Η χρήση του ποδηλάτου στα Μέγαρα

Είναι κοινά αποδεκτό το γεγονός της περιορισμένης χρήσης του ποδηλάτου ως μέσο μεταφοράς στην πόλη των Μεγάρων. Ελάχιστοι είναι οι Μεγαρίτες που το «τιμούν» στις μικρής αποστάσεως μετακινήσεις τους εντός της πόλης. Ανησυχητικό είναι δε, ότι πλέον μειώνεται η χρήση του ποδηλάτου στις μικρές ηλικίες. Το ποδήλατο τείνει να αντικατασταθεί από κάθε λογής μηχανάκια, τα οποία χρησιμοποιούν κατά κόρον οι νέοι της πόλης. Επίσης, δεν είναι και λίγα τα παιδιά ηλικίας έως 15 ετών που χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους μηχανάκια πολλές φορές μεγάλου κυβισμού. Όλα αυτά, φυσικά, παράνομα! Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα που θα μας απασχολήσει στο εγγύς μέλλον…
Όσον αφορά τη χρήση του ποδηλάτου πιστεύω πως δεν χρειάζεται να γίνει εκτενής ανάλυση των πλεονεκτημάτων του έναντι των μηχανοκίνητων οχημάτων. Είναι το πιο φιλικό προς το περιβάλλον μέσο μεταφοράς, αφού δεν εκπέμπει ρύπους και απαιτεί ελάχιστο χώρο στάθμευσης συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αποσυμφόρηση πυκνοκατοικημένων περιοχών. Ακόμα, είναι γνωστή η συμβολή του στη διατήρηση της καλής σωματικής κατάστασης του ποδηλάτη και την εκγύμνασή του. Τέλος, είναι σχετικά αρκετά φτηνό σε αγορά και συντήρηση (αν συγκριθεί με το κόστος ενός αυτοκινήτου ή ενός μηχανοκίνητου δίτροχου) και προσφέρει μεγάλη ευελιξία στην κίνηση μέσα σε πολυσύχναστους δρόμους.
Ας αναφερθούμε, όμως, συγκεκριμένα στα Μέγαρα. Η κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στην πόλη είναι πέρα για πέρα ενθαρρυντική προς τη χρήση του ποδηλάτου. Η κατάσταση των περισσότερων δρόμων είναι άθλια και πολλές φορές αρκετοί δρόμοι είναι κλειστοί λόγω των (αναγκαίων) έργων. Παρακάμψεις, σαμαράκια, λακκούβες, κώνοι, σκόνη… αποτελούν το μόνιμο σκηνικό των δρόμων της πόλης. Όποιος έχει οδηγήσει τελευταία στα Μέγαρα καταλαβαίνει απόλυτα τα γραφόμενά μου. Σε αυτή τη φάση η χρήση του ποδηλάτου μπορεί να αποτελεί «όαση». Το ποδήλατο είναι δυνατό να παρακάμψει με άνεση και ταχύτητα τα έργα, ενώ λόγω του μεγέθους του μπορεί να διασχίσει δρόμους κλειστούς για τα αυτοκίνητα και τα λοιπά οχήματα. Σε ελάχιστο χρόνο μπορεί κάποιος να φτάσει στον προορισμό του δίχως άσκοπη ταλαιπωρία και εκνευρισμό. Άλλωστε, οι αποστάσεις στα Μέγαρα δεν είναι και τόσο μεγάλες… Ένα ακόμα σημείο που μπορούμε να σταθούμε στη χρήση του ποδηλάτου είναι και η μη-απαίτηση καυσίμου. Αυτό έχει θετική επίδραση στην τσέπη μας αφού οι τιμές των πετρελαιοειδών έχουν φτάσει στα ύψη και δεν φαίνονται στον ορίζοντα σημεία ανάκαμψης της κατάστασης αυτής σύντομα. Δεν είναι, όμως, δυνατόν να παραβλέψουμε και τις ζημιές που υπόκεινται τα οχήματα λόγω των κακοτεχνιών των δρόμων. Επιπλέον κόστος το οποίο δεν έχουμε εάν κινούμαστε με ποδήλατο.
Δυστυχώς μέσα στην πόλη η κυκλοφορία με ποδήλατο είναι δύσκολη για διάφορους λόγους. Κυριότερο όλων ίσως είναι η έλλειψη επαρκούς παιδείας των κατοίκων, οι οποίοι στη θέα ενός ποδηλάτη εκφράζουν κακεντρεχή σχόλια. Στην έλλειψη ανάλογης παιδείας, αλλά και κυκλοφοριακής αγωγής οφείλεται και η άσχημη έως απρεπής πολλές φορές συμπεριφορά των οδηγών απέναντι στους ποδηλάτες. Το φαινόμενο αυτό απαντάται σε όλη την Ελλάδα και απ’ ότι φαίνεται δύσκολα θα εξαλειφθεί στο άμεσο μέλλον.
Στα Μέγαρα έχουμε μόνο έναν ποδηλατόδρομο (στην παραλία της Βαρέας) που μεν εξυπηρετεί αρκετούς συμπολίτες μας, από την άλλη όμως δεν επαρκεί αφού βρίσκεται εκτός της πόλης και η προσέγγισή του είναι δύσκολη και συχνά επικίνδυνη. Για να φτάσει ένας Μεγαρίτης ποδηλάτης στη Βαρέα και να απολαύσει τη βόλτα του στον ποδηλατόδρομο πλάι στη θάλασσα πρέπει να διασχίσει 3 περίπου χιλιόμετρα σε στενό δρόμο όπου τα αυτοκίνητα αναπτύσσουν μεγάλη ταχύτητα και έτσι είναι εκτεθημένος σε κινδύνους.
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να διαμορφωθούν ποδηλατόδρομοι εντός της πόλης. Το εγχείρημα κρίνεται ιδιαίτερα δύσκολο λόγω της άτακτης ρυμοτομίας της πόλης και του μικρού πλάτους των περισσότερων δρόμων. Έστω κι αν δεν φτιαχτούν ποδηλατόδρομοι σε κάθε δρόμο των Μεγάρων, καλό θα ήταν να υπάρξουν σε μεγάλους δρόμους της πόλης, πχ. Ευπαλίνου, Βυζαντίου, Θ.Τσεκέ, 28ης Οκτωβρίου κτλ. Το ίδιο έχει πράξει με μεγάλη επιτυχία και ο Δήμος Ελευσίνας.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι και η δημιουργία χώρων στάθμευσης ποδηλάτων. Αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο από μεταλλικές μπάρες στις οποίες μπορεί κάποιος να δένει με αλυσίδα το ποδήλατό του. Έτσι, του δημιουργείται η αίσθηση της ασφάλειας για πιθανή κλοπή του ποδηλάτου του. Ενδεικτικά σημεία δημιουργίας χώρων στάθμευσης ποδηλάτων είναι ο πεζόδρομος όπισθεν του Δημαρχείου, το Στάδιο, το Πάρκο Ολυμπιονικών, οι πλατείες και τα σχολεία. Ειδικά όσον αφορά τα σχολεία, η κίνηση αυτή ίσως αποτελέσει έναυσμα για τους μαθητές να μετακινούνται καθημερινά προς το σχολείο με το ποδήλατο. Αυτό απαιτεί, βέβαια, συντονισμένη πρωτοβουλία του Δήμου με τους διευθυντές και καθηγητές των σχολείων για την παρότρυνση των μαθητών προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Σημαντική προώθηση του ποδηλάτου μπορεί να επιτευχθεί με τη διοργάνωση ποδηλατοδρομιών, όπως είχε γίνει πολύ επιτυχημένα πριν από χρόνια από τον σύλλογο «Κούρο». Επίσης, η ένταξη της πόλης μας στο πρόγραμμα "Η Πόλη μου με ποδήλατο" θα φέρει όλο και περισσότερους κατοίκους κοντά στο ποδήλατο.
Όπως και να έχει πάντως, η χρήση του ποδηλάτου καταδεικνύει την περιβαλλοντική μας συνείδηση. Είναι ένας τρόπος να συμβάλλουμε κι εμείς στην μη-επιβάρυνση του περιβάλλοντος. ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ!

