Κρίση ειλικρίνειας ή αποποίηση ευθύνης;

Πως μπορεί να καταστραφεί μια πολιτική καριέρα δεκαετιών σε μια στιγμή; Ιδανικός να το απαντήσει είναι ο υπουργός Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδης! Κατάφερε μέσα από μια δήλωσή του σε μια συνηθισμένη τηλεοπτική συνέντευξη να ταράξει το πολιτικό σύστημα. Τι είπε; Πως δεν διάβασε το Μνημόνιο πριν το ψηφίσει στη Βουλή. Πρόκειται για κρίση ειλικρίνειας ή για αποποίηση ευθυνών;

Είναι γεγονός πως ο Μ. Χρυσοχοΐδης από τη στιγμή που γνωστοποίησε τις προθέσεις του για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ έχει ακολουθήσει μια παράδοξη πορεία. Από ένθερμος υποστηρικτής του Μνημονίου και της πολιτικής του Γ. Παπανδρέου ξαφνικά μεταβλήθηκε σε υπουργό-αντάρτη και πήγε κόντρα στο Μνημόνιο και την ακολουθούμενη πολιτική… Πολλοί το εξέλαβαν ως άνοιγμα στους αριστερούς ψηφοφόρους και όχι άδικα. Ένας υπουργός που πάει κόντρα στον αρχηγό του, διαφοροποιεί την άποψή του και υιοθετεί αριστερή φρασεολογία αποτελεί “δόλωμα” για τους ψηφοφόρους που τοποθετούνται λίγο αριστερότερα του κέντρου. Κάποτε ίσως αυτό λειτουργούσε και απέδιδε. Σήμερα όμως όχι!

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας “απογαλακτισμού” από τον Γ. Παπανδρέου και της καλλιέργειας ενός πιο ηγετικού προφίλ, ο Μ. Χρυσοχοΐδης δήλωσε δημόσια πως δεν διάβασε το μνημόνιο πριν το ψηφίσει! Η πρόθεσή του είναι ξεκάθαρη: να παρουσιαστεί ως “εξαπατημένος” και να δηλώσει πως θα αγωνιστεί (ως αρχηγός) για την ανατροπή αυτής της κατάστασης… Δυστυχώς για αυτόν, όμως, το Μνημόνιο δεν είναι ένα κείμενο θέσεων κάποιων στελεχών του κόμματος που εσφαλμένα υπέγραψε, αλλά μια κρατική δανειακή σύμβαση που δεσμεύει την Ελλάδα για δεκαετίες.

Ο ίδιος ο Μ. Χρυσοχοΐδης υποστήριξε πως ο λόγος που δεν το διάβασε ήταν ο αυξημένος φόρτος εργασίας στο υπουργείο όπου διοικούσε. Τα αποτελέσματα της εργασίας του, βέβαια, αμφισβητούνται από την πλειοψηφία του λαού, αλλά αυτό δεν θα μας απασχολήσει επί του παρόντος. Όμως γεννάται εύλογα το ερώτημα: γιατί ο υπουργός υπερψήφισε μια τόσο σημαντική σύμβαση χωρίς να έχει λάβει γνώση του περιεχομένου και των συνεπειών της; Η απάντηση του ίδιου περί εργασίας και άγνοιας της οικονομικής επιστήμης σε βάθος μπορεί να χαρακτηριστεί επιεικώς κατώτερη των περιστάσεων… Οι υπουργοί (και οι βουλευτές) έχουν αρκετούς έμμισθους συμβούλους ο καθένας για διάφορους τομείς στους οποίους χρειάζονται συμβουλές, κατευθύνσεις και διευκρινίσεις. Ο Χρυσοχοΐδης μάλλον θεώρησε ανάξιο προσοχής το Μνημόνιο και δεν φρόντισε να ενημερωθεί από τους συμβούλους του επί των οικονομικών θεμάτων για το περιεχόμενο και τις λεπτομέρειές του. Εκτός των άλλων θα μπορούσε να ακολουθήσει την ακραία περίπτωση και να μην το υπερψηφίσει δηλώνοντας άγνοια.

Παρακολουθώντας παλαιότερα μια τηλεοπτική του συνέντευξη είχα εντυπωσιαστεί από το πάθος και το σθένος με το οποίο υπερασπιζόταν το Μνημόνιο και την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Θα πίστευε κανείς πως ήταν ένας από τους “συνδιαμορφωτές” της δανειακής σύμβασης και γνώριζε εκ των έσω πολλές λεπτομέρειες. Όπως αποδείχτηκε όμως ενάμιση χρόνο μετά, απλώς “παπαγάλιζε” για να υπερασπιστεί κάτι που ούτε καν επιδερμικά δεν γνώριζε και δεν είχε μελετήσει.

Πολλοί αναρωτιούνται αν είναι τόσο κακό που ο Μ. Χρυσοχοΐδης δεν διάβασε έναν από τους νόμους πριν τον ψηφίσει. Δεν θα ήταν αν επρόκειτο για μια διάταξη νόμου ή τροπολογία για θέματα ήσσονος σημασίας από αυτές που υπερψηφίζονται κατά δεκάδες κάθε μέρα στη Βουλή. Ο Χρυσοχοΐδης ως έμπειρος πολιτικός όφειλε να αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή το βάρος και τη σημασία των όσων ψήφιζε. Δεν έχει καμία δικαιολογία.

Η δήλωση του Χρυσοχοΐδη απέδειξε περίτρανα κάτι που πολλοί υποψιάζονταν, αλλά κανείς δεν τολμούσε να πιστέψει. Βουλευτές και υπουργοί περνούν νόμους που δεν γνωρίζουν το περιεχόμενό τους είτε για λόγους κομματικής πειθαρχίας, είτε επειδή κάποιοι άλλοι εξωθεσμικοί παράγοντες τούς το υπέδειξαν! Κανείς δεν πιστεύει πως από τους 300 βουλευτές μόνο ο Χρυσοχοΐδης δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο. Η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών (της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης) απλώς ακολούθησε την κομματική γραμμή έχοντας άγνοια για τις διατάξεις του Μνημονίου. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα τους δημοκρατικούς και ευαισθητοποιημένους πολίτες, αφού πρόκειται ξεκάθαρα για πολιτικό έγκλημα και υπονόμευση της δημοκρατίας. Υπουργοί μεθοδεύουν την ψήφιση νόμων από ανεύθυνους βουλευτές που βρίσκονται σε άγνοια.

Μετά το σάλο που ξέσπασε, ο Μ. Χρυσοχοΐδης έσπευσε να δώσει διευκρινήσεις και να ανακαλέσει κάποια από τα λεγόμενά του δείχνοντας πως βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση έχοντας αντιληφθεί το πολιτικό του λάθος. Η παραδοχή της άγνοιας ήταν προσωπικό σφάλμα. Η ίδια η άγνοια είναι έγκλημα κατά της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Υποστηρίζοντας πως η δήλωσή του αποτελεί αυτοκριτική και κριτική στο πολιτικό σύστημα (που συνεχίζει να υπηρετεί ως τώρα), αρνείται να παραιτηθεί ή να αποσυρθεί από το πολιτικό προσκήνιο. Υποστηρίζει πως θα αγωνιστεί για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα όταν δεν ξέρει τι ακριβώς ψηφίζει…

Είναι σχεδόν βέβαιο πως η πολιτική καριέρα του Μ. Χρυσοχοΐδη θα τελειώσει άδοξα μετά από όλα αυτά. Το κύρος και η αξιοπιστία του έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και δύσκολα θα καταφέρει να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ και κατ’ επέκταση της χώρας. Ο Χρυσοχοΐδης, όμως, άθελά του πρόσφερε έστω και με αυτό τον ανορθόδοξο τρόπο κάποια υπηρεσία στους πολίτες. Περιέγραψε δημόσια τον τρόπο λειτουργίας των ανώτερων βαθμίδων λήψης αποφάσεων του πολιτικού μας συστήματος. “Έδωσε” στεγνά τους πολιτικούς του υποβολείς και κατέδειξε πόσο επικίνδυνοι για τη χώρα και τη δημοκρατία μπορούν να καταστούν. Κι όσο περνούν οι μέρες και δέχεται πολιτικές επιθέσεις τόσο περισσότερα θα αποκαλύπτει για να αμυνθεί.

Ως εκ τούτου θα μπορούσαμε να πούμε πως χρειαζόμαστε κι άλλους “Χρυσοχοΐδηδες” άμεσα. Όχι φυσικά τον Μιχάλη σαν πρόσωπο και πολιτικό, αλλά άλλους πολιτικούς που βλέποντας το τέλος να έρχεται θα ανοίγουν το στόμα τους και θα αποκαλύπτουν δημόσια άγνωστες πτυχές της εξουσίας. Τώρα πρέπει να έχουν οι πολίτες τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά…