25 χρόνια Erasmus

Το Erasmus είναι το πρόγραμμα-ναυαρχίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κινητικότητα στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης και είναι μια από τις πιο γνωστές δράσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ιδρύθηκε το 1987 και από τότε έχει δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερους από δυο εκατομμύρια φοιτητές από όλη την Ευρώπη να εμπλουτίσουν τις μαθησιακές τους εμπειρίες σε άλλες χώρες. Φέτος, συμπληρώνονται η 25η επέτειος ύπαρξης του Erasmus και εορτάζεται με πολυάριθμες εκδηλώσεις σε όλες τις χώρες της Ευρώπης με σύνθημα “Erasmus: 25 χρόνια αλλάζει ζωές και διευρύνει ορίζοντες”.

Το πρόγραμμα οφείλει το όνομά του στο διακεκριμένο Ολλανδό ανθρωπιστή και θεολόγο Desiderius Erasmus Roterodamus. Επίσης, χρησιμοποιείται ως ακρωνύμιο του EuRopean Community Action Scheme for the Mobility of University Students (=Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Πρόγραμμα Δράσης για την Κινητικότητα των Πανεπιστημιακών Φοιτητών).

Αν και οι ανταλλαγές Erasmus είναι πλέον δημοφιλείς και καθιερωμένο τμήμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε όλη την Ευρώπη, ο δρόμος για τη θέσπιση τού προγράμματος δεν ήταν πάντα ομαλός. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρείχε υποστήριξη στις ανταλλαγές σπουδαστών πιλοτικά για έξι χρόνια πριν το Erasmus τεθεί σε λειτουργία. Πρότεινε το αρχικό πρόγραμμα Erasmus στις αρχές του 1986, αλλά οι αντιδράσεις από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν ποικίλες: οι χώρες με δικά τους σημαντικά προγράμματα ανταλλαγών ήταν γενικά εχθρικές, ενώ οι υπόλοιπες χώρες ήταν γενικά θετικές. Μετά την δυσχέρεια των ανταλλαγών κατά τη νομοθετική διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Επιτροπή απέσυρε την πρότασή της στις αρχές του 1987, διαμαρτυρόμενη για τον ανεπαρκή προϋπολογισμό που προτάθηκε από ορισμένα κράτη-μέλη. Τελικά λίγους μήνες αργότερα επιτεύχθηκε συμβιβασμός με την πλειοψηφία των κρατών-μελών να συμφωνούν. Το πρόγραμμα εγκρίθηκε τον Ιούνιο του 1987.

Ωστόσο, η μέθοδος της ψηφοφορίας (απλή πλειοψηφία) δεν έγινε αποδεκτή από ορισμένα κράτη-μέλη που αμφισβήτησαν την έγκριση τού προγράμματος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξαν ορισμένα διαδικαστικά ελαττώματα, αλλά διατήρησε την ουσία της απόφασης, έτσι ώστε το πρόγραμμα στη συνέχεια να εγκριθεί σύντομα από το Συμβούλιο των Υπουργών. Το πρόγραμμα χτίστηκε στις πιλοτικές ανταλλαγές σπουδαστών από το 1981 έως το 1986 και παρόλο που εκδόθηκε λίγο πριν από την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους 1987/1988, υπήρχε ακόμη η δυνατότητα για 3244 φοιτητές από 11 χώρες να συμμετάσχουν κατά το πρώτο του έτος.

Το 2006, πάνω από 150.000 φοιτητές, ή σχεδόν το 1% του ευρωπαϊκού φοιτητικού πληθυσμού, έλαβε μέρος. Το ποσοστό είναι υψηλότερο για τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, όπου η κινητικότητα μέσω Erasmus είναι 1,9% του καθηγητικού πληθυσμού στην Ευρώπη, ή 20.877 άτομα. Κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, πάνω από δύο εκατομμύρια φοιτητές -εκ των οποίων το 60% είναι γυναίκες- έχουν ωφεληθεί από τις υποτροφίες Erasmus σε πάνω από 4.000 εκπαιδευτικά ιδρύματα, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοχεύει να φτάσει συνολικά τα 3 εκατομμύρια έως το 2012. Οι πιο δημοφιλείς προορισμοί για τους φοιτητές είναι η Ισπανία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και η Ιταλία, ενώ οι χώρες που αποστέλλουν τους περισσότερους φοιτητές στο εξωτερικό είναι η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία και η Πολωνία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση διέθεσε περίπου 3 δισεκατομμύρια ευρώ για το Erasmus για την περίοδο 2007-2013.