Read more...

Εθελουσία έξωση χωριού λόγω ΔΕΗ

Μια πρωτόγνωρη, για τα ελληνικά δεδομένα, εκλογική διαδικασία διεξάγεται την Κυριακή στην Ποντοκώμη Κοζάνης. Σ΄ ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα, οι κάτοικοι καλούνται να αποφασίσουν πού θα... μετακομίσουν το χωριό τους, αφού τους κάνει «έξωση» η ΔΕΗ.

Oι κάτοικοι του χωριού, τρίτη γενιά προσφύγων από τον Καύκασο και τη Μικρά Ασία, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μέχρι το 2015, αφού στην περιοχή τους βρέθηκαν μεγάλα κοιτάσματα λιγνίτη. Ο νέος αυτός «ξεριζωμός», πάντως, μάλλον τους προκαλεί ανακούφιση, αφού ζουν σε μια περιβαλλοντικά υποβαθμισμένη περιοχή, περιστοιχισμένη από τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς Πτολεμαΐδας και Καρδιάς, και δίπλα σ΄ ένα από τα μεγαλύτερα ορυχεία της ΔΕΗ, όπου καθημερινά κινούνται 1.500 φορτηγά που μεταφέρουν τέφρα.

«Το να φύγεις από το σπίτι σου είναι ένας ξεριζωμός. Άλλωστε, οι πρόγονοί μας έχουν περάσει πολλές μετακινήσεις, ενώ κι εμείς αναγκαστήκαμε να χτίσουμε το χωριό μας απ΄ την αρχή μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1997. Όμως θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Εδώ πλέον δεν μπορείς να αναπνεύσεις από τη σκόνη, ενώ τις τελευταίες μέρες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τρομακτική μυρωδιά, η οποία, όπως μας είπαν, προέρχεται από την αυτανάφλεξη αποθηκών κάρβουνου λόγω ζέστης. Η επιθυμία μας να φύγουμε, δείχνει επιπλέον την απόγνωση και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς το ελληνικό κράτος», είπε στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος του Συλλόγου Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής της περιοχής, Ανδρέας Αθανασιάδης.

Την Κυριακή, από τις 9 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα, οι 1.300 εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους δημότες καλούνται να επιλέξουν μια από τις πέντε, τελικά, προτεινόμενες περιοχές, οι οποίες είναι: η νότια περιοχή στη Ζώνη Ενεργούς Πολεοδομίας, η περιοχή ανάμεσα στον Άργιλο και το Βατερό του Δήμου Κοζάνης, η Ασβεστόπετρα του Δήμου Πτολεμαΐδας, η περιοχή «Μπορντώ» του Δήμου Μουρικίου, καθώς και περιοχή κοντά στο Μαυροδέντρι του Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη, στον οποίο ανήκει η Ποντοκώμη. «Θα επιλεγεί η πρόταση που θα συγκεντρώσει το 50% συν ένα κι αν αυτό δεν προκύψει από την πρώτη Κυριακή, θα ακολουθήσει δεύτερος γύρος μεταξύ των δύο πρώτων», δήλωσε ο δήμαρχος Δημητρίου Υψηλάντη, κ. Κυριάκος Μιχαηλίδης.

Υποδομές- αποζημιώσεις

Αυτό, πάντως, που απασχολεί τους κατοίκους είναι εάν θα προλάβουν να είναι έτοιμες οι υποδομές για τη μετεγκατάστασή τους το 2015 και ποιο θα είναι το ύψος των αποζημιώσεων. Και γι΄ αυτό δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι, αφού έχουν υπόψη τους τα αντίστοιχα παραδείγματα χωριών που επίσης «μετακόμισαν», όπως το Κλειδί και ο Κόμανος, όπου ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί τα απαραίτητα έργα, ενώ η «τιμή εκκίνησης» που δίνει η ΔΕΗ είναι 800 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, όταν η τιμή που ζητούν οι κατασκευαστές είναι τουλάχιστον 1.100 ευρώ ανά τ.μ.

Φωτεινή Στεφανοπούλου

Read more...

11η Σεπτεμβρίου 2001: Η ημέρα που άλλαξε τις συνειδήσεις

Στις 11 Σεπτεμβρίου ο κόσμος όλος γονάτισε μπροστά στην ισχύ της Τρομοκρατίας: τρία επιβατικά αεροπλάνα, που βρίσκονται στα χέρια φανατικών μουσουλμάνων αεροπειρατών, χτυπούν δύο στόχους-κλειδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες (τους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο), σκορπούν τον τρόμο και τον πανικό και παρασύρουν στον θάνατο περισσότερους από 3.000 ανθρώπους.
Την ευθύνη "αναλαμβάνει" η Αλ Κάιντα και γίνεται έκτοτε ο νούμερο 1 εχθρός των Αμερικανών και του προέδρου Τζορτζ Μπους προσωπικά. Η 11η Σεπτεμβρίου θεωρείται «το γεγονός που άλλαξε τον κόσμο». Η κοσμογονική του διάσταση, όμως, δεν αποδίδεται τόσο στο μέγεθος της ίδιας της επίθεσης, όσο στο γεγονός ότι στόχος έγιναν οι Η.Π.Α., μια χώρα που μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και πολύ περισσότερο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είχε καταστεί ως η μοναδική και απόλυτη αυτοκρατορία στη συνείδηση όλου του κόσμου. Ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματικά δεν είχαν τη δυνατότητα να καθορίσουν τους κανόνες του παιχνιδιού.
Οι τρομοκράτες απέδειξαν με τον πιο περίτρανο τρόπο αφ' ενός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ευάλωτες, τρωτές και ουσιαστικά ανοχύρωτες και αφ' ετέρου ότι όλος ο κόσμος είναι ανοχύρωτος, όταν είναι υπόλογος για κάτι.

Τα γεγονότα όπως πραγματικά έγιναν

Ο Μπους -ο οποίος είχε κερδίσει μια εξαιρετικά αμφισβητούμενη εκλογική μάχη μόλις ένα χρόνο πριν- βρισκόταν σε μια τάξη της δευτέρας δημοτικού σε σχολείο της Φλόριντα και διάβαζε στους μαθητές την ιστορία με το μικρό κατσικάκι. Είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που ο αρχηγός του γενικού επιτελείου τον διακόπτει, για του ανακοινώσει ότι οι Η.Π.Α. χτυπήθηκαν από τρομοκράτες.
Στις 8:45 π.μ. (τοπική ώρα), ένα αεροσκάφος της εταιρίας American Airlines με 92 επιβαίνοντες προσκρούει στον βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, προκαλώντας καταστροφική έκρηξη. Από τον 75ο όροφο και πάνω το κτήριο φλέγεται, δεκάδες άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι τόσοι πηδούν στο κενό. Επί τόπου σπεύδουν σωστικά συνεργεία και δημοσιογράφοι και οι εικόνες από το φλεγόμενο κτήριο κάνουν τον γύρο του κόσμου.
Λίγα λεπτά αργότερα, στις 9:03 π.μ., ένα ακόμη αεροσκάφος της ίδιας εταιρείας -με 64 επιβαίνοντες- προσκρούει στον νότιο πύργο του Εμπορικού Κέντρου και η συντριβή μεταδίδεται σε απ' ευθείας σύνδεση από τα τηλεοπτικά δίκτυα. Γκρίζος καπνός, αίμα, καμένη σάρκα και θάνατος. Ο στρατός αιφνιδιάστηκε και δεν ήξερε πώς να αντιδράσει, στο κέντρο ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας επικράτησε πανικός, ενώ οι Αμερικανοί -και μαζί τους όλος ο κόσμος- κρατούν την ανάσα τους.
Το τρομοκρατικό σχέδιο, όμως, ήταν πολύ πιο «εμπνευσμένο» απ’ ότι θα το περίμενε ο Αμερικανός πρόεδρος. Στις 9:43 π.μ., η πτήση 77 της American Airlines από Ουάσινγκτον προς Λος Άντζελες -πάλι με 64 επιβαίνοντες- προσκρούει στο Πεντάγωνο, προκαλώντας κατάρρευση σε ένα τμήμα του. Οι Η.Π.Α. βιώνουν τον εφιάλτη της τρομοκρατίας και για λόγους προληπτικούς εκκενώνονται ο Λευκός Οίκος, το Καπιτώλιο, το υπουργείο Δικαιοσύνης, το Ανώτατο Δικαστήριο, όλα τα ομοσπονδιακά κτήρια στην Ουάσινγκτον, όπως επίσης και τα κτήρια των Ηνωμένων Εθνών και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Ένα τέταρτο αεροσκάφος -της United Airlines αυτή τη φορά- με πτήση από Νιού Τζέρσεϊ προς Λος Άντζελες, κατέπεσε σε έρημο του Πίτσμπουργκ της Πενσιλβανίας, έπειτα από εξέγερση των επιβαινόντων. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, είχαν ενημερωθεί για τα προηγούμενα τρομοκρατικά χτυπήματα και επιτέθηκαν κατά των αεροπειρατών τους, με αποτέλεσμα να ρίξουν το αεροσκάφος στο Πίτσμπουργκ. Πολλοί εικάζουν ότι το συγκεκριμένο αεροπλάνο είχε προορισμό την Ουάσιγκτον και τον Λευκό Οίκο.

Τα γεγονότα, όπως τα κατέγραψε η αμερικανική συνείδηση

Είναι αρκετά δελεαστικό να συνδέσει κανείς την 11η Σεπτεμβρίου με τα γεγονότα του Περλ Χάρμπορ, όταν στις 7 Δεκεμβρίου του 1941 η Ιαπωνία εξαπολύει -χωρίς προειδοποίηση- αεροπορική επίθεση στον αμερικανικό στόλο, που ήταν αγκυροβολημένος εκεί, προκαλώντας μεγάλες απώλειες: περίπου 2.400 νεκρούς και ζημιές σε πολλά πλοία. Με λίγα λόγια, η Ιαπωνία μόλις κήρυξε τον πόλεμο στις Η.Π.Α. κι εκείνες -που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήσαν αμέτοχες- εγκαταλείπουν τη στάση ουδετερότητας, συσπειρώνονται και μπαίνουν στον πόλεμο.
Σε αντίθεση, όμως, με τους Αμερικανούς του 20ου αιώνα, εκείνοι της 11η Σεπτεμβρίου απέκτησαν μια συνείδηση άμυνας, φόβου και περιχαράκωσης και όχι μια συνείδηση αλλαγής. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Λιάκο, υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι υπερσυντηρητικοί κύκλοι της προεδρίας Μπους. Ενώ προηγουμένως οι Αμερικανοί υπεράσπιζαν ή διεκδικούσαν δικαιώματα, τώρα δέχονται πρόθυμα τον περιορισμό τους. Το επιχείρημα «εδώ δεν πρόκειται για τις ελευθερίες μας, αλλά για τη ζωή μας» που ακούγεται παντού, είναι πλήρως απογυμνωμένο από ενστάσεις, που αφορούν στη σημασία της ελευθερίας στον αμερικανικό τρόπο ζωής.
Επί Κλίντον, το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής που επικρατούσε ήταν ο παρεμβατισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα είναι η ασφάλεια των Η.Π.Α. και κριτήριο για τις συμμαχίες με τις άλλες χώρες είναι η συμπαράταξη εναντίον της τρομοκρατίας και όχι η ποιότητα του εσωτερικού του καθεστώτος και η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο Thomas Friedman, αρθρογράφος των «New York Times», αναρωτιόταν σε ένα κείμενό του: «Μήπως έχει μετατραπεί ο πόλεμος της Αμερικής εναντίον της τρομοκρατίας σε πόλεμο εναντίον της δημοκρατίας;».

Ρενάτα Γρυπάρη

Read more...

Ελληνικά : Μια παγκόσμια γλώσσα!

Ιστορικοί θεωρούνται δύο λόγοι που ο Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει ως διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος και διαχειριστής του ελληνικού Δημοσίου Χρέους, στην Ουάσινγκτον, στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959, η γλώσσα των οποίων ήταν η αγγλική, αλλά, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων, όλες οι χρησιμοποιούμενες λέξεις ήταν ελληνικής προέλευσης.

``Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized.
Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.
In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic.
I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia.''

``Kyrie,
It is Zeus' anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it through their tactics and practices.
Our policies have to be based more on economic and less on political criteria.
Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.
In an epoch characterised by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among academic economists.
Numismatic symmetry should not antagonize economic acme.
A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic.
Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.
These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.
The history of our didymous organisations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies. I sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.
I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers.''

Read more...

Η άγνωστη ιστορία της «Μισιρλούς»

Τραγούδι που ξεκίνησε από τη Ελλάδα ως ρεμπέτικο κι έγινε παγκόσμια επιτυχία, γνωρίζοντας διασκευές σε διαφορετικά μουσικά στυλ (τζαζ, οριεντάλ, κλέζμερ, σερφ-ροκ, γκαράζ-ροκ κ.ά.). Μισιρλού σημαίνει γυναίκα από το Μισίρι (Μισρ=Αίγυπτος στα αραβικά) και αναφέρεται σε μουσουλμάνα της Αιγύπτου, καθότι τη χριστιανή της περιοχής την ονομάζουμε Αιγυπτιώτισσα.
Η «Μισιρλού» είναι ένα αργό ζεϊμπέκικο, που πρωτακούστηκε στην Αθήνα γύρω στο 1927 από την κομπανία του Δημήτρη Πατρινού, ενός Σμυρνιού μουσικού, που ήρθε στην πρωτεύουσα με το κύμα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το τραγούδι αναφέρεται στον έρωτα ενός χριστιανού για μια μουσουλμάνα, θέμα-ταμπού για εκείνη την εποχή και όχι μόνο. Η μελωδία είτε προϋπήρχε και ήταν οικείο άκουσμα στον ευρύτερο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε αποτελεί ομαδική δουλειά της κομπανίας του Πατρινού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Πατρινός έγραψε τους στίχους.
Η διεθνής πορεία του τραγουδιού ξεκίνησε το 1930 από τις ΗΠΑ, με την κυκλοφορία του από τη δισκογραφική εταιρεία Orthophonic του Ελληνοαμερικανού Τίτου Δημητριάδη. Το 1941 ένας άλλος Ελληνοαμερικανός, ο μουσικός Νίκος Ρουμπάνης του άλλαξε τον τόνο και τη μελωδία, δίνοντάς του τον ανατολίτικο ήχο με τον οποίο είναι γνωστό σήμερα. Φρόντισε, μάλιστα, να κατοχυρώσει το όνομά του ως συνθέτης του τραγουδιού. Καθώς κανείς δεν του αμφισβήτησε το δικαίωμα αυτό, ο Ρουμπάνης εμφανίζεται ως συνθέτης της «Μισιρλούς» σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα.
Αμέσως μετά τη διασκευή του Ρουμπάνη, το τραγούδι εντάχθηκε στο ρεπερτόριο μεγάλων ορχηστρών της εποχής του σουίνγκ, όπως του Χάρι Τζέιμς, του Γούντι Χέρμαν και του Ξαβιέ Κούγκατ. Όμως, η μεγάλη επιτυχία για τη «Μισιρλού» ήλθε στις αρχές τις δεκαετίας του ’60 από καλλιτέχνες του Surf-Rock. Την αρχή έκανε ο κιθαρίστας Ντικ Ντέιλ, ένας μουσικός με λιβανέζικες ρίζες (Ρίτσαρντ Μανσούρ το πραγματικό του όνομα), όταν ένας θαμώνας στο κλαμπ που εμφανιζόταν τον προκάλεσε να παίξει ένα σόλο με μία μόνο χορδή της κιθάρας. Αυτός διάλεξε τη «Μισιρλού» για να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Το 1963, οι σπουδαίοι The Beach Boys παρουσίασαν στο άλμπουμ τους «Surfin’ USA» μια εκτέλεση του τραγουδιού παρόμοια με αυτή του Ντέιλ, κάνοντας έτσι τη «Μισιρλού» τμήμα της surf παράδοσης, αλλά και της αμερικάνικης ποπ κουλτούρας.
Το 1994 η «Μισιρλού» στην εκτέλεση του Ντικ Ντέιλ ήλθε και πάλι στο προσκήνιο, καθώς ακουγόταν στην καλτ ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Pulp Fiction», ενώ το 2006 ξανάγινε δημοφιλής, όταν αποτέλεσε τη βάση για το τραγούδι των Black Eyed Peas, «Pump It». Αξιοσημείωτη είναι και η εκδοχή του γνωστού κουαρτέτου εγχόρδων «The Kronos Quartet», που συμπεριέλαβε τη «ΜΙσιρλού» στο άλμπουμ τους «Caravan» (2000) με τον τίτλο «Misirlou Twist».
Στην Ελλάδα, τη «Μισιρλού» έχουν τραγουδήσει αρκετοί καλλιτέχνες, όπως η Δανάη, η Σοφία Βέμπο και ο Νίκος Γούναρης. Το ροκ συγκρότημα των Last Drive (άλμπουμ «Underworld Shekedown» του 1986) και η γκαράζ μπάντα των Sound Explosion («Misirlou the Greek»).
Το 2004, η «Μισιρλού» επιλέχθηκε από την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας ως ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών, και ακούστηκε στην τελετή λήξης από την Άννα Βίσση. Στο τεύχος Μαρτίου 2005 το αγγλικό μουσικό περιοδικό Q δημοσίευσε έναν κατάλογο με τα 100 κορυφαία κιθαριστικά τραγούδια. Η «Μισιρλού» στη διασκευή του Ντικ Ντέιλ κατέλαβε την 89η θέση.

Read more...

8 Σεπτεμβρίου: Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού «Ο αλφαβητισμός είναι το καλύτερο γιατρικό»

H 8η Σεπτεμβρίου έχει ανακηρυχτεί Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού από την UNESCO στις 17 Νοεμβρίου 1965. Εορτάστηκε για πρώτη φορά το 1966. Σκοπός της είναι να αναδείξει τη σημασία της καταπολέμησης του αναλφαβητισμού για τα άτομα, τις κοινότητες και τις κοινωνίες. Με αφορμή αυτήν την ημέρα διοργανώνονται εορτασμοί ανά τον κόσμο. Το φετινό της μήνυμα είναι: «Ο αλφαβητισμός είναι το καλύτερο γιατρικό».

Εκτιμάται ότι 781 εκατομμύρια ενήλικοι ζουν χωρίς βασικές ικανότητας αλφαβητισμού, από τα οποίους τα 2/3 είναι γυναίκες. Επίσης, περίπου 103 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε σχολείο και, έτσι, δε μαθαίνουν να διαβάζουν, να γράφουν ή να μετρούν.

Σύμφωνα με την "Αναφορά Παγκόσμιας Παρατήρησης για την Εκπαίδευση για όλους -2006" της UNESCO, η Νότια και η Δυτική Ασία έχουν το χαμηλότερο περιφερειακό ποσοστό αλφαβητισμού (58.6%) και ακολουθούνται από την υποσαχάρια Αφρική (59.7%) και τα αραβικά κράτη (62.7%). Οι χώρες με το χαμηλότερο ποσοστό αλφαβητισμού είναι η Μπουρκίνα Φάσο (12.8%), ο Νίγηρας (14.4%) και το Μαλί (19%). Η αναφορά δείχνει μια ξεκάθαρη σχέση ανάμεσα στον αναλφαβητισμό και τις χώρες με οξύ πρόβλημα φτώχειας, καθώς και τον αναλφαβητισμό και προκαταλήψεων εις βάρος των γυναικών.

Ο ΟΗΕ ορίζει ως αναλφαβητισμό την αδυναμία να διαβάσει ή να γράψει κανείς μια απλή πρόταση σε οποιαδήποτε γλώσσα. Έτσι, αυτά τα ποσοστά αναφέρονται μόνο στο βασικό, και όχι τον περιεκτικότερο, αλφαβητισμό.

Στην Ελλάδα αναλφάβητος θεωρείται όποιος δεν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στο εξατάξιο δημοτικό σχολείο, ενώ άλλες χώρες για να χαρακτηρίσουν κάποιον εγγράμματο αρκούνται στη γνώση γραφής και ανάγνωσης. Στην Ελλάδα, το ποσοστό των εγγραμμάτων ενηλίκων φθάνει το 91% του πληθυσμού (94% άνδρες και 88% γυναίκες, ποσοστό ιδιαίτερα χαμηλό για μια χώρα - μέλος της Ε.Ε., 560 χιλιάδες Ελληνίδες δεν έχουν τελειώσει το δημοτικό). Αντίθετα, το ποσοστό των εγγραμμάτων ανηλίκων ως 15 ετών κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα (99,5% στο σύνολο - 99,4% στους άνδρες και 99,5% στις γυναίκες).

Το 2005 ξεκίνησε η Πρωτοβουλία Αλφαβητισμού για την Ενδυνάμωση της UNESCO και που έχει ως στόχο να βοηθήσει να μειωθεί στο μισό ως το 2015 το ποσοστό του ενήλικου αναλφάβητου πληθυσμού στον κόσμο. Η πρωτοβουλία αυτή πραγματοποιεί δράσεις σε 35 χώρες με ποσοστό αλφαβητισμού λιγότερο από 50% ή με περισσότερους από 10 εκατομμύρια αναλφάβητους και είναι σχεδιασμένη για να φέρει σε πέρας τους στόχους της Δεκαετίας Αλφαβητισμού του ΟΗΕ (2003-2012).

Το ποσοστό αναλφαβητισμού ασφαλώς ήταν πολύ μεγαλύτερο παλιότερα. Πριν ανακαλυφθεί η τυπογραφία, το βιβλίο είχε μικρή διάδοση και πολλοί λίγοι, και μάλιστα οι προνομιούχοι, ήξεραν να διαβάζουν και να γράφουν. Οι μάζες παρέμεναν αγράμματες, αστοιχείωτες και γι’ αυτό υπάκουες στις θελήσεις των φεουδαρχών και των μεγαλοκτηματιών. Λόγοι σκοπιμότητας συντελούσαν στη διατήρηση του αναλφαβητισμού. Εκείνος που μορφωνόταν, δεν ανεχόταν την εκμετάλλευση από το γαιοκτήμονα. Απαιτούσε καλύτερες συνθήκες ζωής και επαναστατούσε. Αυτό το τελευταίο δεν συνέφερε καθόλου τους φεουδάρχες του μεσαίωνα, τους τσιφλικάδες των νεώτερων χρόνων. Με τη διάδοση του βιβλίου, την Αναγέννηση και τον Ανθρωπισμό τα πράγματα άλλαξαν. Αυτοί που ήθελαν να μορφωθούν, έστω κι αν δεν ανήκαν σε προνομιούχες τάξεις, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Τα σχολεία άρχισαν να γεμίζουν και με μαθητές από την αγροτική και εργατική τάξη.

Πολλοί είναι οι λόγοι που μπορεί να αιτιολογήσουν τον αναλφαβητισμό, όχι όμως και να τον δικαιολογήσουν. Αρχικά, πρέπει να τονιστεί ότι οι σημερινοί αναλφάβητοι είναι κυρίως άνθρωποι μεγάλης ηλικίας. Υπάρχουν, βέβαια, και εξαιρέσεις, αλλά είναι ελάχιστες. Οι νέοι γνωρίζουν να γράφουν το όνομά τους, να βάζουν την υπογραφή τους, οπότε δεν μπορούν να θεωρηθούν αναλφάβητοι. Με τον όρο δηλώνεται εκείνος που δεν ξέρει καθόλου γράμματα. Από την άποψη, λοιπόν, αυτή πρέπει να εξετάσουμε το φαινόμενο κι έχοντας υπόψη ότι σε πολύ καθυστερημένες χώρες της Αφρικής ή της Ασίας ο αναλφαβητισμός επεκτείνεται και σε άτομα νεαρής ηλικίας. Φαίνεται, έτσι, ότι η υπανάπτυξη και κοινωνική καθυστέρηση έχει ιδιαίτερη σημασία για την παιδεία των κατοίκων.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η υπανάπτυξη και η καθυστέρηση της κοινωνίας. Είναι παρατηρημένο ότι η αγραμματοσύνη συμβαδίζει με την αθλιότητα και τη δυστυχία. Αυτό αποδεικνύεται από το παράδειγμα των λαών της Αφρικής και της Ασίας, που οι περισσότεροι δεν έχουν μάθει γράμματα. Ζούσαν και ζουν πολλοί μέχρι σήμερα κάτω από την πιο στυγνή εκμετάλλευση, μέσα στην πιο στυγνή δουλεία, θύματα των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών.
Οι μεγαλύτερες αναταραχές και αναστατώσεις γίνονται σε περιοχές όπου το ποσοστό αναλφαβητισμού είναι αυξημένο. Οι τυφλές μάζες, ζώντας μέσα στο σκοτάδι της υπανάπτυξης, παρασύρονται εύκολα από τα πάθη τους, τους δελεασμούς και τις ψεύτικες υποσχέσεις, γίνονται όργανα εκμετάλλευσης εκείνων που επιδιώκουν ικανοποίηση προσωπικών συμφερόντων. Ξυπνώντας από το λήθαργο δεν μπορούν να κατευθύνουν σωστά την κρίση και το λογικό τους, ρίχνονται στον αγώνα χωρίς να προβλέψουν το μέλλον, σε κάθε εμπόδιο οπισθοχωρούν τρομαγμένοι και κλείνονται πάλι στον εαυτό τους. Πολλές φορές, η αφύπνιση είναι τόσο ζωηρή, ώστε απειλεί να κλονίσει την παγκόσμια ειρήνη. Όμως, ο αγώνας τους αποβαίνει άκαρπος, γιατί λείπει η οργάνωση και η παιδεία.

Όταν ο άνθρωπος είναι αναλφάβητος, δύσκολα διατηρεί, ακόμα και όταν την αποκτήσει, την ελευθερία του. Η διατήρηση του αγαθού αυτού απαιτεί εσωτερική καλλιέργεια και εξοπλισμό, που μόνο η πλήρης αγωγή και μάθηση μπορεί να δώσει. Τεράστια κύματα ανθρώπων ζητούν την ελευθερία τους, χωρίς να είναι σε θέση να τη διατηρήσουν, χωρίς να την επιδιώκουν με τη μόρφωση. Πολλές είναι οι περιπτώσεις που εγκαταλείπουν την πραγματική ελευθερία, για να δεσμευτούν και να γίνουν δούλοι ενός «ηγέτη», υπακούοντας πιστά στις εντολές και τις κατευθύνσεις του. Οι χιτλερικοί στρατιώτες, οι προδότες, για παράδειγμα, ήταν συνήθως άνθρωποι αγράμματοι, που φανατίζονταν και πουλούσαν τον εαυτό τους για το κέρδος.

Ο αγράμματος άνθρωπος εύκολα κλονίζεται και κάνει κακό. Η ψυχή του μένει ακαλλιέργητη και ο χαρακτήρας του σκληρός και ακατέργαστος. Είναι μονοκόμματος και δογματικός. Όσες φορές αποκτήσει κάποιο αξίωμα, θεωρεί τον εαυτό του σπουδαίο πρόσωπο, υποτιμά και βασανίζει τους άλλους. Καταντά εγωιστής, αλαζονικός, σχεδόν θεοποιεί τον εαυτό του. Έχει αυτό ως αποτέλεσμα τη σύγκρουση με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, την προστριβή, την αναταραχή.

Ο αναλφαβητισμός έχει ως συνέπεια τη δεισιδαιμονία, την πρόληψη. Ο αγράμματος είναι και ακαλλιέργητος, φοβάται τα πάντα και συνδυάζει διάφορα γεγονότα, έτσι που κάθε ενέργεια του να καθορίζεται απ’ αυτά. Η άγνοια των πολιτών, που οφείλεται στην αγραμματοσύνη, συντελεί στην οπισθοδρόμηση της χώρας. Δεν ενδιαφέρονται ούτε καταλαβαίνουν όσα συμβαίνουν στον πολιτικό χώρο. Η ζωή τους περνά ανάμεσα στο σπίτι και το χωράφι, δεν μπορούν να βοηθήσουν καθόλου στη γενική και εθνική αναδιοργάνωση και αναβίωση.

Κράτη που παρουσιάζουν μεγάλο ποσοστό αναλφαβητισμού, βρίσκονται πολύ πίσω από πολιτιστική και οικονομική άποψη. Στο διεθνή χώρο βλέπουμε να προηγούνται και να δεσπόζουν τα κράτη εκείνα, όπου το ποσοστό αναλφάβητων πλησιάζει το μηδέν. Ο καλύτερος εξοπλισμός ενός κράτους είναι η παιδεία, η πνευματική καλλιέργεια των μελών του, μια και σήμερα η υπεροχή και ο ανταγωνισμός δεν στηρίζεται πια στη σωματική δύναμη, αλλά στην πνευματική. Η τελευταία είναι άμεσα συνυφασμένη με τη μόρφωση. Ο αναλφαβητισμός επιδρά σημαντικά στην όλη εξέλιξη μιας χώρας, όσο μικρό κι αν είναι το ποσοστό. Οι λίγοι αναλφάβητοι αποτελούν τροχοπέδη στην πρόοδο και τον πολιτισμό, είναι εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί.

Αν ο πολιτισμένος κόσμος θέλει να λέγεται ακόμα πολιτισμένος, αν θέλει να ζει ειρηνικά και να προοδεύει απρόσκοπτα, πρέπει να φροντίσει να καταστήσει τους ανθρώπους μετόχους της κοινής κληρονομιάς όλων των αιώνων. Αυτό θα το πετύχει, αν κατορθώσει να εξαφανίσει τους αναλφάβητους σε όλο τον κόσμο, αν δηλαδή ενδιαφερθεί και γι’ αυτούς τους ανθρώπους και τους οδηγήσει στο φως μέσα από το σκοτάδι της αμάθειας. Θα είναι πραγματικός άθλος η ολοκληρωτική εξαφάνιση του αναλφαβητισμού και η τροφοδότηση, σε δεύτερο στάδιο, των ανθρώπων με τους καρπούς του πνεύματος. Η πνευματική καλλιέργεια είναι η καλύτερη εγγύηση της εθνικής επιβίωσης.

Για τους λόγους αυτούς πρέπει τα κράτη και οι κυβερνήσεις των υπανάπτυκτων κυρίως χωρών, όπου το φαινόμενο είναι πιο συνηθισμένο, να φροντίσουν για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Η υπόθεση έχει περιέλθει βέβαια σε παγκόσμιες οργανώσεις και οργανισμούς, αλλά απαιτείται και η ιδιαίτερη προσοχή κάθε κράτους.

Καθήκον, λοιπόν, όλου του πολιτισμένου κόσμου είναι να καταπολεμήσει τη δυστυχία και αθλιότητα, που προκαλεί η αγραμματοσύνη. Παράλληλα με τις κατακτήσεις στο Διάστημα και την αλματώδη άνοδο της τεχνικής, πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι απαραίτητη και η μόρφωση των λαών, η πνευματική καλλιέργεια. Η μελανή κηλίδα στην ιστορία της σύγχρονης κοινωνίας, ο αναλφαβητισμός, πρέπει να σβηστεί, γιατί τότε μόνο η κοινωνική ζωή θα είναι ήρεμη και η πρόοδος απρόσκοπτη. Ας αναλάβουμε με πείσμα την προσπάθεια να μην υπάρξει ούτε ένας αγράμματος πάνω στη Γη.

Read more...

Πώς μπορεί κανείς να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης;

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την ιστορική απάντηση του αρχηγού των ινδιάνων στον Πρόεδρο των ΗΠΑ που ζητά να αγοράσει τη γη της φυλής του. Αν και γραμμένο το 1855, είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Η δυσαρμονία του ανθρώπου με τη φύση δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη όσο σήμερα. Η θυσία κάθε αξίας στο κέρδος δεν ήταν ποτέ πιο γενικευμένη. Η απάντηση του ινδιάνου αρχηγού Seatle λέει τα διαχρονικώς αυτονόητα σε μια εποχή που έγινε κανόνας το παράλογο και ταριχεύθηκε η ελπίδα.

“Ο ουρανός που πάντα έχει ένα δάκρυ συμπόνιας για το λαό μου
που μας φαίνεται αιώνιος και αμετάβλητος
μπορεί τώρα να αλλάξει
σήμερα είναι καθαρός αύριο όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα
τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια ποτέ δεν αλλάζουν.

Σ’ αυτά λοιπόν που θα πει ο Σηάτλ
μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσινγκτον
να βασιστεί με σιγουριά.
Όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχών

Ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον
μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει τη γη μας.
Καλοσύνη του, παρ’ όλο που ξέρουμε ότι δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας
Την πρότασή του πάντως θα τη σκεφτούμε καλά,
γιατί ξέρουμε πως αν δε δεχτούμε
ο λευκός θα θελήσει με τα όπλα ν’ αρπάξει τη γη μας.

Ρωτάω όμως :
Πώς μπορεί κανείς
να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό
ή τη ζεστασιά της γης;

Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη.
Επειδή ακριβώς δε μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού.
Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τα αγοράσετε;
Πάντως μην ανησυχείτε : Θα πάρουμε την απόφασή μας.

Κάθετί πάνω σ’ αυτή τη γή είναι ιερό για το λαό μου.
Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα
Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά
Κάθε κομματάκι ομίχλης
Στα σκοτεινά δάση
Κάθε ξέφωτο
Κάθε βούϊσμα εντόμου
Είναι ιερό
Στη μνήμη του λαού μου

Είμαστε κομμάτι της γης και αυτή πάλι ένα κομμάτι από μας.

Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου.
Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας. Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ’ αδέλφια μας.
Οι απότομες, ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του πόνεϋ, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Καταλαβαίνει λοιπόν τι μας ζητάει ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον
όταν μας παραγγέλνει ότι θέλει ν’ αγοράσει τη γη μας;

Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα
Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζούμε άνετα μεταξύ μας.
Όπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του.

Ξέρουμε ότι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας.
Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε κομμάτι
γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στη νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη.

Η γη δεν είναι σύντροφός του αλλά εχθρός του.
Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δε θ’ αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο έρημο.

Βρίσκουμε χαρά στα δάση ……
Ίσως να μην το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθειές μας είναι διαφορετικέςαπ’ τις δικές σας.

Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια
μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας.
Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους.

Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό των λιμνών
εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας.

Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας.
Σβήνουν τη δίψα μας μεταφέρουν τα κανώ μας και τρέφουν τα παιδιά μας.

Αν σας πουλήσουμε τη γη μας
μην ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά
πως τα ποτάμια είναι αδέρφια όλων μας.

Δεν καταλαβαίνω
Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απ’ τους δικούς σας
Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου
Ο θόρυβος ταράζει τ’ αυτιά μας.
Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω.

Την αδικαιολόγητη απαίτηση ν’ αγοράσετε τη γη μας
θα τη σκεφτούμε προσεκτικά.

Αν δεχτούμε θα βάλω ένα όρο :

Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα να ταν αδέρφια του
Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του Χιλιάδες Νεκρά Αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογό του που καπνίζει ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε.

Τί είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα ;
Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα ο άνθρωπος θα πέθαινε
από μεγάλη πνευματική ερημιά.
Ό,τι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο.

Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό:
Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη.
Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν.
Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση :
Η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή.

Ο λαός μου ρωτά :
Την αδικαιολόγητη απαίτηση του λευκού να αγοράσει τη γη μας θα τη σκεφτούμε καλά.
Όμως, ο λαός μου ρωτά :
Τι θέλει να αγοράσει ο λευκός; Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό ή την γρηγοράδα της αντιλόπης;
Θα κάνετε λοιπόν τη γη ό,τι θέλετε επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό;
Τη στιγμή που δε μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερούγιατί επιμένετε να τ’ αγοράσετε;

Όλα μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή.
Τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα.
Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή
Θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό.

Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει :
Όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενίσει η όσφρηση.
Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρηνική γωνιά.Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς ν’ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη ή το βουητό των εντόμων.
Αλλά τι μένει απ’ τη ζωή αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή τις συζητήσεις των βατράχων τη νύχτα στη μικρή λίμνη; Ίσως είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω.

Θα τη σκεφτούμε την πρότασή σας.
Δεν έχει σημασία που θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας.
Τα παιδιά μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους.
Οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν.
Μετά τις ήττες περνούν τις ημέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμιά τους με δυνατό ποτό.

Μετά από λίγους χειμώνες, μετά από λίγα φεγγάρια, κανένα παιδί των μεγάλων φυλών δε θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό, που κάποτε ήταν δυνατός και με πολλές ελπίδες, όπως ο δικός μας σήμερα.
Τί να πενθήσω;
Τι να πενθήσω από τον αφανισμό του λαού μου;
Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως τα κύματα της θάλασσας.
Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θάρθει.
Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του.

Μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξίααπό τα ίδια σας τα απορρίματα.

Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού ….
Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα, τα δάση και στους ερυθρόδερμους
για κάποιον ιδιαίτερο λόγο.
Όμως αυτός ο λόγος είναι ένα αίνιγμα για μας.
Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε
όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται,
οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μολύνονται από τους ανθρώπους
και η όψη των λόφων που είναι γεμάτη λουλούδια
γεμίζει από τα καλώδια του τηλεγράφου.

Που είναι η λόχμη;
ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ
Που είναι ο αετός;
ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ
Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου.
Όταν ο τελευταίος Ινδιάνος λείψει από τη γη κι ο λευκός φέρνει στη μνήμη του το λαό μου σαν ένα θρύλο , οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδεύουν σαν το σύννεφο πάνω στον κάμπο.
Θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρικής καρδιάς. Ο λευκός δε θα ναι ποτέ μόνος σε αυτό τον τόπο.
“Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζωά , τα δέντρα , ο άνθρώπος μοιράζονται την ίδια ανάσα.”

Ας μεταχειριστεί λοιπόν το λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια
γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.

Μίλησα για θάνατο;
Δεν υπάρχει θάνατος.
Μόνο η εναλλαγή των κόσμων.

Read more...

Η ακυβερνησία είναι ήδη γεγονός!

Από τις 7 Μαρτίου 2004 η Νέα Δημοκρατία (υποτίθεται πως) κυβερνά την Ελλάδα. Έχουν περάσει πάνω από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησής της. Η γεύση που έχει μείνει στον Έλληνα εργάτη, φοιτητή, μικρομεσαίο, αγρότη, συνταξιούχο; Πικρή. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια. Εδώ και τέσσερα χρόνια το παραχθέν έργο είναι σχεδόν μηδενικό, οι φόροι τραβάν την ανηφόρα και μαζί τους ανεβαίνουν και το Γολγοθά οι Έλληνες φορολογούμενοι. Μηδενική ανοχή στη διαφθορά έταζε και ξαναέταζε ο Κ.Καραμανλής ακόμα και μετά την εκλογή του, απ’ ότι φαίνεται όμως η πλήρης διαφθορά κυβερνά σήμερα τον τόπο. Δεν είναι τυχαίο πως οι κυβερνήσεις Κ.Καραμανλή έχουν χαρακτηριστεί ως «Κυβερνήσεις των σκανδάλων». Φυσικά και επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπήρξαν σκάνδαλα, αλλά σε μια περίοδο εικοσαετίας ήταν πολύ λιγότερα και ελάχιστης σημασίας μπροστά στα σκάνδαλα των τεσσάρων τελευταίων χρόνων.

Υπόθεση Α.Ρεγκούζα με τα 090, υπόθεση Σ.Τσιτουρίδη με την παράνομη μετεγγραφή του γιού του σε πανεπιστήμιο, υποκλοπές, προσλήψεις από το «παράθυρο» για τα γαλάζια παιδιά, ίδρυση της (εικονικής) Αγροφυλακής, καρτέλ γάλακτος και «κουμπάροι» και τόσα άλλα μονοπωλούσαν τα δελτία ειδήσεων. Ύστερα ήρθε ο Ζαχόπουλος και η απίστευτη διαφθορά που αποκαλύπτεται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Ήρθαν τα ομόλογα. Ήρθε το ξεπούλημα της Ολυμπιακής που αφήνει στην τύχη τους χιλιάδες εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Ήρθε το «δώρο» της κυβέρνησης στη Deutsche Telekom που δεν είναι άλλο από τον ΟΤΕ. Κερδισμένοι από αυτοί την υπόθεση; Φυσικά, η Deutsche Telekom που αγόρασε το μεγαλύτερο κολοσσό της ελληνικής οικονομίας και «φιλέτο» των Βαλκανίων τζάμπα. Έτερος κερδισμένος ο επιχειρηματίας Α.Βγενόπουλος που έπαιξε το ρόλο του μεσάζοντα. Ήρθαν οι κατηγορίες για χρηματισμό συνεργάτη του κ.Παυλίδη για εξυπηρέτηση πλοιοκτήτη για νηολόγηση πλοίων στην άγονη γραμμή.

Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2007 ήρθαν οι φωτιές που κατέκαψαν την Ελλάδα, Η «κρατική μηχανή» ανήμπορη να αντιδράσει. Περιουσίες χάνονται, άνθρωποι καίγονται ζωντανοί, δάση καταστρέφονται και το οικοσύστημα της Ελλάδας δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί οι κυβέρνηση της Ν.Δ. έκανε τις επιλογές των στελεχών νευραλγικών θέσεων με μοναδικό κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα. Η ασυνεννοησία αρχηγού Πυροσβεστικής και Γ.Γ.Πολιτικής Προστασίας δεν είχε προηγούμενο, αφού δεν μιλούσαν ούτε στο τηλέφωνο… Κι όλα αυτά εις βάρος του Έλληνα (ταλαιπωρημένου) πολίτη. Εν τω μεταξύ η βοήθεια που είχε συγκεντρωθεί μέσω καταθέσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς και με τηλεφωνήματα και δωρεές ακόμα να παραδοθεί στους δικαιούχους, οι οποίοι πήραν όμως 3000€. Ούτε το Τζόκερ να κέρδιζαν… Αυτά, λοιπόν, τα χρήματα είτε έχουν υπεξαιρεθεί, είτε έχουν χρησιμοποιηθεί για να «κλείσουν» τρύπες της οικονομίας. Κ.Αλογοσκούφη τα χρήματα δόθηκαν για τους πυρόπληκτους, αυτούς που μένουν σήμερα, ένα χρόνο μετά, μέσα σε κοντέινερ και δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν τα απαραίτητα, πόσο μάλλον να ξαναχτίσουν τις κατοικίες τους!

Σε αυτό το διάστημα μέχρι και τα φυτά ξεσηκώθηκαν γιατί αλλιώς δεν εξηγείται το πώς η ζαρντινιέρα ξυλοκόπησε τον άτυχο Κύπριο φοιτητή στη Θεσσαλονίκη. Αλλά τα παραδείγματα αστυνομικής βίας και αστυνομοκρατίας δεν τελειώνουν εδώ, καθώς υπήρχε και η υπόθεση του «φοιτητή με τα πράσινα All Star». Οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν και τον έστειλαν στη φυλακή επειδή φορούσε ίδια παπούτσια με έναν ταραξία που συμμετείχε σε επεισόδια στο Α.Π.Θ.

Η Siemens έλυνε κι έδενε στην Ελλάδα με τη βοήθεια πάντα κυβερνητικών στελεχών. Ο κ.Μαγγίνας έδειξε στους Ινδούς μετανάστες με τον καλύτερο τρόπο την «ελληνική φιλοξενία» στο (παράνομο) «αναψυκτήριό» του. Επίσης, παράνομο εξοχικό και μάλιστα διώροφο ετοιμάζει και ο κ.Σουφλιάς… Λέτε να το ονομάσει κι αυτός αναψυκτήριο και να φιλοξενεί Πακιστανούς μετανάστες; Συμπερασματικά, η κυβέρνηση του «φιλεύσπλαχνου» κ.Καραμανλή θα μπορούσε άνετα να αποτελεί μια Μ.Κ.Ο. υποδοχής μεταναστών…

Οι εξαγγελίες για μείωση της γραφειοκρατίας ουδέποτε επαληθεύτηκαν. Η γραφειοκρατία ζει και αναπτύσσεται σε νέους τομείς. Κάποια χρήσιμα προγράμματα που είχαν εδραιωθεί από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως η «Βοήθεια στο σπίτι», τα ολοήμερα δημοτικά και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, καταργούνται κι αυτά επειδή και μόνο έγιναν επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η κυβέρνηση αδιαφορεί αν με αυτά τα προγράμματα εξυπηρετούνται χιλιάδες οικογένειες.

Τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών προωθούνται με κάθε τρόπο, ενώ η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων μόνο μακροπρόθεσμη δεν είναι. Όλα αυτά τα μέτρα παίρνονται υπέρ των επιχειρηματιών του χώρου και φυσικά εις βάρος του ελληνικού πανεπιστημίου που καθημερινά υποβαθμίζεται από την ίδια την πολιτική του ηγεσία…

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας δεν έχει αποκαλυφθεί (ακόμα) κάποιο σκάνδαλο οικονομικής κυρίως φύσης. Σκάνδαλο αποτελεί, όμως, από μόνη της η στάση της κυβέρνησης στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, αλλά και η γενικότερη στάση της χώρας μας απέναντι σε ζητήματα, όπως η αναγνώριση του Κοσόβου, ο Ρωσογεωργιανός πόλεμος, η αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Ιράκ και η ενίσχυσή τους στο Αφγανιστάν κ.ά. Η θέση της χώρας μας παραμένει ασαφής για όλα αυτά τα ζητήματα με αποτέλεσμα να γινόμαστε μπαλάκι του πινγκ-πονγκ στα χέρια των «ισχυρών», αφού εκμεταλλεύονται την αναποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης για να παίξουν τα δικά τους διπλωματικά παιχνίδια.

Ας περάσουμε τώρα στα φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας. Είναι δυνατόν το κράτος να έχει δοσοληψίες με μονή του Αγίου Όρους; Η λογική απάντηση είναι όχι. Κι όμως, η κυβέρνηση που έχει ως αρχηγό τον «αδιάφθορο» Κ.Καραμανλή το πράττει. Και μάλιστα θέτει και χρονοδιαγράμματα στις συναλλαγές με τη μονή την 15η Σεπτεμβρίου 2007, δηλαδή μία μόλις μέρα πριν τις εθνικές εκλογές! Εμένα, πάντως, δεν μου προκάλεσε καμία έκπληξη το άκουσμα της είδησης αφού είναι γνωστές από το παρελθόν οι σχέσεις της «συντηρητικής» (μόνο κατ’ όνομα) παράταξης με την Εκκλησία. Είτε με τη συλλογή υπογραφών για τις ταυτότητες, είτε με την περιβόητη φράση για τη «δεξιά του Κυρίου». Ευτυχώς, ο νέος Αρχιεπίσκοπος δείχνει διατεθειμένος να μην αναμιχθεί με την πολιτική ζωή της χώρας, όπως πολύ αποτυχημένα έκανε ο προκάτοχός του Μακαριστός Χριστόδουλος. Μένουν, όμως, κάποιες απέλπιδες προσπάθειες ιεραρχών να μπλέκονται σε πολιτικά παιχνίδια, π.χ. Άνθιμος.

Αλλάζοντας θέμα, η παραδοχή του κ.Βουλγαράκη ότι ίδρυσε εταιρεία για να πληρώνει λιγότερους φόρους πως μπορεί να ερμηνευθεί; Με χιούμορ ίσως. Αλλά η πραγματικότητα δεν χωρά και πολύ χιούμορ. Σύμφωνα με τον κ.Βουλγαράκη δεν υπάρχει νομικό ζήτημα στην ενέργειά του. Φυσικά, κ.Βουλγαράκη. Το ζήτημα είναι ηθικό! Το Σύνταγμα επιδέχεται ερμηνείες, η ηθική στην πολιτική όμως όχι. Ως μέλος της κυβέρνησης του «ηθικότατου» κ.Καραμανλή θα έπρεπε να ακολουθείτε το «Σεμνά και ταπεινά». Πως παρεκκλίνατε έτσι; Και μια τελευταία ερώτηση: Πως ο ταμίας του κ.Βουλγαράκη έφτασε να γίνει πρόεδρος του ΝΑΤ; Τουλάχιστον εκείνος είχε ην ευθιξία να παραιτηθεί. Ο κ.Βουλγαράκης και οι λοιποί υπουργοί δεν έχουν όχι μόνο την ευθιξία, αλλά ούτε ιερό ούτε κι όσιο. Τουλάχιστον, ο κ.Βουλγαράκης μας πέρασε το μήνυμα της επιχειρηματικότητας. Εσύ φτωχέ εργαζόμενε και συνταξιούχε που θες να γλιτώσεις μερικά € φόρο να η λύση: ίδρυσε μια ΕΠΕ. Αυτόματα καθίστασαι επιχειρηματίας, βοηθάς την οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας και πληρώνεις και λιγότερη φορολογία. Εμπρός, λοιπόν, όλοι να γίνουμε επιχειρηματίες…

«Ελπίζω η δήλωση του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ να πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Και αυτό για να μάθουν όλοι οι Έλληνες και κυρίως οι Ελληνίδες πως, στον 21ο αιώνα, το δήθεν προοδευτικό ΠΑΣΟΚ πιστεύει πως οι γυναίκες πρέπει να είναι παρακολούθημα των ανδρών τους, να ζουν στη σκιά τους, χωρίς εργασία, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς αυτονομία δράσης, εν τέλει δηλαδή χωρίς προσωπικότητα…». Αυτό δήλωσε ο κ.Ρουσόπουλος για τις δηλώσεις του εκπροσώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την επαγγελματική δραστηριότητα της συζύγου του πρώτου. Μα κ.Ρουσόπουλε με τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης του «ατσαλάκωτου» Πρωθυπουργού σας αφαιρείται από τις Ελληνίδες το δικαίωμα στην εργασία και τη σύνταξη. Τους βάζετε το ερώτημα εργασία ή παιδιά όταν τους ψαλιδίζετε τις παροχές εγκυμοσύνης. Η παράταξή σας ήταν πάντα οπισθοδρομική σε θέματα ισότητας (το αποδεικνύει και το ποσοστό των γυναικών βουλευτών της Ν.Δ. σε σχέση με τους άντρες βουλευτές της Ν.Δ.). Και εδώ το θέμα δεν είναι νομικό. Είναι κατά βάση ηθικό!

Άφησα στο τέλος το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, ζήτημα. Αυτό της νοθείας στη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης. Η εικόνα αδιάψευστος μάρτυρας. Μάλιστα, οι σημερινές καταγγελίες του βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. κ.Πλεύρη έρχονται να κάνουν ακόμη πιο δύσκολη τη θέση της κυβέρνησης του «ηθικολόγου» κ.Καραμανλή. Με λίγα λόγια υποστηρίζει πως η υπογραφή που βρέθηκε σε μερικά ψηφοδέλτια δεν ήταν η δική του (!), ενώ θα έπρεπε εφόσον υπέγραφε τα ψηφοδέλτια ως ψηφοσυλλέκτης. Περεταίρω ανάλυση δεν θα κάνω καθώς η εικόνα από το ΕΠΙΣΗΜΟ βίντεο της Βουλής μιλάει από μόνη της.!

Κλείνοντας, το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι πως η κυβέρνηση έχει χάσει το μπούσουλα. Αντί να καθίσει να ασχοληθεί με τα καθημερινά προβλήματα που «καίνε» τον πολίτη, προσπαθεί να πειθαρχήσει τους βουλευτές της. Αυτό τα λέει όλα. Ακόμη και οι βουλευτές της Ν.Δ. ξεφεύγουν από τη γραμμή Καραμανλή και για να ξαναμπούν σε αυτή χρησιμοποιούνται αθέμιτα μέσα, όπως η καλπονοθεία ΜΕΣΑ στη Βουλή. Το ναό του κοινοβουλευτισμού, της ανεξαρτησίας και της ελευθερογνωμίας… Μια λέξη μόνο αποδίδει αυτό που νοιώθει η πλειονότητα των Ελλήνων: ΝΤΡΟΠΗ! Ντροπή γιατί έβαλαν τα μικροκομματικά συμφέροντα πάνω από τις ηθικές αρχές και τα ύψιστα ιδανικά.

Ολόκληρο το βίντεο της καλπονοθείας: http://link.brightcove.com/services/player/bcpid422687732?bctid=1766122176

Και ένα βίντεο για να ευχαριστήσουμε 2.995.321 συμπολίτες μας… : http://www.youtube.com/watch?v=Cu_Jpx0s-9A&feature=related

Read more...