Ελληνική μεταναστευτική πολιτική

Ένα είναι το ζήτημα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον τις τελευταίες μέρες στα ΜΜΕ της χώρας μας: τα μέτρα για τη μετανάστευση. Όλα τα κόμματα και φυσικά οι πολίτες ζητούν λύση σε ένα από τα πιο μακροχρόνια προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας. Η κυβέρνηση αποφάσισε, απ’ ό,τι φαίνεται, να ξεκινήσει την ανάληψη νομοθετικών μέτρων προς την κατεύθυνση αυτή, παρόλο που η αφορμή ήταν η διαμάχη της με το ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη.

Η Ελλάδα, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, είναι λόγω της γεωγραφικής της θέσης χώρα εισόδου των (λαθρο)μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Χιλιάδες μετανάστες περνούν κάθε χρόνο παράνομα στην Ελλάδα με το όνειρο για μια καλύτερη ζωή! Αυτό είναι το πρώτο σημείο που δεν λειτουργεί σωστά: ο συνοριακός έλεγχος. Θα πρέπει, λοιπόν, να ενισχυθεί η Συνοριοφυλακή και το Λιμενικό Σώμα, καθώς αυτοί επωμίζονται το έργο της αποτροπής των λαθρομεταναστών να εισέλθουν στη χώρα. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια τα δύο αυτά σώματα έχουν υποβαθμιστεί και ουσιαστικά υπολειτουργούν. Η στελέχωσή τους με νέα άτομα άρτια εκπαιδευμένα θα συμβάλει καθοριστικά στην επίτευξη των σκοπών τους.

Ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει στο θέμα της μετανάστευσης η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κυρίαρχος. Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ΕΕ. Τα υπόλοιπα κράτη-μέλη θα πρέπει να σταθούν στο πλευρό της Ελλάδας για την ανεύρεση μιας από κοινού λύσης για ισότιμη προώθηση πολιτικών μεταναστών στις βόρειες χώρες. Η εφαρμογή κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής κρίνεται επιτακτική. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως οι χώρες της ΕΕ θα μοιράζονται τους πολιτικούς μετανάστες, ανάλογα με τη δυνατότητά τους, κι έτσι δεν θα πέφτει όλο το βάρος της «φιλοξενίας» στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία. Όσον αφορά την οικονομική στήριξη για τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας και λοιπών υποδομών για τους μετανάστες, θεωρείται ήδη δεδομένη από την πλευρά της ΕΕ.

Ένα μέτρο που θα βοηθήσει σημαντικά είναι η σύναψη συμφωνιών με τις γείτονες χώρες για επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών. Μάλιστα, η Ελλάδα παλιότερα είχε υπογράψει με την Τουρκία το «Πρωτόκολλο Επανεισδοχής Λαθρομεταναστών», το οποίο όμως έχει υποβαθμιστεί με υπαιτιότητα της σημερινής κυβέρνησης. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές στους «γείτονες» πως δεν αποδεχόμαστε την ανοχή τους σε θέματα λαθρομετανάστευσης και να συνεργαστούμε διακρατικά για την καταπολέμηση του προβλήματος αυτού.

Τα μεγάλα αστικά κέντρα αυτή τη στιγμή έχουν μεγάλο αριθμό μεταναστών, ίσως πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορούν να αφομοιώσουν. Ίσως τα κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών να συμβάλλουν στην ομαλή ένταξη των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία αν λειτουργήσουν όπως πρέπει κι όχι σαν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μεγάλο ποσοστό των μεταναστών ζει και εργάζεται νόμιμα στην Ελλάδα. Πρέπει για αυτούς τους ανθρώπους, γιατί πάνω απ’ όλα είναι άνθρωποι και ύστερα Αφγανοί, μουσουλμάνοι κτλ, η Πολιτεία να μεριμνήσει και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για αρμονική συμβίωσή τους με τους Έλληνες. Δυστυχώς, σε αυτόν τον τομέα υστερούμε σε σχέση με τους εταίρους μας στην ΕΕ. Είναι ανάγκη δημιουργίας σχολείων διαπολιτισμικής μάθησης και κέντρων εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Επίσης, είναι θλιβερό το γεγονός πως η Ελλάδα είναι από τις χώρες που αρνείται την παροχή πολιτικού ασύλου στη συντριπτική πλειονότητα των αιτούντων.

Η γκετοποίηση και ο ρατσισμός από την πλευρά των Ελλήνων πρέπει να εκλείψουν. Είναι απαράδεκτο να έχουμε ήδη εισέλθει στον 21^ο αιώνα και να υπάρχουν άνθρωποι που να στοχοποιούν και να επιτίθενται σε αλλοδαπούς αναίτια. Ντροπή είναι κι αυτό που συμβαίνει στον Άγιο Παντελεήμονα, στο λιμάνι της Πάτρας και σε άλλα μέρη, όπου ουσιαστικά έχουν δημιουργηθεί γκέτο! Τα γκέτο δεν ωφελούν ούτε τους Έλληνες, ούτε τους αλλοδαπούς. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό! Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει αρμονική συνύπαρξη στο παρόν και στο μέλλον είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας και η προσπάθεια για σύγκλιση στα κοινά σημεία πολιτισμού και τρόπου ζωής.

Η Πολιτεία πρώτη απ’ όλους πρέπει να δείξει το δρόμο στους πολίτες αποκαθιστώντας κάποιες ήδη υπάρχουσες αδικίες. Οι μετανάστες πρώτης γενιάς που πληρούν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις κι εφόσον το επιθυμούν πρέπει να αποκτούν την ελληνική υπηκοότητα. Την υπηκοότητα πρέπει επίσης να αποκτούν και όσοι αλλοδαποί γεννιούνται στην Ελλάδα. Είναι προσβλητικό για την Ελλάδα να είναι η μόνη ανεπτυγμένη χώρα που αρνείται να δώσει την ιθαγένεια σε ανθρώπους που γεννιούνται στα εδάφη της. Αυτό που στην ΕΕ αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα, στην Ελλάδα αγνοείται… Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν νέοι, παιδιά μεταναστών που να είναι ανύπαρκτοι για το κράτος, παρόλο που μιλούν μόνο ελληνικά, έχουν φοιτήσει σε ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια και δεν έχουν γνωρίσει άλλη χώρα πλην της Ελλάδας! Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται και πάνω απ’ όλα είναι Έλληνες.

Πιστεύω πως είναι σίγουρο πως το μεταναστευτικό δεν λύνεται εύκολα και δεν πρόκειται να λυθεί μέσα σε λίγους μήνες. Είναι ένα θέμα που θα μας «ταλαιπωρήσει» για χρόνια και θα απασχολεί αρκετά τον πολιτικό λόγο της χώρας μας. Σημασία έχει να ξεκινήσουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις που θα συμβάλλουν στον περιορισμό του. Καλό είναι, όμως, όλοι μας να θυμόμαστε πως ο ρατσισμός δεν βοηθά! Οι μετανάστες είναι συνάνθρωποί μας κι έχουν κι αυτοί δικαιώματα. Άλλωστε, πριν από 50-60 χρόνια ήταν κι οι Έλληνες σε αντίστοιχη θέση, αφού μετανάστευαν σε ΗΠΑ, Αυστραλία και Γερμανία για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Τα πράγματα αργά ή γρήγορα θα πάρουν το δρόμο τους…

Read more...

Οι συνθήκες ζωής των ΑΜΕΑ στην Ελλάδα

Πρόσφατα συμμετείχα σε ένα σεμινάριο στη Βαλένθια της Ισπανίας με θέμα «Εργαλεία για να σπάσουμε τα στερεότυπα». Μέσα στο πρόγραμμα του σεμιναρίου περιλαμβανόταν και μια επίσκεψη σε ένα κέντρο αποκατάστασης ΑΜΕΑ στη Silla, μια μικρή πόλη μόλις 18000 κατοίκων λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Βαλένθια. Αυτό αποτελεί και την αφορμή του άρθρου μου.

