18 Δεκεμβρίου 2015

Lisbon Forum 2015

Το North-South Centre (επίσημα Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Παγκόσμια Αλληλεξάρτηση και Αλληλεγγύη) του Συμβουλίου της Ευρώπης ιδρύθηκε στη Λισσαβόνα το 1990 με σκοπό την προώθηση του διαλόγου μεταξύ Βορρά και Νότου, ενισχύοντας την αλληλεγγύη και την μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για την παγκόσμια αλληλεξάρτηση. Το Κέντρο εκπληρώνει ένα διπλό πολιτικό ρόλο. Πρώτον, αντιπροσωπεύει “τη φωνή του Νότου” στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Δεύτερον, προωθεί και μεταδίδει τις αξίες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα της αποστολής του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε γειτονικές περιοχές. Το Κέντρο επιδιώκει την προώθηση της ενδυνάμωσης του φύλου, τη συμμετοχή των νέων και την εδραίωση της δημοκρατίας μέσω του διαπολιτισμικού διαλόγου σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών, τις τοπικές αρχές, τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια.

Μια από τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις του North-South Centre είναι το Lisbon Forum. Tο ετήσιο Φόρουμ ξεκίνησε το 1994 και αποτελεί μια ξεχωριστή πλατφόρμα που φέρνει σε επαφή συμμετέχοντες υψηλού επιπέδου από την Ευρώπη, τις γειτονικές περιοχές και από άλλες ηπείρους για να μοιραστούν εμπειρίες, καλές πρακτικές και εξειδικευμένες γνώσεις. Τα θέματα του Φόρουμ έχουν στενή σχέση με την βασική αποστολή του Συμβουλίου της Ευρώπης: την προώθηση της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Ακολουθώντας τις εξελίξεις στην περιοχή, οι πρόσφατες εκδόσεις του Φόρουμ έχουν προσπαθήσει να αντιμετωπίσουν τις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι χώρες της νότιας Μεσογείου και να διερευνήσει τις δυνατότητες για μια ανανεωμένη συνεργασία με την Ευρώπη.

Η φετινή εκδήλωση (3-4 Δεκεμβρίου) έλαβε τόπο ελάχιστο διάστημα μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, το Μπαμάκο και την Τύνιδα. Είναι δε άμεσα συνδεδεμένη στη θεματική της με την άλλη σπουδαία εκδήλωση του Συμβουλίου της Ευρώπης, το Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία που διεξήχθη το Νοέμβριο. Υπό τον τίτλο “Πως θα καταπολεμηθεί η ριζοσπαστικοποίηση και η τρομοκρατία: εργαλεία πρόληψης και κοινή γνώση στη Μεσόγειο και τον Ευρωπαϊκό χώρο” περίπου 300 εκπρόσωποι κυβερνήσεων και ΜΚΟ, εκπαιδευτικοί και ειδικοί νομικοί από 40 χώρες συναντήθηκαν στο Ismaili Centre της Λισαβόνας. Συζήτησαν για το πως μπορεί να καταπολεμηθεί η ριζοσπαστικοποίηση που μπορεί να οδηγήσει στην τρομοκρατία. Συμμετείχαν σε workshops για την αντιμετώπιση του προβλήματος από διάφορες οπτικές, όπως την προώθηση του αποτελεσματικού διαπολιτισμικού και διαθρησκευτικού διαλόγου. Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα προς συζήτηση ήταν η ενδυνάμωση των γυναικών για την πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης, με πιο χαρακτηριστική την ομιλία της Dr Alaa Murabit από τη Λιβύη.

Πιο συγκεκριμένα, επιδίωξη του Φόρουμ ήταν:
  • Η περαιτέρω ανάπτυξη ιδεών και των αποτελεσμάτων από το Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία και να συμβάλει στην εφαρμογή του Σχεδίου Δράσης του Συμβουλίου της Ευρώπης
  • Να διαμοιραστούν εργαλεία και γνώση, καθώς και η προώθηση καλών πρακτικών για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης
  • Ο προσδιορισμός συγκεκριμένων μέτρων για την προώθηση της αλληλεξάρτησης, της δημοκρατικής ιδιότητας του πολίτη και της χωρίς αποκλεισμούς κοινωνίας στη Μεσόγειο και τον Ευρωπαϊκό χώρο
  • Η θέσπιση λειτουργικών συμπερασμάτων και συστάσεων που απευθύνονται σε όλους τους αρμόδιους φορείς που μπορεί να χρησιμεύσουν για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης και της τρομοκρατίας

Φέτος, το Φόρουμ αναπτύχθηκε γύρω από τρεις βασικούς άξονες:
  • Κράτος δικαίου και δημοκρατικές απαντήσεις: Ένα προπύργιο κατά της ριζοσπαστικοποίησης
  • Πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης μέσω της εκπαίδευσης και της κατάρτισης
  • Ενδυνάμωση των νέων και των γυναικών για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης

Οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ομιλίες και τοποθετήσεις παρουσίασαν όλες τις διαστάσεις του προβλήματος. Έδωσαν απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα, αλλά παράλληλα και τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Το υψηλότατο επίπεδο των συμμετεχόντων, όπως ο τέως Πρόεδρος της Πορτογαλικής Δημοκρατίας Jorge Sampaio, αποτέλεσε εγγύηση για την επιτυχία και της φετινής εκδήλωσης. Το σημαντικότερο όλων είναι πως τα αφρικανικά κράτη της Μεσογείου επιδιώκουν στενότερη συνεργασία, κατέχουν χρήσιμη τεχνογνωσία και είναι έτοιμα να συνεισφέρουν στην καταπολέμηση του εξτρεμισμού και της τρομοκρατίας!

Bookmark and Share
Read more...

29 Νοεμβρίου 2015

Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία 2015

Το Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία είναι μια ετήσια συνάντηση στο Στρασβούργο της Γαλλίας, όπου συζητώνται οι πολύπλοκες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η δημοκρατία και γίνεται προσπάθεια να ενισχυθεί η δημοκρατική καινοτομία. Το φόρουμ φιλοξενείται από το Συμβούλιο της Ευρώπης και συγκεντρώνει τα μέλη της κοινωνίας των πολιτών, πολιτικούς ηγέτες και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου, της ακαδημαϊκής κοινότητας, των μέσων ενημέρωσης, καθώς και επαγγελματικές ομάδες. Ο θεσμός ξεκίνησε το 2012 στο Στρασβούργο και φέτος (18-20 Νοεμβρίου) πραγματοποιήθηκε η 4η συνάντηση με περίπου 1400 συμμετέχοντες.

Ο τίτλος της φετινής εκδήλωσης ήταν “Ελευθερία εναντίον ελέγχου: Για μια δημοκρατική απάντηση”. Στόχος του φετινού Φόρουμ ήταν η εξεύρεση τρόπων ενίσχυσης της δημοκρατικής εποπτείας στις απαιτήσεις της ασφάλειας, η αντιμετώπιση του φόβου που προκαλείται από βίαιες επιθέσεις, και να εγγυηθεί την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης στο πλαίσιο των αυξημένων μέτρων ασφαλείας. Οι φορείς λήψης αποφάσεων και οι κοινωνικοί φορείς συζήτησαν τις προσεγγίσεις που πρέπει να ληφθούν σε διεθνές, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία της ελευθερίας στη δημοκρατία που αντιμετωπίζει τη βία και τον εξτρεμισμό.

Το Φόρουμ στοχεύει στο να προτείνει λύσεις και να προωθήσει μέτρα που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια και την προστασία της δημοκρατίας. Στην εποχή της τεχνολογίας της επικοινωνίας αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Το Φόρουμ επιδιώκει να κάνει γνωστές τις νέες ιδέες για τις δημοκρατικές απαντήσεις στις προκλήσεις της ασφάλειας. Αυτές οι ιδέες συζητήθηκαν αναλυτικά σε 19 “εργαστήρια” που αναφέρονταν σε τρεις κύριες προκλήσεις:
  • Διασφάλιση της ασφάλειας και άσκηση εποπτείας υπό έλεγχο
  • Απελευθέρωση της κοινωνίας από το φόβο και καλλιέργεια της επιθυμίας για ελευθερία
  • Η ελευθερία της ενημέρωσης στην “εποχή του τρόμου”

Η φετινή εκδήλωση, κατά σύμπτωση, έλαβε τόπο ελάχιστες ημέρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, οι επιθέσεις αυτές και οι συνέπειες που θα έχουν στη ζωή των Γάλλων (και όχι μόνο) μονοπώλησαν τις συζητήσεις μεταξύ των συμμετεχόντων. Σε ένα αστυνομοκρατούμενο Στρασβούργο και μέσα σε ένα κτήριο φρούριο, οι συμμετέχοντες του Φόρουμ αντάλλαξαν απόψεις, προβληματίστηκαν για το μέλλον κι έκαναν προτάσεις για όλα τα ζητήματα ελευθερίας, ελέγχου και ασφάλειας στις σύγχρονες κοινωνίες. Οι διακεκριμένοι ομιλητές έδωσαν μια άλλη διάσταση του ζητήματος, όπως πρώην αξιωματούχοι της NSA και ακτιβιστές της ηλεκτρονικής ελευθερίας που εξήγησαν τις πτυχές της ηλεκτρονικής παρακολούθησης των πολιτών από τις κρατικές υπηρεσίες σε ΗΠΑ και Ευρώπη...

