Είμαστε πλέον ζούγκλα!

Οικογενειάρχης μαχαιρώνεται από ληστές, διαδηλωτές ξυλοκοπούνται από τα ΜΑΤ, αθώοι πολίτες τραυματίζονται από τρομοκρατικές επιθέσεις και μετανάστες δέχονται δολοφονικές επιθέσεις από ακροδεξιούς. Αυτή είναι δυστυχώς η κατάσταση σήμερα στην Αθήνα, κυρίως, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα σε μικρότερες ευτυχώς διαστάσεις.

Ποιός θα πίστευε πως τρεις ληστές είναι ικανοί να δολοφονήσουν έναν άνθρωπο για να του πάρουν τη βιντεοκάμερα; Ακόμα και οι μεγάλες ληστείες σε τράπεζες και supermarkets τις περισσότερες φορές γίνονται αναίμακτα και χωρίς συμπλοκές. Είναι άλλωστε ανώφελο κάποιος να υπερασπιστεί τα (ασφαλισμένα) χρήματα της τράπεζας απέναντι σε ένοπλους ληστές! Κι όμως, η εγκληματικότητα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που ακόμα και για μικροποσά και μικροαντικείμενα να έχουμε συμπλοκές, τραυματισμούς και δολοφονίες… Δυστυχώς, κάποιες περιοχές η εγκληματικότητα τις αναγκάζει σε ερήμωση από τους πολίτες που την κατοικούσαν εδώ και χρόνια, πράγμα που οδηγεί στην γκετοποίηση, την περιθωριοποίηση και την εδραίωση των παραβατικών στοιχείων σε αυτή.

Η στυγερή δολοφονία για μια βιντεοκάμερα στο κέντρο της Αθήνας επέδρασε σαν ντόμινο και επέφερε δραματικές εξελίξεις στην κοινωνία. Με το πρόσχημα πως οι δράστες ήταν αλλοδαποί, εκατοντάδες ακροδεξιοί επιτέθηκαν με δολοφονικές διαθέσεις εναντίον μεταναστών που ζουν στην Αθήνα θέλοντας να πάρουν “ρεβάνς” για το θάνατο Έλληνα από ξένο. Λες και ο θάνατος έχει εθνικότητα… Κυνηγούσαν με μανία όποιον έβλεπαν και δεν τους φαινόταν Έλληνας, τους ξυλοκοπούσαν με καδρόνια, ενώ πολλοί οπλοφορούσαν και χρησιμοποίησαν στιλέτα. Επίσης, πολλά μαγαζιά μεταναστών υπέστησαν φθορές. Η Αθήνα έζησε μια νέα “Νύχτα των Κρυστάλλων” με θύτες ακροδεξιά ρατσιστικά στοιχεία και θύματα μετανάστες πάσης εθνικότητας. Άνθρωποι αθώοι πλήρωσαν την μη ελληνική καταγωγή τους. Τους φορτώθηκε αυτεπάγγελτα η δολοφονία του ανθρώπου κι ας μην ρωτήθηκαν αν συμφωνούσαν με το συμβάν. Όλοι οι “ξένοι” μπήκαν στο ίδιο τσουβάλι και κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι από τους ακροδεξιούς. Φανταστείτε δηλαδή κάποιος Έλληνας να δολοφονούσε κάποιον Αμερικάνο στις ΗΠΑ. Τότε οι Αμερικάνοι θα έπρεπε να ξεσηκωθούν και να πάρουν εκδίκηση χειροδικώντας απέναντι σε Έλληνες, Μεξικανούς, Ινδούς και όποιον άλλο ξένο έβρισκαν μπροστά τους… Το οξύμωρο, πάντως, στην όλη ιστορία είναι πως δεν έχει επιβεβαιωθεί ούτε ποιοί ήταν οι δράστες ούτε η εθνικότητά τους…

Την αμέσως επόμενη μέρα είναι η μεγάλη απεργία που κήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Χιλιάδες εργαζόμενοι διαδηλώνουν ειρηνικά ενάντια στα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Η αστυνομία παρούσα αλλά με λάθος τρόπο. Τα ΜΑΤ κάνουν “επίδειξη δύναμης” απέναντι στους διαδηλωτές. Στέλνουν πολλούς από αυτούς τραυματισμένους στα νοσοκομεία με ανοιγμένα κεφάλια, τους ψεκάζουν συνεχώς με χημικά και καταφέρνουν να δείξουν με κάθε τρόπο τον αντιδημοκρατικό τους χαρακτήρα. Αποτέλεσμα όλων αυτών; Δεκάδες τραυματίες στα νοσοκομεία, διαμαρτυρίες γιατρών για χρήση αθέμιτων μέσων καταστολής και ένας νέος άνθρωπος να χαροπαλεύει από τα χτυπήματα αστυνομικών… Οι αστυνομικοί φαίνεται πως διοχετεύουν όλη την ενέργειά τους απέναντι στους διαδηλωτές και δεν έχουν δυνάμεις για να φυλάνε την πόλη από τους κακοποιούς του ποινικού εγκλήματος!

Κι εδώ, όμως, επιχειρήθηκε να υπάρξει “ρεβάνς”. Κουκουλοφόροι επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ ενάντια σε αστυνομικό τμήμα για να πάρουν εκδίκηση για τους τραυματισμούς των διαδηλωτών. Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστούν σοβαρότατα αθώοι πολίτες, άσχετοι με την αστυνομία, που βρίσκονταν στη λαϊκή αγορά κοντά στο συμβάν! Πολίτες που ούτε κι αυτοί ρωτήθηκαν ποτέ αν συμφωνούν με την αστυνομική βία και την βίαιη καταστολή. Οι “παράπλευρες απώλειες” συνέχισαν να υπάρχουν εκατέρωθεν όπως φαίνεται.

Τα πράγματα δείχνουν ιδιαίτερα δυσοίωνα για το μέλλον. Η κοινωνία, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων και δυσκολιών που αντιμετωπίζει, βρίσκεται εν μέσω ενός ιδιότυπου “εμφυλίου πολέμου”. Η κοινή λογική είναι ο σίγουρος χαμένος και η βία ο νικητής. Πρέπει όλοι, όμως, να συνειδητοποιήσουν πριν να είναι αργά πως ένα χέρι όταν παράγει βία, αυτή είναι ίδια είτε αυτό κρατάει γκλομπ, είτε βόμβα μολότοφ, είτε μαχαίρι και πιστόλι, είτε ελληνικές σημαίες…