Το ΤΟLA (έτσι λεγόταν το κέντρο) αποτελεί ένα πρότυπο κέντρο αποκατάστασης και απασχόλησης ενήλικων (!) ατόμων με ειδικές ανάγκες. Έχει τη δυνατότητα να φιλοξενεί 80 άτομα και να τα απασχολεί πλήρως. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν στα σπίτια τους και πηγαίνουν κανονικά το πρωί στο κέντρο σαν να πήγαιναν στη δουλεία τους. Το μεσημέρι σιτίζονται εντός του κέντρου, ακολουθεί λίγη απασχόληση το απόγευμα και μετά είναι ελεύθεροι να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι χωρισμένοι σε ομάδες και κάνουν διαφορετικές εργασίες. Άλλοι ανακυκλώνουν χαρτί, άλλοι ασχολούνται με το τυπογραφείο, άλλοι εργάζονται ως κηπουροί, ως ξυλοτεχνίτες κ.ά. Οι κάτοικοι της πόλης στέκονται δίπλα στο σπουδαίο έργο του κέντρου αυτού όχι μόνο στα λόγια αλλά έμπρακτα. Είναι αυτοί που πηγαίνουν τα χαλασμένα τους έπιπλα στο κέντρο για επισκευή, αυτοί αγοράζουν πολλά από τα λουλούδια του ανθοκομείου και αυτοί τυπώνουν προσκλητήρια στο τυπογραφείο. Όλα αυτά βεβαίως δεν γίνονται δωρεάν, αλλά πληρώνουν κανονικά το ίδιο περίπου ποσό που θα πλήρωναν σε κάποιον αντίστοιχο επαγγελματία για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Αυτό αποτελεί και οικονομικό πόρο του κέντρου, όπως επίσης η οικονομική στήριξη του τοπικού δήμου, αλλά και του κράτους. Όλα αυτά στην Ισπανία…

Ποιά είναι όμως η κατάσταση στην Ελλάδα την ίδια εποχή; Τα «άτομα με ειδικές ικανότητες», όπως θα ήταν πιο σωστό να αναφέρονται (προσωπικά πιστεύω πως το πώς τους αποκαλεί κανείς είναι το ελάχιστο μπροστά σε αυτά που ζουν καθημερινά), στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται ως πολίτες β’ κατηγορίας. Η πολιτική αναλγησία έχει πλήξει σε μεγάλο βαθμό και τα ΑΜΕΑ. Κάθε τέσσερα χρόνια (τα τελευταία χρόνια και λιγότερο από τρία) οι πολιτικοί υπόσχονται καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και καθημερινότητας για τα άτομα αυτά. Τάζουν κέντρα αποκατάστασης, σχολεία, κονδύλια, επιδοτήσεις… Μάλιστα, για να φανούν και πιο πειστικοί βάζουν και στα ψηφοδέλτιά τους κάποιο άτομο με αναπηρία με καθαρά ψηφοθηρικό σκοπό! Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια σχεδόν τίποτα δεν έχει υλοποιηθεί.

Εκτός από ελάχιστα φανάρια που εκπέμπουν ήχο, βοηθώντας τους τυφλούς συνανθρώπους μας να διασχίσουν με ασφάλεια τη διασταύρωση, εκτός από ελάχιστα και ανεπαρκή σχολεία ειδικής μάθησης στα μεγάλα αστικά κέντρα, τίποτα άλλο δεν έχει επιτευχθεί. Τα πεζοδρόμια δεν διευκολύνουν τα ΑΜΕΑ να τα διασχίσουν άνετα και πάνω απ’ όλα με ασφάλεια. Τα σχολεία ειδικής μάθησης δεν επαρκούν και δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα. Ως αποτέλεσμα πολλοί νέοι και παιδιά με διάφορες παθήσεις να μένουν αμόρφωτοι εν έτει 2009…Όλα αυτά ενώ η χώρα μας έχει σοβαρότατο πρόβλημα ανεργίας και θα μπορούσε να στελεχώσει τα νεοϊδρυθέντα σχολεία και κέντρα με πτυχιούχους άνεργους νέους!

Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κι αυτές μη προσπελάσιμες για τους κινητικά αναπήρους. Το δημόσιο στεγάζεται στα ίδια ακατάλληλα και ενεργοβόρα κτήρια για πενήντα και πλέον χρόνια. Ο εκσυγχρονισμός τους κρίνεται επιτακτικός, όχι μόνο για τη διευκόλυνση των ΑΜΕΑ, αλλά για όλους μας. Εξοργιστικότερη όλων είναι η κατάσταση σε διάφορα υποκαταστήματα του ΙΚΑ που είναι απροσπέλαστα για ΑΜΕΑ και γέροντες. Αποτελεί τραγική ειρωνεία να επισκέπτεται κάποιος το ΙΚΑ για να κάνει εξετάσεις και να μην μπορεί να εισέλθει στους χώρους του…

Όμως, δεν φταίνε πάντα και μόνο οι πολιτικοί. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πολίτες. Όταν οι ελάχιστοι πολιτικοί που ενδιαφέρονται σοβαρά για όλους τους συνανθρώπους μας και φροντίζουν να κάνουν έργα διευκόλυνσής τους, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που αυθαιρετούν απέναντι στο νόμο και τους πολίτες. Ποιός από εμάς δεν έχει δει σταθμευμένο αυτοκίνητο σε θέση στάθμευσης αναπηρικού οχήματος χωρίς να επιτρέπεται; Είναι λίγοι αυτοί που παρκάρουν τα οχήματά τους μπροστά από ράμπες αναπήρων ή σε σημεία που προβλέπεται να χρησιμοποιούνται από αναπήρους; Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο πως η κοινωνία μας πάσχει από έλλειψη κοινωνικής συνοχής απέναντι στα ΑΜΕΑ και δυστυχώς η κατάσταση αυτή θα συνεχίσει να υφίσταται και να γίνεται πιο δυσχερής αν οι πολιτικοί δεν δώσουν έργα-κίνητρα στους πολίτες για να αλλάξουν στάση απέναντι στα ΑΜΕΑ. Άλλωστε η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει με κάθε τρόπο και μέσο τέτοιες ενέργειες και δίνει γενναιόδωρες επιχορηγήσεις για να αναπτυχθούν οι κατάλληλες συνθήκες άνετης και ποιοτικής διαβίωσης για τους συνανθρώπους μας με αναπηρία…

Καλό θα είναι, όμως, να μην τα περιμένουμε όλα από τους πολιτικούς. Η αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς πρέπει να είναι δική μας προσωπική πρωτοβουλία. Αλλάζοντας συμπεριφορά μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο! Έπειτα μπορούμε να πιέσουμε και τους πολιτικούς να ικανοποιήσουν τις επιδιώξεις μας. Επιδιώξεις όχι για το προσωπικό μας όφελος, αλλά για όφελος της κοινωνίας και του τόπου!

Read more...

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Panos4Life

Η «Πάνος – Βοήθεια στα παιδιά», επίσης γνωστή ως «Panos4Life», ιδρύθηκε το 2006 ως Αστική μη κερδοσκοπική Εταιρεία στη μνήμη του Πάνου Βαρδάκα, ενός ταλαντούχου νέου που χάθηκε μετά από μια μακροχρόνια και θαρραλέα μάχη κατά του καρκίνου.

Στόχος της Εταιρείας είναι να παράσχει βοήθεια και υποστήριξη σε παιδιά και νέους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, ή που έχουν γίνει αντικείμενα κακοποίησης, βίας ή εκμετάλλευσης, ή που βιώνουν ένα προβληματικό από ψυχολογική ή οικονομική πλευρά οικογενειακό περιβάλλον (πχ ασθενείς ή εξαρτημένοι γονείς). Η βοήθεια αυτή δίνεται με την οικονομική ενίσχυση για σπουδές και απόκτηση εμπειρίας και την ψυχολογική υποστήριξη τόσο των ίδιων όσο και των οικογενειών τους και την ενθάρρυνση των προσπαθειών των νέων που διαθέτουν ταλέντο να ασχοληθούν με ποικίλες μορφές τέχνης. Η εταιρεία έχει επίσης στόχο να διευκολύνει τη συμμετοχή τους σε διαγωνισμούς, εκθέσεις, αγώνες κλπ.

Οικονομική βοήθεια είναι διαθέσιμη:
• για κάλυψη ιατρικών και φαρμακευτικών δαπανών
• για ανάπτυξη των ταλέντων μέσω των σπουδών και για την απόκτηση εμπειριών
• για να ενθαρρύνουν νέους με ταλέντο να ασχοληθούν με ποικίλες μορφές τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής τους σε διαγωνισμούς, εκθέσεις κ.λ.π.
• για την μελέτη και κατασκευή εκπαιδευτικών ή αθλητικών εγκαταστάσεων σε περιοχές που μειονεκτούν.
Επιπλέον, τα μέλη και οι φίλοι της εταιρείας δίνουν μέρος από το χρόνο τους στην εκπαίδευση και την ευημερία των παιδιών και των νέων που φιλοξενούνται στα χωριά SOS της Ελλάδας μέσω προγραμμάτων επισκέψεων σε μουσεία, παιδικές χαρές, ιππικούς ομίλους κ.λ.π.

Περισσότερες πληροφορίες: Παρθενώνος 1, 17562, Π. Φάληρο
Τηλέφωνο/Fax: 2109841139
e-mail: contact@panos4life.org
www.panos4life.org

Read more...

Η αξία της ψήφου στις Ευρωεκλογές

Στις 7 Ιουνίου διεξάγονται οι Ευρωεκλογές για έβδομη φορά στη χώρα μας. Κάθε πέντε χρόνια καλούμαστε να εκλέξουμε τους αντιπροσώπους της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η διαδικασία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Πολλοί υποστηρίζουν πως η σημασία των Ευρωεκλογών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι σημαντικότερη από τις αντίστοιχες εθνικές εκλογές και τη Βουλή! Εν μέρει έχουν δίκιο. Μπορεί μεν το Ευρωσύνταγμα να έχει συμπληρωματική ισχύ ως προς τα εθνικά συντάγματα και να μην θεωρείται ανώτερο αυτών, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως οι κυβερνήσεις των 27 κρατών-μελών δεσμεύονται από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και οφείλουν να τις εφαρμόσουν.

Από εκεί και πέρα, είναι κοινώς αποδεκτό πως το δικαίωμα του εκλέγειν είναι το σημαντικότερο δικαίωμα που μπορεί να έχει ο κάθε πολίτης στο δημοκρατικό πολίτευμα. Από τον πιο πλούσιο μέχρι τον πιο φτωχό, από τον πιο διάσημο μέχρι τον πιο άσημο, όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν μόνο μια φορά αυτόν που θεωρούν πιο άξιο να τους εκπροσωπήσει.

Αρκετοί είναι αυτοί που θα παραθέσουν ως επιχείρημα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο επιχείρημα δεν είναι, αλλά δείχνει και άνθρωπο που αδιαφορεί για το τι συμβαίνει γύρω του και νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Άλλωστε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος είναι κάθε χρόνο, ενώ οι Ευρωεκλογές μια φορά στα 5 χρόνια!

Καλώς ή κακώς, τα τελευταία χρόνια οι Ευρωεκλογές, κυρίως λόγω του ότι δεν αναδεικνύουν κυβέρνηση, χρησιμοποιούνται από τα κόμματα για να δώσουν μηνύματα με βάση τα ποσοστά που παίρνουν. Άλλοι τις χρησιμοποιούν για να δείξουν πως οι πολίτες επικροτούν το έργο της κυβέρνησης, άλλοι για το αντίθετο, άλλοι για να δείξουν πως τα μικρά κόμματα έχουν φωνή κτλ. Κι όμως, τα μηνύματα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία αξία και σημασία αν το ποσοστό αποχής είναι πολύ μεγάλο. Με άλλα λόγια αν η συμμετοχή είναι κατώτερη του αναμενομένου τα μηνύματα αυτά δεν βρίσκουν αποδέκτη… Έτσι, λοιπόν, το πρώτο μήνυμα που πρέπει να δωθεί από όλους τους πολίτες προς όλα τα κόμματα είναι αυτό της μεγάλης συμμετοχής και της μαζικότητας! Η αποχή δεν ευνοεί τους πολίτες, όχι τα κόμματα…

