Αγώνας-αγώνας-αγώνας

“Το μήνυμα του Πολυτεχνείου παραμένει επίκαιρο”. Έχει καταντήσει κλισέ αυτή η φράση κυρίως επειδή τη χρησιμοποιούν στα μηνύματά τους ενόψει της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου οι πολιτικοί. Κι όμως, το Πολυτεχνείο σε πείσμα πολλών παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ…

Τι κι αν πέρασαν 38 χρόνια από τότε; Εκείνοι οι νέοι πάλεψαν για ύψιστα ιδανικά που ακόμα δυστυχώς δεν έχουμε κατακτήσει πλήρως. Ζητούσαν Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία. Αγωνίζονταν για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση και Δημοκρατία. Και εν μέρει το πέτυχαν! Η χούντα μετά από λίγο έπεσε, το πολίτευμα άλλαξε, αλλά ριζικές αλλαγές στην κοινωνία δεν υπήρξαν. Αυτές θα καθυστερούσαν λίγο ακόμα και θα έρχονταν οριστικά το 1981…

Έχουμε φτάσει η καθημερινότητα που ζούμε να είναι παρόμοια με αυτή του 1973. Ζητάμε ακριβώς τα ίδια πράγματα! Οι μισθοί περικόπτονται, οι φόροι αυξάνονται και η ανεργία “καλπάζει”. Πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν τα βασικά μέσα για να επιβιώσουν. Η ανέχεια σε όλο της το μεγαλείο! Η Παιδεία χάρη στις άστοχες (αλλά συντονισμένες) προσπάθειες της υπουργού Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου έχει αποδομηθεί εντελώς. Υποβαθμίζει με άθλιους νόμους τα ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ στα σχολεία τα παιδιά δεν έχουν παραλάβει ακόμα τα βιβλία τους! Ελευθερία ουσιαστική δεν υπάρχει, μόνο τύποις. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις και πορείες πνίγονται από τα χημικά και η ακραία καταστολή αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.

Σήμερα, το 2011, 37 χρόνια μετά από την πτώση της χούντας, η Ελλάδα έχει και πάλι μια μη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία έχουν εκμηδενισθεί στο βωμό των μνημονίων του ΔΝΤ. Οι έξωθεν απειλές για μη καταβολή των δόσεων του δανείου έχουν μετατρέψει τους Έλληνες πολιτικούς σε πειθήνια όργανα του Σαρκοζί και της Μέρκελ. Ένα καίριο χτύπημα στη δημοκρατία είναι και ο διορισμός του εντολοδόχου πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου με υπουργούς και υφυπουργούς ακροδεξιά στοιχεία.

Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν τη “γενιά του Πολυτεχνείου” πως είναι υπαίτια για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας. Η αλήθεια βρίσκεται, όμως, αλλού. “Γενιά του Πολυτεχνείου” δεν είναι μόνο η Δαμανάκη, ο Λαλιώτης, ο Παπουτσής και οι λοιποί (τότε) φοιτητές που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους στην εξέγερση με πολιτικά αξιώματα. Πρωτίστως, “γενιά του Πολυτεχνείου” είναι όλοι οι αφανείς ήρωες της εξέγερσης. Αυτοί που έδωσαν την ψυχή τους στον αγώνα και δεν προσπάθησαν να το χρησιμοποιήσουν για προσωπικό όφελος. Είναι οι χιλιάδες λαού, εργατών και φοιτητών που αντιστάθηκαν στη χούντα με σκοπό μια καλύτερη ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα. Τέτοιες επιθέσεις στο κίνημα του Πολυτεχνείου γίνονται είτε από αδαείς, είτε από αντιτιθέμενους στην εξέγερση και οπαδούς της χούντας…

Οι νοσταλγοί της χούντας βρίσκονται πλέον εντός της βουλής και σε υπουργεία. Ο πρωθυπουργός διορίστηκε από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας. Η χώρα οδηγείται κάθε μέρα προς το χειρότερο. Για όλα αυτά, το Πολυτεχνείο παραμένει ζωντανό και επίκαιρο! Οι αγωνιστές και οι νεκροί του Πολυτεχνείου δεν έκαναν την εξέγερση για να δουν τους διώκτες τους 38 χρόνια μετά να διοικούν την Ελλάδα και να βρίσκονται σε θέση ισχύος. Η δημοκρατία, η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία πρέπει να επιστρέψουν και να εδραιωθούν στην Ελλάδα! Ο μόνος δρόμος είναι αγώνας-αγώνας-αγώνας…

ΥΓ: Αποτελεί τιμή για το κίνημα η μη κατάθεση στεφάνου από την Α. Διαμαντοπούλου. Οι φοιτητές τότε αγωνίστηκαν για αυτά που εκείνη καταστρέφει σήμερα. Σε αντίθετη περίπτωση θα έτριζαν τα κόκκαλα των νεκρών…

Read more...

Μεταβατική δημοκρατία

Habemus Papam! Σκηνές που μόνο από το Βατικανό έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ζήσαμε την εβδομάδα που μας πέρασε. Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου αντικαταστάθηκε από το Προεδρικό Μέγαρο, οι πιστοί Ρωμαιοκαθολικοί από τους δημοσιογράφους και τους πολίτες που καθηλώθηκαν μπροστά από τις τηλεοράσεις τους και τελικά Πάπας-πρωθυπουργός εξελέγη ο Λουκάς Παπαδήμος…

Όλες τις προηγούμενες μέρες τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα και δημοσιογραφικά συγκροτήματα χρησιμοποίησαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο προκειμένου να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία ο Γ. Παπανδρέου. Βουλευτές-γλάστρες και υπουργοί-υπάλληλοι “απειλούσαν” πως θα ρίξουν την κυβέρνηση και ζητούσαν δέσμευση από τον πρωθυπουργό πως θα παραιτηθεί άμεσα για να του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης… Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο στα βουλευτικά έδρανα και τα τηλεοπτικά παράθυρα!

Θα αναρωτηθεί κανείς: Έπρεπε να μείνει ο Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργός; Σαφώς και όχι! Στα δυο χρόνια που κυβέρνησε έδρασε με άκρως νεοφιλελεύθερο τρόπο αντίθετο με τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ και των ψηφοφόρων που τον εξέλεξαν. Υπέπεσε σε αρκετά σοβαρά λάθη στη διάρκεια της θητείας του και πορεύτηκε με ανάξιους και ανίκανους συνεργάτες. Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Ο Παπανδρέου έπρεπε να ανατραπεί δημοκρατικά με προσφυγή στις κάλπες, είτε έκανε δημοψήφισμα, είτε όχι! Η δημοκρατία έχει κανόνες και αυτοί καταπατήθηκαν εμφανέστατα αυτές τις μέρες.

Ο Παπαδήμος έχει πλούσιο βιογραφικό στον χώρο της τραπεζοοικονομικής με σπουδές στο ΜΙΤ στη μηχανική και τα οικονομικά. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομικός εμπειρογνώμων στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Το διάστημα 1985-1993 ήταν οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος. Το 1993 διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον επόμενο χρόνο διοικητής της Τράπεζας παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010. Επίσης, έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994-1998), πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1993-1995) κ.ά. Παράλληλα, ακολουθούσε ακαδημαϊκή καριέρα και από το 2010 ήταν οικονομικός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου.

Αυτός είναι ο νέος μας εντολοδόχος πρωθυπουργός! Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων τον χαρακτηρίζουν ως Μεσσία και προσπαθούν να διαμορφώσουν κατάλληλα την κοινή γνώμη παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν να έχει ποσοστό αποδοχής μεγαλύτερο του 70%. Με άλλα λόγια, 7 στους 10 πολίτες εγκρίνουν για πρωθυπουργό τους έναν άγνωστο μέχρι χθες σε αυτούς τραπεζίτη που τον επέβαλλαν ετσιθελικά τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα και ο Καρατζαφέρης…

Ο Παπαδήμος είναι τεχνοκράτης. Αυτό παραδόξως πολλοί το θεωρούν πλεονέκτημα. Όποιος ανατρέξει σε ένα οποιοδήποτε ελληνικό λεξικό θα δει πως τεχνοκράτης είναι ο “ανώτερος διοικητικός υπάλληλος, ειδικός επιστήμονας ή πολιτικός, ο οποίος ασκεί το λειτούργημά του με γνώμονα τις υπαρκτές οικονομικές συνθήκες και απαιτήσεις, χωρίς να προτάσσει ως κριτήριο τις συνέπειες των επιλογών του για τον ανθρώπινο παράγοντα”. Με άλλα λόγια, δουλειά του τεχνοκράτη Παπαδήμου είναι η διαχείριση του κράτους και του χρέους που αυτό έχει, αλλά αδιαφορώντας για τους πολίτες και τις συνθήκες διαβίωσής και επιβίωσής τους! Όπως άλλωστε είχε τονίσει και ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1975: “Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν τεχνοκράτης δεν είναι ουδέτερη λέξη”. Ένας τεχνοκράτης, λοιπόν, μας διοικεί σήμερα…

Ξεφεύγοντας από γενικότητες και αναφερόμενοι στον ίδιο τον Παπαδήμο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν αυτός ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος που πανηγύριζε πλάι στο Σημίτη την είσοδο στο Ευρώ, αφού είχαν προηγηθεί τα γνωστά “μαγειρέματα” των στοιχείων για να εισέλθουμε στην Ευρωζώνη. Άλλωστε, για αυτά τα greek statistics μας χλευάζουν και μας κατηγορούν σήμερα οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι… Είναι, επίσης, ο οικονομικός σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που μας οδήγησε σε μνημόνιο, ΔΝΤ, μεσοπρόθεσμο κτλ. Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Παπαδήμος ήταν ενάντια στο κούρεμα του χρέους που τώρα θα κληθεί να υπερασπιστεί! Δεν είναι τυχαίο πως η διευθύντρια του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ ανέμενε δέσμευση του Παπαδήμου πως αποδέχεται το κούρεμα του χρέους για να συγχαρεί τη νέα κυβέρνηση… Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα κατανοητό πως ο Παπαδήμος δεν είναι η απάντηση στην κρίση και η λύση της, αλλά μέρος της κρίσης. Είναι ένας από τους συνδημιουργούς της!

Η στελέχωση της κυβέρνησης του εντολοδόχου Παπαδήμου μόνο δυσάρεστες εκπλήξεις προκάλεσε! Είναι μακράν χειρότερη από αυτή του Γ. Παπανδρέου. Με στελέχωση από δεξιά και ακροδεξιά στοιχεία να πλαισιώνουν τους νεοφιλελεύθερους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που παρέμειναν δεν μπορεί κανείς να ελπίζει και σε πολλά για το μέλλον. Ο Α. Σαμαράς όντας πιστός στις μικροκομματικές σκοπιμότητες ανάγκασε τους βουλευτές της ΝΔ που υπουργοποιήθηκαν να παραιτηθούν, ώστε η ΝΔ τυπικά να μην μετέχει στην κυβέρνηση και να μην χάσει τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Παρόλα αυτά πήρε δύο σημαντικά υπουργεία, το Εξωτερικών και το Εθνικής Άμυνας. Ο Καρατζαφέρης φαίνεται πως είναι ο πιο κερδισμένος καθώς έχει υπό την επιρροή του τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων και τον υφυπουργό Ναυτιλίας. Θέσεις πολύ σημαντικές αν αναλογιστεί κανείς τις επαφές των στελεχών αυτών με επιχειρηματικούς και εφοπλιστικούς κύκλους, καθώς και μεγαλοεργολάβους δημοσίων έργων που είναι παράλληλα ιδιοκτήτες και μέτοχοι δημοσιογραφικών συγκροτημάτων…

Η υπουργοποίηση του Βορίδη, του Γεωργιάδη και των υπολοίπων στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. αποτελούν πλήγμα στην αξιοπιστία της κυβέρνησης, της χώρας και της δημοκρατίας εν τέλει. Είναι αδιανόητο δεδηλωμένοι οπαδοί της χούντας, υποστηρικτές ακραίων και ρατσιστικών αντιλήψεων να καταλαμβάνουν υπουργικό θώκο! Είναι ενδεικτική η αντίδραση των Γάλλων σοσιαλιστών. Επίσης, με δεδομένες τις ακραίες θέσεις τους αποτελεί μεγάλο ρίσκο η τοποθέτησή τους σε “ευαίσθητα” υπουργεία, όπως το Εθνικής Άμυνας. Το κόμμα του 5,63% στις πρόσφατες εκλογές έφτασε να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας…