Το Erasmus δεν είναι, όμως, ένα απλό πρόγραμμα φοιτητικής κινητικότητας, είναι πολιτισμικό φαινόμενο. Για τους περισσότερους Ευρωπαίους φοιτητές, το πρόγραμμα Erasmus είναι η πρώτη φορά που ζουν και σπουδάζουν στο εξωτερικό. Το πρόγραμμα ενισχύει όχι μόνο την εκμάθηση και κατανόηση της χώρας υποδοχής, αλλά δίνει μια αίσθηση ύπαρξης μιας ξεχωριστής κοινότητας αποτελούμενη από μαθητές από διαφορετικές χώρες. Η εμπειρία του Erasmus θεωρείται τόσο περίοδος εκπαίδευσης, καθώς και μια ευκαιρία για κοινωνικοποίηση.

Read more...

Δημοκρατία αγνοείται…

Η Ελλάδα “ξεφορτώθηκε” τη στρατιωτική χούντα το 1974. Κι όμως, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά, οι Έλληνες δεν μπορούν να διαδηλώσουν ελεύθερα και να υποστηρίξουν την άποψή τους δημόσια σχετικά με την οικονομική κρίση! Βομβαρδίζονται καθημερινά και είναι ανήμποροι να αντιδράσουν απέναντι στο νέο είδος πολέμου που αντιμετωπίζουν: τον οικονομικό πόλεμο. Είναι ξεκάθαρο πως οι αγορές δεν θέλουν να ακουστεί η φωνή του λαού και η πολιτική ηγεσία της χώρας κάνει τα πάντα για να υπηρετήσει τις προσταγές τους…

Ο Λουκάς Παπαδήμος βρίσκεται εδώ και 3,5 μήνες στην ηγεσία της χώρας χωρίς ιδιαίτερη προσφορά και δείγματα ανάπτυξης και προόδου. Τουναντίον, η κατάσταση καθημερινά γίνεται όλο και χειρότερη για τους Έλληνες σε οικονομικό, κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο. Όταν στις 10 Νοεμβρίου αποφασίστηκε ο σχηματισμός “μεταβατικής” κυβέρνησης, αποφασίστηκε (και ανακοινώθηκε) πως στις 19 Φεβρουαρίου θα διεξάγονταν εθνικές εκλογές για το σχηματισμό νέας εκλεγμένης κυβέρνησης. Φυσικά, τίποτα από τα συμφωνηθέντα δεν τηρήθηκε και ο Παπαδήμος συνεχίζει να κυβερνά απτόητος με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Οι περισσότεροι γνώριζαν από την αρχή της κυβέρνησης Παπαδήμου πως ο χρονικός της ορίζοντας δεν θα τηρούνταν. Οι πιο αισιόδοξοι “έβλεπαν” εκλογές κοντά στο Πάσχα, ενώ οι πιο ρεαλιστές πιστεύουν πως η θητεία της παρούσας κυβέρνησης θα παραταθεί ως το φθινόπωρο! Για να παραμείνει στην εξουσία ο Παπαδήμος και οι υπουργοί του, χρησιμοποίησαν τις διαπραγματεύσεις για το PSI, τις νέες δόσεις και τις συνεδριάσεις του Eurogroup, ενώ ψήφισαν και ετοιμάζονται να εφαρμόσουν το 2^ο μνημόνιο… Οι περισσότεροι υπουργοί υποστηρίζουν τη συνέχιση της θητείας της κυβέρνησης ως το 2013 γνωρίζοντας πως με τις παρούσες συνθήκες η επανεκλογή τους στη Βουλή είναι ανέφικτη και κάνοντας μια απέλπιδα προσπάθεια αντιστροφής του αρνητικού (για αυτούς) κλίματος.

Το πρόβλημα, όμως, ούτε σε αυτή την περίπτωση είναι αμιγώς ελληνικό. Η δημοκρατία θυσιάζεται στην Ευρώπη στο βωμό της οικονομικής ανάπτυξης και της δημοσιονομικής προσαρμογής στα μέτρα και τα σταθμά των αγορών. Η δουλική εμμονή των Ευρωπαίων και Ελλήνων πολιτικών με τις απαιτήσεις της νομισματικής ένωσης ανέτρεψε τον Γ. Παπανδρέου στην Ελλάδα και τον Σ. Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Δεν χωράει συζήτηση πως και οι δυο απέτυχαν παταγωδώς να οδηγήσουν τις χώρες τους σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά κριτής τους θα έπρεπε να είναι ο λαός μέσα από τις (πρόωρες) εκλογές και όχι τα golden boys της Νέας Υόρκης και οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών!

Εδώ και χρόνια, τις αποφάσεις για όλα τα σημαντικά οικονομικά ζητήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη τις παίρνει μια μικρή πολιτική ελίτ. Το χειρότερο δε όλων είναι πως οι προσταγές της ελίτ αυτής υπερτερούν των αποφάσεων των εθνικών κυβερνήσεων και των κοινοβουλίων. Οι κυβερνήσεις γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως οποιαδήποτε κι αν είναι η απόφασή τους στο τέλος θα εφαρμόσουν τις επιταγές άλλων, ακολουθούν με ευλάβεια τις προσταγές της “ομάδας της Φρανκφούρτης” ελπίζοντας σε έμμεση (και άμεση) βοήθεια και επανεκλογή τους με στήριξη οικονομική και όχι μόνο…

Οι εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια είναι δέσμια των “άνωθεν” κέντρων λήψεων αποφάσεων και δεν υπηρετούν το σκοπό τους που είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Ο Παπαδήμος στην Ελλάδα και ο Μόντι στην Ιταλία ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των εντολέων τους και δεν λογοδοτούν στους λαούς που κυβερνούν. Αυτό συνιστά ξεκάθαρη εκτροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος! Είναι αδιανόητο πως εφαρμόζουν τις ίδιες αποτυχημένες πρακτικές επανειλημμένως και αναμένουν διαφορετικά αποτελέσματα! Δράσεις και κινήσεις που έχουν αποτύχει παταγωδώς στο πρόσφατο παρελθόν έχουν ελάχιστες έως μηδαμινές πιθανότητες να πετύχουν.

Οι λαοί της νότιας Ευρώπης βλέπουν την οικονομία των χωρών τους να συρρικνώνεται και τους μισθούς τους να περικόπτονται. Η Ευρωζώνη απειλείται άμεσα με “Βαλκανιοποίηση” τα επόμενα χρόνια με μισθούς και συντάξεις πείνας! Τα εργατικά και κοινωνικά κεκτημένα αιώνων καταπατώνται από διορισμένους πρωθυπουργούς, ενώ οι ειρηνικές διαμαρτυρίες καταστέλλονται βίαια. Οι εκλογές που θα έπρεπε να έχουν ήδη διεξαχθεί μετατίθενται συνεχώς και η χώρα μας συνεχίζει να κυβερνάται από μη εκλεγμένους από το λαό εντολοδόχους.

Σύντομα, όλο αυτό το “κύμα” αντιδημοκρατικών δράσεων θα χτυπήσει και τις χώρες τους ευρωπαϊκού βορρά και τα πράγματα θα πάρουν ανεξέλεγκτη τροπή. Πρέπει να καταστεί σε όλους σαφές πως η δημοκρατία δεν μπορεί να θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους των αγορών και των τραπεζιτών. Οι λαοί αξίζουν σεβασμό που υπερέχει των οικονομικών δεικτών. Στη δημοκρατία, η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού…

Read more...

