Αξιολόγηση των πολιτικών για τη νεολαία στην Ελλάδα

Αναμφισβήτητα η οικονομική κρίση έχει πλήξει βαρύτατα τη νεολαία της χώρας μας και την έχει θέσει στο περιθώριο της πολιτικής προσοχής. Οι (ελάχιστες) πολιτικές για τη νεολαία που υπάρχουν στην Ελλάδα κρίνονται ανεπαρκείς και δεν συνεισφέρουν στην καλυτέρευση της κατάστασης. Η προηγούμενη κυβέρνηση απαξίωσε τους νέους και το ρόλο τους στην κοινωνία, συμβάλλοντας στην μεγαλύτερη περιθωριοποίησή τους!

Το Συμβούλιο της Ευρώπης πραγματοποιεί αξιολόγηση των εθνικών πολιτικών για τη νεολαία στα κράτη μέλη του. Κάθε χρόνο, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων πραγματοποιεί δυο επισκέψεις μελέτης στις ενδιαφερόμενες χώρες και συντάσσει μια διεθνή έκθεση αξιολόγησης που υποβάλλεται στα αρμόδια όργανα και παρουσιάζεται σε δημόσια ακρόαση. Οι εκθέσεις αυτές αποσκοπούν στο να συμβάλλουν στην ευρεία ανάπτυξη και την εφαρμογή των πολιτικών για τη νεολαία στην Ευρώπη, ενώ η όλη διαδικασία έρευνας και συγγραφής διαρκεί περίπου δυο χρόνια.

Η Ελλάδα αποτέλεσε την 20ή χώρα που πραγματοποίησε αξιολόγηση των πολιτικών της. Ύστερα από πρόσκληση της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, η διεθνής συγγραφική και ερευνητική ομάδα επισκέφθηκε τη χώρα μας το 2013 και ύστερα από εκτεταμένη έρευνα παρουσίασε στα θεσμικά όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης την τελική έκθεση αξιολόγησης στις 13 Νοεμβρίου 2014 στο Στρασβούργο.

Στην έκθεση αυτή, καθίσταται σαφές πως οι νέοι επηρεάστηκαν άμεσα από οικονομική κρίση και λιτότητα. Ο κοινωνικός αντίκτυπος της κρίσης είναι καταφανής και παρουσιάζει αυξητικές τάσεις κυρίως στους νέους που ζουν σε οικογένειες ανέργων, σε εκείνους που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και σε όσους υπόκεινται σε σοβαρές υλικές στερήσεις. Τα σχόλια κατά την παρουσίαση ήταν πολύ αρνητικά για την (προηγούμενη) ελληνική κυβέρνηση και την πολιτική της τόσο από τους νέους, όσο και από τους εκπροσώπους των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Σε γενικές γραμμές, τα μέτρα που λαμβάνονται και οι πολιτικές που εφαρμόζονται όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν επαρκή συνοχή και συντονισμό, ενώ η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητά τους συχνά παραμένει άγνωστη! Οι αρμόδιοι φορείς δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά κι έτσι πολλά φιλόδοξα προγράμματα υποβαθμίζονται ή εγκαταλείπονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί άλλωστε η “Εγγύηση για τη Νεολαία” της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η συγγραφική ομάδα, αν και εντυπωσιάστηκε με τον αριθμό των προγραμμάτων και πρωτοβουλιών που υλοποιούνται στον τομέα της νεανικής επιχειρηματικότητας, εντούτοις εξέφρασε την ανησυχία της πως όλα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό αποκομμένα από τις πραγματικές ανάγκες και την ευρύτερη κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα των νέων ανθρώπων. Απαιτείται λοιπόν καλύτερη ενσωμάτωση στην πραγματικότητα και εστίαση στις πραγματικές ανάγκες ώστε οι στρατηγικές που αναπτύσσονται και εφαρμόζονται να έχουν επιτυχία. Γενική εντύπωση των συγγραφέων είναι πως η επιχειρηματικότητα των νέων εξακολουθεί να αποτελεί στην Ελλάδα έναν πειραματικό χώρο, ο οποίος στηρίζεται περισσότερο στην “πρακτική της δοκιμής και του λάθους” παρά σε τεκμηριωμένα στοιχεία.