Η κυβέρνηση ευρείας δεξιάς και ακροδεξιάς συνεργασίας του Παπαδήμου επανέφερε στο προσκήνιο πολιτικούς που είχαν εξαφανιστεί για χρόνια από τα δρώμενα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νέος υπουργός Εσωτερικών Τάσος Γιαννίτσης. Πρώην σύμβουλος στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και σε διάφορες άλλες επιχειρήσεις. Μέλος της Οικονομικής Επιτροπής του ΟΟΣΑ (1993-2000) και Οικονομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στο διάστημα 1994-2000. Υπήρξε Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (2000-2001), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-2004) και Υπουργός Εξωτερικών (2004). Μάλιστα, το Δεκέμβριο του 2009 παραιτήθηκε από μέλος του ΔΣ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη για να αναλάβει Πρόεδρος του ΔΣ στα Ελληνικά Πετρέλαια. Άλλος ένας τεχνοκράτης και οικονομικό στέλεχος της “αμαρτωλής” περιόδου Σημίτη με τα greek statistics και με διασυνδέσεις σε δημοσιογραφικά συγκροτήματα…

Είναι ευρέως αποδεκτό πως ιδανικός ηγέτης δεν έχει υπάρξει, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Ο Μεσσίας δεν πρόκειται να έχει το πρόσωπο του Παπαδήμου. Καλό είναι να το καταλάβουν όλοι οι Έλληνες αυτό σύντομα. Οι οιωνοί, πάντως, δεν είναι οι καλύτεροι δυνατοί! Εν τέλει ο Παπαδήμος, όπως και όλοι, θα κριθεί στην πράξη. Τα βιογραφικά από μόνα τους δεν ασκούν πολιτική…

Read more...

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Νέων

Tο Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Nέων είναι ανοιχτός κοινωνικός σύλλογος Νέων που αγωνίζεται για τις πανανθρώπινες αξίες, την ειρήνη, την πρόοδο, την ευημερία και την προστασία του περιβάλλοντος. Αγωνίζεται για τη δημοκρατία, για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των Νέων στην Εργασία στο περιβάλλον, στη ποιότητα ζωής στην Κοινωνική Απελευθέρωση, στα πλαίσια μιας σύγχρονης δημοκρατικής και πλουραλιστικής κοινωνίας.

Το ΚΕΑΝ πιστεύει στις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης και επιδιώκει την όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Τα μέλη του πιστεύουν στο δικαίωμα των πολιτών, των νέων, να υπερασπίζονται το περιβάλλον και να αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή. Γι' αυτό και επιλέγουν ως οργάνωση το δρόμο της μη-βίαιης, πλην όμως δυναμικής και χωρίς συμβιβασμούς, ενεργού δράσης.

Πιστεύουν στην τεκμηριωμένη και επιστημονικά ορθή και αξιόπιστη πληροφόρηση των πολιτών. Γι' αυτό και πραγματοποιούν επιστημονικές αναλύσεις, σεμινάρια και συζητήσεις. Πιστεύουν στις Νέες τεχνολογίες και στη χρήση τους προς όφελος των πολιτών και του πλανήτη. Γι αυτό και επιδιώκουν να γίνουν κτήμα του καθένα εκλαϊκεύοντας όσο το δυνατόν περισσότερο τα σχετικά ζητήματα και εκπαιδεύοντας τους πολίτες στη χρήση τους.

Ενισχύουν τις πρωτοβουλίες των κινημάτων των πολιτών που υπερασπίζονται το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα στη ζωή. Προωθούν μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης, σύγχρονη και προοδευτική, χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση και αλλοτρίωση, που στηρίζεται στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία.

Ενισχύουν τις πρωτοβουλίες για διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, για την ανάπτυξη του πολιτισμού μας καθώς και τη σύγχρονη συλλογική και ατομική δημιουργία. Στηρίζουν τις κοινωνικές μειονότητες και τα αδύναμα τμήματα του πληθυσμού στην αντίστασή τους απέναντι στις κοινωνικές διακρίσεις, την κρατική καταπίεση, τον αυταρχισμό και τη βία.

Το ΚΕΑΝ συνεργάζεται με όλους τους φορείς διεθνώς, που εμπνέονται από τις ίδιες αξίες και έχουν ανάλογους στόχους. Oι δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, της γνώσης, της οικολογίας, οι δυνάμεις των ανδρών και γυναικών, της νέας γενιάς του τόπου μας, ενωμένες σε ένα διαρκώς διευρυνόμενο προοδευτικό, δημοκρατικό κοινωνικό συνασπισμό είναι η μόνη εγγύηση που οδηγεί στην υλοποίηση αυτών των οραμάτων, των στόχων και των επιλογών μας.

