Γαλλικές εκλογές 2012

Ταυτόχρονα με τις βουλευτικές εκλογές της Ελλάδας διεξάγονται και οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία με σκοπό να αναδείξουν τον Πρόεδρο της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας και νέο κάτοικο στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Αντιμέτωποι στο δεύτερο και καθοριστικό γύρο των εκλογών αυτών θα τεθούν ο François Hollande και ο Nicolas Sarkozy.

Στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών νικητής είχε αναδειχθεί ο σοσιαλιστής François Hollande με ποσοστό 28,63%, δεύτερος ο δεξιός Nicolas Sarkozy με ποσοστό 27,18% και ακολούθησαν η ακροδεξιά Marine Le Pen, ο αριστερός Jean-Luc Mélenchon και ο κεντρώος François Bayrou με ποσοστά 17,9%, 11,1% και 9,13% αντίστοιχα. Από τα παραπάνω ποσοστά συμπεραίνουμε εύκολα πως η μάχη θα είναι αμφίρροπη και η διαφορά μεταξύ των δυο διεκδικητών της προεδρίας θα είναι σχετικά μικρή. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και μεταβάλλονται μέρα με την ημέρα, καθώς η προεκλογική μάχη συνεχίζεται με τους υποψήφιους που έμειναν εκτός του δεύτερου γύρου παίρνουν θέση υπέρ ή κατά των δυο υποψηφίων, ενώ μεσολάβησε την Τετάρτη ένα καθοριστικό debate που θα επηρεάσει πολλούς από τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους! Εκτιμάται πως οι αριστεροί και κεντρώοι ψηφοφόροι θα στηρίξουν στην πλειοψηφία τους τον σοσιαλιστή François Hollande, ενώ αντιθέτως ο Nicolas Sarkozy δεν καταφέρνει να συσπειρώσει γύρω του τους δεξιούς ψηφοφόρους λόγω της αντιπαράθεσής του με την Marine Le Pen, αλλά και της ακραίας ρητορικής που χρησιμοποιεί.

Οι γαλλικές εκλογές, όμως, δεν αφήνουν ανεπηρέαστη την υπόλοιπη Ευρώπη, συνεπώς και την Ελλάδα. Αποτελούν ένα δείγμα για την τάση του εκλογικού σώματος που παρουσιάζει κοινά στοιχεία στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το ανανεωμένο “Εθνικό Μέτωπο” της Marine Le Pen κατάφερε να διπλασιάσει σχεδόν τα ποσοστά του από τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές του 2007 βάζοντας στην κορυφή της ατζέντας θέματα, όπως το μεταναστευτικό και την έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ! Εντυπωσιακή είναι, όμως, και η άνοδος της αριστεράς στη Γαλλία με το “Αριστερό Μέτωπο” να φτάνει το 11%, όταν το 2007 το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και άλλοι μικρότεροι αριστεροί συνδυασμοί δεν ξεπερνούσαν αθροιστικά το 6%. Ως συνέπεια αυτών, το κεντρώο “Δημοκρατικό Κίνημα” του François Bayrou είδε τα ποσοστά του να υποδιπλασιάζονται...

Η σημασία αυτών των εκλογών σίγουρα δεν εξαντλείται στην εξαγωγή συμπερασμάτων για την τάση του εκλογικού σώματος και στην ανατροφοδότηση ανούσιων διαλόγων περί προεκλογικών εκστρατειών, επικοινωνιακών τεχνικών και επηρεασμού της κοινής γνώμης. Οι εκλογές αυτές αφορούν το μέλλον της Γαλλίας και της Ευρώπης ταυτόχρονα. Η Γαλλία είναι μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης και από τις μεγαλύτερες σε πληθυσμό χώρες κι έτσι κάθε πολιτική αλλαγή εντός της έχει τον αντίστοιχο αντίκτυπο και στο εξωτερικό.