Άλλος ένας τομέας που χρειάζεται ανάπτυξη είναι κι αυτός της στροφής των νέων στην αγροτική παραγωγή. Η φιλοδοξία για ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής βασίζεται μόνο σε καλές προθέσεις και έωλες πολιτικές υποσχέσεις. Τονίζεται πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ξεκάθαρη στρατηγική για το ζήτημα και τα περισσότερα προγράμματα έχουν υλοποιηθεί σε μια ad hoc βάση, ανάλογα με τα διαθέσιμα κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, αν αναλογιστούμε τις κυβερνητικές προθέσεις να στραφούν οι μισοί νέοι στην επιχειρηματικότητα και οι άλλοι μισοί στην αγροτική παραγωγή, όπως επιχειρείτο από την αρχή της κρίσης χωρίς περαιτέρω στήριξη, βλέπουμε πως χάθηκε πολύτιμος χρόνος και χρήμα χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα...

Ακόμα, η πληροφόρηση των νέων για θέματα που τους αφορούν κρίνεται ανεπαρκής, δεν διαδίδεται οργανωμένα και συστηματικά και έτσι αναγκάζει τους νέους να αναζητούν μόνοι τους τις απαιτούμενες πληροφορίες στο διαδίκτυο, συχνά με λανθασμένο τρόπο ή ανακριβή αποτελέσματα. Πιο συγκεκριμένα, στον τομέα της εργασίας δεν παρέχονται εξειδικευμένες πληροφορίες στους άνεργους νέους που αναζητούν εργασία, τη στιγμή που η νεανική ανεργία ξεπερνά το 51%!

Δυστυχώς, η χώρα μας καταστρατηγεί επίσης τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα των νέων. Ο Χάρτης αυτός είναι μια διεθνής συνθήκη Εργατικού Δικαίου και εγγυάται τις θεμελιώδεις ελευθερίες και τα δικαιώματα σε τομείς όπως η στέγαση, η υγεία, η εκπαίδευση, η απασχόληση, η νομική και κοινωνική προστασία, η διακίνηση προσώπων και η αρχή της μη διάκρισης. Η Ελλάδα έχει αποδεχτεί μόνο 67 από τις 72 παραγράφους του με αποτέλεσμα να μην έχει συμμορφωθεί σε ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα, όπως “Απασχόληση, κατάρτιση και ίσες ευκαιρίες”, “Υγεία, κοινωνική ασφάλεια και κοινωνική προστασία”, “Εργασιακά δικαιώματα” και “Παιδιά, οικογένειες, μετανάστες”.

Η έκθεση κλείνει με 22 προτάσεις για μεταρρυθμίσεις στις πολιτικές για τη νεολαία που θα ωφελήσουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα τους νέους, την οικονομία και την κοινωνία στο σύνολό της. Η Ελλάδα καλείται να εξετάσει με περισσότερη προσοχή τη σχέση μεταξύ των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών των νέων ανθρώπων και της ευημερίας τους, καθώς και την άνοδο των ακραίων πολιτικών ομάδων. Αυτά αφορούν τις ουσιαστικές κοινωνικές συνθήκες των νέων (άστεγοι, ανεργία, υποσιτισμός), τον εξτρεμισμό και τον ευρωσκεπτικισμό, τη μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό και την επακόλουθη διαρροή εγκεφάλων.

Από την αξιολόγηση του Συμβουλίου της Ευρώπης προκύπτει πως πρέπει να υπάρξουν άμεσα ριζικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα στον τομέα της νεολαίας! Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της τις προτάσεις αυτές και να δημιουργήσει επιτέλους μια στρατηγική που θα στηρίζει και θα ενισχύει τη νεολαία σε μια εποχή που δοκιμάζεται, όσο καμία άλλη κοινωνική ομάδα, από την ανεργία και την επιβαλλόμενη μετανάστευση. Τα ημίμετρα που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα απέτυχαν παταγωδώς. Ας υπάρξει στοχευμένη δράση με σαφείς στόχους, μεθόδους και πρακτικές. Τα αποτελέσματα της θα μας ωφελήσουν όλους!

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αιχμή Μεγάρων".

Read more...

Habemus Praesidentem!