Δράσεις του ΚΕΑΝ είναι:

• Οικολογικές προτάσεις για την ανάπτυξη της χώρας.
• Χρήση της υψηλής τεχνολογίας για την βιώσιμη ανάπτυξη των υποβαθμισμένων περιοχών.
• Διοργάνωση ημερίδων-συνεδρίων με θέματα που άπτονται προβλημάτων της καθημερινότητας των νέων.
• Προάσπιση του δικαιώματος εργασίας για τους νέους.
• Διαπολιτισμική προσέγγιση.
• Εναλλακτικοί τρόποι διασκέδασης και ψυχαγωγίας για τους νέους.

Στόχοι του ΚΕΑΝ είναι:

• Η προάσπιση του δικαιώματος των Νέων στη ζωή. Ειδικότερα στο περιβάλλον εργασίας και και στις συνθήκες εργασίας.
• Η δημιουργία ενός εναλλακτικού μοντέλου διαχείρισης της καθημερινότητας που θα έχει στο κέντρο του στόχου του την ανάπτυξη της προσωπικότητας και απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων που κρύβει μέσα του κάθε νέος, ο κάθε άνθρωπος.

Περισσότερες πληροφορίες:

Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Νέων

Πατρόκλου 57 & Πριάμου, 13122 Ίλιον

Τηλ.:  2102692880

Fax:  2102692881

e-mail:  info@kean.gr

www.kean.gr

Read more...

Από την εθνική υπερηφάνεια στην εθνική απαξίωση

Έχουν περάσει 71 χρόνια από το ιστορικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στις δυνάμεις του άξονα Ιταλία και εν συνεχεία μερικούς μήνες αργότερα στη Γερμανία. Οι Έλληνες αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους αντιστεκόμενους στο ναζισμό και φασισμό λαούς! Όλοι εξήραν τη μαχητικότητα και  την αυταπάρνησή τους. Σήμερα, 71 χρόνια μετά, η Ελλάδα που δεν κατάφερε να υποδουλωθεί με τον πόλεμο για περισσότερα από τριάμισι χρόνια (4/1941 - 10/1944), είναι σήμερα οικονομικά υποδουλωμένη και θα συνεχίσει να είναι για αρκετά χρόνια ακόμα…

Ό,τι δεν κατάφεραν οι Γερμανοί τότε το έχουν καταφέρει σήμερα. Η οικονομική υποτέλεια των Ελλήνων είναι γνωστή, ενώ η ομάδα δράσης υπό τον Horst Reichenbach αναμένεται να αναλάβει πιο “ενεργό” ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας με ταυτόχρονη απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας έχουν πάψει πια να ελπίζουν πως θα βγούμε από την κρίση και θα ορθοποδήσουμε. Αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό από όλα: η έλλειψη ελπίδας!

Πολλοί περίμεναν τη σημερινή ημέρα για να γιορτάσουν και να θυμηθούν τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Ειδικά πολιτικοί που θα έκαναν διθυραμβικές τηλεοπτικές δηλώσεις περί “εθνικής ομοψυχίας και συστράτευσης”, “ένδοξου γένους” και “ιστορικής παρακαταθήκης”. Δυστυχώς, όλα αυτά ανήκουν, όμως, στο παρελθόν. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν νιώθει “ένδοξος” όταν απολύεται από τη δουλειά του στα 55. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν μπορεί να επιδείξει ομοψυχία όταν δεν έχει φαγητό να ταΐσει την οικογένειά του. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για ιστορικές παρακαταθήκες όταν δεν έχει επαρκείς κοινωνικές παροχές, όπως ιατρική κάλυψη σε περίπτωση ασθένειας.

Που οδηγεί όλο αυτό; Στα σημερινά γεγονότα! Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται πλέον για τις παρελάσεις και τις διαλύουν. Ο τρόπος και οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό σαφώς και προκαλεί δικαιολογημένες αντιδράσεις. Είναι δυνατόν να διαδηλώνουν οπαδοί του Ηρακλή και του Ολυμπιακού Βόλου μια τέτοια μέρα με αστεία οπαδικά αιτήματα; Πως γίνεται οι ακροδεξιοί που ήταν λάβροι εναντίον του εθνοπροδότη (όπως έλεγαν) Παπανδρέου, όταν αποφάσισε περικοπές στις παρελάσεις τώρα να σταματούν την παρέλαση; Όλοι αυτοί οι ακροδεξιοί δεν στοχοποιούν πολιτικούς όταν δεν παρευρίσκονται σε εκδηλώσεις εθνικών εορτών; Όλο αυτό το ετερόκλητο μείγμα ανάγκασε σε ματαίωση τις σημερινές παρελάσεις. Φυσικά και πολλοί ήταν οι εργαζόμενοι ή άνεργοι που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για περικοπές, απολύσεις και κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων, αλλά χάθηκαν στο πλήθος… Άλλωστε αυτοί είναι συνεπείς στις απεργιακές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις και δεν περίμεναν τη σημερινή ημέρα για να δηλώσουν τα δίκαια αιτήματά τους!

Τι ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη; Φράσεις όπως “να φύγουν οι μασόνοι από την εξουσία” και “να φύγει ο Μπουτάρης που θέλει τζαμί” δείχνουν το επίπεδο και τα ακράδαντα επιχειρήματα αρκετών διαμαρτυρόμενων εκ Θεσσαλονίκης! Πολλοί από αυτούς που διαμαρτύρονται είναι οι ίδιοι που εκλέγουν θριαμβευτικά τον (καταδικασμένο) Ψωμιάδη (γνωστό και ως Ζορό), είναι οι ίδιοι που κάνουν σημαία τα λόγια του Άνθιμου, αυτοί που κάνουν συλλαλητήρια για τις ταυτότητες και τη Μακεδονία και αυτοί που μετά τις παρελάσεις θα γέμιζαν τις καφετέριες και τα ουζερί… Προφανώς δεν είναι η πλειοψηφία γιατί αν όντως ήταν τότε θα είχε καταλυθεί κάθε έννοια λογικής, δημοκρατίας και συλλογικότητας στην Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα.

Όλα τα σημερινά γεγονότα είχαν και θετικά αποτελέσματα. Αρκετοί για πρώτη φορά συνειδητοποίησαν πως πατριωτισμός δεν είναι οι παρελάσεις και οι δηλώσεις εθνικοφροσύνης, αλλά το πραγματικό ενδιαφέρον για την πατρίδα. Αρκετοί κατάλαβαν πως το έθνος συνεχίζει να υπάρχει και χωρίς παρελάσεις. Αυτό που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια από τους “προοδευτικούς” του τόπου, έγινε από τους διαμαρτυρόμενους. Είναι γνωστό τοις πάσι πως οι παρελάσεις και κυρίως οι μαθητικές αποτελούν αναχρονιστικά μιλιταριστικά κατάλοιπα δικτατορικών καθεστώτων. Μαθητές-στρατιωτάκια που παρελαύνουν μπροστά στην “εξουσία” του τόπου, είτε πρόκειται για πολιτική, θρησκευτική κ.ά. Τα μαύρα περιβραχιόνια ή μαντήλια και η στρέψη του κεφαλιού στα αριστερά δεν αποτελούν ανυπακοή ή απειθαρχία. Η συμμετοχή και μόνο στην παρέλαση και ο στρατιωτικός βηματισμός αποτελεί δείγμα υπακοής και πειθαρχίας. Η μόνη μορφή απειθαρχίας και ανυπακοής είναι η μη συμμετοχή στις παρελάσεις! Είναι εξοργιστικό μαθητές να παρελαύνουν από συνήθεια, αλλά να μην γνωρίζουν το λόγο και να μην έχουν διδαχθεί από την ιστορία μας…

Όσον αφορά το στρατιωτικό σκέλος των παρελάσεων είναι υποκριτικό να υποστηρίζεται πως οι Έλληνες νιώθουν υπερήφανοι για τη χώρα τους επειδή βλέπουν τα τανκς στο δρόμο! Άρματα μάχης υπερκοστολογημένα, πυραυλικά συστήματα που έχουν πληρωθεί αλλά δεν έχουμε παραλάβει, “τυφλά” αεροπλάνα, ελικόπτερα χωρίς συντήρηση και υποβρύχια που “γέρνουν” δεν τονώνουν το εθνικό μας φρόνημα! Είναι προτιμότερο ο στρατός να λειτουργεί ομαλά κι ας μην επιδεικνύει τα όπλα του παρά να κάνει επιδείξεις και να είναι ανοργάνωτος. Μην ξεχνάμε επίσης τις μίζες και τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι γύρω από όλα αυτά. Τα εθνικιστικά συνθήματα των στρατευμένων αποτελούν απλά το κερασάκι στην τούρτα…