Στη Γαλλία αυτή τη στιγμή δεν γίνεται μάχη ανάμεσα σε δυο πολιτικά πρόσωπα, αλλά ανάμεσα σε δυο πολιτικούς χώρους και δυο διαφορετικούς κόσμους. Από τη μια, οι προοδευτικοί κεντροαριστεροί που στηρίζουν τις ελπίδες τους στον Hollande για έξοδο από την κρίση και επιστροφή σε ένα πιο βιώσιμο οικονομικό μοντέλο. Από την άλλη, οι συντηρητικοί δεξιοί που βλέπουν στο πρόσωπο του Sarkozy τον τέλειο υπερασπιστή των εθνικιστικών γαλλικών ζητημάτων που ξεκινούν από το κλείσιμο των συνόρων (με έξοδο από τη συμφωνία Schengen) και φτάνουν ως την έξοδο της Γαλλίας από την ευρωζώνη...

Μια νίκη του Hollande θα σήμαινε την έναρξη της επιστροφής της Ευρώπης σε πιο ριζοσπαστικές και προοδευτικές πολιτικές χτυπώντας στη ρίζα του το νεοφιλελεύθερο μόρφωμα των Merkozy (Merkel-Sarkozy). Η αριστερή αυτή στροφή μπορεί να πάρει πιο εμφατικές διαστάσεις αν συνδυαστεί με μεγάλη άνοδο της ελληνικής αριστεράς και ενδεχόμενη κυβέρνησή τους, καθώς και με αντίστοιχη άνοδο των προοδευτικών δυνάμεων στις επερχόμενες πρόωρες εκλογές της Ολλανδίας! Ο Sarkozy χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγή όταν είναι ο ίδιος ένας από τους κύριους υπεύθυνους για την κρίση που περνάμε, ενώ ο Hollande βλέπει το ζήτημα πιο ψύχραιμα και δείχνει διατεθειμένος να βοηθήσει τη χώρα μας να εξέλθει από την ύφεση.

Ο Hollande υποστηρίζει την αναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου, καθώς είναι φανερό πλέον πως δεν λύνει τίποτα, αλλά επιδεινώνει την κατάσταση, αφού η λιτότητα χωρίς ανάπτυξη το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει τα ελλείμματα. Ο Sarkozy, αντιθέτως, παραμένει προσκολλημένος στις ίδιες δεξιόστροφες, νεοφιλελεύθερες λογικές και πολιτικές που έχουν οδηγήσει την ευρωζώνη στα όρια της διάλυσης και την Ευρώπη ένα βήμα από το απόλυτο χάος. Παράλληλα, έχει να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες του Dominique Strauss-Kahn πως ουσιαστικά “σκηνοθέτησε” το σκάνδαλο που οδήγησε στην πολιτική του εξόντωση, καθώς και τις κατηγορίες πως η προηγούμενη προεκλογική του εκστρατεία χρηματοδοτήθηκε από τον (τότε) Λίβυο ηγέτη Muammar Gaddafi...

Μετά από όλα αυτά, πριν μερικές ημέρες, το γαλλικό περιοδικό Marianne αποκαλούσε στο εξώφυλλό του τον Sarkozy “ντροπή της Ε’ Δημοκρατίας” και όχι άδικα! Οι Γάλλοι υπήρξαν ανέκαθεν πρωταγωνιστές στις ριζοσπαστικές και προοδευτικές πολιτικές αλλαγές και τώρα καλούνται, ταυτόχρονα με τους Έλληνες, να δείξουν το δρόμο στην υπόλοιπη Ευρώπη για μια επιστροφή σε υγιείς πολιτικές που θα συμβάλλουν στην έξοδο της Ευρώπης από την κρίση. Ο François Hollande βρίσκεται πολύ κοντά στο να καταφέρει ό,τι δεν κατάφερε η (πρώην σύζυγός του) Ségolène Royal πριν από 5 χρόνια: να στερήσει από τον ανεπαρκή Sarkozy τη δυνατότητα να καθορίζει την τύχη της Γαλλίας και της Ευρώπης...