Από την εθνική υπερηφάνεια στην εθνική απαξίωση

Έχουν περάσει 71 χρόνια από το ιστορικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στις δυνάμεις του άξονα Ιταλία και εν συνεχεία μερικούς μήνες αργότερα στη Γερμανία. Οι Έλληνες αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους αντιστεκόμενους στο ναζισμό και φασισμό λαούς! Όλοι εξήραν τη μαχητικότητα και  την αυταπάρνησή τους. Σήμερα, 71 χρόνια μετά, η Ελλάδα που δεν κατάφερε να υποδουλωθεί με τον πόλεμο για περισσότερα από τριάμισι χρόνια (4/1941 - 10/1944), είναι σήμερα οικονομικά υποδουλωμένη και θα συνεχίσει να είναι για αρκετά χρόνια ακόμα…

Ό,τι δεν κατάφεραν οι Γερμανοί τότε το έχουν καταφέρει σήμερα. Η οικονομική υποτέλεια των Ελλήνων είναι γνωστή, ενώ η ομάδα δράσης υπό τον Horst Reichenbach αναμένεται να αναλάβει πιο “ενεργό” ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας με ταυτόχρονη απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας έχουν πάψει πια να ελπίζουν πως θα βγούμε από την κρίση και θα ορθοποδήσουμε. Αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό από όλα: η έλλειψη ελπίδας!

Πολλοί περίμεναν τη σημερινή ημέρα για να γιορτάσουν και να θυμηθούν τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Ειδικά πολιτικοί που θα έκαναν διθυραμβικές τηλεοπτικές δηλώσεις περί “εθνικής ομοψυχίας και συστράτευσης”, “ένδοξου γένους” και “ιστορικής παρακαταθήκης”. Δυστυχώς, όλα αυτά ανήκουν, όμως, στο παρελθόν. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν νιώθει “ένδοξος” όταν απολύεται από τη δουλειά του στα 55. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν μπορεί να επιδείξει ομοψυχία όταν δεν έχει φαγητό να ταΐσει την οικογένειά του. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για ιστορικές παρακαταθήκες όταν δεν έχει επαρκείς κοινωνικές παροχές, όπως ιατρική κάλυψη σε περίπτωση ασθένειας.

Που οδηγεί όλο αυτό; Στα σημερινά γεγονότα! Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται πλέον για τις παρελάσεις και τις διαλύουν. Ο τρόπος και οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό σαφώς και προκαλεί δικαιολογημένες αντιδράσεις. Είναι δυνατόν να διαδηλώνουν οπαδοί του Ηρακλή και του Ολυμπιακού Βόλου μια τέτοια μέρα με αστεία οπαδικά αιτήματα; Πως γίνεται οι ακροδεξιοί που ήταν λάβροι εναντίον του εθνοπροδότη (όπως έλεγαν) Παπανδρέου, όταν αποφάσισε περικοπές στις παρελάσεις τώρα να σταματούν την παρέλαση; Όλοι αυτοί οι ακροδεξιοί δεν στοχοποιούν πολιτικούς όταν δεν παρευρίσκονται σε εκδηλώσεις εθνικών εορτών; Όλο αυτό το ετερόκλητο μείγμα ανάγκασε σε ματαίωση τις σημερινές παρελάσεις. Φυσικά και πολλοί ήταν οι εργαζόμενοι ή άνεργοι που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για περικοπές, απολύσεις και κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων, αλλά χάθηκαν στο πλήθος… Άλλωστε αυτοί είναι συνεπείς στις απεργιακές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις και δεν περίμεναν τη σημερινή ημέρα για να δηλώσουν τα δίκαια αιτήματά τους!

Τι ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη; Φράσεις όπως “να φύγουν οι μασόνοι από την εξουσία” και “να φύγει ο Μπουτάρης που θέλει τζαμί” δείχνουν το επίπεδο και τα ακράδαντα επιχειρήματα αρκετών διαμαρτυρόμενων εκ Θεσσαλονίκης! Πολλοί από αυτούς που διαμαρτύρονται είναι οι ίδιοι που εκλέγουν θριαμβευτικά τον (καταδικασμένο) Ψωμιάδη (γνωστό και ως Ζορό), είναι οι ίδιοι που κάνουν σημαία τα λόγια του Άνθιμου, αυτοί που κάνουν συλλαλητήρια για τις ταυτότητες και τη Μακεδονία και αυτοί που μετά τις παρελάσεις θα γέμιζαν τις καφετέριες και τα ουζερί… Προφανώς δεν είναι η πλειοψηφία γιατί αν όντως ήταν τότε θα είχε καταλυθεί κάθε έννοια λογικής, δημοκρατίας και συλλογικότητας στην Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα.

Όλα τα σημερινά γεγονότα είχαν και θετικά αποτελέσματα. Αρκετοί για πρώτη φορά συνειδητοποίησαν πως πατριωτισμός δεν είναι οι παρελάσεις και οι δηλώσεις εθνικοφροσύνης, αλλά το πραγματικό ενδιαφέρον για την πατρίδα. Αρκετοί κατάλαβαν πως το έθνος συνεχίζει να υπάρχει και χωρίς παρελάσεις. Αυτό που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια από τους “προοδευτικούς” του τόπου, έγινε από τους διαμαρτυρόμενους. Είναι γνωστό τοις πάσι πως οι παρελάσεις και κυρίως οι μαθητικές αποτελούν αναχρονιστικά μιλιταριστικά κατάλοιπα δικτατορικών καθεστώτων. Μαθητές-στρατιωτάκια που παρελαύνουν μπροστά στην “εξουσία” του τόπου, είτε πρόκειται για πολιτική, θρησκευτική κ.ά. Τα μαύρα περιβραχιόνια ή μαντήλια και η στρέψη του κεφαλιού στα αριστερά δεν αποτελούν ανυπακοή ή απειθαρχία. Η συμμετοχή και μόνο στην παρέλαση και ο στρατιωτικός βηματισμός αποτελεί δείγμα υπακοής και πειθαρχίας. Η μόνη μορφή απειθαρχίας και ανυπακοής είναι η μη συμμετοχή στις παρελάσεις! Είναι εξοργιστικό μαθητές να παρελαύνουν από συνήθεια, αλλά να μην γνωρίζουν το λόγο και να μην έχουν διδαχθεί από την ιστορία μας…

Όσον αφορά το στρατιωτικό σκέλος των παρελάσεων είναι υποκριτικό να υποστηρίζεται πως οι Έλληνες νιώθουν υπερήφανοι για τη χώρα τους επειδή βλέπουν τα τανκς στο δρόμο! Άρματα μάχης υπερκοστολογημένα, πυραυλικά συστήματα που έχουν πληρωθεί αλλά δεν έχουμε παραλάβει, “τυφλά” αεροπλάνα, ελικόπτερα χωρίς συντήρηση και υποβρύχια που “γέρνουν” δεν τονώνουν το εθνικό μας φρόνημα! Είναι προτιμότερο ο στρατός να λειτουργεί ομαλά κι ας μην επιδεικνύει τα όπλα του παρά να κάνει επιδείξεις και να είναι ανοργάνωτος. Μην ξεχνάμε επίσης τις μίζες και τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι γύρω από όλα αυτά. Τα εθνικιστικά συνθήματα των στρατευμένων αποτελούν απλά το κερασάκι στην τούρτα…

Κλείνοντας πρέπει να τονίσω πως την 28^η Οκτωβρίου δεν την γιορτάζουμε για να βλέπουμε ταινίες με τον Πρέκα, να αποστηθίζουμε ιστορικά γεγονότα και να βλέπουμε τα παιδιά μας στις παρελάσεις. Το ΟΧΙ έχει βαθύτερο νόημα. Πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορία και να λέμε ΟΧΙ στην καθημερινή μας ζωή σε πράγματα που είναι ενάντια στην ηθική και τα πιστεύω μας. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο κέρδος για όλους μας. Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες και στο μέλλον ίσως γίνουν χειρότερες. Ας αγωνιζόμαστε συστηματικά για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας! Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για αυτά τα αυτονόητα για εμάς σήμερα. Καλό αγώνα…