Habemus Praesidentem!

Στις 18 Φεβρουαρίου η Βουλή των Ελλήνων εξέλεξε τον Προκόπη Παυλόπουλο 7ο Πρόεδρο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας με 233 ψήφους. Είναι σαφές πως πέρα από τους “Καραμανλικούς”, ελάχιστοι έμειναν ευχαριστημένοι από την εκλογή του. Ειδικά οι αριστεροί εντός ΣΥΡΙΖΑ, αν και τον ψήφισαν, φάνηκε πως ήταν ενάντιοι κι όχι άδικα...

Πολλοί υποστηρίζουν πως ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι διακοσμητικός και ήσσονος σημασίας. Όντως, η πράξη έχει δείξει πως πέρα από κάποιες εθιμοτυπικές εκδηλώσεις και την υπογραφή των Προεδρικών Διαταγμάτων, οι έως τώρα Πρόεδροι είχαν μικρή ανάμιξη στις πολιτικές εξελίξεις. Ήταν συνήθως κομπάρσοι στον πολιτικό χώρο και έκαναν μόνο τυπικά ταξίδια στο εξωτερικό, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα και οφέλη. Για το λόγο αυτό κι επιλέγονταν “παροπλισμένοι” πολιτικοί μεγάλης ηλικίας που δεν θα ήγειραν αντιστάσεις απέναντι στις εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας και θα παρατηρούσαν από ασφαλή απόσταση τα τεκταινόμενα!

Όμως, ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα σημαντικός και πρέπει να αναβαθμιστεί, ειδάλλως να καταργηθεί! Πως είναι δυνατόν, άλλωστε, να μην είναι σημαντικό ένα αξίωμα, το οποίο μπορεί να προκαλέσει διάλυση της Βουλής και πρόωρες εκλογές; Πως είναι δυνατόν να είναι δευτερευούσης σημασίας το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα; Κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει επιτέλους και μια μεγάλη συζήτηση για τον ουσιαστικό ρόλο του Προέδρου και τις αρμοδιότητές του! Δε νοείται να χρυσοπληρώνει ο λαός για “θεσμικές πολιτικές γλάστρες” σε μια εποχή λιτότητας και στερήσεων.

Ας πάμε όμως στο δια ταύτα. Με την επιλογή του Παυλόπουλου, ο Τσίπρας έκανε την πρώτη “λάθος” κίνηση απέναντι στους υποστηρικτές και ψηφοφόρους του. Μια κίνηση που φάνηκε στην πλειοψηφία των πολιτών ως αψυχολόγητη και αδικαιολόγητη για την προϊστορία του υποψηφίου Προέδρου, τα έργα και τις ημέρες του! Οι πολίτες δεν μπορούν να ξεχάσουν πως ο Πρ. Παυλόπουλος, αν και γενικά είναι μετριοπαθής πολιτικός, υπήρξε βασικό στέλεχος της καταστροφικής κυβέρνησης Καραμανλή! Διετέλεσε μάλιστα Υπουργός Εσωτερικών, πολιτικός προϊστάμενος της Ελληνικής Αστυνομίας, κατά τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου το 2008 και όσα επακολούθησαν. Κατηγορείται επίσης για τις προφορικές συνεντεύξεις που παρέκαμπταν ουσιαστικά τον ΑΣΕΠ, αλλά και για τη διαχείριση των πυρκαγιών της Πελοποννήσου το 2007.

Ο Τσίπρας είχε αρχικά την επιλογή να προτείνει Πρόεδρο προερχόμενο από την Αριστερά. Θα εκλεγόταν έστω και στην τρίτη ψηφοφορία με σχετική πλειοψηφία. Ορθά, όμως, ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μην διχάσει την κυβέρνησή του και τη Βουλή αυτές τις ημέρες των σκληρών διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη και πρότεινε Πρόεδρο προερχόμενο από την Κεντροδεξιά. Το λεγόμενο “πολιτικό fair-play” υπερίσχυσε της τοποθέτησης ενός διακεκριμένου προοδευτικού (αντιμνημονιακού) αριστερού στο ανώτατο αξίωμα.

Όλα αρχικά οδηγούσαν στον Δ. Αβραμόπουλο. Όχι, δεν αγάπησαν ξαφνικά εν μια νυκτί τον Αβραμόπουλο, αλλά αποτελούσε επιλογή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς στην Ευρώπη. Ο Αβραμόπουλος θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί από τη νεοσύστατη Επιτροπή του Juncker για να αναλάβει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Επίτροπος θα οριζόταν (κατά πάσα πιθανότητα) ο Δ. Παπαδημούλης που θα παραιτούνταν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς όφελος του πρώτου επιλαχόντα του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι από αυτή την καραμπόλα, η ευρωπαϊκή αριστερά θα αποκτούσε για πρώτη φορά στην ιστορία εκπρόσωπο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πράγμα που θα προκαλούσε μεγάλη πίεση στον Juncker και ώθηση στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά. Από την άλλη, ο “ανεπιθύμητος” Αβραμόπουλος θα εξοβελιζόταν από ένα σημαντικό αξίωμα στις Βρυξέλλες και θα επαναπαυόταν ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Αθήνα, πλήρως συμφιλιωμένος με το ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς καμία διάθεση μελλοντικής πολιτικής ανάμιξης! Άλλωστε, όλοι οι Πρόεδροι συνταξιοδοτούνται πολιτικά μετά το πέρας της θητείας τους...

Η κίνηση του Τσίπρα έδωσε το δικαίωμα να τον αμφισβητήσουν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι με μια δεύτερη υποψηφιότητα, αυτή του Ν. Αλιβιζάτου. Κατάφεραν έτσι, έστω και πρόσκαιρα, να θέσουν στους πολίτες το ψευτοδίλημμα πως από την “Ελλάδα του (διεφθαρμένου) Πάκη”, αυτοί επιλέγουν την “Ελλάδα του (επιφανούς) Αλιβιζάτου”. Ελάχιστοι φυσικά γνωρίζουν τις πολιτικές καταβολές του δεύτερου που υπήρξε θιασώτης του εκσυγχρονισμού και διορίστηκε υπηρεσιακός Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης στην κυβέρνηση Σημίτη!

Όπως και να έχει, αυτή τη στιγμή έχει εκλεγεί νέος Πρόεδρος. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να δίνει το παράδειγμα και να αποτελεί πρότυπο για τους πολίτες! Ο Παυλόπουλος, ως Πρόεδρος, θα κριθεί σύντομα τόσο από την άσκηση των καθηκόντων του, όσο και από τις δημόσιες παρεμβάσεις που θα κάνει. Το ίδιο και αυτοί που τον εξέλεξαν ή τον απέρριψαν...