Οι τεμπέληδες

Από το 2009 που έχει άρχισε να μας επηρεάζει έντονα η κρίση, πολλοί ήταν αυτοί που έψαχναν να βρουν υπαίτιους και εξιλαστήρια θύματα. Μερικοί στράφηκαν ενάντια στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τους στυγνούς κερδοσκόπους και τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς που στο βωμό της ευημερίας των αριθμών είναι ικανοί να αφαιμάξουν λαούς ολόκληρους. Πολλοί δε, στράφηκαν ενάντια στους ίδιους τους Έλληνες εργαζόμενους καθιστώντας τους υπαίτιους για την κρίση αγνοώντας (ή αποσιωπώντας) την παγκόσμια έκταση τού προβλήματος. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, οικονομολόγοι και λοιποί “πεφωτισμένοι” αποφάσισαν πως οι Έλληνες εργαζόμενοι φταίνε για την οικονομική κρίση και βάλθηκαν να τους εξαθλιώσουν με κάθε μέσο…

“Ποιος δουλεύει τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη;” Αυτό ήταν το ερώτημα του βρετανικού Guardian στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη. Η πλειοψηφία των Ελλήνων δημοσιογράφων, οικονομικών αναλυτών και πολιτικών θα απαντούσε χωρίς δεύτερη σκέψη: οι Γερμανοί! Κι όμως, η Στατιστική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου (Office for National Statistics) έχει διαφορετική άποψη. Σύμφωνα με την έρευνά της για το διάστημα Απριλίου-Ιουνίου 2011, καταρρίπτει τα στερεότυπα δεκαετιών για τους συνετούς και εργατικούς Γερμανούς που βοηθούν τους τεμπέληδες Έλληνες, αφού οι Έλληνες (μαζί με τους Αυστριακούς) είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση με μέσο όρο 43,5 ώρες εβδομαδιαίως!

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, οι “εργατικοί” Γερμανοί βρίσκονται μόλις στην 8^η θέση της λίστας  με 42 ώρες εβδομαδιαίως, ενώ ο μέσος όρος των 27 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 41,6 ώρες. Τελευταίοι στην ίδια λίστα βρίσκονται οι Δανοί που δουλεύουν 39,1 ώρες εβδομαδιαίως.

Μια σημαντική παράμετρος της ίδιας έρευνας είναι η παραγωγικότητα για κάθε ώρα εργασίας. Με την Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 να έχει ως βάση το 100, οι Λουξεμβούργιοι έχουν δείκτη παραγωγικότητας 189,2 και βρίσκονται στην πρώτη θέση μακριά από όλους τους υπόλοιπους. Οι Γερμανοί με δείκτη 123,7 βρίσκονται στην 6^η θέση, ενώ οι Έλληνες αποδεικνύονται ελάχιστα παραγωγικοί αφού με δείκτη 76,3 βρίσκεται στην 18^η θέση! Φαίνεται, λοιπόν, πως οι Έλληνες, αν και εργάζονται περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, έχουν εντούτοις μειωμένη παραγωγικότητα.

Τα στατιστικά των Βρετανών αφορούν μόνο μερικούς μήνες μέσα στο 2011. Τι γίνεται, όμως, όλη την υπόλοιπη χρονιά; Μήπως οι Έλληνες ξεκίνησαν να δουλεύουν περισσότερο αφού επήλθε η κρίση; Απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορούν να μας δώσουν τα ετήσια στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.).

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, λοιπόν, κάθε Έλληνας εργάστηκε το 2010 κατά μέσο όρο 2109 ώρες, το 2009 από 2119 ώρες, ενώ το 2008 και το 2007 που δεν είχαμε βιώσει έντονα την κρίση, από 2116 και 2115 ώρες αντίστοιχα! Είναι χαρακτηριστικό πως όλα αυτά τα χρόνια οι Έλληνες ήταν οι περισσότερο εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι μόνοι Ευρωπαίοι που ξεπέρασαν τις 2000 ώρες εργασίας ετησίως. Το 2007 ήταν τρίτοι πιο σκληρά εργαζόμενοι παγκοσμίως, πίσω από Ν. Κορέα και Χιλή, ενώ από το 2008 έως το 2010 είναι μόνοι δεύτεροι πίσω μόνο από τους Νοτιοκορεάτες!