Μερικοί ίσως πουν πως οι Έλληνες Ευρωβουλευτές είναι αριθμητικά λίγοι για να έχουν λόγο και να επηρεάζουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Όμως, οι Έλληνες Ευρωβουλευτές μετά την εκλογή τους εντάσσονται σε μεγαλύτερες ομάδες, με βάση το κόμμα τους. Έτσι, π.χ. οι Ευρωβουλευτές της ΝΔ εντάσσονται στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα κ.ο.κ. Με αυτό τον τρόπο οι Ευρωβουλευτές μας δεν είναι μόνοι στις διεκδικήσεις τους, αλλά έχουν από πίσω τους ομάδες Ευρωβουλευτών άλλων κρατών να τους υποστηρίξουν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 κρατών-μελών είναι ήδη γεγονός. Στο μέλλον ίσως ενταχθεί η Τουρκία και άλλες χώρες. Ίσως, το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης να έχει ξεθωριάσει και να μην είναι λαμπερό όσο παλιά. Αυτό συμβαίνει επειδή η Ε.Ε. έχει δώσει περισσότερη βαρύτητα στα θέματα οικονομίας εις βάρος άλλων.

Είναι στο χέρι μας να κάνουμε το όραμα να ξαναλάμψει. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ στις διαδικασίες των Ευρωεκλογών!

Read more...

Φοιτητικές εκλογές 2009: Πριν σταθούμε μπροστά στην κάλπη

Την Τετάρτη 13 Μαΐου διεξάγονται πανελλαδικώς οι φοιτητικές εκλογές για το 2009. Σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας θα στηθούν κάλπες για να δείξουν την προτίμηση των φοιτητών ανάμεσα στις φοιτητικές παρατάξεις. Πολλοί φοιτητές θεωρούν τις εκλογές αυτές αμελητέας σημασίας και είτε δεν συμμετέχουν, είτε ψηφίζουν "ό,τι κάτσει"... Από την άλλη, αρκετοί είναι αυτοί που θέτουν σημαντικά κριτήρια για την επιλογή της παράταξης που θα στηρίξουν και είναι κυρίως ιδεολογικοπολιτικού περιεχομένου, αλλά και προσφοράς της παράταξης στην σχολή, π.χ. πίεση για κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων κτλ. Τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια πρώτη παράταξη σε ψήφους αναδεικνύεται η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (παράταξη προσκείμενη στη Ν.Δ. και παρακλάδι της Ο.Ν.ΝΕ.Δ.).

Πολλοί είναι οι φοιτητές που την "τιμούν" με την ψήφο τους λόγω του απολιτίκ χαρακτήρα της που μοναδικό σκοπό έχει τη διοργάνωση πάρτυ και ψυχαγωγικών εκδηλώσεων. Η πολιτική έρχεται για τη ΔΑΠ σε δεύτερη μοίρα. Για τους ΔΑΠίτες δεν έχει σημασία η αντεκπαιδευτική πολιτική του Υπουργείου Παιδείας, αλλά η επιτυχής διοργάνωση πάρτυ... Πάρτυ σχεδόν κάθε εβδομάδα που την προεκλογική περίοδο μπορεί να φτάσουν τα τρία εβδομαδιαίως!
Ως εδώ όλα καλά! Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για το εκπαιδευτικό και εργασιακό τους μέλλον, αλλά για τα πάρτυ. Είναι party-animals και το απολαμβάνουν! Τίποτα το μεμπτό. Όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ χρησιμοποιεί συνήθως αθέμιτα μέσα για την επίτευξη του (αυτο)σκοπού της που δεν είναι άλλος από την πρωτιά. Μια πρωτιά που από μόνη της αρκεί για να είναι ευτυχείς οι απανταχού ΔΑΠίτες. Άσχετα αν έχουν "μαύρα μεσάνυχτα" από τις εξελίξεις στην Παιδεία ή αν απέχουν πάντα από τα σημαντικά γεγονότα του φοιτητικού κινήματος... Πολύ δε χειρότερο είναι οι ΔΑΠίτες να στέκονται απέναντι στους συμφοιτητές τους και στις δίκαιες επιδιώξεις τους για το μέλλον τους. Ένα μέλλον που περιλαμβάνει και τους ΔΑΠίτες!
Ας δούμε, όμως, ποιές είναι οι συνήθεις πρακτικές (εκτός από τα πάρτυ) των μελών της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για να προσελκύσουν νέους ψηφοφόρους-πελάτες:

Οι εκπτωτικές κάρτες και τα δωρεάν κουπόνια αγορών! Ψήφισες ΔΑΠ; Συγχαρητήρια, κέρδισες 50€ για τις αγορές σου σε οπτικά είδη. Έτσι βλέπουν οι ΔΑΠίτες τους συμφοιτητές τους και ψηφοφόρους: ως πελάτες! Και μάλιστα κοστολογούν την ψήφο τους 50€...



