Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού 2012

Στις 15 Σεπτεμβρίου κοινότητες σε όλο τον κόσμο γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού. Πρόκειται για μια ετήσια παγκόσμια γιορτή του Ελεύθερου Λογισμικού και του Ανοιχτού Κώδικα. Η Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού είναι μια προσπάθεια με στόχο την ενημέρωση του κόσμου για τα οφέλη της χρήσης ελεύθερου λογισμικού στην εκπαίδευση, στην δημόσια διοίκηση και στις επιχειρήσεις.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού καθιερώθηκε το 2004 και παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στις 28 Αυγούστου του ίδιου έτους. Περίπου 12 ομάδες συμμετείχαν στην πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού. Από τότε έχει αυξηθεί σε δημοτικότητα και ενώ οι διοργανωτές ανέμεναν πάνω από 1.000 ομάδες το 2010, η εκδήλωση έχει περιοριστεί σε περίπου 400 τοποθεσίες κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, που αντιπροσωπεύει μείωση κατά 30% το 2009. Από το 2006, η Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού διοργανώνεται το τρίτο Σάββατο του Σεπτεμβρίου.

Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Software Freedom International διοργανώνει την Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού σε συνεργασία με πολλές χώρες παγκοσμίως και προσφέρει υποστήριξη, συνεργασία και ομάδες εθελοντών για την διοργάνωση εορτασμών σε όλο τον κόσμο. Κύριος στόχος παραμένει η διευκόλυνση του κόσμου στο να επικοινωνεί, να δημιουργεί, και να μοιράζετε σε ένα ψηφιακό επίπεδο!

Κάθε εκδήλωση αφήνεται για να διοργανωθεί από τις τοπικές ομάδες σε όλο τον κόσμο. Οι προ-εγγεγραμμένες ομάδες (2 μήνες πριν την εκδήλωση ή νωρίτερα) λαμβάνουν δωρεάν προωθητικό υλικό που τους αποστέλλεται από τον οργανισμό Software Freedom International για να συμβάλλουν στις εκδηλώσεις. Το wiki της Παγκόσμιας Ημέρας Ελεύθερου Λογισμικού περιέχει μεμονωμένες σελίδες ομάδων που περιγράφουν τα σχέδιά τους, καθώς και χρήσιμες πληροφορίες για να τους κρατούν ενήμερους. Οι εκδηλώσεις ποικίλλουν μεταξύ τους. Διοργανώνονται συνέδρια που εξηγούν τα οφέλη του Ελεύθερου Λογισμικού και του Λογισμικού Ανοιχτού Κώδικα, εργαστήρια, παρουσιάσεις, παιχνίδια, δενδροφυτεύσεις, συζητήσεις και InstallFests.

Το ελεύθερο λογισμικό όπως ορίζεται από το Ίδρυμα Ελευθέρου Λογισμικού (Free Software Foundation), είναι λογισμικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αντιγραφεί, μελετηθεί, τροποποιηθεί και αναδιανεμηθεί χωρίς περιορισμό. Η ελευθερία από τέτοιους περιορισμούς είναι βασικό στοιχείο στην ιδέα του “ελεύθερου λογισμικού”, έτσι ώστε το αντίθετο του ελεύθερου λογισμικού είναι το ιδιόκτητο λογισμικό, και όχι το λογισμικό που πωλείται για κέρδος, όπως το εμπορικό λογισμικό. Το ελεύθερο λογισμικό ορισμένες φορές αναφέρεται και σαν ανοιχτό λογισμικό ή λογισμικό ανοιχτού κώδικα αλλά οι δύο έννοιες δεν είναι ταυτόσημες. Σύμφωνα με τον Richard Stallman δεν είναι κάθε λογισμικό ελεύθερο μόνο και μόνο επειδή είναι ανοιχτού κώδικα.

Η οικονομική βιωσιμότητα του ελεύθερου λογισμικού έχει αναγνωριστεί από μεγάλες εταιρείες όπως η IBM, η Red Hat, και η Sun Microsystems. Πολλές εταιρίες που η κύρια δραστηριότητά τους δεν είναι στον τομέα IT επιλέγουν το Ελεύθερο Λογισμικό για την διαδικτυακή τους πληροφορία και τις ιστοσελίδες των πωλήσεων, λόγω του χαμηλότερου αρχικού κεφαλαίου επένδυσης και την ικανότητα να προσαρμόζουν ελεύθερα τα πακέτα εφαρμογών του. Επίσης, μερικές βιομηχανίες (όχι λογισμικού) αρχίζουν να χρησιμοποιούν τεχνικές παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στην ανάπτυξη του ελεύθερου λογισμικού για τις έρευνές τους και την αναπτυξιακή διαδικασία. Οι επιστήμονες, για παράδειγμα, αναζητούν ακόμα περισσότερο ανοιχτές διαδικασίες ανάπτυξης, και σε εξοπλισμό όπως τα μικροτσίπ αρχίζουν να αναπτύσσονται με εξειδικεύσεις όρων που δημοσιεύονται κάτω από άδειες copyleft (π.χ. το εγχείρημα OpenCores). Τα Creative Commons και το free culture movement έχουν επίσης επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού.

Ήδη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η αξία του Ελεύθερου Λογισμικού έχει αναγνωριστεί και μάλιστα στην ιταλική περιφέρεια της Απούλια τον Ιούλιο ψηφίστηκε ένας νόμος που απαιτεί από το δημόσιο τομέα να αξιοποιήσει περισσότερο το λογισμικό ανοιχτού κώδικα και να διαθέτει περισσότερα ανοιχτά δεδομένα ελεύθερα στο κοινό. Ακόμα, η περιφέρεια της Λάτσιο ψήφισε σχετικό νόμο για τα ανοιχτά δεδομένα το Μάιο. Η περιφέρεια του Πιεντμόντ ζητά επίσης να προτιμάται το λογισμικό ανοιχτού κώδικα για την προμήθεια λογισμικού που αφορά το δημόσιο τομέα. Τέλος, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ο δημόσιος τομέας της Μεγάλης Βρετανίας εξοικονομεί ετησίως 28 εκατομμύρια λίρες από την Ανοικτή Πρόσβαση!