Στις 18 Φεβρουαρίου η Βουλή των Ελλήνων εξέλεξε τον Προκόπη Παυλόπουλο 7ο Πρόεδρο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας με 233 ψήφους. Είναι σαφές πως πέρα από τους “Καραμανλικούς”, ελάχιστοι έμειναν ευχαριστημένοι από την εκλογή του. Ειδικά οι αριστεροί εντός ΣΥΡΙΖΑ, αν και τον ψήφισαν, φάνηκε πως ήταν ενάντιοι κι όχι άδικα...

Πολλοί υποστηρίζουν πως ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι διακοσμητικός και ήσσονος σημασίας. Όντως, η πράξη έχει δείξει πως πέρα από κάποιες εθιμοτυπικές εκδηλώσεις και την υπογραφή των Προεδρικών Διαταγμάτων, οι έως τώρα Πρόεδροι είχαν μικρή ανάμιξη στις πολιτικές εξελίξεις. Ήταν συνήθως κομπάρσοι στον πολιτικό χώρο και έκαναν μόνο τυπικά ταξίδια στο εξωτερικό, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα και οφέλη. Για το λόγο αυτό κι επιλέγονταν “παροπλισμένοι” πολιτικοί μεγάλης ηλικίας που δεν θα ήγειραν αντιστάσεις απέναντι στις εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας και θα παρατηρούσαν από ασφαλή απόσταση τα τεκταινόμενα!

Όμως, ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα σημαντικός και πρέπει να αναβαθμιστεί, ειδάλλως να καταργηθεί! Πως είναι δυνατόν, άλλωστε, να μην είναι σημαντικό ένα αξίωμα, το οποίο μπορεί να προκαλέσει διάλυση της Βουλής και πρόωρες εκλογές; Πως είναι δυνατόν να είναι δευτερευούσης σημασίας το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα; Κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει επιτέλους και μια μεγάλη συζήτηση για τον ουσιαστικό ρόλο του Προέδρου και τις αρμοδιότητές του! Δε νοείται να χρυσοπληρώνει ο λαός για “θεσμικές πολιτικές γλάστρες” σε μια εποχή λιτότητας και στερήσεων.

Ας πάμε όμως στο δια ταύτα. Με την επιλογή του Παυλόπουλου, ο Τσίπρας έκανε την πρώτη “λάθος” κίνηση απέναντι στους υποστηρικτές και ψηφοφόρους του. Μια κίνηση που φάνηκε στην πλειοψηφία των πολιτών ως αψυχολόγητη και αδικαιολόγητη για την προϊστορία του υποψηφίου Προέδρου, τα έργα και τις ημέρες του! Οι πολίτες δεν μπορούν να ξεχάσουν πως ο Πρ. Παυλόπουλος, αν και γενικά είναι μετριοπαθής πολιτικός, υπήρξε βασικό στέλεχος της καταστροφικής κυβέρνησης Καραμανλή! Διετέλεσε μάλιστα Υπουργός Εσωτερικών, πολιτικός προϊστάμενος της Ελληνικής Αστυνομίας, κατά τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου το 2008 και όσα επακολούθησαν. Κατηγορείται επίσης για τις προφορικές συνεντεύξεις που παρέκαμπταν ουσιαστικά τον ΑΣΕΠ, αλλά και για τη διαχείριση των πυρκαγιών της Πελοποννήσου το 2007.

Ο Τσίπρας είχε αρχικά την επιλογή να προτείνει Πρόεδρο προερχόμενο από την Αριστερά. Θα εκλεγόταν έστω και στην τρίτη ψηφοφορία με σχετική πλειοψηφία. Ορθά, όμως, ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μην διχάσει την κυβέρνησή του και τη Βουλή αυτές τις ημέρες των σκληρών διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη και πρότεινε Πρόεδρο προερχόμενο από την Κεντροδεξιά. Το λεγόμενο “πολιτικό fair-play” υπερίσχυσε της τοποθέτησης ενός διακεκριμένου προοδευτικού (αντιμνημονιακού) αριστερού στο ανώτατο αξίωμα.

Όλα αρχικά οδηγούσαν στον Δ. Αβραμόπουλο. Όχι, δεν αγάπησαν ξαφνικά εν μια νυκτί τον Αβραμόπουλο, αλλά αποτελούσε επιλογή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς στην Ευρώπη. Ο Αβραμόπουλος θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί από τη νεοσύστατη Επιτροπή του Juncker για να αναλάβει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Επίτροπος θα οριζόταν (κατά πάσα πιθανότητα) ο Δ. Παπαδημούλης που θα παραιτούνταν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς όφελος του πρώτου επιλαχόντα του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι από αυτή την καραμπόλα, η ευρωπαϊκή αριστερά θα αποκτούσε για πρώτη φορά στην ιστορία εκπρόσωπο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πράγμα που θα προκαλούσε μεγάλη πίεση στον Juncker και ώθηση στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά. Από την άλλη, ο “ανεπιθύμητος” Αβραμόπουλος θα εξοβελιζόταν από ένα σημαντικό αξίωμα στις Βρυξέλλες και θα επαναπαυόταν ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Αθήνα, πλήρως συμφιλιωμένος με το ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς καμία διάθεση μελλοντικής πολιτικής ανάμιξης! Άλλωστε, όλοι οι Πρόεδροι συνταξιοδοτούνται πολιτικά μετά το πέρας της θητείας τους...

Η κίνηση του Τσίπρα έδωσε το δικαίωμα να τον αμφισβητήσουν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι με μια δεύτερη υποψηφιότητα, αυτή του Ν. Αλιβιζάτου. Κατάφεραν έτσι, έστω και πρόσκαιρα, να θέσουν στους πολίτες το ψευτοδίλημμα πως από την “Ελλάδα του (διεφθαρμένου) Πάκη”, αυτοί επιλέγουν την “Ελλάδα του (επιφανούς) Αλιβιζάτου”. Ελάχιστοι φυσικά γνωρίζουν τις πολιτικές καταβολές του δεύτερου που υπήρξε θιασώτης του εκσυγχρονισμού και διορίστηκε υπηρεσιακός Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης στην κυβέρνηση Σημίτη!

Όπως και να έχει, αυτή τη στιγμή έχει εκλεγεί νέος Πρόεδρος. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να δίνει το παράδειγμα και να αποτελεί πρότυπο για τους πολίτες! Ο Παυλόπουλος, ως Πρόεδρος, θα κριθεί σύντομα τόσο από την άσκηση των καθηκόντων του, όσο και από τις δημόσιες παρεμβάσεις που θα κάνει. Το ίδιο και αυτοί που τον εξέλεξαν ή τον απέρριψαν...

Read more...

Όρκοι κι επίορκοι

Ένα από τα πράγματα που προκάλεσε μεγάλο (και αδικαιολόγητο) ντόρο από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης ήταν ο πολιτικός όρκος του Πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Η εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. (και Ευρωβουλευτής αποσπασμένη από τα καθήκοντά της στην Αθήνα) Μαρία Σπυράκη αντέδρασε έντονα που ο Τσίπρας “αγνόησε επιδεικτικά μια παράδοση αιώνων του Ελληνικού Έθνους, η πορεία του οποίου είναι συνυφασμένη με την Ορθοδοξία”...

Το θέμα, όπως ήταν αναμενόμενο, πήρε μεγάλες διαστάσεις στα ΜΜΕ και άνοιξε για ακόμα μια φορά τη μεγάλη συζήτηση για τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας, αλλά και την ανεξιθρησκία στην Ελλάδα! Όλα αυτά στην Ελλάδα του 2015, ένα σύγχρονο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι στο Ιράν των αγιατολάχ... Σίγουρα, αν η κ. Σπυράκη είχε κάνει τις ίδιες δηλώσεις για το θρησκευτικό όρκο του Τσίπρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα είχε χλευαστεί ακόμα κι από τους συναδέλφους της Ευρωβουλευτές του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος!

Κανείς δεν αμφισβητεί πως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ακόμα κι αν δεν ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αυτό αναφέρεται άλλωστε και στο άρθρο 3 του Συντάγματος: “Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού”. Όμως, αρκεί αυτό για να αναγκάσει ακόμα κι έναν (δηλωμένα) άθεο πρωθυπουργό/υπουργό/βουλευτή να δώσει θρησκευτικό όρκο κατά την ανάληψη των καθηκόντων του; Ειδικά, όταν αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι δίνουν όρκο σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος.

Παραδόξως και σε αντίθεση με την επικρατούσα συντηρητική άποψη επί του θέματος, οι Μητροπολίτες Αλεξανδρούπολης και Αργολίδας κ.κ. Άνθιμος και Νεκτάριος τάχθηκαν κατά της χρήσης του θρησκευτικού όρκου. Υπερασπίστηκαν τον πρωθυπουργό που δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο στο Ευαγγέλιο και ζήτησαν να σταματήσει να δίνεται ο όρκος αυτός! Το επιχείρημά τους είναι απόλυτα λογικό. Η θρησκευτική ορκωμοσία στο Ευαγγέλιο είναι από μόνη της οξύμωρη, αφού το ίδιο το Ευαγγέλιο είναι κατά του όρκου! Πως είναι δυνατόν οι θρησκευτικοί άρχοντες να ορκίζουν πολιτικούς άρχοντες στο Ευαγγέλιο;

Οι ίδιοι Μητροπολίτες πάνε τη συζήτηση ένα βήμα παραπέρα και ζητούν την απόσυρση του όρκου και από τις υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες και τα δικαστήρια! Προχωρά έτσι η μεγάλη συζήτηση για τον (πλήρη ή μερικό) διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας ή τις προνομιακές σχέσεις που θέλουν να διατηρήσουν. Ας μην επεκταθούμε όμως τόσο πολύ ακόμα.

Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και οι βουλευτές έπραξαν το αυτονόητο. Ορκίστηκαν στην τιμή και στη συνείδησή τους, όπως θα πρέπει να γίνεται σε κάθε δημοκρατικό κοσμικό κράτος του κόσμου. Πόσοι πολιτικοί είναι επίορκοι, αφού δεν έπραξαν σύννομα τα καθήκοντά τους παρά το θρησκευτικό όρκο που έδωσαν; Πόσοι από αυτούς βίωναν τον όρκο τους ως μεγάλη υπόθεση και είχαν ύψιστη προσήλωση στο καθήκον τους και πόσοι ως μια τυπική τελετή, όπου άνετα ορκίζονταν σε ιερά και όσια αδιαφορώντας για την πράξη τους; Πιστεύουμε άραγε πως οι ιερείς αισθάνονται περήφανοι για τους επίορκους που οι ίδιοι όρκισαν σε σημαντικά πολιτικά και θεσμικά αξιώματα;

Είναι υποκριτικό μια κυβέρνηση που δεν άφησε τίποτα όρθιο στη χώρα και καταπάτησε νόμους και Σύνταγμα, να παραδίδει μαθήματα ήθους και θρησκευτικής προσήλωσης σε πολιτικούς αντιπάλους και πολίτες. Είναι δυνατόν η Εκκλησία (και οι πολίτες φυσικά) να θεωρούν περισσότερο άξιο και ικανό έναν θρησκευόμενο πρωθυπουργό που δηλώνει πως μιλάει με το Θεό, όπως ο Σαμαράς, κι όχι έναν άθεο; Καλώς ή κακώς η πίστη του καθενός δεν είναι κριτήριο διοικητικών ή άλλων ικανοτήτων. Στις εκλογές εκλέγουμε άξιους πολιτικούς κι όχι θρησκευτικούς εκπροσώπους. Η επιρροή της Εκκλησίας θα πρέπει να αφορά θρησκειολογικά ζητήματα και να μην γίνεται όργανο υφαρπαγής ψήφων υπό των φόβο των “άθεων κομμουνιστών”...

Ας κρίνουμε τον Τσίπρα (και τον κάθε πολιτικό) από το έργο του και τις πράξεις του, όχι από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του. Η ηθική δεν προϋποθέτει να ακολουθεί κάποια θρησκεία ή δόγμα. Είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει όπου θέλει, αρκεί να επιτελεί σωστά τα καθήκοντά του απέναντι στο λαό που τον εξέλεξε. Δεν ζούμε πια στο Μεσαίωνα για να περνάμε τους “απίστους” από Ιερά Εξέταση και να κάνουμε κυνήγι μαγισσών. Αν ο Τσίπρας αποδειχθεί άξιος ή ανάξιος της θέσης που του εμπιστευτήκαμε θα πρέπει να κριθεί καθαρά και μόνο από το έργο και τις πράξεις του. Ούτε από το αν πηγαίνει στην εκκλησία, ούτε από τις σχέσεις του με το ιερατείο! Καλύτερα να μιλάει με τους πολίτες και την κοινωνία παρά με το Θεό...

Read more...

Alea jacta est!

Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν! Έχουμε νέα κυβέρνηση που δηλώνει μεν για πρώτη φορά αριστερή, έχει δε πολλά στελέχη από το δεξιό χώρο. Παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τα εμπόδια τής προεκλογικής περιόδου, τελικά η ελπίδα του λαού κατάφερε να νικήσει το φόβο που του έσπερναν εδώ και μήνες οι πρώην κυβερνώντες. Οι “αχρείαστες” εκλογές έγιναν και ούτε πιστωτικό γεγονός είχαμε, ούτε ο αστεροειδής χτύπησε τη Γη, ούτε τα supermarkets ξέμειναν από χαρτί υγείας στις 26 Ιανουαρίου...

Και τι δεν είδαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Τηλεοπτικά τρομολαγνικά σποτάκια να σπέρνουν πανικό και φόβο για το “αύριο”, εξωθεσμικές προεκλογικές παρεμβάσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, μέχρι και ξεχωριστό exit poll της Νέας Δημοκρατίας... Ευτυχώς παρά το πολωμένο κλίμα πριν τις εκλογές, δεν είχαμε κάποιο έκτροπο τις επόμενες μέρες. Η συμπεριφορά του Σαμαρά δεν αξίζει καν σχολιασμού. Όταν η πλειοψηφία των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας καλεί σε απολογισμό του αποτελέσματος και καταλογισμό ευθυνών, αυτός μετράει ακόμα κάτι δεκάδες κερδισμένες ψήφους σε χωριά και πόλεις σε σύγκριση με τις Ευρωεκλογές του 2014!   

Η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη των προσδοκιών πριν ακόμα εκλεγεί, πριν καν κάνει τις προγραμματικές της δηλώσεις. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί πολίτες δηλώνουν εκ προοιμίου ευχαριστημένοι αν η κυβέρνηση υλοποιήσει ένα μικρό ποσοστό μόνο των προεκλογικών της δεσμεύσεων και εξαγγελιών! Σαφέστατα κάθε νέα κυβέρνηση δικαιούται μια περίοδο προσαρμογής (ή “χάριτος” όπως συχνά αποκαλείται) προκειμένου να οργανωθεί και να ξεκινήσει να παράγει έργο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, σε καμία περίπτωση πως οι πολίτες πρέπει να διαγράψουν τις προεκλογικές υποσχέσεις και να μην διεκδικούν τα αυτονόητα. Ο Αλ. Τσίπρας, άλλωστε, έχει δηλώσει από την πρώτη στιγμή πως θα πρωτοτυπήσει και θα γίνει ο πρώτος πρωθυπουργός που θα κάνει πράξη το προεκλογικό του πρόγραμμα χωρίς παρεκκλίσεις.

Όλοι έχουμε δει πως από τη στιγμή της ορκωμοσίας της η κυβέρνηση έχει σηκώσει τα μανίκια και ξεκίνησε τη δουλειά, ειδικά στον τομέα της οικονομίας. Ο Τσίπρας, με το Βαρουφάκη και τον Τσακαλώτο, έχουν γυρίσει την Ευρώπη μέσα σε μερικές ημέρες για να αντιστρέψουν τη δυσχερή κατάσταση, να βρουν συμπαραστάτες και να δημιουργήσουν συμμαχίες για τη χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ξεκάθαρο σε όλους τους Έλληνες πως μετά από τόσα χρόνια βρέθηκε επιτέλους ένας υπουργός Οικονομικών που διαπραγματεύεται με τους Ευρωπαίους εταίρους και τα θεσμικά όργανα. Ένας υπουργός που δεν λέει “ναι σε όλα”, που δεν παραδίδεται άνευ όρων και διεκδικεί στο όνομα του ελληνικού λαού. Ο Βαρουφάκης έχει ήδη καταφέρει να τραβήξει πάνω του την προσοχή της Ευρώπης, των ΗΠΑ και των αγορών μέσα σε μόλις λίγες ημέρες!

Το υπάρχον οικονομικό και δημοσιονομικό μοντέλο αργοπεθαίνει εδώ και καιρό. Αν δεν υπάρξουν επαρκείς διαρθρωτικές αλλαγές σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα καταφέρουμε παρά ελάχιστα. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να γίνει  πρωτοπόρος στην Ευρώπη για αλλαγή πλεύσης στην οικονομική πολιτική και για την εδραίωση του κοινωνικού κράτους σε όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Ο κοινωνικός χαρακτήρας των κρατών έχει γίνει βορά στις ορέξεις των παγκόσμιων αγορών για την εξυπηρέτηση των χρεών και έχουμε φτάσει σε σημείο να μην θεωρείται αυτονόητη η υγεία, η παιδεία, η εργασία και η ίδια η δημοκρατία.

Όμως, δεν είναι μόνο η οικονομία που μας απασχολεί. Η Βουλή με τη νέα σύνθεσή της δεν έχει ανοίξει ακόμα μετά τις εκλογές για να δούμε και το τι θα νομοθετείται και πως θα επωφεληθεί ο λαός από την  αλλαγή της εξουσίας. Οι εξαγγελίες υπουργών και υφυπουργών είναι ελπιδοφόρες, αλλά όσο δεν έχουν νομοθετηθεί παραμένουν εξαγγελίες.

Σημαντικές προκλήσεις της νέας κυβέρνησης θα αποτελέσουν οι μεταρρυθμίσεις, η ανεργία, η υγεία, οι συντάξεις, η ασφάλεια, η παιδεία και πολλά άλλα θέματα. Στο πλαίσιο του κυβερνητικού του προγράμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει πως δρομολογεί τη σταδιακή οικοδόμηση ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους με πυλώνες τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, το ενιαίο σύστημα υγείας, το ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και τη στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Σε μια χώρα με περίπου 1,5 εκατομμύριο ανέργους και 2 εκατομμύρια στα όρια της φτώχειας, χιλιάδες αστέγους και 240.000 NEETs (νέοι εκτός εκπαίδευσης, απασχόλησης ή κατάρτισης), το σίγουρο είναι πως θα πρέπει να εδραιωθεί ένα κοινωνικό κράτος που θα παρέχει ευκαιρίες εργασίας στους πολίτες του, δεν θα διώχνει τους νέους στο εξωτερικό και θα συνδράμει τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Σε δηλώσεις μου στο Guardian σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών, ανέφερα πως θα πρέπει να χτιστεί ένα κράτος δικαίου που θα σέβεται και θα προστατεύει τα δικαιώματά των πολιτών του που τόσο καταπατώνται τα τελευταία χρόνια!

Κανένας Έλληνας δεν περιμένει σαφώς να αλλάξει η ζωή του μέσα σε μια εβδομάδα. Θα περάσουν αρκετά χρόνια για να επανέλθει το βιοτικό μας επίπεδο στα προ κρίσης επίπεδα. Οι πολίτες θα πρέπει να είναι συνεχώς κριτικοί απέναντι στην κυβέρνηση. Να κατακρίνουν τα λάθη της και να επαινούν τα σωστά της. Κανείς δεν γεννήθηκε αλάνθαστος άλλωστε, λάθη κάνουμε όλοι μας και από αυτά μαθαίνουμε. Αρκεί τα λάθη αυτά να μην είναι συνειδητά εις βάρος της χώρας και του λαού! Ο Τσίπρας έχει την ιστορική ευθύνη να εδραιώσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησής του είναι θετικά και αισιόδοξα. Η πορεία της θα κριθεί μέσα στο χρόνο από το λαό! Άλλωστε, αρχή άνδρα δείκνυσι!

ΥΓ: Τα ενδυματολογικά των νέων κυβερνητικών στελεχών αφορούν μόνο τους ίδιους και τους στυλίστες! Εξάλλου τα ράσα δεν κάνουν τον παπά...

Read more...

Can Syriza really pull Greece out of austerity?

‘Tsipras can build a country that respects its citizens and their rights’

I’m a realist so I don’t expect great changes to come the day after the elections. But I hope that Greece under the leadership of Tsipras will end this harsh austerity. I believe he can build a country that respects its citizens and their rights, which are violated nowadays by the current government. I think that economy, reforms, unemployment, education, social protection and security are the key points that the new government should put more weight on. These factors affect all citizens and can lead to trusting or mistrusting politicians.

Despite the defamation suffered, Syriza is a pro-European party that respects the European institutions. I believe that Tsipras wants Greece to stay in the euro, but this doesn’t mean that we accept the unfair austerity. His vision of a better European Union can inspire the Greeks and Europeans to rally around him.

Dimitris Makrystathis, 25, Patras

Carmen Fishwick and James Walsh – The Guardian

Read more...