Ας ρίξουμε μια ματιά στα στατιστικά των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Οι Γερμανοί εργάστηκαν κατά μέσο όρο 1419 ώρες το 2010, 1390 ώρες το 2009, 1426 ώρες το 2008 και 1430 ώρες το 2007. Παρατηρούμε δηλαδή πως υπάρχει μια διαφορά 685-729 ωρών ετήσιας εργασίας ανάμεσα σε Γερμανούς και Έλληνες από το 2007 έως το 2010! Οι Γάλλοι εργάστηκαν το 2009 κατά μέσο όρο από 1554 ώρες, το 2008 από 1560 ώρες και το 2007 από 1556 ώρες. Λιγότερο εργαζόμενοι (ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ) ήταν τα τελευταία χρόνια οι Ολλανδοί με 1377 ώρες εργασίας το 2010.

Η παραγωγικότητα των Ελλήνων εργαζομένων, σύμφωνα και με τα στατιστικά στοιχεία του ΟΟΣΑ, πέφτει κατακόρυφα! Το 2010 είχαμε πτώση 2,8%, το 2009 0,3% και το 2008 1,5%, ενώ το 2007 είχαμε ετήσια αύξηση 2,8%. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση της σχετικής λίστας και είναι λογικό πως όσο η κρίση μάς επηρεάζει περισσότερο και η ύφεση βαθαίνει, τόσο η παραγωγικότητα θα συνεχίζει να έχει καθοδικό ρυθμό. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Νότια Κορέα που το 2010 γνώρισε αύξηση 6,4%, ενώ και οι Γερμανία είχε άνοδο κατά 1,4% την ίδια χρονιά.

Αρκετοί είναι αυτοί που θα σπεύσουν να αμφισβητήσουν τα στατιστικά των Βρετανών και του ΟΟΣΑ συνεχίζοντας να υποστηρίζουν πως οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, ανίκανοι, σπάταλοι, κοντοί, σκουρόχρωμοι κτλ… Ειδικά όταν τα σχόλια αυτά προέρχονται από αιρετά πρόσωπα που κατέχουν θεσμικές θέσεις, όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, οι εκφράσεις θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεγμένες.

Ακόμα και τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Όλοι γνωρίζουν πως υπάρχει πρόβλημα παραγωγικότητας. Η ανεργία, επίσης, “μαστίζει” το εργατικό δυναμικό και κυρίως τους νέους. Σίγουρα, όμως, η εξαθλίωση των εργαζομένων και η οικονομική τους αφαίμαξη δεν αποτελούν θετικά κίνητρα για αυξημένη απόδοση. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων εργαζομένων δεν ευθύνεται στο ελάχιστο για την κρίση, κι όμως είναι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό. Οι Έλληνες “τεμπέληδες”…

Read more...

Η Μ.Κ.Ο του μήνα: Εταιρία για τη Φροντίδα Παιδιών και Οικογενειών στην Αρρώστια και το Θάνατο “Μέριμνα”

Η Μέριμνα είναι μη κερδοσκοπική εταιρεία με κύριο σκοπό τη φροντίδα παιδιών και οικογενειών που αντιμετωπίζουν μια σοβαρή αρρώστια, μια απώλεια ή το θάνατο. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1995 από εννέα έμπειρους επιστήμονες από τον ευρύτερο χώρο της υγείας και της παιδείας, οι οποίοι λειτουργούν διεπιστημονικά και προσφέρουν εθελοντικό έργο για την υλοποίηση των σκοπών της Μέριμνας.

Σκοποί της Μέριμνας είναι:

• Η παροχή υπηρεσιών στο παιδί που πενθεί την απώλεια αγαπημένου προσώπου ή που το ίδιο απειλείται από σοβαρή αρρώστια.
• Η εξειδικευμένη κατάρτιση επαγγελματιών υγείας και παιδείας στη στήριξη παιδιών που βιώνουν εμπειρίες αρρώστιας, απώλειας ή θανάτου.
• Η ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας σε θέματα που αφορούν τη ζωή, τη σοβαρή αρρώστια και το θάνατο.
• Η έρευνα σε θέματα που αφορούν τις επιπτώσεις της βαριάς αρρώστιας και του θανάτου στη ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους.

Με τη βοήθεια εξειδικευμένου προσωπικού το Συμβουλευτικό Κέντρο της Μέριμνας παρέχει τις εξής υπηρεσίες:

• Παροχή ψυχολογικής στήριξης σε παιδιά και έφηβους που αντιμετωπίζουν μια σοβαρή αρρώστια ή το θάνατο ενός αγαπημένου τους προσώπου.
• Παροχή ψυχολογικής στήριξης στους ενήλικες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού ή έφηβου που ζει την εμπειρία μιας αρρώστιας ή ενός θανάτου στον περίγυρό του.
• Ευαισθητοποίηση, εκπαίδευση και συμβουλευτική σε επαγγελματίες υγείας και παιδείας που καλούνται να στηρίξουν μέλη οικογενειών που βιώνουν οδυνηρές απώλειες στη ζωή τους.

Οι ψυχολογικές υπηρεσίες του Κέντρου έχουν υποστηρικτικό χαρακτήρα και αποσκοπούν στο να διευκολύνουν τα παιδιά, τους εφήβους και τις οικογένειές τους να προσαρμοστούν στις ιδιαίτερες συνθήκες που δημιουργεί στη ζωή τους η αρρώστια και ο θάνατος. Οι ψυχολογικές υπηρεσίες παρέχονται:

• σε μεμονωμένα άτομα (παιδιά, έφηβους, γονείς και εκπαιδευτικούς)
• στις οικογένειες των παιδιών που επισκέπτονται το Κέντρο
• σε ομάδες παιδιών και σε ομάδες γονιών που θρηνούν μια σημαντική απώλεια

Οι συμβουλευτικές υπηρεσίες του Κέντρου προσφέρονται:

• σε σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας
• σε υπηρεσίες υγείας
• σε κοινότητες όπου ομάδες παιδιών βιώνουν τραυματικές εμπειρίες θανάτου

Οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες του Κέντρου απευθύνονται σε:

• ομάδες επαγγελματιών υγείας και παιδείας (γιατρούς, ψυχολόγους, νοσηλευτές και εκπαιδευτικούς)
• ομάδες εθελοντών που επιθυμούν να βοηθήσουν και να στηρίξουν παιδιά και γονείς στη διαδικασία προσαρμογής τους στην αρρώστια και στο θάνατο

Στα πλαίσια όλων των παραπάνω στις 6/8/2010 η Μέριμνα πιστοποιήθηκε με ISO9001 για την παροχή κλινικών και εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε παιδιά, εφήβους, οικογένειες και κοινότητες στην σοβαρή Αρρώστια και το Θάνατο.

Οι ομάδες στήριξης έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα ωφέλιμες στην προσαρμογή παιδιών και γονιών που αντιμετωπίζουν θάνατο αγαπημένου προσώπου. Τα παιδιά, μέσα από τη συμμετοχή τους στην ομάδα, έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν συνομηλίκους τους με αντίστοιχη εμπειρία, να μοιραστούν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους και να αντιληφθούν ότι δεν είναι μόνα σε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής τους. Αντίστοιχα, οι γονείς που συμμετέχουν στην ομάδα στήριξης έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν μεταξύ τους σκέψεις και συναισθήματα που συνδέονται με την απώλεια και να βρουν τρόπους να στηρίξουν πιο αποτελεσματικά τα παιδιά τους και τον εαυτό τους. Οι συναντήσεις γίνονται μια φορά την εβδομάδα και διαρκούν περίπου οκτώ εβδομάδες. Κάθε συνάντηση έχει διάρκεια μιάμισης ώρας και συντονίζεται από εξειδικευμένους ψυχολόγους του Συμβουλευτικού Κέντρου της Μέριμνας.