Άλλη μια συνήθης πρακτική είναι το φακέλωμα των φοιτητών. Ποιός μπορεί να ξεχάσει την αποκάλυψη για φακέλωμα των φοιτητών του Οικονομικού τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, όταν οι ΔΑΠίτες μοίρασαν DVD με σημειώσεις και μέσα σε αυτά κατά λάθος είχαν περάσει και αρχεία από το φακέλωμα των φοιτητών του τμήματος; Μάλιστα το θέμα έκανε πανελληνίως γνωστό η εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" σε σχετικό άρθρο: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=180930&ct=75&dt=13/05/2007

Όμως, η ΔΑΠ δεν περιορίζεται σε αυτές τις δράσεις! Πιστεύοντας στη διά βίου μάθηση διοργανώνει σεμινάρια για τα στελέχη της με θέμα: "Επικοινωνιακή Προσέγγιση Πρωτοετών και Νέων Στελεχών".



Επειδή, όμως, τα σεμινάρια δεν αρκούν πάντα, η ΔΑΠ εκδίδει εσωτερικές οδηγίες για τα στελέχη της με σκοπό την προσέγγιση πρωτοετών κατά τη διάρκεια των εγγραφών...



...αλλά και για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών! Μάλιστα, με το συγκεκριμένο θέμα έχει ασχοληθεί εκτενώς η εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" με σχετικό άρθρο: http://www.iospress.gr/mikro2004/mikro20040522.htm



Επίσης, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχει ενεργό ανάμιξη στα (ανεξάρτητα και ακομμάτιστα κατά τα άλλα...) Τοπικά Συμβούλια Νέων (ΤΟ.ΣΥ.Ν.) μαζί φυσικά με την Ο.Ν.ΝΕ.Δ.. Από τα εσωτερικά έγγραφά τους αυτό διαφαίνεται ξεκάθαρα!

Αλλά, κατά τη γνώμη μου, μακράν η χειρότερη δράση των στελεχών της Ο.Ν.ΝΕ.Δ. ήταν η δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα. Η ιστορία είναι γνωστή και οι φοιτητές την γνωρίζουν καλά. Τα στελέχη αυτά έδειξαν σε όλους τη νοοτροπία που κυριαρχεί στην παράταξή τους! Καμία ψήφος σε δολοφόνους και υποστηρικτές αυτών!


Αυτά για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Καλό είναι οι φοιτητές να γνωρίζουν κάποια πράγματα για το βίο και την πολιτεία της πρώτης σε ψήφους φοιτητικής παράταξης. Η ψήφος είναι το μέγιστο δικαίωμα που μας δίνεται σε μια δημοκρατική κοινωνία και πρέπει να προσέχουμε που τη δίνουμε... Πίσω από τα γκλαμουράτα πάρτυ και τις εκδρομές πολλές φορές κρύβονται παρακρατικές δράσεις, τραμπουκισμοί και "φακελώματα"!

Ίσως το κείμενο αυτό να ήταν σκληρό απέναντι στους ελάχιστους "ιδεολόγους" ΔΑΠίτες που πιστεύουν στο νεοφιλελευθερισμό και προσπαθούν να διαδώσουν την ιδεολογία τους αυτή (αν μπορεί να χαρακτηριστεί ιδεολογία...) με θεμιτά μέσα, που είναι οπαδοί του μεστού πολιτικού διαλόγου και της ειρηνικής επίλυσης των όποιων διαφορών. Ας προσπαθήσουν όμως να περάσουν τις απόψεις τους αυτές στην παράταξή τους. Η πρώτη φοιτητική παράταξη σε ψήφους πρέπει να είναι και πρώτη σε πολιτικό (και όχι μόνο) ήθος!

Read more...