Το Ελεύθερο Λογισμικό/Λογισμικό Ανοιχτού Κώδικα διατίθεται δωρεάν, απελευθερώνει τη δημιουργικότητα, ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και καταργεί τους περιορισμούς. Πρόκειται για λογισμικό του οποίου η άδεια επιτρέπει στον καθένα να το διαβάσει, να το αλλάξει και να το διαθέσει σε τρίτους. Αξίζει η ενίσχυση και διάδοσή του!

Read more...

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων

Η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων είναι το πρώτο φιλανθρωπικό, μη κερδοσκοπικό σωματείο στην Ελλάδα το οποίο παρέχει υπηρεσίες αποκατάστασης σε παιδιά από το 1937. Σήμερα διαθέτει 6 παραρτήματα σε όλη τη χώρα. Η ΕΛΕΠΑΠ μεριμνά για τη λειτουργική αποκατάσταση των παιδιών με κινητικές αναπηρίες και αναπτυξιακές δυσκολίες, ενδεικτικά: Εγκεφαλική παράλυση, Νευρομυικές παθήσεις, Σύνδρομα με συνοδά κινητικά προβλήματα, Εγκεφαλοπάθειες, Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, Κακώσεις νωτιαίου μυελού, Μυελομηνιγγοκήλη, Σκολίωση, Κύφωση, Βλαισοπλατυποδία φροντίζοντας παράλληλα για την πλαισίωση των οικογενειών τους.

Με το πλούσιο έργο της, η ΕΛΕΠΑΠ έχει ουσιαστικά χαρτογραφήσει, τα τελευταία 70 χρόνια, την επιδημιολογία της παιδικής κινητικής αναπηρίας στην Ελλάδα. Η ΕΛΕΠΑΠ ξεκινά το 1937 με στόχο να βάλει κατά μέρος «τα σωματικά μειονεκτήματα» του ανάπηρου παιδιού και να το βγάλει «από το περιθώριο της ζωής». Ο αγώνας ανακόπτεται στη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, οπότε και παρατηρείται έξαρση των αναπηριών- οι τραυματισμοί από τον πόλεμο δυσχεραίνουν την κατάσταση ενώ κάνουν την εμφάνισή τους  στερητικές παιδικές νόσοι όπως η ραχίτιδα. Με την επιδημία της πολιομυελίτιδας που ξεσπά το 1949, η ΕΛΕΠΑΠ περιθάλπει 599 παιδιά. Για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, τα παιδιά με κινητικά προβλήματα λόγω της πολιομυελίτιδας αποτελούν το 1/3 των περιστατικών που χρήζουν περίθαλψη. Τα περιστατικά πολιομυελίτιδας μειώνονται δραστικά στη δεκαετία του ’70, ενώ παύουν να υφίστανται στη δεκαετία του ’80.

Τη δεκαετία του ’70, ένα σημαντικό ποσοστό της παιδικής κινητικής αναπηρίας οφείλεται  σε μαιευτικές παραλύσεις. Το ποσοστό αρχίζει να μειώνεται σημαντικά στις αρχές του ’80, λόγω της καλύτερης περίθαλψης κατά τη διάρκεια του τοκετού και την αύξηση των καισαρικών τομών. Η συχνότητα της εγκεφαλικής παράλυσης ωστόσο παραμένει σταθερή, καθώς επιβιώνουν όλο και μικρότερα πρόωρα νεογνά.  Η εγκεφαλική παράλυση αφορά το 1-2‰ των παιδιών που γεννιούνται ζωντανά. Οι παθήσεις που μεταβιβάζονται γενετικά και επηρεάζουν το σχηματισμό του εμβρυακού σκελετού παρουσιάζουν μείωση-μπορούν να εντοπιστούν με υπερήχους. Τα μεταβολικά όμως νοσήματα αποτελούν πλέον ένα σημαντικό ποσοστό, το οποίο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.

Με βάση το πλούσιο έργο της ΕΛΕΠΑΠ στον τομέα της θεραπείας και αποκατάστασης του παιδιού με αναπηρία, προκύπτει ότι σήμερα, το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών με κινητική αναπηρία χρειάζονται μια συντονισμένη, ολιστική και εξατομικευμένη αποκαταστασιακή προσέγγιση. Εκτός από την ιατρική παρακολούθηση και τη θεραπεία, το παιδί πρέπει να παρακολουθεί προγράμματα ενδυνάμωσης των λειτουργιών μάθησης (όπως η προσοχή, η συγκέντρωση, η ομιλία, η συνθετική και αναλυτική σκέψη), αλλά και προγράμματα πρώιμης παρέμβασης, ειδικής εκπαίδευσης, εργονομίας, συμβουλευτικής υποστήριξης και κοινωνικής στήριξης.

Η ΕΛΕΠΑΠ σήμερα λειτουργεί σε άρτια εξοπλισμένες εγκαταστάσεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Χανιά, Βόλο και Αγρίνιο), στελεχωμένη με υψηλής επιστημονικής εξειδίκευσης προσωπικό, εφαρμόζει ολιστική προσέγγιση των παιδιών με κινητικές αναπηρίες και αναπτυξιακές δυσκολίες, ανταποκρινόμενη σε όλες τις εξελικτικές ανάγκες του κάθε παιδιού ψυχοκινητική ανάπτυξη, λειτουργικότητα, αυτοεξυπηρέτηση, λόγος και επικοινωνία, γνωστική και ψυχοσυναισθηματική  ενδυνάμωση, ενίσχυση κοινωνικών και μαθησιακών –σχολικών  δεξιοτήτων, υποστήριξη στη  σχολική και κοινωνική ένταξη  και αντιμετωπίζει την ανάπτυξη ως μια πολυδιάστατη και δυναμική διαδικασία.

Η ΕΛΕΠΑΠ προσφέρει μια σειρά προγραμμάτων ολιστικής παρέμβασης για παιδιά βρεφικής, προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Παρακολουθεί συνεχώς τις διεθνείς επιστημονικές εξελίξεις. Συμμετέχει και διοργανώνει επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες. Φροντίζει παράλληλα για την πλαισίωση των οικογενειών των παιδιών που παρακολουθούν τα προγράμματά της, κτίζοντας μια ισχυρή συμμαχία μεταξύ διεπιστημονικής ομάδας της ΕΛΕΠΑΠ και της κάθε οικογένειας και παιδιού μέσα σε κλίμα αλληλεγγύης, συνεργασίας και εμπιστοσύνης. Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις της ΕΛΕΠΑΠ οργανώνονται σε προγράμματα ολιστικής προσέγγισης ανάλογα με τις αναπτυξιακές ανάγκες και δυνατότητες του κάθε παιδιού και διακρίνονται σε ατομικά, ομαδικά και διεπιστημονικά. Στα τακτικά διεπιστημονικά συμβούλια αξιολογείται η πορεία του κάθε παιδιού, τίθενται οι νέοι στόχοι  και  διαμορφώνονται τα ατομικά προγράμματα. Στόχος όλων των  προγραμμάτων και παρεμβάσεων στην ΕΛΕΠΑΠ είναι η  ενίσχυση της κινητικής, αισθητηριακής, λεκτικής γνωστικής, κοινωνικής, συναισθηματικής, μαθησιακής  εξέλιξης. Μέσα από τη λειτουργία των προγραμμάτων της ΕΛΕΠΑΠ, οι ατομικές συνεδρίες συνδυάζονται με ομαδικές δραστηριότητες, η ψυχαγωγία και το παιχνίδι ενσωματώνονται στη λειτουργική αποκατάσταση, η ψυχοπαιδαγωγική προσέγγιση συνυπάρχει με την ιατρική εποπτεία.

Το επιστημονικό, διοικητικό, βοηθητικό προσωπικό των 220 ατόμων συνθέτει μια ομάδα η οποία μπορεί να παρέχει ένα  σφαιρικό αποκαταστασιακό έργο στα 6 Παραρτήματα Ημερήσιας φροντίδας στην Αθήνα  Θεσσαλονίκη, Χανιά, Ιωάννινα, Βόλο, Αγρίνιο. Στις εγκαταστάσεις λειτουργούν και υποστηρίζονται 6 Ειδικά Δημόσια Νηπιαγωγεία και 7 Ειδικά Δημόσια Δημοτικά Σχολεία. Η ομάδα Αποκατάστασης της ΕΛΕΠΑΠ στελεχώνεται με άριστα εκπαιδευμένο και έμπειρο προσωπικό με ιδιαίτερη εξειδίκευση στη βρεφική, παιδική και εφηβική ηλικία, ώστε να καλύπτει ολιστικά τις ανάγκες του κάθε εξυπηρετούμενου και της οικογένειάς του.

Περισσότερες πληροφορίες:

Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων

Κόνωνος 16, 11634 Αθήνα

Τηλ.:  2107228360, 2107233860, 2107212780

Fax:  2107228380

e-mail:  epikoinonia@elepap.gr

www.elepap.gr

Read more...

Το δικαίωμα στη λήθη

Οι χρήστες του διαδικτύου στα 27 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης φτάνουν τα 338 εκατομμύρια, σύμφωνα με εκτιμήσεις τον Μάρτιο του 2011. Το 1993, το διαδίκτυο κάλυπτε μόνο το 1% του συνόλου των τηλεπικοινωνιακών πληροφοριών. Σήμερα, ο αριθμός έχει αυξηθεί σε περισσότερο από 97%. Σήμερα, τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα έχουν γίνει ένα από τα πολυτιμότερα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών: η αγορά για την ανάλυση μεγάλων συνόλων δεδομένων αυξάνεται κατά 40% ετησίως σε παγκόσμια κλίμακα. Η οικονομία στο διαδίκτυο θα συνεχίσει να αυξάνεται εκθετικά σε μία προϋπόθεση: η εμπιστοσύνη πρέπει να επικρατήσει. Τα προσωπικά δεδομένα είναι το νόμισμα της ψηφιακής αγοράς σήμερα. Και όπως κάθε νόμισμα, χρειάζεται σταθερότητα και εμπιστοσύνη. Μόνο αν οι καταναλωτές μπορούν να “εμπιστευτούν” ότι τα στοιχεία τους είναι καλά προστατευμένα, θα συνεχίζουν να εμπιστεύονται τις επιχειρήσεις και τις αρχές, να αγοράζουν διαδικτυακά και να αποδέχονται νέες υπηρεσίες.

Ένας Αυστριακός φοιτητής νομικής ζήτησε όλες τις πληροφορίες που διατηρούσε ένας ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης σε σχέση με τον ίδιο στο προφίλ του. Το κοινωνικό δίκτυο του έστειλε 1.224 σελίδες πληροφοριών. Σε αυτές περιλαμβάνονταν φωτογραφίες, μηνύματα και αναρτήσεις στη σελίδα του από προηγούμενα χρόνια, κάποιες από τις οποίες πίστευε ότι είχε διαγράψει. Συνειδητοποίησε ότι ο ιστότοπος συνέλεγε πολύ περισσότερες πληροφορίες για το άτομό του απ’ όσες ο ίδιος πίστευε και ότι πληροφορίες που εκείνος είχε διαγράψει -και τις οποίες δεν χρειαζόταν ο  ιστότοπος δικτύωσης- παρέμεναν αποθηκευμένες.

Στις 25 Ιανουαρίου 2012, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε την αναμόρφωση της νομοθεσίας που αφορά στην προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ισχύουσα νομοθεσία θεσπίστηκε το 1995, πολύ πριν οι Ευρωπαίοι πολίτες αρχίσουν να ζουν δύο ζωές: μια στο διαδίκτυο (και τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης) και μια εκτός. Η νέα πρόταση περιλαμβάνει και το δικαίωμα στη λήθη για τους χρήστες του διαδικτύου.

Δικαίωμα στη λήθη (right to be forgotten στα αγγλικά) ονομάζεται το δικαίωμα των χρηστών του διαδικτύου στη διαγραφή των δεδομένων που έχουν προκύψει από δραστηριότητά τους που έχει γίνει στο παρελθόν και αποτελεί αίτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εισαχθεί στην κοινοτική νομοθεσία στη διάρκεια του 2012. Δεδομένου ότι κατά τη διαδικτυακή τους δραστηριότητα οι πολίτες αποκαλύπτουν προσωπικά τους δεδομένα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει τη θέληση των πολιτών να έχουν τη δυνατότητα να τα διαγράφουν και θα προχωρήσει σε αναθεώρηση της οδηγίας για την προστασία των δεδομένων (95/46/EΚ) που εξέδωσε το 1995. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα θεσπίσει ειδικούς ελεγκτικούς φορείς με δικαιοδοσία τη διερεύνηση δραστηριοτήτων εταιρειών κοινωνικής δικτύωσης με χρήστες από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το άρθρο 17 στην “πρόταση για Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών” προβλέπει το δικαίωμα του υποκειμένου των δεδομένων στη λήθη και τη διαγραφή. Επεξεργάζεται και διευκρινίζει περαιτέρω το δικαίωμα της διαγραφής που προβλέπεται στο άρθρο 12 (β) της οδηγίας 95/46/ΕΚ και παρέχει τις προϋποθέσεις του δικαιώματος στη λήθη, συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης του υπεύθυνου της επεξεργασίας που έχει κάνει τα προσωπικά δεδομένα δημόσια να ενημερώνει τρίτους, κατόπιν αιτήσεως του υποκειμένου των δεδομένων για να σβήσει τυχόν συνδέσεις με αυτό, ή αντίγραφα ή αναπαραγωγές των εν λόγω προσωπικών δεδομένων. Ενσωματώνει επίσης το δικαίωμα του περιορισμού της επεξεργασίας σε ορισμένες περιπτώσεις, αποφεύγοντας τη διφορούμενη ορολογία "κλείδωμα".

Κάθε πρόσωπο πρέπει να έχει το δικαίωμα να έχει δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν διορθωμένα και ένα “δικαίωμα στη λήθη” όπου η διατήρηση των δεδομένων αυτών δεν είναι σύμφωνη με τον παρόντα κανονισμό. Ειδικότερα, τα υποκείμενα των δεδομένων θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα τα προσωπικά τους δεδομένα να διαγράφονται και δεν είναι πλέον υπό επεξεργασία, όπου τα δεδομένα δεν είναι πλέον απαραίτητα σε σχέση με τους σκοπούς για τους οποίους τα δεδομένα συλλέγονται ή τυγχάνουν άλλης επεξεργασίας, όπου τα υποκείμενα των δεδομένων έχουν αποσύρει τη συγκατάθεσή τους για επεξεργασία ή όπου έχουν αντιρρήσεις για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που τους αφορούν ή όταν η επεξεργασία των προσωπικών τους δεδομένων με άλλο τρόπο δεν συμμορφώνεται με τον παρόντα κανονισμό.

Για να ενισχυθεί το “δικαίωμα στη λήθη” στο διαδικτυακό περιβάλλον, το δικαίωμα διαγραφής θα πρέπει επίσης να επεκταθεί σε τέτοιο τρόπο ώστε ένας ελεγκτής ο οποίος έχει κάνει δημόσια τα προσωπικά δεδομένα θα πρέπει να υποχρεούται να ενημερώνει τα τρίτα μέρη τα οποία επεξεργάζονται τα δεδομένα ότι το υποκείμενο των δεδομένων των αιτημάτων αιτείται να σβήσουν τις συνδέσεις σε αυτό ή αντίγραφα ή αναπαραγωγές των εν λόγω προσωπικών δεδομένων. Για να εξασφαλιστούν αυτές οι πληροφορίες, ο ελεγκτής πρέπει να λάβει όλα τα εύλογα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των τεχνικών μέτρων, σε σχέση με τα δεδομένα για τη δημοσίευση των οποίων ο ελεγκτής είναι υπεύθυνος. Σε σχέση με τη δημοσίευση των προσωπικών δεδομένων από ένα τρίτο μέρος, ο υπεύθυνος πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος για τη δημοσίευση, εφόσον ο ελεγκτής έχει επιτρέψει τη δημοσίευση από το τρίτο μέρος.

Το δικαίωμα διαγραφής έχει ενισχυθεί σε ένα δικαίωμα στη λήθη για να επιτρέψει μια πιο αποτελεσματική εφαρμογή του εν λόγω δικαιώματος στο ψηφιακό περιβάλλον. Ο ελεγκτής θα πρέπει να υπέχει ευθύνη σε περιπτώσεις όπου έχει γίνει προσωπικά δεδομένα δημόσια ή έχει εγκρίνει τη δημοσίευση τμήματος των δεδομένων από ένα τρίτο μέρος. Ωστόσο, οι υποχρεώσεις περιορίζονται στο να παρθούν “όλα τα εύλογα μέτρα” για να ενημερώσει τους τρίτους που επεξεργάζονται τα δεδομένα που ένα υποκείμενο των δεδομένων απαιτεί να σβήσουν τις συνδέσεις ή αντίγραφο ή αναπαραγωγή των εν λόγω προσωπικών δεδομένων. Αυτά τα “εύλογα μέτρα” μπορεί να συνίσταται στην εφαρμογή των τεχνικών μέτρων.

Ως εκ τούτου, το άρθρο 17 περιέχει την υποχρέωση για προσπάθεια από τον ελεγκτή, η οποία είναι πιο ρεαλιστική από πρακτική άποψη από την υποχρέωση του αποτελέσματος. Αντικατοπτρίζει επίσης το άρθρο 13 που προβλέπει ότι ο ελεγκτής θα πρέπει να εξαιρείται από την υποχρέωση να ενημερώσει όλους τους αποδέκτες για κάθε διόρθωση ή διαγραφή, όταν αυτό “αποδεικνύεται αδύνατο ή προϋποθέτει δυσανάλογη προσπάθεια”.

Το δικαίωμα στη λήθη βέβαια δεν είναι ένα απόλυτο δικαίωμα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου υπάρχει ένα νόμιμο και νομικά βάσιμο συμφέρον να διατηρούνται τα δεδομένα σε μια βάση δεδομένων. Τα αρχεία των εφημερίδων είναι ένα καλό παράδειγμα. Είναι σαφές ότι το δικαίωμα στη λήθη δεν μπορεί να συνιστά δικαίωμα της συνολικής διαγραφής της ιστορίας. Ούτε πρέπει το δικαίωμα στη λήθη να υπερισχύει της ελευθερίας της έκφρασης ή της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης.

Τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο για διατήρηση της επαφής με φίλους, συγγενείς και συναδέλφους, αλλά ενέχουν επίσης τον κίνδυνο ότι οι προσωπικές πληροφορίες, οι φωτογραφίες και τα σχόλια μπορεί να δημοσιοποιούνται ευρύτερα απ’ όσο φανταζόμαστε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στην οικονομική κατάσταση, στη φήμη και στην ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου. Τα τρία τέταρτα των Ευρωπαίων θεωρούν ότι η γνωστοποίηση προσωπικών δεδομένων αποτελεί όλο και περισσότερο μέρος της σύγχρονης ζωής. Την ίδια στιγμή, το 72% των χρηστών του διαδικτύου ανησυχεί για το γεγονός ότι αποκαλύπτει υπερβολικά πολλά προσωπικά δεδομένα όταν χρησιμοποιεί το διαδίκτυο. Αισθάνεται ότι δεν έχει πλήρη έλεγχο των δεδομένων του.

Η Επιτροπή προτείνει ένα ενισχυμένο δικαίωμα στη λήθη, έτσι ώστε, όταν δεν επιθυμούμε πλέον την επεξεργασία των δεδομένων μας και εφόσον δεν συντρέχουν νόμιμοι λόγοι για τη διατήρησή τους από έναν οργανισμό, τα δεδομένα να διαγράφονται από το σύστημά του. Οι υπεύθυνοι επεξεργασίας δεδομένων είναι εκείνοι που πρέπει να αποδεικνύουν ότι χρειάζεται να διατηρήσουν τα δεδομένα αντί να πρέπει εμείς να αποδείξουμε ότι η συλλογή των δεδομένων μας δεν είναι αναγκαία. Οι πάροχοι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη της αρχή της “προστασίας της ιδιωτικής ζωής εκ κατασκευής”, πράγμα που σημαίνει ότι οι προεπιλεγμένες ρυθμίσεις πρέπει να είναι εκείνες που προστατεύουν καλύτερα την ιδιωτική ζωή. Οι εταιρείες θα είναι υποχρεωμένες να μας ενημερώνουν με όσο το δυνατόν σαφέστερο, κατανοητό και διαφανή τρόπο για το πώς θα χρησιμοποιηθούν τα προσωπικά δεδομένα μας, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να αποφασίσουμε ποια δεδομένα θα γνωστοποιήσουμε.

Οι προτάσεις θα διευκολύνουν την πρόσβασή μας στα δεδομένα μας και θα μας δώσουν δικαίωμα φορητότητας δεδομένων, δηλαδή θα διευκολύνουν τη μεταφορά προσωπικών δεδομένων από έναν πάροχο υπηρεσιών σε άλλον. Θα διασφαλίζουν επίσης ότι, όταν οι χρήστες δίνουν τη συγκατάθεσή τους για χρήση των προσωπικών δεδομένων τους από εταιρείες, η σύμφωνη αυτή γνώμη θα δίδεται ρητά και με πλήρη επίγνωση των συνεπειών. Έτσι οι χρήστες θα αποκτήσουν τον έλεγχο των δεδομένων τους και παράλληλα θα ενισχυθεί η εμπιστοσύνη στο διαδικτυακό περιβάλλον.

Οι περισσότεροι επικριτές του “δικαιώματος στη λήθη” προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και αντικατοπτρίζουν πλήρως τη διαφορά αντιλήψεων που υπάρχει ανάμεσα σε Ευρωπαίους και Αμερικανούς.

Ο Jeffrey Rosen, καθηγητής Νομικής Επιστήμης στο πανεπιστήμιο George Washington, υποστηρίζει πως το “δικαίωμα στη λήθη” αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία του λόγου στο Διαδίκτυο κατά την επόμενη δεκαετία. Αν το δικαίωμα δεν οριστεί ακριβέστερα, θα μπορούσε να επισπεύσει μια δραματική σύγκρουση μεταξύ ευρωπαϊκών και αμερικανικών αντιλήψεων για την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ ιδιωτικότητας και ελευθερίας του λόγου, οδηγώντας σε πολύ λιγότερο ανοικτό Διαδίκτυο. Το “δικαίωμα στη λήθη” θα μπορούσε να κάνει το Facebook και το Google, για παράδειγμα, υπόλογους για έως και δύο τοις εκατό του παγκόσμιου εισοδήματός τους, εφόσον αδυνατούν να άρουν φωτογραφίες που ανέβασε κάποιος για τον εαυτό του και μετάνιωσε αργότερα, ακόμη και αν οι φωτογραφίες έχουν ήδη διανεμηθεί ευρέως.

Σε μια ανάρτηση στο blog του τον περασμένο Μάρτιο, ο Peter Fleischer, επικεφαλής σύμβουλος απορρήτου της Google, επισημαίνει πως το “δικαίωμα στη λήθη”, όπως συζητήθηκε στην Ευρώπη, καλύπτει συχνά τρεις ξεχωριστές κατηγορίες, καθεμιά από τις οποίες προωθεί σταδιακά μεγαλύτερες απειλές για την ελευθερία του λόγου.

Η πρώτη κατηγορία είναι η λιγότερο αμφιλεγόμενη: “Αν μπορώ να αναρτήσω κάτι στο διαδίκτυο, δεν έχω το δικαίωμα να το διαγράψω και πάλι;”. Πρόκειται για περιπτώσεις κατά τις οποίες προσθέτω μια φωτογραφία στο Facebook και αργότερα σκέφτομαι καλύτερα και θέλω να τις αποσύρω. Αφού το Facebook και οι άλλες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης επιτρέπουν ήδη να το κάνω αυτό, δημιουργώντας ένα νόμιμα εκτελεστό δικαίωμα είναι κυρίως συμβολικό και εντελώς αποδεκτό. Όπως προτείνεται, το ευρωπαϊκό “δικαίωμα στη λήθη” θα ασκήσει επίσης πίεση στο Facebook για να τηρήσει τις δικές του δηλωμένες πολιτικές προστασίας της ιδιωτικής ζωής, επιτρέποντας στους χρήστες να επιβεβαιώσουν ότι οι φωτογραφίες και άλλα δεδομένα έχουν διαγραφεί από τα αρχεία του, αφού έχουν αφαιρεθεί από τη δημόσια θέα.

Αλλά το δικαίωμα για διαγραφή δεδομένων γίνεται πολύ πιο αμφιλεγόμενο όταν πρόκειται για τη δεύτερη κατηγορία του Fleischer: “Αν αναρτήσω κάτι και κάποιος άλλος το αντιγράψει και το αναρτήσει πάλι στο δικό του χώρο, έχω το δικαίωμα να το διαγράψω;”. Φανταστείτε μια έφηβη που μετανιώνει για την ανάρτηση μιας εικόνας της με ένα μπουκάλι μπύρα στη σελίδα της και μετά τη διαγραφή του, αργότερα ανακαλύπτει ότι πολλές από τις φίλες της έχουν αντιγράψει και επαναδημοσιεύσει την εικόνα στις δικές τους σελίδες. Αν όμως τους ζητήσει να αποσύρουν τις εικόνες και οι φίλες της αρνηθούν ή δεν μπορούν να βρεθούν, πρέπει να αναγκαστεί στο Facebook να διαγράψει την εικόνα από τα άλμπουμ των φίλων της, χωρίς τη συναίνεση των κατόχων τους, και να βασιστεί αποκλειστικά στην ένσταση της έφηβης;

Τέλος, υπάρχει η τρίτη κατηγορία του Fleischer για τις αιτήσεις απόσυρσης: “Αν κάποιος άλλος δημοσιεύσει κάτι για μένα, έχω δικαίωμα να το διαγράψω;”. Αυτό, φυσικά, δημιουργεί τις πιο σοβαρές ανησυχίες για την ελεύθερη έκφραση. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάνθηκε ότι οι πολιτείες δεν μπορούν να περάσουν νόμους που περιορίζουν τα ΜΜΕ από τη διάδοση αληθινών αλλά ενοχλητικών πληροφοριών -όπως το όνομα του θύματος ενός βιασμού- εφ' όσον η πληροφορία αποκτηθεί νομίμως.

Ο Rolf Weber, καθηγητής Διεθνούς Επιχειρησιακού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, επισημαίνει πως με τη μορφή που προτείνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το “δικαίωμα στη λήθη” δεν μπορεί να αποδώσει εύκολα μια ουσιαστική συμβολή στη βελτίωση της προστασίας των δεδομένων. Η έννοια είναι πιθανώς πάρα πολύ ασαφής για να είναι επιτυχής. Η ιστορία έχει δείξει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να ενσωματωθούν στις στρατηγικές και οι στρατηγικές αυτές πρέπει να έχουν πράγματι χρησιμοποιηθεί. Κατά συνέπεια, μια σαφέστερη εικόνα του πραγματικού στόχου ενός νέου θεμελιώδους δικαιώματος είναι απαραίτητη. Η διακήρυξη του “δικαιώματος στη λήθη” ως έχει δεν αρκεί. Υπενθυμίζει το μύθο του κουτιού της Πανδώρας: ωθούμενη από τη φυσική περιέργειά της, η Πανδώρα άνοιξε το κουτί και όλα τα κακά που περιέχονταν σε αυτό δραπέτευσαν. Επιπλέον, μια υλοποίηση του “δικαιώματος στη λήθη” μπορεί να επιτευχθεί με πιο συγκεκριμένους κώδικες συμπεριφοράς, όπως o γαλλικός “Κώδικας Ορθής Πρακτικής για το δικαίωμα στη λήθη στα κοινωνικά δίκτυα και τις μηχανές αναζήτησης”, που περιλαμβάνει συγκεκριμένες δεσμεύσεις που θα μπορούσαν να γίνουν σημείο εκκίνησης για μια μελλοντική διεθνή συμφωνία ή μνημόνιο.

Το “δικαίωμα στη λήθη” πρέπει να συμπληρωθεί με τα νομικά μέσα για την καθοδήγηση ατόμων και φορέων για το πώς να εφαρμόσουν τις αρχές προστασίας των δεδομένων με βάση την αναγνώριση της αυτονομίας των δικαιούχων. Μαζί με τις κατευθυντήριες γραμμές, μηχανισμοί λογοδοσίας θα πρέπει να εισαχθούν και διαδικασίες ελέγχου θα πρέπει να καθοριστούν. Πιθανά μέσα θα ήταν σήματα ή σφραγίδες ιδιωτικότητας από ένα αυτο-ρυθμιστικό καθεστώς, το οποίο στη συνέχεια θα παρακολουθείται από τους υπεύθυνους επεξεργασίας δεδομένων που συστάθηκε σύμφωνα με τις διαδικασίες λογοδοσίας που εφαρμόζονται από την οργάνωση του προγράμματος. Επιστρέφοντας στην κατάσταση της Πανδώρας: Μέχρι τη στιγμή που κατάφερε να κλείσει το καπάκι, σχεδόν όλο το περιεχόμενο είχε διαφύγει. Μόνο ένα τελευταίο πράγμα βρισκόταν στο κάτω μέρος, και αυτό ήταν η ελπίδα.

Όλοι πλέον αναγνωρίζουν τη σημασία, τη χρησιμότητα και τη δημοφιλία του Διαδικτύου. Για το λόγο αυτό έχουν ξεκινήσει συντονισμένες προσπάθειες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ για τη δημιουργία του κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου της “ψηφιακής εποχής”. Απαραίτητο είναι ένα σύνολο κανόνων που ρυθμίζει ζητήματα πνευματικών δικαιωμάτων, προσωπικού απορρήτου και ελευθερίας του λόγου.

Η αρχή έγινε με το νομοσχέδιο SOPA (Stop Online Piracy Act) στις ΗΠΑ που τελικά απορρίφθηκε, ενώ ακολούθησαν η ACTA (Anti-Counterfeiting Trade Agreement) και το PIPA (Preventing Real Online Threats to Economic Creativity and Theft of Intellectual Property Act). Τα νομοσχέδια και οι συμφωνίες αυτές προβλέπουν κυρίως την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Δυστυχώς, όμως, εξετάζουν τα ζητήματα μονόπλευρα προς όφελος των εταιρειών και εις βάρος των απλών χρηστών του Διαδικτύου.

Το “δικαίωμα στη λήθη” είναι η μόνη σύγχρονη ουσιαστική πρόταση νομοθετικού περιεχομένου που προβλέπει την προστασία των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του διαδικτύου και κυρίως των χρηστών των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Αντικαθιστά μια αρκετά παλιά οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η άμεση εφαρμογή του κρίνεται επιτακτική ανάγκη. Μέσω του “δικαιώματος στη λήθη” οι χρήστες θα αποκτήσουν τον έλεγχο των δεδομένων τους και παράλληλα θα ενισχυθεί η εμπιστοσύνη στο διαδικτυακό περιβάλλον. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι χρήστες να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τι δημοσιεύεται για αυτούς και να έχουν δικαίωμα απόσυρσης του ανεπιθύμητου περιεχομένου, ώστε να αποφευχθούν δυσάρεστες συνέπειες από λανθασμένη (ή σκόπιμα αθέμιτη) χρήση που έχουν παρατηρηθεί κατά το παρελθόν.

Σαφώς, το “δικαίωμα στη λήθη” δεν αποτελεί πανάκεια για όλα τα ζητήματα απορρήτου και ιδιωτικότητας που παρουσιάζονται καθημερινά στο Διαδίκτυο. Οι ενστάσεις που έχουν εκφράσει πολλοί επικριτές του είναι βάσιμες και ιδιαίτερα κρίσιμες για την επιτυχία του εγχειρήματος. Χρειάζονται αρκετές προσθήκες και αλλαγές για να αποτελεί ολοκληρωμένο νομοθέτημα που θα συνεχίσει να παραμένει επίκαιρο και αξιόπιστο για τα επόμενα 10-20 χρόνια, αν αυτό μπορεί να καταστεί εφικτό με τις ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας.

Το σημαντικό είναι πως η αρχή για περισσότερη προστασία του ιδιωτικού απορρήτου έχει ήδη γίνει. Το “δικαίωμα στη λήθη” είναι απαραίτητο στην Ευρώπη και πρέπει να υιοθετηθεί σε ανάλογο βαθμό από τις ΗΠΑ και τα άλλα τεχνολογικά προηγμένα κράτη του κόσμου, ώστε να προστατευθούν οι απλοί χρήστες από άσκοπη ή αθέμιτη χρήση των προσωπικών τους δεδομένων. Το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα για πρόσβαση στη γνώση και την ενημέρωση πρέπει να ενισχυθεί και στον τομέα του Διαδικτύου που αποτελεί τη βασική πηγή γνώσης και πληροφόρησης στον 21ο αιώνα.

Read more...

Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 2012

Η 12^η Αυγούστου έχει οριστεί από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Κάθε χρόνο, η 12^η Αυγούστου είναι αφιερωμένη σε ένα θέμα, ένα σύνθημα που επικοινωνεί την κατεύθυνση και τους στόχους των πρωτοβουλιών για τη νεολαία μέσα στο έτος και που παρέχει επίσης ένα ενωτικό μήνυμα κάτω από το οποίο τα άτομα μπορούν να αντλήσουν έμπνευση για να αναλάβουν δράση. Το θέμα που έχει επιλεγεί για την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 2012 είναι “Οικοδομώντας έναν καλύτερο κόσμο, συνεργαζόμενοι με τη νεολαία”. Αποτελεί μια παγκόσμια έκκληση στους νέους για δράση, καθώς και άλλους φορείς σε όλο τον κόσμο, να αναπτύξουν και να συμμετάσχουν σε συμπράξεις με τους νέους και για τους νέους με απώτερο σκοπό την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.

Η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας παρέχει μια σημαντική ευκαιρία να εισακουστούν οι εκκλήσεις των οργανώσεων νεολαίας και των κρατών σε όλο τον κόσμο για να ενισχυθούν οι μηχανισμοί συνεργασίας με τους νέους μέσα από καινοτόμους τρόπους. Τα Ηνωμένα Έθνη, τα κράτη, η κοινωνία των πολιτών, ο ιδιωτικός τομέας, τα πανεπιστήμια και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα να συνεργαστούν αποτελεσματικά με τους νέους, ιδιαίτερα στους τομείς της απασχόλησης, της επιχειρηματικότητας, της ένταξης στην πολιτική, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εκπαίδευσης.

Η συλλογική και συντονισμένη προσπάθεια εκ μέρους όλων των φορέων είναι απαραίτητη για να ανταποκριθεί στις πιεστικές παγκόσμιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι. Η αποτελεσματική συνεργασία είναι το κλειδί για την αξιοποίηση αυτών των προσπαθειών. Οι συμπράξεις μπορούν να αυξήσουν τις ευκαιρίες για επιτυχία με τη μόχλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων, των πόρων, των κοινών συμφερόντων και της πολυμορφίας ώστε να αυξήσουν τον αντίκτυπο των προσπαθειών του κάθε εταίρου.

Ο ΟΗΕ δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας διοργανώνοντας δράσεις σε θέματα που σχετίζονται με τους τομείς προτεραιότητας της πενταετούς Ατζέντας Δράσεων του Γενικού Γραμματέα Ban Ki-moon και της ανάπτυξης του Σχεδίου Δράσης για τη Νεολαία από τον ΟΗΕ. Μερικά από αυτά τα θέματα αφορούν την εκπαίδευση, την απασχόληση, την επιχειρηματικότητα, την ένταξη στην πολιτική και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άλλωστε όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΟΗΕ “Για να απελευθερωθεί η δύναμη των νέων ανθρώπων, πρέπει να συνεργαζόμαστε με αυτούς”...

Σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και στην Ελλάδα, οι οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες δεν βοηθούν τη νεολαία και την ανάληψη ηγετικού ρόλου στην κοινωνία από μέρους της. Τα ποσοστά ανεργίας των νέων είναι σημαντικά υψηλότερα από τα ποσοστά των ενηλίκων σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές του πλανήτη. Μάλιστα, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επίσημα στατιστικά, η νεανική ανεργία στην Ελλάδα βρίσκεται στο 54,9%, ποσοστό διπλάσιο σε σύγκριση με το 2008 πριν το ξέσπασμα της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, οι νέοι αγωνίζονται καθημερινά για να πετύχουν τους στόχους τους σε όλα τα πεδία που είναι ενεργοί: στην εκπαίδευση, την εργασία, την επιχειρηματικότητα, την πολιτική. Είναι η δύναμη της προόδου και της δημιουργίας, οι διαχρονικοί φορείς της αλλαγής που προσπαθούν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα των προηγούμενων γενεών. Οι νέοι αξίζουν έναν καλύτερο κόσμο και αγωνίζονται για να το πετύχουν...

