Δημοκρατία αγνοείται…

Η Ελλάδα “ξεφορτώθηκε” τη στρατιωτική χούντα το 1974. Κι όμως, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά, οι Έλληνες δεν μπορούν να διαδηλώσουν ελεύθερα και να υποστηρίξουν την άποψή τους δημόσια σχετικά με την οικονομική κρίση! Βομβαρδίζονται καθημερινά και είναι ανήμποροι να αντιδράσουν απέναντι στο νέο είδος πολέμου που αντιμετωπίζουν: τον οικονομικό πόλεμο. Είναι ξεκάθαρο πως οι αγορές δεν θέλουν να ακουστεί η φωνή του λαού και η πολιτική ηγεσία της χώρας κάνει τα πάντα για να υπηρετήσει τις προσταγές τους…

Ο Λουκάς Παπαδήμος βρίσκεται εδώ και 3,5 μήνες στην ηγεσία της χώρας χωρίς ιδιαίτερη προσφορά και δείγματα ανάπτυξης και προόδου. Τουναντίον, η κατάσταση καθημερινά γίνεται όλο και χειρότερη για τους Έλληνες σε οικονομικό, κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο. Όταν στις 10 Νοεμβρίου αποφασίστηκε ο σχηματισμός “μεταβατικής” κυβέρνησης, αποφασίστηκε (και ανακοινώθηκε) πως στις 19 Φεβρουαρίου θα διεξάγονταν εθνικές εκλογές για το σχηματισμό νέας εκλεγμένης κυβέρνησης. Φυσικά, τίποτα από τα συμφωνηθέντα δεν τηρήθηκε και ο Παπαδήμος συνεχίζει να κυβερνά απτόητος με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Οι περισσότεροι γνώριζαν από την αρχή της κυβέρνησης Παπαδήμου πως ο χρονικός της ορίζοντας δεν θα τηρούνταν. Οι πιο αισιόδοξοι “έβλεπαν” εκλογές κοντά στο Πάσχα, ενώ οι πιο ρεαλιστές πιστεύουν πως η θητεία της παρούσας κυβέρνησης θα παραταθεί ως το φθινόπωρο! Για να παραμείνει στην εξουσία ο Παπαδήμος και οι υπουργοί του, χρησιμοποίησαν τις διαπραγματεύσεις για το PSI, τις νέες δόσεις και τις συνεδριάσεις του Eurogroup, ενώ ψήφισαν και ετοιμάζονται να εφαρμόσουν το 2^ο μνημόνιο… Οι περισσότεροι υπουργοί υποστηρίζουν τη συνέχιση της θητείας της κυβέρνησης ως το 2013 γνωρίζοντας πως με τις παρούσες συνθήκες η επανεκλογή τους στη Βουλή είναι ανέφικτη και κάνοντας μια απέλπιδα προσπάθεια αντιστροφής του αρνητικού (για αυτούς) κλίματος.

Το πρόβλημα, όμως, ούτε σε αυτή την περίπτωση είναι αμιγώς ελληνικό. Η δημοκρατία θυσιάζεται στην Ευρώπη στο βωμό της οικονομικής ανάπτυξης και της δημοσιονομικής προσαρμογής στα μέτρα και τα σταθμά των αγορών. Η δουλική εμμονή των Ευρωπαίων και Ελλήνων πολιτικών με τις απαιτήσεις της νομισματικής ένωσης ανέτρεψε τον Γ. Παπανδρέου στην Ελλάδα και τον Σ. Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Δεν χωράει συζήτηση πως και οι δυο απέτυχαν παταγωδώς να οδηγήσουν τις χώρες τους σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά κριτής τους θα έπρεπε να είναι ο λαός μέσα από τις (πρόωρες) εκλογές και όχι τα golden boys της Νέας Υόρκης και οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών!

Εδώ και χρόνια, τις αποφάσεις για όλα τα σημαντικά οικονομικά ζητήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη τις παίρνει μια μικρή πολιτική ελίτ. Το χειρότερο δε όλων είναι πως οι προσταγές της ελίτ αυτής υπερτερούν των αποφάσεων των εθνικών κυβερνήσεων και των κοινοβουλίων. Οι κυβερνήσεις γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως οποιαδήποτε κι αν είναι η απόφασή τους στο τέλος θα εφαρμόσουν τις επιταγές άλλων, ακολουθούν με ευλάβεια τις προσταγές της “ομάδας της Φρανκφούρτης” ελπίζοντας σε έμμεση (και άμεση) βοήθεια και επανεκλογή τους με στήριξη οικονομική και όχι μόνο…

Οι εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια είναι δέσμια των “άνωθεν” κέντρων λήψεων αποφάσεων και δεν υπηρετούν το σκοπό τους που είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Ο Παπαδήμος στην Ελλάδα και ο Μόντι στην Ιταλία ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των εντολέων τους και δεν λογοδοτούν στους λαούς που κυβερνούν. Αυτό συνιστά ξεκάθαρη εκτροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος! Είναι αδιανόητο πως εφαρμόζουν τις ίδιες αποτυχημένες πρακτικές επανειλημμένως και αναμένουν διαφορετικά αποτελέσματα! Δράσεις και κινήσεις που έχουν αποτύχει παταγωδώς στο πρόσφατο παρελθόν έχουν ελάχιστες έως μηδαμινές πιθανότητες να πετύχουν.

Οι λαοί της νότιας Ευρώπης βλέπουν την οικονομία των χωρών τους να συρρικνώνεται και τους μισθούς τους να περικόπτονται. Η Ευρωζώνη απειλείται άμεσα με “Βαλκανιοποίηση” τα επόμενα χρόνια με μισθούς και συντάξεις πείνας! Τα εργατικά και κοινωνικά κεκτημένα αιώνων καταπατώνται από διορισμένους πρωθυπουργούς, ενώ οι ειρηνικές διαμαρτυρίες καταστέλλονται βίαια. Οι εκλογές που θα έπρεπε να έχουν ήδη διεξαχθεί μετατίθενται συνεχώς και η χώρα μας συνεχίζει να κυβερνάται από μη εκλεγμένους από το λαό εντολοδόχους.

Σύντομα, όλο αυτό το “κύμα” αντιδημοκρατικών δράσεων θα χτυπήσει και τις χώρες τους ευρωπαϊκού βορρά και τα πράγματα θα πάρουν ανεξέλεγκτη τροπή. Πρέπει να καταστεί σε όλους σαφές πως η δημοκρατία δεν μπορεί να θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους των αγορών και των τραπεζιτών. Οι λαοί αξίζουν σεβασμό που υπερέχει των οικονομικών δεικτών. Στη δημοκρατία, η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού…