Στο δρόμο για τις εκλογές

Ελάχιστες ώρες απέμειναν πλέον πριν από τις βουλευτικές εκλογές που έχουν χαρακτηριστεί ως οι πιο κρίσιμες από τη Μεταπολίτευση και μετά! Βαρύς χαρακτηρισμός αν αναλογιστεί κανείς τις αλλαγές που έχει βιώσει η Ελλάδα από το 1973 έως το 2012. Οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν κόμματα, πρόσωπα και πολιτικές που θα τους εκπροσωπήσουν για τα επόμενα χρόνια, θα “τρέξουν” τις εξελίξεις σε πολλούς τομείς και θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας μας.

Πολλοί είναι οι χαρακτηρισμοί που έχουν δοθεί σε αυτές τις εκλογές. Ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης, όλοι αναγνωρίζουν την κρισιμότητα και τη σημασία τους. Κανείς δεν πιστεύει πως είναι περιττές για τον τόπο, ενώ οι περισσότεροι θα ήθελαν να είχαν διεξαχθεί νωρίτερα και να μην είχε μεσολαβήσει ο σχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως...

Οι αυριανές εκλογές θα δώσουν πολύ υλικό σε μελλοντικούς και σύγχρονους ερευνητές για τις τάσεις του εκλογικού σώματος και τις απόψεις των Ελλήνων πολιτών. Οι πολιτικές ισορροπίες δεν ήταν ποτέ τόσο λεπτές όσο τώρα. Περισσότερα από δέκα κόμματα διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή και θεωρείται σχεδόν σίγουρο πως τα επτά-οχτώ από αυτά θα το καταφέρουν! Επίσης, βέβαιο θεωρείται πως δεν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση με βάση τα εκλογικά ποσοστά και έτσι τα κόμματα θα αναζητήσουν ευρύτερες συμμαχίες με σκοπό τη συγκρότηση κυβέρνησης. Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλο αυτό είναι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα και πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένα “κοινωνικοπολιτικό πείραμα” με άγνωστα αποτελέσματα…

Ειλικρινά δεν ξέρω με ποια κριτήρια θα ψηφίσουν οι συμπολίτες μας. Έχοντας ακούσει πολλές απόψεις, πιστεύω πως οι περισσότεροι θα δώσουν ψήφο τιμωρίας, ενώ μια μικρότερη μερίδα πολιτών θα δώσει ψήφο επιβράβευσης. Η κατάσταση τον τελευταίο καιρό είναι τόσο περίεργη στην Ελλάδα που ελάχιστοι βάζουν τη λογική πάνω από το συναίσθημα, ίσως όμως και αυτό να είναι πιο λογικό! Δεν γίνεται να μένεις ανεπηρέαστος όταν περικόπτονται οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές. Είναι αδύνατο να μένεις προσκολλημένος σε κόμματα και πρόσωπα που είναι οι κύριοι υπαίτιοι για την άσχημη κατάσταση που βρισκόμαστε, ειδικά όταν βλέπεις τις κοινωνικές αδικίες να διογκώνονται. Είναι άδικο και αυτοκαταστροφικό να επιβραβεύεις τους τιμωρούς σου! Τους δίνεις θάρρος, δύναμη και εξουσία να το συνεχίσουν...

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια έχουν φτάσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού ένα βήμα πριν τη φτώχεια και την ανέχεια, αλλά παρ’ όλα αυτά ζητούν στήριξη για να συνεχίσουν το (καταστροφικό) έργο τους! Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία σχέση με το σοσιαλιστικό κίνημα που εδραιώθηκε στη συνείδηση των πολιτών ως ο εγγυητής της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης. Αντίστοιχα, η Νέα Δημοκρατία έχει απεμπολήσει προ πολλού τις αρχές της λαϊκής δεξιάς και του φιλελευθερισμού. Και τα δυο κόμματα, μέσω της ηγεσίας τους, έχουν καταντήσει υπηρέτες του Μνημονίου και του διδύμου των Merkozy. Προτείνουν και εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές που όχι μόνο δεν πρόκειται να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση, αλλά μας σπρώχνουν σε βαθύτερη ύφεση. Παίρνουν αντιλαϊκά μέτρα και “τιμωρούν” τα μεσαία και λαϊκά στρώματα αφήνοντας ανενόχλητους τους μεγαλοοφειλέτες και φοροφυγάδες να συνεχίζουν να παρανομούν σε βάρος του κράτους.

Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας είναι οι πιο ανεπαρκείς των τελευταίων δεκαετιών με τους δυο προέδρους να δείχνουν πως ενδιαφέρονται περισσότερο για την εξουσία και την προσωπική προβολή τους παρά για την επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας. Επιδεικνύοντας αλαζονεία τρομοκρατούν τους πολίτες πως η μη επιλογή τους ισοδυναμεί με καταστροφή. Οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των δυο κομμάτων είναι πλέον μηδαμινές και αποτελεί παράδοξο πως δεν έχουν συγχωνευτεί ως τώρα, εφόσον συμφωνούν σχεδόν σε όλα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η πλειοψηφία της βάσης τους να έχει αποχωρήσει με τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να στρέφονται σε αριστερά κόμματα (κυρίως ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά, Κοινωνική Συμφωνία, ΚΚΕ), ενώ οι διαρροές της Νέας Δημοκρατίας είναι προς πιο ακροδεξιά κόμματα (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή).

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια αποδόμηση του κεντρώου χώρου και ταυτόχρονη ενίσχυση της αριστεράς και της ακροδεξιάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η Δημοκρατική Αριστερά ανεβάζουν συνεχώς τα ποσοστά τους, ενώ η Κοινωνική Συμφωνία βρίσκεται κοντά στο όριο του 3%. Στον αντίποδα, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμμένου βασιζόμενοι στο λαϊκισμό καταγράφουν υψηλή δυναμική, ενώ η ναζιστική ακροδεξιά Χρυσή Αυγή κερδίζει έδαφος σε βάρος του ΛΑΟΣ και της Νέας Δημοκρατίας. Διαφαίνεται πως οι δημοκρατικοί θεσμοί θα δοκιμαστούν αρκετά με την είσοδο αρνητών της δημοκρατίας και υμνητών του ναζισμού στη Βουλή.

Οποιοδήποτε αποτέλεσμα και να βγάλει η κάλπη το βράδυ της Κυριακής, όλοι γνωρίζουμε πως τον Ιούνιο μας περιμένουν πιο σκληρά μέτρα λιτότητας που δύσκολα θα αποφευχθούν, ειδικά σε περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Η Δευτέρα θα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα που μας επιφυλάσσει εκπλήξεις, είτε θετικές, είτε αρνητικές. Πολλά είναι τα σενάρια μετεκλογικών συνεργασιών που υπάρχουν, ενώ τα σενάρια ακυβερνησίας που τα επιτελεία των δυο αυτών κομμάτων διαρρέουν δεν ευσταθούν σε καμία περίπτωση. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως ακυβερνησία έχουμε όταν η κυβέρνηση δεν ακολουθεί τη λαϊκή βούληση και εντολή! Κι αυτό έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια...

Ελπίζω και εύχομαι ο λαός να κάνει τη σωστή επιλογή για τη χώρα. Ίσως είναι καλό πως το συναίσθημα οδηγεί μακριά από το δικομματισμό, αλλά θα πρέπει η επιλογή για ψήφιση κάποιου μικρότερου κόμματος να γίνει με σχετική σύνεση για να μη βρεθούμε προ αντιδημοκρατικών και φασιστικών εκπλήξεων τη Δευτέρα. Η στάση απέναντι στο μνημόνιο δεν αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη για την ψήφιση κάποιου κόμματος, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε τις βασικές αξίες και αρχές του, καθώς και το παρελθόν και την προϊστορία του. Οι εκλογές αυτές μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία δημιουργίας και αναγέννησης αν αξιοποιηθούν από το λαό. Ας μην αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη...