή περάτωση των σπουδών. Και πιστεύω πως είναι προτιμότερο αυτοί που συγκεντρώνουν κάτω από 10.000 μόρια να εισάγονται σε ελληνικά ΤΕΙ παρά να σπουδάζουν σε αμφιβόλου ποιότητας βαλκανικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και να επιστρέφουν στη χώρα μας μετά από 3-4 χρόνια ως γιατροί ή μηχανικοί ζητώντας επαγγελματικά δικαιώματα και αποκατάσταση… Επίσης, αυτή η απαξίωση του ελληνικού πανεπιστημίου από τους μεγαλοδημοσιογράφους δεν μπορεί να θεωρηθεί εντελώς τυχαία, αφού τα μέσα στα οποία εργάζονται χρηματοδοτούνται για να προβάλλουν καθημερινώς τα ιδιωτικά κολλέγια και ΙΕΚ της χώρας μας. Κι όπως όλοι ξέρουμε, οι Έλληνες μεγαλοδημοσιογράφοι δεν είναι οι πιο “αθώοι” και “αμερόληπτοι”…

Είναι γεγονός πως αλλαγές πρέπει να υπάρξουν στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και στα πανεπιστήμια. Η κατεύθυνση, όμως, που προωθείται από τους “βαρόνους” των media είναι εντελώς λανθασμένη. Ας φτιάξουμε σχολεία σύγχρονα (σε εξοπλισμό και νοοτροπία) για τη νεολαία, ας καταρτίζονται επαρκώς οι εκπαιδευτικοί, ας αυξηθεί η χρηματοδότηση για την Παιδεία και γενικότερα ας αποκτήσει ο θεσμός της Παιδείας τη θέση που του πρέπει στην κοινωνία και μετά μπορούμε να συζητήσουμε για κλείσιμο χαμηλόβαθμων ΤΕΙ! Άλλωστε, αν του χρόνου τα θέματα είναι γελοία και γράφουν όλοι πάνω από 15 και οι βάσεις των πιο χαμηλόβαθμων ΤΕΙ εκτιναχθούν στα 15.000 μόρια όλα τα φετινά τους επιχειρήματα θα καταρρεύσουν! Ο αποπροσανατολισμός του κοινού που επιχειρείται τις τελευταίες μέρες είναι σκανδαλώδης. Ας κοιτάξουμε επιτέλους τα πραγματικά προβλήματα της Παιδείας και της κοινωνίας και ας αφήσουμε τα στατιστικά για τους ειδικούς του είδους…