Η Μέριμνα παρέχει ψυχολογική στήριξη σε περιπτώσεις που ολόκληρη κοινότητα συγκλονίζεται από το θάνατο ενός μέλους της. Οι παρεμβάσεις της συνήθως πραγματοποιούνται σε σχολικές κοινότητες που βιώνουν το θάνατο μαθητή ή εκπαιδευτικού και καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα συλλογικό και μακροχρόνιο θρήνο. Στις περιπτώσεις αυτές, οι ψυχολόγοι της Μέριμνας στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς ώστε να συζητήσουν τη συγκεκριμένη απώλεια με τους μαθητές τους και να τους βοηθήσουν να διαχειριστούν αυτήν την εμπειρία. Παράλληλα, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, οργανώνουν ομιλία και συζήτηση με τους γονείς με στόχο την ευαισθητοποίησή τους στις αντιδράσεις θρήνου των παιδιών τους. Παράλληλα, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, η Μέριμνα στηρίζει σχολικές κοινότητες που έχουν αντιμετωπίσει μεγάλες καταστροφές ή τραυματικά γεγονότα.

Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα που να λειτουργεί με βάση τις αρχές της ανακουφιστικής φροντίδας στα παιδιά που απειλείται η ζωή τους από μια σοβαρή αρρώστια. Ένας από τους βασικούς στόχους της Μέριμνας είναι η ίδρυση και η λειτουργία υπηρεσίας για την κατ’ οίκον φροντίδα παιδιών που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της ζωής τους και των οικογενειών τους.

Ένας από τους στόχους της Μέριμνας είναι να παρέχει εξειδικευμένη κατάρτιση σε επαγγελματίες υγείας, παιδείας και ψυχικής υγείας στην ψυχολογική υποστήριξη παιδιών και εφήβων που αντιμετωπίζουν σοβαρή αρρώστια ή θάνατο αγαπημένου προσώπου. Για την υλοποίηση αυτού του στόχου διοργανώνει συστηματικά προγράμματα εκπαίδευσης τα οποία συνδυάζουν τη θεωρητική, πρακτική και βιωματική προσέγγιση του θέματος. Οι εισηγήσεις πραγματοποιούνται από έμπειρους Έλληνες και ξένους επιστήμονες του χώρου, ενώ παράλληλα στους καταρτιζόμενους παρέχεται δυνατότητα κλινικής εποπτείας και έντυπο υλικό.

Περισσότερες πληροφορίες:

Εταιρία για τη Φροντίδα Παιδιών και Οικογενειών στην Αρρώστια και το Θάνατο “Μέριμνα”

Παπανικολή 2^α, 15232 Σίδερα Χαλανδρίου

Τηλ.:  2106463622, 2106463367

Fax:   2106452338

e-mail:  merimna@cs.ntua.gr

www.merimna.org.gr

Read more...

Ματωμένη Κυριακή

Η Βόρεια Ιρλανδία είναι μια από τις τέσσερις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας πέτυχε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1922, μετά από πολλούς αγώνες. Από τότε το νησί είναι διαιρεμένο με πολλές σημαντικές, ένοπλες ή μη, συγκρούσεις να το συνοδεύουν στο μεσοδιάστημα.

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από τη Ματωμένη Κυριακή (Domhnach Na Fola). Πρόκειται για ένα γεγονός που έλαβε χώρα στο Derry της Βόρειας Ιρλανδίας στις 30 Ιανουαρίου 1972. Είναι ένα από τα λίγα γεγονότα παγκοσμίως που έχουν επηρεάσει τόσο πολύ τη σύγχρονη τέχνη. Πολλά σχετικά ποιήματα και τραγούδια έχουν γραφτεί, ταινίες έχουν γυριστεί, ενώ σημαντικότατη ήταν η επιρροή του στις τοιχογραφίες του Derry και γενικότερα της Βόρειας Ιρλανδίας.

Όλα ξεκίνησαν όταν σε μια πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε από την “Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Βόρειας Ιρλανδίας” για την κατάσταση που επικρατούσε στη Βόρεια Ιρλανδία σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην περιοχή Bogside, 26 άτομα πυροβολήθηκαν από τα μέλη του 1ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών. Δεκατρείς άνθρωποι, εκ των οποίων έξι ήταν ανήλικοι, πέθαναν αμέσως, ενώ άλλος ένας πέθανε ύστερα από 4,5 μήνες υποκύπτοντας στα τραύματά του. Δύο άτομα τραυματίστηκαν από οχήματα του στρατού.