Κλείνοντας πρέπει να τονίσω πως την 28^η Οκτωβρίου δεν την γιορτάζουμε για να βλέπουμε ταινίες με τον Πρέκα, να αποστηθίζουμε ιστορικά γεγονότα και να βλέπουμε τα παιδιά μας στις παρελάσεις. Το ΟΧΙ έχει βαθύτερο νόημα. Πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορία και να λέμε ΟΧΙ στην καθημερινή μας ζωή σε πράγματα που είναι ενάντια στην ηθική και τα πιστεύω μας. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο κέρδος για όλους μας. Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες και στο μέλλον ίσως γίνουν χειρότερες. Ας αγωνιζόμαστε συστηματικά για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας! Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για αυτά τα αυτονόητα για εμάς σήμερα. Καλό αγώνα…

Read more...

Η δράση της νεολαίας στην Ελλάδα

Πριν από λίγο καιρό παρουσιάστηκε η Ετήσια Αναφορά 2010 του Youthnet Hellas για τον τομέα της νεολαίας στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια αναφορά που σκοπό έχει την παρακολούθηση των εξελίξεων στον τομέα της νεολαίας από χρόνο σε χρόνο και αποτελεί καινοτομία για τις ΜΚΟ νέων στην Ελλάδα και όχι μόνο! Είχα την τύχη να είμαι μέλος της συγγραφικής ομάδας, μιας ομάδας 24 νέων από όλη την Ελλάδα που συνεργάστηκαν επιτυχώς και έφεραν σε πέρας αυτή την ομολογουμένως δύσκολη αποστολή. Παρακάτω θα παρουσιάσω ορισμένα συμπεράσματα από όλη αυτή την έρευνα για τη συνολική δράση της νεολαίας στην Ελλάδα.

Η φετινή αναφορά εστιάζει σε δύο βασικούς άξονες. Από τη μια, καταγράφει το θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο για τον τομέα της Νεολαίας στην Ελλάδα, τις δυνατότητες χρηματοδότησης των ΜΚΟ και των άτυπων ομάδων Νέων μέσω Ευρωπαϊκών και Ελληνικών Προγραμμάτων, τις βασικές κρατικές υποστηρικτικές δομές για τους Νέους και τις δομές και δυνατότητες εκπαίδευσης, κατάρτισης και απασχόλησής τους. Από την άλλη, περιγράφει τους θεσμούς εκπροσώπησης των Νέων, όπως τα Μαθητικά Συμβούλια, τα Τοπικά Συμβούλια Νέων, οι φοιτητικές παρατάξεις και οι πολιτικές νεολαίες και παρουσιάζει τη δράση των πιο γνωστών ΜΚΟ και άτυπων ομάδων νέων, αλλά και των διαδικτυακών οργανώσεων!

Το 2010 μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια χρονιά ύφεσης από πλευράς θεσμικών φορέων στον τομέα της νεολαίας. Η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε καμία νομοθετική πρωτοβουλία στον τομέα αυτό δείχνοντας παντελή αδιαφορία για τους νέους του τόπου και τις δράσεις τους. Έτσι, το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας συνεχίζει την τυπική ύπαρξή του δρώντας ουσιαστικά ως φορέας πολιτικής καπήλευσης από πολιτικά ανερχόμενους νέους που το απαρτίζουν. Μηδενικές δράσεις, ελάχιστη προσφορά και τεράστια οικονομικά σκάνδαλα είναι όλα όσα έχει να επιδείξει το ΕΣΥΝ. Η Βουλή των Εφήβων, το δημιούργημα του Αντώνη Σαμαράκη, συνεχίζει με ελάχιστη προβολή την σημαντική δράση της, χωρίς όμως κάποια ανανέωση ή εκσυγχρονισμό… Τα Τοπικά Συμβούλια Νέων συνεχίζουν (τυπικά) να υφίστανται, αλλά ουσιαστικά έχουν απαξιωθεί από τους νέους και σημαντικός παράγοντας σε αυτό είναι η μη ύπαρξη ενός ξεκάθαρου θεσμικού πλαισίου που θα τα αναβαθμίζει και θα τα εδραιώνει ανάμεσα στην κοινωνία και τους νέους μετά τις εξελίξεις με τον Καλλικράτη και την οικονομική κρίση. Προτάσεις υπάρχουν κι έχουν διατυπωθεί από εμένα σε άρθρο μου, αλλά το κύριο ζήτημα είναι να υπάρξει διάθεση από τους αρμόδιους φορείς για ριζικές και καινοτόμες αλλαγές!

Συνήθως λένε πως οι ΜΚΟ αναπληρώνουν τα κενά της Πολιτείας. Από τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ΜΚΟ φαίνεται πως το κράτος μας έχει πολλά κενά και δυσλειτουργίες. Είναι πολύ ενθαρρυντικό πως η “κοινωνία των πολιτών” εξαπλώνεται και προσπαθεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο σε εθελοντική βάση. Ένα φαινόμενο που ξεκίνησε να δημιουργείται πριν από ελάχιστα χρόνια και έχει πλέον “γιγαντωθεί” είναι οι άτυπες ομάδες νέων! Πρόκειται για ομάδες νέων με μικρό πυρήνα χωρίς νομική υπόσταση που δρουν σχεδόν σαν ΜΚΟ. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι οι πρωτοβουλίες πολιτών –istas, με κυριότερους εκπροσώπους τους Atenistas (στην Αθήνα) και δράση που εξαπλώνεται σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις. Τέλος, νέες διαδικτυακές οργανώσεις έχουν εμφανιστεί στο διαδίκτυο και ενημερώνουν το ευρύ κοινό για θέματα τεχνολογίας, ψηφιακών δικαιωμάτων, ελεύθερου λογισμικού κτλ.

Η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς είναι ουσιαστικά ο επίσημος κρατικός φορέας που φέρει το βάρος για τις δράσεις της νεολαίας στη χώρα μας. Αρκετές δράσεις υλοποιήθηκαν υπό την αιγίδα και την επιχορήγησή της στους τομείς του πολιτισμού, του ελεύθερου χρόνου, της εκπαίδευσης, του εθελοντισμού, της απασχόλησης, της νεανικής επιχειρηματικότητας και του περιβάλλοντος. Το κύριο βάρος για τα ευρωπαϊκά προγράμματα έπεσε στο πρόγραμμα “Νέα Γενιά σε Δράση”. Οι 119 εγκεκριμένες από τη ΓΓΝΓ αιτήσεις για ανάλογα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδοτήθηκαν με το ποσό των 2.022.910,47 €, ενώ άλλες 191 αιτήσεις απορρίφθηκαν. Παρ’ όλα αυτά η “Νέα Γενιά σε Δράση” χρειάζεται μεγαλύτερη προβολή και προώθηση στην Ελλάδα, αφού ελάχιστοι (μη εμπλεκόμενοι σε φορείς) νέοι γνωρίζουν λεπτομέρειες για αυτή. Πρέπει να τονισθεί πάντως πως η ΓΓΝΓ δεν ανέλαβε κάποια σημαντική νομοθετική ή θεσμική πρωτοβουλία για τα προγράμματά της, όπως τα ΤΟΣΥΝ, η Κάρτα Νέων, οι Θυρίδες Επιχειρηματικότητας και τα Κέντρα Πληροφόρησης Νέων!

Η μη τυπική και η άτυπη μάθηση κερδίζουν τελευταία και στην Ελλάδα αναγνώριση και πολλές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται. Σημαντική είναι και η συμβολή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης (e-learning) στην αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας προς όφελος της μάθησης και της γνώσης, κυρίως από τους νέους. Άλλωστε η πληροφόρηση των νέων γίνεται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από το διαδίκτυο σε ανάλογες ιστοσελίδες.

Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε πως η Πολιτεία έχει θέσει στο περιθώριο τον τομέα της νεολαίας, ίσως και λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι νέοι αποζητούν την ενασχόλησή τους με ζητήματα που τους ενδιαφέρουν και τους αφορούν άμεσα. Έτσι, δεν μένουν αμέτοχοι και αναλαμβάνουν οι ίδιοι πρωτοβουλίες για την ικανοποίηση των αναγκών τους! Δείχνουν ξεκάθαρη αποστροφή προς τις κομματικές και πολιτικές οργανώσεις, αφού νιώθουν πως το πολιτικό σύστημα τους έχει “προδώσει” και δίνουν όλη τους την ενέργεια σε εθελοντικές ΜΚΟ. Ένα πράγμα είναι εν τέλει ξεκάθαρο: οι νέοι αγωνιούν, ενδιαφέρονται να μάθουν και να προσφέρουν και χαράσσουν νέους δρόμους δράσης…

Read more...