Read more...

Πολιτικές για τη νεολαία κατά την Κυπριακή Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναλλάσσεται μεταξύ των κρατών μελών κάθε έξι μήνες. Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2012, η Κύπρος θα ασκήσει την Προεδρία καθοδηγώντας με αυτό τον τρόπο τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά τη διάρκεια της κυπριακής προεδρίας υπάρχει μια ατζέντα για τον τομέα της νεολαίας, η οποία θα κυριαρχήσει των εργασιών του Συμβουλίου.

Βασική κατευθυντήρια αρχή της ευρωπαϊκής συνεργασίας στον τομέα της νεολαίας είναι η διασφάλιση του δικαιώματος των νέων να συμμετέχουν στην ανάπτυξη των πολιτικών που τους αφορούν. Προς την κατεύθυνση αυτή, έχει καθιερωθεί από το 2009 ο Δομημένος Διάλογος με τους νέους και τις οργανώσεις νεολαίας. Ο Δομημένος Διάλογος εφαρμόζεται σε 18-μηνους κύκλους και περιλαμβάνει διαβουλεύσεις σε όλα τα κράτη μέλη, στη βάση μιας γενικής προτεραιότητας που θέτει το κάθε τρίο προεδρίας. Με την Κυπριακή Προεδρία ολοκληρώνεται ο δεύτερος κύκλος του δομημένου διαλόγου (Πολωνία-Δανία-Κύπρος), στον οποίο είχε τεθεί ως γενική προτεραιότητα η Συμμετοχή των Νέων στη Δημοκρατική Ζωή. Η Κυπριακή Προεδρία σκοπεύει να προβεί σε μια επισκόπηση της εφαρμογής του Δομημένου Διαλόγου και να υιοθετήσει Ψήφισμα του Συμβουλίου για το θέμα αυτό.

Προτεραιότητα της Κυπριακής Προεδρίας στον τομέα της νεολαίας είναι η Συμμετοχή και Κοινωνική Ενσωμάτωση όλων των νέων με ιδιαίτερη έμφαση στην ενσωμάτωση των νέων με μεταναστευτικό υπόβαθρο. Η σημασία της συμμετοχής των νέων και των οργανώσεων νεολαίας, ιδιαίτερα στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, θα επισημανθεί ως σημαντικός παράγοντας για τη δημιουργία ολοκληρωμένων, δημοκρατικών και ευημερουσών κοινωνιών. Οι απόψεις των νέων και των οργανώσεων νεολαίας για την προτεραιότητα αυτή θα συλλεχθούν μέσω διαβουλεύσεων, στο πλαίσιο της διαδικασίας του Δομημένου Διαλόγου και θα αποτελέσουν σημαντική συμβολή για την παραγωγή σχετικών Συμπερασμάτων Συμβουλίου, που επιδιώκει να προωθήσει η Κυπριακή Προεδρία.

Για να διασφαλιστεί ότι οι πολιτικές για τη νεολαία είναι στοχευόμενες και αποτελεσματικές είναι σημαντικό να βασίζονται σε συγκεκριμένα στοιχεία που αφορούν την ζωή των νέων. Η πρώτη αναφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη νεολαία, η οποία περιελάμβανε τέτοια στοιχεία από όλα τα κράτη μέλη εκδόθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2009, συνοδεύοντας την ανακοίνωση της Επιτροπής με θέμα “Μια στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη νεολαία - Επένδυση και ενδυνάμωση”. Το 2012 ολοκληρώνεται ο πρώτος τριετής κύκλος από την εφαρμογή της νέας στρατηγικής για τη νεολαία και η Επιτροπή έχει ήδη προχωρήσει στη συλλογή στοιχείων για την σύνθεση της αναφοράς για τη νεολαία 2012. Στα πλαίσια του Συμβουλίου η Κυπριακή Προεδρία θα προωθήσει την υιοθέτηση Ψηφίσματος βασισμένου σε αυτή την αναφορά.

Τα σημερινά προγράμματα που περιλαμβάνουν το “Πρόγραμμα Διά Βίου Μάθησης” και τη “Νέα Γενιά σε Δράση” θα λήξουν στα τέλη του 2013. Τη θέση τους θα πάρει το πρόγραμμα “Έρασμος για όλους”. H πρόταση για το νέο πρόγραμμα για την εκπαίδευση, την κατάρτιση, τη νεολαία και τον αθλητισμό “Έρασμος για Όλους”, αποσκοπεί στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της επένδυσης στο ανθρώπινο δυναμικό. Με το νέο πρόγραμμα αναμένεται ότι περίπου 5 εκατομμύρια άτομα, σχεδόν διπλάσιος αριθμός από τον αντίστοιχο στα υφιστάμενα προγράμματα, θα έχουν ευκαιρία για σπουδές ή κατάρτιση στο εξωτερικό με υποτροφία. Το “Έρασμος για όλους” θα ενοποιήσει όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή προγράμματα στον τομέα της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, της νεολαίας και του αθλητισμού, υποκαθιστώντας επτά υφιστάμενα προγράμματα και επιδιώκοντας την απλούστευση των διαδικασιών, την αποφυγή του κατακερματισμού και των επικαλύψεων μεταξύ των προγραμμάτων. Η Κυπριακή Προεδρία θα προχωρήσει τις συζητήσεις, με στόχο την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με το περιεχόμενο της πρότασης.

Η Κυπριακή Προεδρία τελείται μέσα σε μια κρίσιμη περίοδο για όλη την Ευρώπη. Σίγουρα θα αποτελέσει κομβικό σημείο ανάμεσα στο προηγούμενο τρίο Προεδριών (Πολωνία-Δανία-Κύπρος) και στο επόμενο (Ιρλανδία-Λιθουανία-Ελλάδα) για την τήρηση των δεσμεύσεων απέναντι στη νεολαία, αλλά και την ανάπτυξη νέων δράσεων με τους νέους στο επίκεντρο. 

Read more...