38 χρόνια αργότερα, στις 15 Ιουνίου 2010, δημοσιοποιήθηκε το επίσημο πόρισμα για τα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής, μετά από μακρόχρονη και ενδελεχή έρευνα υπό την εποπτεία του πρώην δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, Λόρδου Saville του Newdigate (Έκθεση Saville). Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, κανένα από τα θύματα δεν έφερε την παραμικρή ευθύνη, ενώ τα γεγονότα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν δικαιολογημένα. Κανένα από τα θύματα δεν συνιστούσε απειλή ή έκανε κάτι που θα δικαιολογούσε τους πυροβολισμούς, ενώ κάποια από αυτά και τους τραυματίες έφευγαν ή βοηθούσαν άλλους τραυματίες την ώρα των πυροβολισμών. Ο στρατός ήταν αυτός που άνοιξε πυρ απροειδοποίητα και χωρίς να υπάρχει πριν κάποια πράξη εναντίον του (είτε βομβιστική επίθεση, είτε λιθοβολισμός). Επίσης, κάποιοι από τους στρατιώτες δήλωσαν ψέματα σχετικά με τα γεγονότα.

Η ιστορία των ταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία έχει μακρά ιστορία σχεδόν ενός αιώνα! Μάλιστα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ξεκίνησε μια περίοδος εθνοπολιτικών συγκρούσεων στη χώρα που επεκτάθηκαν στην Αγγλία, τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας και την Ευρώπη. Οι Ταραχές (Na Trioblóidí), όπως αποκαλείται αυτή η περίοδος, είχαν ως κύρια ζητήματα το συνταγματικό καθεστώς της Β. Ιρλανδίας και οι σχέσεις μεταξύ των Προτεσταντών Ενωτικών και των Καθολικών Εθνικιστών. Οι Ενωτικοί υποστηρίζουν τη συνέχιση κάποιας μορφής πολιτικής ένωσης των νήσων της Ιρλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας και επικεντρώνονται στη διατήρηση της Β. Ιρλανδίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από την άλλοι, οι Εθνικιστές υποστηρίζουν την ένωση της Ιρλανδίας και την αποχώρηση από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι Ταραχές είχαν πολιτικές και στρατιωτικές (ή παραστρατιωτικές) διαστάσεις. Σημαντική δράση σε όλο αυτό το διάστημα είχε και ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA) και τα παρακλάδια του που αποτελούν το στρατιωτικό σκέλος των εθνικιστών. Οι νεκροί έφτασαν τους 3524, με τις αντιμαχόμενες πλευρές των Ιρλανδών και του βρετανικού στρατού να καταγράφουν σοβαρές απώλειες σε πολύ βίαιες συγκρούσεις. Από αυτούς οι 1857 ήταν πολίτες άσχετοι με στρατιωτικές ή τρομοκρατικές επιχειρήσεις! Οι Ταραχές τελείωσαν στο Μπέλφαστ με τη “συνθήκη της Μεγάλης Παρασκευής” στις 10 Απριλίου 1998. Ωστόσο, η σποραδική βία συνεχίζεται από τότε…

Σημαντικό γεγονός για την πολιτική της Βόρειας Ιρλανδίας και την προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης είναι πως στις εκλογές της 8^ης Μαΐου 2007, για τη Συνέλευση της Βόρειας Ιρλανδίας, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα “Δημοκρατικό Κόμμα Ενωτικών” και “Sinn Féin”, τα οποία εκπροσωπούν τους Προτεστάντες Ενωτικούς και τους Καθολικούς Εθνικιστές αντίστοιχα, σχημάτισαν κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό συνέβη και στις επόμενες εκλογές της 5^ης Μαΐου 2011.

Σίγουρα έχουν γίνει πολλά βήματα ειρήνευσης στη Βόρεια Ιρλανδία από τη δεκαετία του ’60 ως σήμερα. Όμως, η Κυριακή 30 Ιανουαρίου 1972 ήταν η μέρα που πέθανε η αθωότητα…

Read more...