Η δημοκρατία αντιμετωπίζει σήμερα πολλές προκλήσεις και διλήμματα που οι πολίτες καλούνται να έρθουν αντιμέτωποι. Η τρομοκρατία οδηγεί σε περιορισμό της ελευθερίας των πολιτών για χάρη της ασφάλειας! Η φετινή εκδήλωση αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεθούν σημαντικά ζητήματα που μας αφορούν όλους στο τραπέζι και να συνεχιστεί ο γόνιμος διάλογος των πολιτών μέχρι το επόμενο Φόρουμ, το φθινόπωρο του 2016 με θέμα την εκπαίδευση...

Bookmark and Share
Read more...

24 Οκτωβρίου 2015

Die jungen Leute sind am meisten betroffen

Seit Jahren hört man es täglich in deutschen Medien: Europa in der Krise, Griechenland in der Krise. Doch was bedeutet das für die Menschen in Griechenland konkret? Wie hat sich ihr Leben verändert? Steffen Haake hat bei zwei Griechen nachgehorcht.

Fotinos Pagiavlas, Verkehrspolizist und gewählter Gewerkschaftsvertreter in Athen, und Dimitris Makrystathis, Vorsitzender der NGO Youthnet Hellas und Mitglied im Jugendbeirat des Europarats, müssen nicht lange nachdenken, wenn man sie nach den Auswirkungen der Krise auf ihr Leben fragt.

25 Prozent weniger Lohn
Pagiavlas arbeitet sechs Tage pro Woche, darunter mindestens zwei Nachtschichten. Der Polizist kontrolliert den Verkehr und sorgt auch bei Demonstrationen oder Staatsbesuchen für Sicherheit. „Mir macht es nichts aus, mitten auf einer Kreuzung zu stehen oder Proteste abzusichern, das sind Aufgaben, die gemacht werden müssen“, sagt Pagiavlas. Monatlich bekommt er dafür 1.000 Euro Lohn, früher waren es 1.300 Euro – wegen der Krise sind die Löhne um durchschnittlich 25 Prozent gekürzt worden.

Doch Geld ist es nicht, das ihn antreibt, sich in der Gewerkschaft für die Rechte seiner Kolleginnen und Kollegen einzusetzen. „Für mich waren die Lohnkürzungen nicht so schlimm, ich mache einfach keine Reisen mehr“, scherzt Pagiavlas. Der Antrieb für sein Engagement liegt in seiner Überzeugung von einer offenen Gesellschaft: So war er der erste Athener Polizei-Gewerkschafter, der an einer Demonstration für die Rechte Homosexueller teilnahm. „Ich selbst habe eine Freundin und möchte auch eine Frau heiraten. Aber ich hielt es für wichtig, mich für die Rechte meiner schwulen Kollegen einzusetzen“, sagt er. Keine Selbstverständlichkeit. Nach der Demo hätten ihn zwar einige bewundert, aber viele seiner Kollegen hätten nicht mehr mit ihm geredet.

Kampf gegen Rechts
Seitdem Europa in der Krise ist und Griechenland besonders unter der Austeritätspolitik beziehungsweise den staatlichen Sparmaßnahmen leidet, ist Pagiavlas der Kampf gegen Rechts ein besonderes Anliegen. Schließlich fürchtet er den Aufstieg nationalistischer und rassistischer Bewegungen, die die Menschen mit einfachen Erklärungen für komplexe Probleme verführen.

Daher beteiligt er sich an einem Projekt des Athener Büros der Friedrich-Ebert-Stiftung gegen rechte Organisationen. Auf diese Weise hofft er daran mitwirken zu können, Griechenland durch die Krise in eine bessere Zukunft zu manövrieren.

Die verlorene Generation
Die Zukunft ist es auch, die Dimitris Makrystathis beschäftigt – denn die gehört schließlich der Jugend, für die er sich mit Youthnet Hellas im Jugendbeirat des Europarates einsetzt. „Die Jugend ist aber auch die Gegenwart. Wir sind jetzt da, wir wollen jetzt mitreden“, sagt Makrystathis.

Er ist sich sicher: Jugendliche sind die Menschen, die am meisten unter der Krise zu leiden haben. Er nennt seine Generation die „verlorene Generation“, da sie ihrer Chancen beraubt wurde. Doch es gibt noch eine weitere Generation – die fehlende: Geht man durch die Straßen Athens, so fällt auf, dass es wenige Kinder gibt. Makrystathis und Pagiavlas sind sich einig: „Die Leute bekommen keine Kinder, weil sie es sich nicht mehr leisten können“, klagen sie. Auch Pagiavlas hat deshalb bisher auf Kinder verzichtet. „Einige meiner Kollegen haben Kinder und einen Kredit, die wissen nicht mehr, wie sie das bezahlen sollen.“

Weiter kämpfen
Das sind düstere Aussichten, die für die beiden engagierten Griechen jedoch Ansporn sind, weiter zu machen. Makrystathis will sich weiter im Jugendbeirat des Europarates einsetzen und der Jugend auf europäischer Ebene mehr Gehör verschaffen. Pagiavlas wird in verschiedenen Netzwerken weiter gegen Rechts, Diskriminierung und fallende Löhne kämpfen.



Bookmark and Share
Read more...

9 Οκτωβρίου 2015

Die Situation ist für die Jugend alles andere als rosig

Youthnet Hellas ist eine Jugend-NGO, die landesweit verbreitet ist und mehrfach für ihr Engagement ausgezeichnet wurde. Eine Besonderheit ist, dass sie als erste griechische Organisation überhaupt, einen Jugendbericht herausgegeben hat. Wir haben mit Dimitris Makrystathis, dem Vorsitzenden von Youthnet Hellas gesprochen – auch über die Perspektiven des deutsch-griechischen Austauschs.

Herr Makrystathis, sagen Sie uns ein paar Worte zu der Organisation und den Aktivitäten von Youthnet Hellas.

Dimitris Makrystathis: Youthnet Hellas ist eine Nichtregierungsorganisation, eine gemeinnützige Einrichtung, die die aktive Beteiligung der Jugend auf lokaler, nationaler, europäischer und internationaler Ebene mittels Aktionen und Interventionen anstrebt. Ihr Ziel ist es, die Jugend auf der Grundlage von thematischen Initiativen zu vernetzen und die Umsetzung der Internationalen und Europäischen Jugendpolitik in Griechenland zu beobachten. In den letzten fünf Jahren haben über 600 Jugendliche aus ganz Griechenland über Youthnet Hellas an mehr als 180 geförderten europäischen Programmen teilgenommen. Dies gab ihnen die Gelegenheit, an gemeinsamen Aktionen teilzunehmen, Erfahrungen zu Themen von europäischem Interesse zu sammeln und dynamisch zur Gestaltung einer gesunden politischen, wirtschaftlichen und sozialen Realität beizutragen.

Die Arbeit von Youthnet Hellas erlangte auf europäischer Ebene Anerkennung und wurde ausgezeichnet. Wichtigste Auszeichnung ist der uns vom Europäischen Parlament verliehene  Europäische Bürgerpreis 2013, durch den unsere innovative Arbeit in den letzten Jahren für das Verfassen des „Jahresberichts zum Bereich Jugend in Griechenland“ gewürdigt wurde, ebenso wie unsere starken Bemühungen, die Mobilität der Jugend in den Staaten Europas zu fördern. Des Weiteren wurde auf dem 8. Jugendforum in Paris das Projekt mit dem Titel “Training for Developing Youth Reporting Capacities (You.Re.Ca.)” mit dem Youth Label der UNESCO, das für Qualität und Exzellenz steht, ausgezeichnet.

Worum geht es bei diesem Projekt?

Dimitris Makrystathis: Von den 1.532 Vorschlägen, die aus aller Welt eingereicht wurden, befand sich der Vorschlag von Youthnet Hellas unter den 15, die weltweit ausgezeichnet wurden, und unter den 3 aus dem geographischen Raum Europa und Nordamerika. Unser Vorschlag konzentriert sich auf die Ausbildung von Jugendlichen, die an der Spitze von Jugendorganisationen oder NGOs stehen, um Fähigkeiten zu erwerben, die ihnen beim Verfassen der Nationalen Jugendberichte eine Hilfe sein werden. Im Juli 2015 wurden 50 Jugendliche aus 41 Ländern im Bereich des youth policy reporting ausgebildet, um einen bewussteren Umgang mit den Problemen der Jugend und eine aktivere Beteiligung der Jugend bei Entscheidungsprozessen zu erzielen. Erfahrene Ausbilder von Youthnet Hellas haben das durch Forschung und das Verfassen des Jahresberichts in diesen Jahren erworbene Know-how an Jugendliche aus unterschiedlichen Ländern vermittelt mit dem Ziel, ähnliche innovative Initiativen bei sich zu Hause zu entwickeln.

Haben Sie in der Vergangenheit Kooperation mit deutschen Organisationen gehabt? Welche Erfahrungen haben Sie gemacht?

Dimitris Makrystathis: Youthnet Hellas hat in den letzten Jahren kontinuierlich mit deutschen Organisationen und Trägern zusammengearbeitet, und es gibt ein reges und ungetrübtes Interesse von beiden Seiten für eine weitere Vertiefung der Beziehungen zwischen beiden Ländern und die engere Kooperation im Bereich der Jugend. Unsere bisherigen Erfahrungen sind hervorragend und wir hoffen, dass dies auch in Zukunft so bleibt, bzw. dass sie noch weiter ausgebaut werden. Als Beispiel möchte ich ein deutsch-griechisches Seminar erwähnen, das wir vor kurzem in Zusammenarbeit mit der Friedrich-Ebert Stiftung und der Organisation aktuelles forum e. V. in Athen durchführten. Auch ist aktuell ein neues Jugendaustauschprogramm in Zusammenarbeit mit dem Träger Sächsische Jugendstiftung in der Planung, dessen Finanzierung schon steht und im Oktober in der Stadt Larissa stattfinden wird. 

Welche Ratschläge würden Sie an deutsche Träger geben, die an einer Kooperation mit Griechenland interessiert sind?

Dimitris Makrystathis: Was wir mit Sicherheit sagen und auch am Beispiel unserer eigenen Organisation bestätigen können, ist, dass viele griechische Organisationen immer offen gegenüber einer Zusammenarbeit mit deutschen Trägern sind, gerade in der heutigen Konstellation, wo die soziale und wirtschaftliche Situation in Europa die Beziehungen zwischen den beiden Ländern beeinflusst hat. Die Dutzende von gemeinsamen deutsch-griechischen Projekten, die aktuell durchgeführt werden, sind außerdem der Beweis für die systematische und effiziente Zusammenarbeit, die es zwischen uns gibt. Die deutschen Träger können zuverlässige griechische NGOs suchen, indem sie auch auf frühere Kooperationen der Organisationen zurückgreifen, und ihre Vorschläge in Deutschland bzw. in Griechenland einreichen.

Zu den besonderen Aktivitäten von  Youthnet gehört auch das Verfassen des umfangreichen Jahresberichts der Jugend. Wer schreibt ihn, an wen ist der Bericht adressiert und wer liest ihn schließlich? Welches Feedback hatten Sie bisher?

Dimitris Makrystathis: Allen Widrigkeiten der heutigen Zeit zum Trotz und mit großem Tatendrang hat eine Gruppe von jungen Freiwilligen aus ganz Griechenland die Initiative ergriffen, eine Studie, nämlich den Jahresbericht für die Jugend 2009, zu erstellen. Die konkrete Studie hat eine besondere Bedeutung, zumal sie erstmals in Griechenland von einem unabhängigen Träger durchgeführt wurde. Das soziale und politische Engagement der jungen Menschen, die Gesetzgebung, die sie betrifft, die Bildungsstrukturen, die modernen Formen der Kommunikation, die Programme – griechische und europäische –, zu denen sie Zugang haben, ebenso wie ihre Finanzierungsquellen waren einige der Aspekte, um die es in diesem gesamtgriechischen Bericht geht, dessen Ambition es ist, sich im Bereich der Jugend-NGOs zu etablieren. Diese Initiative wird bis heute mit großem Erfolg fortgesetzt. Alle Berichte befinden sich bereits in Hochschul- und Fachhochschulbibliotheken in ganz Griechenland und sind kostenlos zugänglich für die Öffentlichkeit – ob für Forschungszwecke oder zur persönlichen Information von interessierten jungen Menschen.

Für wann ist die Veröffentlichung des neuen Berichts vorgesehen?

Dimitris Makrystathis: Wir hoffen, dass Ende 2015 die Neuausgabe unseres Berichts fertig gestellt sein wird. Wir legen besonderen Wert auf die Qualität des Materials und wir konzentrieren uns auf die Dokumentation  der Daten und die möglichst effizienteste Präsentation der Fakten.

Vor einiger Zeit haben Sie gesagt, dass die Situation in Griechenland im Hinblick auf die Jugend relativ desolat sei. Wie sollen wir uns das vorstellen?

Dimitris Makrystathis: Leider ist die Situation alles andere als rosig für die Jugend in Griechenland. Die Jugendarbeitslosigkeit liegt konstant bei über 50% und viele Jugendliche – die meisten gut qualifiziert – sehen sich gezwungen, ins Ausland auszuwandern. Auf der anderen Seite sind die staatlichen Förderstrukturen für die Jugend fast nicht vorhanden oder werden kaum bedient, aufgrund ihrer Unterfinanzierung bzw. des schlechten Managements. All das führt dazu, dass die Mehrheit der jungen Menschen pessimistisch bezüglich ihre Zukunft sind, und trägt zur Verschärfung der sozialen Probleme bei, wie beispielsweise die Zunahme des Extremismus.

Im Juli haben Sie im Rahmen der Vorbereitungsarbeit für das Deutsch-Griechische Jugendwerk als Vertreter von Youthnet am Treffen mit deutschen Akteuren teilgenommen. Was hat diese Begegnung Youthnet gebracht  - auch im Hinblick auf zukünftige Aktivitäten?

Dimitris Makrystathis: Diese Begegnung mit den deutschen Trägern war besonders wichtig für uns. Leider hatten wir wegen des dichten Programms und des engen Zeitplans nicht die Möglichkeit gehabt, unsere „Vision“ dieser neuen Institution vollständig darzustellen. Wir hatten allerdings Gelegenheit zu einem Meinungsaustausch mit den deutschen Akteuren, über Themen von gemeinsamem Interesse zu diskutieren und zukünftige Aktionen gemeinsam mit der deutschen Seite zu planen. Auch konnten wir das Bild der griechischen Jugend in den Zeiten der Krise präsentieren, aber auch wertvolles Wissen über Bereiche und Aktionen bekommen, die für uns von Interesse sind. Dieses Treffen war im Grunde ein wertvoller Austausch und wir hoffen, dass es bald wieder stattfindet.

Und eine letzte Frage: Wie „träumen“ Sie von einem solchen Jugendwerk?

Dimitris Makrystathis: Wir sind uns der Schwierigkeiten, die mit der Errichtung eines Deutsch-Griechischen Jugendwerks einhergehen, bewusst. Wir hoffen aber, dass es Fortschritte geben wird und dass es sehr bald Realität wird. Wir glauben, dass diese Institution den Trägern der Jugendarbeit in Griechenland wie in Deutschland den notwendigen Impuls geben wird, um mehr gemeinsame Aktionen zu entwickeln und sich näher zu kommen. Die bilaterale Kooperation unserer Länder ist besonders jetzt wichtig, wo die Jugend hart geprüft wird. Dieses Jugendwerk soll einen „Knotenpunkt“ und ein „Bindeglied“ zwischen der Zivilgesellschaft Griechenlands und Deutschlands darstellen, sie stärken und ihre Initiativen mit Taten unterstützen!

Wir danken Ihnen sehr!

Bookmark and Share
Read more...

27 Σεπτεμβρίου 2015

Πολιτικές για τη νεολαία κατά την Λουξεμβουργιανή Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασκούν εκ περιτροπής την Προεδρία του Συμβουλίου ανά εξάμηνο. Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης περιόδου, η Προεδρία προεδρεύει των συνεδριάσεων σε κάθε επίπεδο του Συμβουλίου, συμβάλλοντας στην εξασφάλιση της συνέχειας των εργασιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του Συμβουλίου. Για το δεύτερο εξάμηνο του 2015, το Μέγα Δουκάτο του Λουξεμβούργου θα ασκήσει την Προεδρία καθοδηγώντας με αυτό τον τρόπο τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά τη διάρκεια της Λουξεμβουργιανής Προεδρίας υπάρχει μια ατζέντα για τον τομέα της νεολαίας, η οποία θα κυριαρχήσει των εργασιών του Συμβουλίου.

Η παρούσα τριάδα Προεδριών (Ιταλία-Λετονία-Λουξεμβούργο) έχει κοινή θεματική προτεραιότητα για τους 18 μήνες της διάρκειάς του: την ενδυνάμωση των νέων ανθρώπων. Πάνω σε αυτή τη θεματική θα βασιστούν οι προτεραιότητες και οι εργασίες το διάστημα Ιούλιος 2014-Δεκέμβριος 2015. Η θεματική θα ασχοληθεί ιδιαιτέρως με την πρόσβαση των νέων στα δικαιώματά τους, καθώς και τη σημασία της πολιτικής ενασχόλησης των νέων στην Ευρώπη! Βασική κατευθυντήρια αρχή της ευρωπαϊκής συνεργασίας στον τομέα της νεολαίας είναι η διασφάλιση του δικαιώματος των νέων να συμμετέχουν στην ανάπτυξη των πολιτικών που τους αφορούν. Προς την κατεύθυνση αυτή, έχει καθιερωθεί από το 2009 ο Δομημένος Διάλογος με τους νέους και τις οργανώσεις νεολαίας. Ο Δομημένος Διάλογος της Λουξεμβουργιανής Προεδρίας αποτελεί μέρος του 4ου κύκλου διαβουλεύσεων σε όλα τα κράτη μέλη, στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 40.000 νέοι.

Πιο συγκεκριμένα, η Λουξεμβουργιανή Προεδρία επιδιώκει να ενισχύσει την πολιτική συμμετοχή των νέων και να αναπτύξει, για το σκοπό αυτό, τις αναγκαίες ευρωπαϊκές συνέργιες και συνεργασίες. Στο πλαίσιο αυτό, ο υπάρχων Δομημένος Διάλογος επιτρέπει στους νέους να εκφράσουν τις απόψεις τους σχετικά με τα θέματα που τους αφορούν, ιδίως μέσα από τις εθνικές διαβουλεύσεις και τις Ευρωπαϊκές Διασκέψεις Νεολαίας. Όσον αφορά τον τομέα της εκπαίδευσης, πρωταρχικός στόχος είναι να ληφθεί υπόψη η γλωσσική πολυμορφία των μαθητών. Η Προεδρία αυτή θα επικεντρωθεί επίσης στην παροχή εκπαίδευσης και ποιοτικής φροντίδας των παιδιών κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας.

Τα συμπεράσματα της διαδικασίας του Δομημένου Διαλόγου διαμόρφωσαν την ατζέντα της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης Νεολαίας με τίτλο “Ενδυνάμωση των νέων για την πολιτική συμμετοχή στη δημοκρατική ζωή στην Ευρώπη” που διεξήχθη στο Λουξεμβούργο το διάστημα 22-24 Σεπτεμβρίου. Η Διάσκεψη αυτή αποτελεί τη σημαντικότερη εκδήλωση για τη νεολαία στα πλαίσια της Προεδρίας και σε αυτή συμμετείχαν περισσότερα από 200 άτομα, εκπρόσωποι οργανώσεων νεολαίας και κυβερνητικοί παράγοντες προερχόμενοι από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες, τις χώρες της Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών, ενώ συμμετείχαν επίσης αρκετοί εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Νεολαίας και άλλων αρμόδιων φορέων.

Ως αποτέλεσμα της Διάσκεψης καταρτίστηκαν συνολικά 15 συστάσεις στους παρακάτω 8 θεματικούς άξονες προς τα κράτη μέλη:
  • Δημιουργία μιας κουλτούρας συμμετοχής στο σχολείο
  • Συμμετοχή των νέων στη διαδικασία λήψης των πολιτικών αποφάσεων
  • Ενίσχυση της δέσμευσης των φορέων χάραξης πολιτικής με τους νέους
  • Ενίσχυση του ρόλου του youth work για την πολιτική ενδυνάμωση όλων των νέων
  • Ανάπτυξη εργαλείων που είναι φιλικά προς τους νέους για την πολιτική συμμετοχή
  • Ανάπτυξη της τοπικής και άμεσης δημοκρατίας
  • Ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών συμμετοχής
  • Αύξηση των συνεργιών και της συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων παραγόντων


Όλα τα παραπάνω εποπτεύονται και καθοδηγούνται από το Συμβούλιο Παιδείας, Νεολαίας, Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Συμβούλιο αυτό αποτελείται από τους υπουργούς Παιδείας, Νεολαίας, Πολιτισμού και Αθλητισμού και συνεδριάζει τρεις έως τέσσερις φορές το χρόνο. Οι 15 συστάσεις θα υποβληθούν και στη συζήτηση των Υπουργών Νεολαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 23-24 Νοεμβρίου.

Μέσα σε μια τόσο σημαντική περίοδο για την Ευρώπη, η Λουξεμβουργιανή Προεδρία τολμά και θίγει σημαντικά ζητήματα για τη νεολαία, όπως η μείωση του ορίου ηλικίας ψήφου στα 16 έτη, η μεταφορά τεχνογνωσίας μέσω συνεργασιών στον τομέα των ΜΚΟ νεολαίας και την προώθηση μιας κουλτούρας ενεργούς συμμετοχής στο σχολείο. Η Ευρώπη των 8,7 εκατ. ανέργων νέων και των 13,7 εκατ. ΝΕΕΤs χρειάζεται άμεσες και καίριες τομές άλλωστε. Μόνο με ανάλογες προοδευτικές, σαρωτικές μεταρρυθμίσεις θα καταφέρουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση και να δημιουργήσουμε την ευημερούσα Ευρώπη του μέλλοντος που οραματιζόμαστε!

Bookmark and Share
Read more...

23 Αυγούστου 2015

Το τέλος ενός μαχητή...

Χτες ξεκίνησε στο Πεκίνο της Κίνας το 15ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, στο οποίο δέκα κορυφαίοι αθλητές θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα. Υπάρχει όμως ένας πολύ σημαντικός απών ύστερα από έξι συμμετοχές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, ο Περικλής Ιακωβάκης!

Οι αθλητικές επιτυχίες του Ιακωβάκη στην 20ετή καριέρα του είναι αναμφισβήτητες: χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (Παρίσι 2003) και χρυσό σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Göteborg 2006), χρυσό (Τύνιδα 2001) και χάλκινο (Μερσίνη 2013) σε Μεσογειακούς Αγώνες, χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (Annecy 1998), ασημένιο (Άμστερνταμ 2001) και χάλκινο (Göteborg 1999) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, 16 Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Μόνο σε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο μετάλλιο, παρ’ ότι συμμετείχε τέσσερις φορές.

Όμως, δεν γράφτηκε αυτό το άρθρο για να υμνήσει τόσο τις αθλητικές επιτυχίες του Ιακωβάκη (που είναι ευρέως γνωστές και αναγνωρισμένες), όσο τις εξωαγωνιστικές επιτυχίες του. Από πολλούς, ο Ιακωβάκης έχει χαρακτηριστεί ως ο σημαντικότερος Έλληνας αθλητής στίβου των τελευταίων ετών. Δεν είναι όμως μόνο οι διακρίσεις και οι επιδόσεις που πέτυχε σπουδαίες. Ανάλογες ή και καλύτερες διακρίσεις έχουν καταφέρει πολλοί αθλητές ως σήμερα, χωρίς όμως να καθιερωθούν στη συνείδηση των φιλάθλων.  Ο Ιακωβάκης ξεχώριζε για το αδαμάντινο ήθος και την αξιοπρέπειά του που τον συνόδευαν σε κάθε στιγμή της καριέρας του, στις επιτυχίες και τις αποτυχίες.

Ο Ιακωβάκης είναι από τους λίγους αθλητές με τεκμηριωμένο λόγο και ορθότατη χρήση της ελληνικής. Κάθε συνέντευξή του μετά από αγώνα είναι ένα “μάθημα” για τους τηλεθεατές. Ακόμα και λαχανιασμένος και κουρασμένος από την υπερπροσπάθεια, καταφέρνει να κάνει εξαιρετική ανάλυση του αγώνα, να κάνει κριτική στην απόδοσή του και να εκφέρει άποψη για οτιδήποτε άλλο ερωτηθεί από τους δημοσιογράφους. Αποφεύγει τις κλισέ εκφράσεις (όπως οι περισσότεροι αθλητές) και υπομένει τη διαδικασία αποπνέοντας ευγένεια και σεβασμό.

Ο Ιακωβάκης είναι ο πιο αυστηρός και δίκαιος κριτής του εαυτού του! Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως ακόμα και στον τελευταίο του αγώνα, έκανε κριτική στην τεχνική του... Δεν επιρρίπτει ευθύνες ποτέ σε άλλους παρ’ ότι μπορεί όντως συνθήκες και γεγονότα να εμπόδισαν τον αγώνα ή την προετοιμασία του. Δεν θα τον άκουγες ποτέ να λέει πως πέρα από τον ίδιο έφταιξε η ομοσπονδία, ο αέρας, το ταρτάν ή οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία “εφευρίσκουν” πολλοί αθλητές για να δικαιολογήσουν μια αποτυχία τους. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως σε όλη του την καριέρα είχε την ίδια προπονήτρια, τη Μαρία Σωτηρακοπούλου.

Αντίστοιχα πράος και συνετός είναι και εκτός στίβου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μια φορά που τον έχω συναντήσει, το 2006 στις εξέδρες του ΟΑΚΑ στο 10ο Παγκόσμιο Κύπελλο στίβου. Ο Ιακωβάκης βρέθηκε εκεί για να παρακολουθήσει τους αγώνες, όμως οι θεατές τον αναγνώρισαν αμέσως και έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Ήταν πολύ φιλικός με όλους και δεν αρνήθηκε να φωτογραφηθεί μαζί τους ή να συζητήσει. Αποτέλεσμα; Δεν παρακολούθησε ούτε λεπτό τους αγώνες μιας και ο κόσμος ήταν τόσος πολύς που δεν του έμεινε χρόνος. Προτίμησε υπομονετικά να ευχαριστήσει τους θεατές, παρά να ακολουθήσει τη σνομπ τακτική άλλων αθλητών και να απολαύσει με την ησυχία του τους αγώνες.

Ο Ιακωβάκης με τις επιδόσεις και διακρίσεις του έχει περάσει στο πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων αθλητών. Με τη συμπεριφορά, το ήθος και την ευγένειά του, όμως, έχει περάσει στην ψυχή των Ελλήνων φιλάθλων! Δεν έδωσε ποτέ δικαιώματα ούτε με την προσωπική του ζωή, ούτε με ζητήματα ντόπινγκ. Έκανε σε όλους τους αγώνες ό,τι καλύτερο μπορούσε και έδινε το 100% των δυνάμεών του ακόμα και τραυματίας. Κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει πως δεν αγωνίστηκε σκληρά. Υπήρξε μαχητής μέχρι την τελευταία κούρσα της λαμπρής καριέρας του, στα 36 του. Και την κέρδισε και αυτήν, αφήνοντας πίσω του νεότερους αθλητές και δίνοντας μια προειδοποίηση πως το άθλημα στερείται καλών νέων αθλητών.

Αυτά έκανε ως τώρα ως αθλητής ο Ιακωβάκης. Το σημαντικό είναι φυσικά και το μετά, ποιο θα είναι το follow-up αυτής της μεγάλης καριέρας. Είναι ήδη μέλος της Επιτροπής Αθλητών στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία (ΕΑΑ), αλλά σίγουρα αυτό δεν αρκεί. Θα πρέπει οι αρμόδιοι φορείς (ΕΟΕ, ΣΕΓΑΣ, Πολιτεία κλπ) να αξιοποιήσουν παραπάνω την αναγνωρισιμότητα, τις γνώσεις και την εμπειρία του για να χτίσουν στα πρότυπά του τις μελλοντικές γενιές αθλητών. Αποτελεί ένα από τα καλύτερα πρότυπα αθλητών στην Ελλάδα και εμπνέει σεβασμό και ήθος σε όλους. Αν καταφέρουμε να έχουμε περισσότερους αθλητές με το ήθος και την αξιοπρέπειά του, θα είναι πολύ μεγαλύτερη επιτυχία από τα ολυμπιακά μετάλλια! Αθλητές με αμιγώς αθλητική ψυχή που τερματίζουν πάντα με το κεφάλι ψηλά και ξεπερνούν όλα τα εμπόδια φτάνοντας στο στόχο τους. Η μάχη τώρα αρχίζει...

Bookmark and Share
Read more...

12 Αυγούστου 2015

Διεθνής Ημέρα Νεολαίας 2015

Η 12η Αυγούστου έχει οριστεί ως Διεθνής Ημέρα Νεολαίας με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. το 1999. Η ημέρα αυτή παρέχει μια σημαντική ευκαιρία να εισακουστούν σε ανώτερο επίπεδο οι εκκλήσεις των οργανώσεων νεολαίας και των κρατών σε όλο τον κόσμο για να ενισχυθούν οι πολιτικές για τους νέους και οι μηχανισμοί συνεργασίας με τους νέους μέσα από καινοτόμους τρόπους.

Κάθε χρόνο, η ημέρα αυτή (και οι εορτασμοί της) είναι αφιερωμένη σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Χρησιμοποιείται ένα κεντρικό σύνθημα για να μεταδώσει την κατεύθυνση και τους στόχους των πρωτοβουλιών για τη νεολαία στα πλαίσια της Διεθνούς Ημέρας Νεολαίας, αλλά και για να εμπνεύσει τους νέους να αναλάβουν ενεργό δράση. Το θέμα φετινών εκδηλώσεων και διεργασιών είναι “Συμμετοχή της Νεολαίας στα Κοινά”.

Η εμπλοκή και η συμμετοχή των νέων είναι απαραίτητη για την επίτευξη της βιώσιμης ανθρώπινης ανάπτυξης. Παρ’ όλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις, οι ευκαιρίες για τους νέους να συμμετάσχουν πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά είναι ελάχιστες ή εντελώς ανύπαρκτες. Η ανάπτυξη της νεολαίας βρίσκεται στο επίκεντρο της συνολικής ανάπτυξης. Το 2015 είναι ένα σημαντικό έτος για την αύξηση της επένδυσης στη νεολαία, αφού συμπίπτει και με την 20η επέτειο του “Παγκόσμιου Προγράμματος Δράσης για τη Νεολαία (World Programme of Action for Youth)”.

Καθώς η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί στενά την πρόοδο στην επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και βάζει μπρος ένα φιλόδοξο και εφικτό όραμα για την Αναπτυξιακή Ατζέντα μετά το 2015 (Post-2015 Development Agenda) και τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (Sustainable Development Goals - SDGs), είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι οι προτεραιότητες των νέων και οι ανησυχίες τους αντικατοπτρίζονται σε αυτά. Οι SDGs είναι ιδιαιτέρως σημαντικοί για τη νεολαία, καθώς και η συμμετοχή των νέων είναι ακόμη πιο επιτακτική από ποτέ στη δημιουργία ενός πλαισίου για την ανάπτυξη, η οποία τοποθετεί τους ανθρώπους στον πυρήνα του.

Ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός είναι κάτω των 30 ετών! Κι όμως, ο μέσος όρος ηλικίας στα κοινοβούλια είναι τα 53 έτη... Μόνο το 1,65% των μελών των κοινοβουλίων είναι μεταξύ 20 και 30 ετών, ενώ στο 1/3 των κρατών το δικαίωμα του εκλέγεσθαι αποκτάται στα 25 έτη. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι πως τα 2/3 των κρατών παγκοσμίως δεν συμβουλεύονται τη γνώμη των νέων πολιτών τους κατά τη διαδικασία προετοιμασίας στρατηγικών μείωσης της φτώχειας ή εθνικών αναπτυξιακών σχεδίων. Όλα τα παραπάνω στατιστικά καταδεικνύουν με τον πιο καταφανή τρόπο πως η νεολαία υποεκπροσωπείται στους πολιτικούς θεσμούς, παρόλο που οι πολιτικές αποφάσεις που παίρνονται σε αυτούς έχουν αντίκτυπο στη ζωή και το μέλλον τους!

Αντίστοιχες καταστάσεις μπορούμε να παρατηρήσουμε και στη χώρα μας. Οι νέοι “ακούγονται” ελάχιστα από τους πολιτικούς και τους φορείς λήψης των αποφάσεων, υποεκπροσωπούνται στους πολιτικούς θεσμούς και τίθενται στο περιθώριο του κοινωνικού διαλόγου. Τα υψηλά ποσοστά της νεανικής ανεργίας έχουν επίσης συμβάλλει στο να είναι όλο και λιγότερο ανεξάρτητοι και αυτάρκεις, πράγμα που επηρεάζει τη βούληση και τις επιλογές τους σε μεγάλο βαθμό!

Η εργασία, η συμμετοχή στα κοινά, η εκπαίδευση, η υγεία, το περιβάλλον και η κλιματική αλλαγή είναι μερικοί μόνο από τους τομείς στους οποίους η νεολαία μπορεί να έχει (και πρέπει να έχει) καθοριστικό ρόλο όχι μόνο στο μέλλον, αλλά και στο παρόν. Η επένδυση στη νέα γενιά θα “χτίσει” κοινωνίες περισσότερο βιώσιμες με μεγαλύτερη ανάπτυξη, καλύτερη παιδεία και ευημερία. Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας και ας δράσουμε συντονισμένα για την επίτευξη αυτών των στόχων!

Bookmark and Share
Read more...

22 Ιουλίου 2015

22 Ιουλίου: Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα των Εγκλημάτων Μίσους

22 Ιουλίου 2011: Ο Anders Behring Breivik έχει βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό του να αιματοκυλήσει τη Νορβηγία. Στις 15:26 εξερράγη βόμβα στο κέντρο του Όσλο σκοτώνοντας 8 άτομα και τραυματίζοντας περισσότερα από 200. Μόλις δυο ώρες αργότερα, στις 17:26, ο δράστης ντυμένος ως αστυνομικός, μπήκε στην κατασκήνωση της πολιτικής νεολαίας του Εργατικού Κόμματος που γινόταν στο νησί Utøya και άνοιξε πυρ. Ο απολογισμός αυτής της επίθεσης ήταν 69 νεκροί και περισσότεροι από 100 τραυματίες.

Οι επιθέσεις αυτές αποτελούν μαύρη σελίδα στην ιστορία όχι μόνο της Νορβηγίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις αξίες της πολυπολιτισμικότητας, της ανοχής στο διαφορετικό και της αλληλεγγύης. Πλήττουν τη συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών με τις χώρες του υπόλοιπου κόσμου και δίνουν λάθος εντυπώσεις για τις αντιλήψεις και τα πιστεύω των Ευρωπαίων.

Για να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τα θύματα των εγκλημάτων μίσους, αλλά και όσους έχουν πέσει θύματα αυτών των επιθέσεων, οι ακτιβιστές της εκστρατείας No Hate Speech  καλούν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να αναγνωρίσουν την 22α Ιουλίου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα των Εγκλημάτων Μίσους. Η μέρα αυτή είναι χρήσιμη επίσης για να δείξουμε αλληλεγγύη προς εκείνους οι οποίοι στοχοποιούνται, να υπάρξει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και καλύτερη εκπαίδευση του κοινού σχετικά με τα εγκλήματα μίσους και τις συνέπειές τους ευρύτερα στην κοινωνία.

Η εκστρατεία “Οι Νέοι καταπολεμούν τη ρητορική μίσους στο διαδίκτυο” (No Hate Speech Movement) είναι ένα πρόγραμμα που υλοποιείται από τον τομέα της νεολαίας του Συμβουλίου της Ευρώπης από το 2012. Αποσκοπεί στην καταπολέμηση του ρατσισμού και των διακρίσεων στην ηλεκτρονική έκφραση της ρητορικής μίσους, εφοδιάζοντας τους νέους και τις οργανώσεις νεολαίας με τις αναγκαίες ικανότητες για να αναγνωρίζουν και να ενεργούν κατά αυτών των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γεννήθηκε ύστερα από πρόταση των εκπροσώπων της νεολαίας στο Advisory Council on Youth και εγκρίθηκε από το Joint Council on Youth (στο οποίο οι εκπρόσωποι των οργανώσεων νεολαίας και οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων λαμβάνουν αποφάσεις για τις πολιτικές, τις προτεραιότητες και τα προγράμματα στα πλαίσια του co-management) του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η πρώτη φάση της ευρωπαϊκής εκστρατείας ξεκίνησε τυπικά από το Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης Thorbjørn Jagland στις 22 Μαρτίου 2012 και τελείωσε επίσημα στις 31 Μαρτίου 2015. Παρ’ όλα αυτά, λόγω της μεγάλης επιτυχίας και αναγνωρισιμότητάς της, η εκστρατεία θα συνεχιστεί έως και το 2017! Ήδη υλοποιούνται από μη κυβερνητικές οργανώσεις και κυβερνητικούς εταίρους περισσότερες από 40 εθνικές εκστρατείες σε διάφορες χώρες.

Εγκλήματα που παρακινούνται από το μίσος και τις προκαταλήψεις συμβαίνουν καθημερινά σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Μια έκθεση του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνει ότι οι μειονοτικές ομάδες παραμένουν οι πιο ευάλωτοι στόχοι, ενώ μεταξύ των πιο στοχευμένων είναι οι Ρομά, οι ΛΟΑΤ και οι μετανάστες. Μια έρευνα μεταξύ των θυμάτων των εγκλημάτων μίσους δείχνει ότι πολλά από τα εγκλήματα μίσους δεν καταγγέλλονται, καθώς η αστυνομία θεωρείται ανίκανη να δράσει κυρίως λόγω του εκφοβισμού από τους δράστες.

Τα θύματα του εγκλήματος μίσους δεν είναι μόνο αριθμοί σε στατιστικές έρευνες, αλλά απλοί καθημερινοί άνθρωποι των οποίων η αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν παραβιαστεί ασύστολα. Υπόκεινται επιθέσεις μόνο και μόνο εξαιτίας της καταγωγής τους, της θρησκείας τους ή των σεξουαλικών προτιμήσεών τους. Υπομένουν σιωπηρά ένα καθημερινό μαρτύριο μέσα στην κοινωνία που ζουν και δραστηριοποιούνται.

Ήδη στη διαδικτυακή εκστρατεία έχουν συγκεντρωθεί περισσότερες από 4500 υπογραφές από όλη την Ευρώπη για τον ορισμό της 22ας Ιουλίου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας για τα Θύματα των Εγκλημάτων Μίσους! Σίγουρα ο αριθμός είναι σχετικά μικρός και η προσπάθεια θα πρέπει να ενταθεί περαιτέρω. Η Ευρώπη της δημοκρατίας, της διαφορετικότητας και της πολυπολιτισμικότητας δεν μπορεί να ανέχεται στους κόλπους της εξτρεμιστές και ακραίους ρατσιστές. Η εκπαίδευση και η παιδεία εν γένει αποτελούν σίγουρα ένα “όπλο” στην πολυετή και δύσκολη αυτή μάχη...

Bookmark and Share
Read more...

10 Ιουλίου 2015

Greek referendum: The aftermath

The result of Greece’s referendum could not be any clearer as the overwhelming majority of Greeks (61,31%) rejected the agreement plan submitted by the European Commission, the European Central Bank and the International Monetary Fund to the Eurogroup of 25 June 2015. Greek people decided to follow the “tough way” against austerity policies and poverty. They decided once again to oppose against technocrats’ ultimatums and hope for development.

Last week Greeks experienced a lot of challenges: immoral propaganda in the media, capital controls in the banks and high polarization. Many people stated that a national division is ongoing and civil war situations are observed. The vote result contrariwise shows that for the first time in history the election map is painted with a single color! Throughout Greece people voted for more democracy and dignity by sending their clear message both to Greek, as well as to European politicians for the future.

Soon the same night Antonis Samaras, former Prime Minister and current Leader of the Opposition, resigned as chairman of New Democracy (ND) party as he is considered the main culprit for the failure of the YES campaign. Early the next day popular Minister of Finance Yanis Varoufakis stepped down too in a very surprising move! He stated that “[he] was not welcome in the Eurogroup meetings by some of the other participants” and his resignation could be potentially helpful to Tsipras in reaching an agreement.

Alexis Tsipras, Prime Minister of Greece, was one of the big winners of the referendum’s results in and out of Greece. The popular support on him was confirmed massively. Most of the Greeks on the face of Tsipras recognize the first politician who did not “betray” their vote and fights for their interests. Also at European level, Tsipras’ speech in European Parliament on 8 July impressed many of the MEPs and was welcomed very warmly. During his short term as active in EU (and candidate for European Commission president) Tsipras has achieved to influence positively the Party of the European Left and the GUE/NGL group. He (along with Pablo Iglesias) is the main reference person of the European left in the last few years and the first leftist to govern a big EU country.

On 6 July Tsipras made a gesture of cooperation and called for a meeting of party leaders (except Golden Dawn) with the presence of the President of Greece. All, except the Communist Party leader, agreed to authorize him to continue the negotiations with the institutions in order to reach an agreement having as sole requirement Greece not to leave the Eurozone or the EU. It seems that the resignation of Samaras (ND) and Venizelos (PASOK) from the chairmanship of their parties helped to strengthen the spirit of cooperation among the party leaders.

But the main outcome of the Greek referendum is the lack of serious and strong leadership in the European Union. Juncker, Schulz, Dijsselbloem and other EU officials intervened openly in a major political issue in Greece without being impartial or objective. They interpreted the referendum’s question as a YES/NO to the Eurozone or YES/NO to the European Union. It was Schulz who called for the removal of Greece’s elected government in favour of a technocratic government! After the referendum they refused to accept the democratic result of it. They pretended that it was all for nothing and just “forgot” about their initial interpretation of the question. Fench President François Hollande beforehand stated that Tsipras is “inappropriate” to hold the negotiations and then called him for further negotiations...

Greeks during the referendum vote showed also their anger against European leaders for their timidity to take initiatives that could end the debt problem. They feel punished from the EU and blackmailed to sign their economic death. A few days ago (5 July) Spiegel’s Mathieu von Rohr tweeted that “Those who actually think Merkel can just close a deal with Tsipras now know absolutely nothing about German politics and public opinion”. This is the major problem that EU faces nowadays: the whole Union lies upon a person and his/her decisions or will. In addition, Germans or other Europeans who think that Greeks can be threatened by ultimatums know absolutely nothing about Greek politics and public opinion. During the years when a foreign power put ultimatums, Greeks always refused them! They prefer not to be told (or taught) what to vote or what opinion to support. This is the main reason why the YES campaign failed totally: corrupted Greek former politicians, EU officials and media oligarchs waved a finger to citizens guiding them on what to vote. All this by showing full ignorance of people’s everyday life and the problems they face.

All in all, it is very optimistic that people across Europe supported Greeks and their decision. Everyone should understand that the fight against austerity is not a Greek problem, but a European one as Italy or Spain could follow. It is also very important for EU’s future integration not to put countries against each other and (despite a few exceptions) this was achieved. Now Tsipras holds a strong popular legitimacy to reach a more fair agreement with the institutions.

Bookmark and Share
Read more...

7 Ιουλίου 2015

ΟΧΙ

Το δημοψήφισμα πέρασε ήδη στην ιστορία. Ένα δημοψήφισμα που θα έπρεπε να διεξαχθεί πέντε χρόνια νωρίτερα και πριν φτάσουμε σε αυτό το αδιέξοδο. Ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία (61,31%) αποφάσισε να ακολουθήσει το “δύσκολο δρόμο” ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και εξαθλίωσης. Αποφάσισε για ακόμα μια φορά να στραφεί ενάντια σε τελεσίγραφα τεχνοκρατών και να επιδιώξει την ελπίδα για ανάπτυξη.

Την προηγούμενη εβδομάδα ζήσαμε πολλά: ανήθικη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, περιορισμούς συναλλαγών και μεγάλη πόλωση. Η Ελλάδα έγινε η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που δεν μπόρεσε να αποπληρώσει το δάνειο 1,6 δις ευρώ στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου! Πολλοί μίλησαν για εθνικό διχασμό και εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Το αποτέλεσμα δείχνει πως για πρώτη φορά ο εκλογικός χάρτης “βάφτηκε” με ένα και μοναδικό χρώμα! Σε όλη την Ελλάδα οι πολίτες ψήφισαν για περισσότερη δημοκρατία και αξιοπρέπεια στέλνοντας το δικό τους ξεκάθαρο μήνυμα τόσο στους Έλληνες, όσο και στους Ευρωπαίους πολιτικούς για το μέλλον.

Όλη η Ευρώπη έμαθε το ΟΧΙ. Τόσο πολλοί Έλληνες δεν είχαν τίποτα να χάσουν πέρα από την αξιοπρέπειά τους και δεν μπορούσαν να απειληθούν παραπάνω. Ο πολιτικός σεισμός που ακολούθησε δείχνει και το μέγεθος της πανωλεθρίας που υπέστησαν οι δυνάμεις που υποστήριζαν το ΝΑΙ σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Ήδη ο Σαμαράς παραιτήθηκε ενώ ραγδαίες αλλαγές αναμένονται και σε άλλα κόμματα και φορείς που δραστηριοποιήθηκαν ενεργά υπέρ του ΝΑΙ.

Εξαρχής η αντιπολίτευση επιδιδόταν σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι στα όρια της νομιμότητας και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το ξεκάθαρο ερώτημα του δημοψηφίσματος το ανήγαγαν σε παραμονή ή όχι στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ερμηνεύοντάς το κατά το δοκούν. Ο Σαμαράς χαρακτήρισε το δημοψήφισμα ως πραξικόπημα και ο Θεοδωράκης δήλωνε πως θα γίνουμε Βόρεια Κορέα αν επικρατήσει το ΟΧΙ. Τοποθετήθηκαν υπέρ του ΝΑΙ όλοι οι πρόσφατοι πρωθυπουργοί (Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Σημίτης) που είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας και της χώρας γενικότερα χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής ή μεταμέλειας. Υποστηρίχθηκε (αβάσιμα) ακόμα από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας μέχρι και ότι επιστρατεύτηκαν Τούρκοι ψηφοφόροι για να στηρίξουν το ΟΧΙ “παίρνοντας γραμμή” από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής. Παραδόξως σε κάποιους δήμους του Έβρου επικράτησε το ΝΑΙ...

Υπεστήκαμε φθηνή προπαγάνδα και παιχνίδια με τους διεθνείς θεσμούς. Γράφτηκε και μεταδόθηκε πως το Συμβούλιο της Ευρώπης έκρινε άκυρο το δημοψήφισμα, πράγμα που ουδέποτε συνέβη. Ειδικά η αναπαραγωγή της “απόφασης” αυτής από άτομα που έχουν διατελέσει ή είναι εν ενεργεία βουλευτές/ευρωβουλευτές τους καθιστά αναξιόπιστους, αδαείς και επικίνδυνους για τη χώρα και το πολίτευμα αφού αγνοούν βασικές αρχές λειτουργίας και οργάνωσης του θεσμού. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker προέτρεψε τους Έλληνες “να μην αυτοκτονήσουν από το φόβο του θανάτου” και τους ζήτησε να “ψηφίσουν ΝΑΙ, ανεξάρτητα από το ερώτημα που θα τους τεθεί τελικά”. Ενώ ο Martin Schulz, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δήλωσε πως επιθυμεί παραίτηση του Τσίπρα και μια κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα υπογράψει τη νέα συμφωνία άμεσα...

Τώρα που τελείωσε το δημοψήφισμα είναι και η ώρα να ανοίξει μια πραγματική συζήτηση για το ρόλο των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ στην προεκλογική εβδομάδα. Σύσσωμα τα μεγάλα ΜΜΕ (τηλεοπτικοί σταθμοί, εφημερίδες, ιστοσελίδες) επιδόθηκαν σε ανηλεή και μονομερή προπαγάνδα όλη την εβδομάδα υπέρ του ΝΑΙ. Η προπαγάνδα ήταν τόσο εμφανής ώστε βλέποντας τηλεόραση να νομίζεις πως τη Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα θα γινόμασταν ξαφνικά είτε Ελβετία, είτε Ζιμπάμπουε ανάλογα με το αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώντας τίτλους όπως “Ελλάδα ώρα μηδέν” βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές και αναγνώστες ασταμάτητα με αρνητικές ειδήσεις και τρομακτικά σενάρια και δεν εκπλήρωσαν το ρόλο τους ούτε στο ελάχιστο καταργώντας κάθε έννοια πολυφωνίας και αμεροληψίας! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προβολή των συγκεντρώσεων υπέρ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ στις 30/6 και 29/6 αντίστοιχα. Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων αφιέρωσαν συνολικά περισσότερα από 47 λεπτά για να καλύψουν τη συγκέντρωση του ΝΑΙ και μόλις 8 λεπτά για αυτή του ΟΧΙ. Πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες τέθηκαν ουσιαστικά στην υπηρεσία των αφεντικών τους για να υποστηρίξουν τη μια εκστρατεία και οποιοσδήποτε (πολίτης ή πανελίστας) εξέφραζε διαφορετική άποψη του αφαιρούνταν ο λόγος άκομψα. Λαμπρή εξαίρεση αυτής της αισχρής μονομερούς κάλυψης των γεγονότων αποτέλεσε παραδόξως η νεοσύστατη ΕΡΤ που υπήρξε αρκούντως πλουραλιστική και αντικειμενική σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα!

Σε μια στιγμή έντασης στον τηλεοπτικό αέρα η δημοσιογράφος Μαρία Σαράφογλου εύστοχα είπε “Τι φταίμε εμείς που όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ΝΑΙ;” όταν την εγκάλεσαν για μεροληψία στην προβολή των δυο πλευρών. Είχε όμως δίκιο σε αυτή της φράση, αφού οι περισσότερες επαγγελματικές και πολιτικές ενώσεις και φορείς (ΔΣΑ, ΚΕΔΕ κτλ) τάχθηκαν υπέρ του ΝΑΙ, πράγμα που καταδεικνύει πόσο εκτός πραγματικότητας και κοινωνίας είναι αυτές οι “κοινωνικές ομάδες”... Δήμαρχοι που δεν συμμερίζονται τις αγωνίες των δημοτών τους και συμπεριφέρονται ως επαναστάτες του ευρώ, συντεχνιακοί μεγαλοπαράγοντες που δεν έχουν καμία επαφή με τον κλάδο τους και τους επαγγελματίες του, εργατοπατέρες που αγνοούν τα δίκαια των εργατών.

Οι δημοσκοπήσεις για μια ακόμα φορά απέτυχαν 100% στο να πιάσουν τον παλμό της κοινωνίας και να προβλέψουν το αποτέλεσμα εγείροντας σημαντικά ερωτήματα για τις ερευνητικές μεθόδους και την αμεροληψία τους. Και μιας και μιλάμε για διαφάνεια, καλό θα είναι να δοθούν στη δημοσιότητα οικονομικά στοιχεία για το επικοινωνιακό υλικό, σποτ, αφίσες κτλ που χρησιμοποιήθηκε κι από τις δυο πλευρές στην προεκλογική περίοδο.

Ακόμα όμως και σήμερα, πολιτικοί και δημοσιογράφοι συνεχίζουν να ερμηνεύουν το αποτέλεσμα όπως τους συμφέρει. Υποστήριζαν πως αν επικρατούσε το ΝΑΙ θα έπρεπε να παραιτηθεί ο Τσίπρας, αλλά τώρα απλά πρέπει να ακολουθήσει ό,τι του ζητούν οι αντιπολιτευόμενοι κι όχι να παραιτηθούν οι ίδιοι για την αποτυχία τους. Βάζουν στον Πρωθυπουργό 48ωρες διορίες και προθεσμίες για να φέρει συμφωνία με τους θεσμούς χωρίς να καταλαβαίνουν (ή καλύτερα δεν θέλουν να καταλάβουν) πως τους κανόνες δεν τους θέτει ο ηττημένος, αλλά ο νικητής!

Το δημοψήφισμα κατέδειξε και το έλλειμμα σοβαρών και ισχυρών ευρωπαίων πολιτικών. Εκεί που όλοι θεωρούσαν πως θα οδηγηθεί ο Τσίπρας σε παραίτηση, τώρα υπάρχει πανευρωπαϊκή απαίτηση για παραίτηση των Schulz, Juncker και Dijsselbloem. Ο Hollande που χαρακτήριζε ακατάλληλο τον Τσίπρα για διαπραγμάτευση, τώρα τον καλεί σε συζητήσεις. Δυστυχώς στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται “πολιτικοί νάνοι” με ελάχιστο έως μηδαμινό πολιτικό εκτόπισμα για να αναλάβουν πρωτοβουλίες ενίσχυσης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ολοκλήρωσης.

Το δημοψήφισμα ήταν ένα σπουδαίο μάθημα που μας έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθούμε πολλά πράγματα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Να μετρήσουμε συμμάχους και υποστηρικτές, φίλους και εχθρούς. Δυστυχώς οι Έλληνες πολίτες έμειναν μόνοι τους από τις ηγεσίες των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολλοί ήταν όμως οι απλοί ευρωπαίοι πολίτες, κυρίως νέοι σε ηλικία, που δήλωσαν τη στήριξή τους σε εμάς με κάθε τρόπο. Δεν θα πρέπει από την άλλη επίσης να ξεχνάμε πως τα τελευταία πέντε χρόνια, η λιτότητα δεν έπληξε μόνο την οικονομία μας. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη θυσιάστηκαν κατά συρροή στο βωμό της οικονομικής προσαρμογής κι αυτό είναι κάτι που δύσκολα θα μας συγχωρεθεί από τις μελλοντικές γενιές. Πάντως δεν είναι ώρα για χορούς και πανηγύρια τώρα. Κερδήθηκε μια μάχη, όχι ο πόλεμος ακόμα...

Bookmark and Share
Read more...

5 Ιουλίου 2015

Greece on the Edge

“Greek citizens, we are facing a historic responsibility to not let the struggles and sacrifices of the Greek people be in vain, and to strengthen democracy and our national sovereignty—and this responsibility weighs upon us. Our responsibility for our country’s future. This responsibility obliges us to respond to the ultimatum based on the sovereign will of the Greek people”. With these words Alexis Tsipras, Prime Minister of Greece, in a surprise move announced a referendum to decide whether or not Greece is to accept the bailout conditions proposed jointly by the European Commission, the International Monetary Fund and the European Central Bank, which is going to take place on 5 July 2015.

Since late 2009 the so called “Greek debt crisis” started with the newly elected Prime Minister George Papandreou facing a major challenge so early in his mandate. On 23rd of April 2010, the Greek government requested an EU/IMF bailout package to be activated, and signed the First Economic Adjustment Programme. A second bailout package followed on 1st of March 2012 and triggered huge social turmoil. The economic and social effects of these austerity programmes impoverished the Greek society. The unemployment rate stands above 25%, GDP suffered its worst decline and the debt is totally unsustainable.

Papandreou was the first that announced a referendum to let people vote if they agree or not with the bailout programmes and austerity measures in November 2011. He decided to cancel the referendum and resign after an intense summit in Cannes and the international pressure he faced mostly by the French President Nicolas Sarkozy. A few days later Lucas Papademos, an economist, became the first technocrat Prime Minister of Greece.

Four years Later, Tsipras’ referendum has a great importance for the country and will shape its future. The question is: Should the plan of agreement, which was submitted by the European Commission, the ECB, and the IMF in the Eurogroup meeting of 25th of June 2015 and comprises two parts, which constitute their unified proposal, be accepted? The first document is entitled “Reforms for the Completion of the Current Program and Beyond” and the second “Preliminary Debt Sustainability Analysis”. Voters should decide if they approve (YES) or not (NO) this proposal. The first reactions were mixed as many supported the referendum as a valuable democratic tool and others stated that it is unnecessary or the question is not clear enough. Many criticized the short electoral deadlines too.

A few days after the announcement Greece became the first developed country to fail to make an IMF €1.6 billion loan repayment on June 30. Banks closed and people are queuing at ATMs and gas stations terrified by the prospect of a possible bankruptcy. The media (especially the private owned television networks) contributed to this and didn’t fulfill their role ruining polyphony and impartiality. YES campaign rally was given more than 47 minutes during the news shows, while the NO campaign rally was given only 8 minutes. The same occurred with representativeness of the two campaigns as mainly pro-YES politicians/artists/journalists were invited to television panels.

Although the question of the referendum is clear for the citizens, it is interpreted very differently by international institutions and politicians. The great involvement of European institutions in the electoral process demonstrates the lack of core democratic values by today’s European leaders. European Commission President Jean-Claude Juncker urged Greeks “not to commit suicide out of fear of death” and asked them to “vote YES, regardless of the question that is ultimately put to them”! Many interpret the question as a YES/NO to the eurozone, while others extend it to YES/NO to the European Union. This is the main argument of the opposition parties (New Democracy, The River, PASOK) who call voters to support YES in order to remain part of Europe and the eurozone although SYRIZA’s government has clarified that has no intention to leave either the EU or the eurozone.

Greeks are deeply divided! They have two options: to vote for accepting EU and IMF’s harsh ultimatums which will continue the austerity that has heavily damaged the economy during the previous years, or to vote for breaking up with the lenders which will have unknown consequences. Regardless their vote, they feel betrayed by the European leaders that showed no solidarity or patience. The newly elected government faced unprecedented pressure to accept and implement embarrassing austerity measures that would never put an end to the recession or foster development.

Many of the YES voters are misled by the spurious dilemma about Greece’s future in the EU and the eurozone. It is remarkable that most of them are high-class members and middle-aged who fear for the future of their businesses’ or high pensions. If YES wins on Sunday night then new austerity bailout packages will be imposed affecting more directly wages, pensions and taxes. Greece will remain by all costs in the eurozone not as a core member that will influence the decisions, but as an “ill-state” unable to follow the growing economy of the rest of eurozone.

Except the financial consequences, a YES result will mean political changes as the current cabinet is not willing to impose such unpopular measures. Martin Schulz, President of the European Parliament, told German Handelsblatt that “new elections would be necessary if the Greek people vote for the reform programme and thus for remaining in the eurozone and Tsipras, as a logical consequence, resigns” and concluded that what is needed is “a technocratic government, so that we can continue to negotiate”! Schulz’s statement was badly criticized even by his European comrades for his misplaced comments and partiality. This statement also vindicates SYRIZA’s allegation that opposition parties and European institutions have allied for a “regime change” in Greece and could be a message to Spanish voters who support Podemos for the upcoming elections later in November this year.

But what will happen if NO wins finally? The optimistic scenario (and the most probable) is that Tsipras will negotiate again with the EU and IMF having greater popular acceptance and strength which will play in his favor. The pessimistic scenario is that a Grexit happens and Greece leaves the eurozone (or the EU too). Most of the NO voters are pro-EU and do not wish a Grexit. They support a more fair political system in Greece that fights corruption and cronyism and they hope to create a new EU, based more on solidarity and not on financial issues. They consist mainly of young-aged “revolutionist” that dream a European Union of 28 (or more) strong equal states that take decisions by consensus and do not impose the law of the strongest.

Either divided Greeks vote for YES or NO, one thing is clear: Monday is a very crucial day. Both ways are full of obstacles and challenges and Greeks cannot afford recession for much more years. It is not only matter of economy, but turns out also as a matter of dignity! The austerity suffered so far and the EU’s rigid policy have had destructive influence in the Greek society. If things don’t change then we should expect greater rise of extremism and no one knows the final result this would have. Democracy, logic and prudence must prevail once again.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Open Society

Bookmark and Share
Read more...

4 Ιουλίου 2015

Συμβούλιο της Προπαγάνδας

Από την πρώτη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου με θέμα την αποδοχή ή την απόρριψη της πρότασης συμφωνίας των τριών θεσμών (Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) ξεκίνησαν ουσιαστικά και οι δυο καμπάνιες, υπέρ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ. Μέσα σε αυτή την εβδομάδα ακούστηκαν πολλά λογικά επιχειρήματα κι από τις δυο πλευρές, κυρίως στα διαδικτυακά μέσα μιας και τα ιδιωτικά τηλεοπτικά δίκτυα εφάρμοσαν μια ιδιότυπη “λογοκρισία” στους υποστηρικτές του ΟΧΙ. Υπήρξαν όμως και περιστατικά ακραίας προπαγάνδας που διαστρέβλωσαν πλήρως την πραγματικότητα και έδωσαν στους πολίτες λανθασμένη εικόνα. Ένα από αυτά είναι και η παραφιλολογία με το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Την 1η Ιουλίου το Associated Press δημοσιεύει δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης Thorbjørn Jagland που βρισκόταν στη Λισαβόνα για την απονομή του North-South Prize. Από εκεί συνομιλεί τηλεφωνικά με δημοσιογράφο του πρακτορείου (κι όχι για κάποια κανονισμένη συνέντευξη) και αναφέρει πως το δημοψήφισμα “ανακοινώθηκε με μικρή προεκλογική περίοδο, κάτι το οποίο από μόνο του είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Και, επίσης, το γεγονός ότι οι ερωτήσεις που τίθενται ...δεν είναι πολύ σαφείς”. Ανεξάρτητα από το να κρίνουμε αν ο Jagland έχει δίκιο ή όχι, είναι σαφές πως πρόκειται για ξεκάθαρα προσωπική άποψη του και όχι επίσημη τοποθέτηση ή θέση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Κι εδώ ξεκινάει η εγχώρια αναπαραγωγή της είδησης “κατά το δοκούν”... “Συμβούλιο Ευρώπης: Το δημοψήφισμα απέχει από τα διεθνή πρότυπα” αναφέρει ΤΟ ΒΗΜΑ, “Δεν ανταποκρίνεται στα «κριτήρια» το δημοψήφισμα, λέει το Συμβούλιο της Ευρώπης” η Ναυτεμπορική, “Σοβαρά αμφισβητείται η εγκυρότητα των όρων διεξαγωγής του δημοψηφίσματος” η Καθημερινή, “Με μια απόφαση-«βόμβα» το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο την Τετάρτη εκτιμά πως «οι συνθήκες διεξαγωγής του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, δεν πληρούν τις διεθνείς προδιαγραφές»” το Πρώτο Θέμα. Ενώ κάποια μέσα δραματοποιούν περισσότερο την κατάσταση, όπως η Ημερησία που γράφει “«Βόμβα» από το Συμβούλιο της Ευρώπης: Άκυρο το δημοψήφισμα! Ουσιαστικά το Συμβούλιο κρίνει άκυρο το δημοψήφισμα” και το STAR που σημειώνει πως “Εναντίον του ελληνικού δημοψηφίσματος τάχθηκε το Συμβούλιο της Ευρώπης”.

Έξω από το χορό της “διεθνούς διαπόμπευσης” της Ελλάδας εξαιτίας του δημοψηφίσματος του Τσίπρα δεν έμειναν και οι πολιτικοί μας. Έσπευσαν άμεσα να υιοθετήσουν τα “έγκυρα” δημοσιεύματα χωρίς να μπουν καν στον κόπο να διασταυρώσουν τα γεγονότα. Ειδικά η αναπαραγωγή της “απόφασης” αυτής από άτομα που έχουν διατελέσει ή είναι εν ενεργεία βουλευτές/ευρωβουλευτές τους καθιστά αναξιόπιστους, αδαείς και επικίνδυνους για τη χώρα και το πολίτευμα. Μάλιστα η Ντόρα Μπακογιάννη είναι εκπρόσωπος της χώρας μας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και δείχνει πως αγνοεί βασικές αρχές λειτουργίας και οργάνωσης του θεσμού! Ο Τατσόπουλος και ο Κουμουτσάκος ασχολήθηκαν με το ζήτημα επίσης δίνοντας κι αυτοί τη δική τους λανθασμένη ερμηνεία και συγκρίνοντάς το με την αποπομπή της χώρας μας κατά τη διάρκεια της χούντας...

Διαβάζοντας κανείς τα άρθρα των μεγάλων ΜΜΕ και τις δηλώσεις των πολιτικών θα νόμιζε πως το Συμβούλιο της Ευρώπης μάς απέβαλλε από μέλος του, πως απομονωθήκαμε από έναν ισχυρό ευρωπαϊκό θεσμό και πως μας κυβερνά κάποιο απολυταρχικό καθεστώς. Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι δεν ενδιαφέρθηκαν καν να ενημερωθούν για τη διαδικασία που ακολουθεί ο οργανισμός αυτός σε ανάλογες περιπτώσεις.

Πως θα εξηγηθεί επίσης και το γεγονός πως πολλοί άλλοι πολιτικοί και πολίτες-σχολιαστές των άρθρων συγχέουν το Συμβούλιο της Ευρώπης με το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πως είναι δυνατόν κάποιος να δηλώνει “φανατικός υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης” και να αγνοεί τα ευρωπαϊκά όργανα υπέρ των οποίων μάχεται; Πως είναι δυνατόν άνθρωποι με έλλειψη στοιχειώδους ευρωπαϊκής παιδείας και βασικών γνώσεων πολιτικής παιδείας να τους επιτρέπεται να μας εκπροσωπούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τους λοιπούς ευρωπαϊκούς ή διεθνείς οργανισμούς; Πόσο επίσης έχει λοιδορηθεί ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Nils Muižnieks όταν έκανε καταγγελίες για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα; Ερωτήματα που σαφώς δεν βρίσκουν απάντηση από ημιμαθείς “παντογνώστες”...

Τι συνέβη όμως στα αλήθεια; Κανείς δεν αμφισβητεί πως ο Jagland έκανε τη δήλωση αυτή. Δεν αποτελεί όμως επίσημη θέση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Πουθενά στο site του οργανισμού δεν υπάρχει κάποια σχετική ανακοίνωση και έχει διαψευστεί σε δημοσιογράφους η ύπαρξη τέτοιας απόφασης! Άλλωστε, ο Γενικός Γραμματέας δεν έχει τέτοιες δικαιοδοσίες. Η δήλωσή του, όμως, είναι καθ’ όλα βάσιμη και αποδεκτή. Βασίζεται σε πρόταση της “Επιτροπής της Βενετίας” πως ανάμεσα στην προκήρυξη ενός δημοψηφίσματος και στην ημερομηνία της εκλογής θα πρέπει να μεσολαβούν τουλάχιστον δυο εβδομάδες.

Η “Επιτροπή της Βενετίας” ή επίσημα “Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη Δημοκρατία μέσω του Δικαίου” είναι ένα συμβουλευτικό όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης που αποτελείται από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες στον τομέα του συνταγματικού δικαίου. Δημιουργήθηκε το 1990 και συνεδριάζει τέσσερις φορές το χρόνο. Το Μάρτιο του 2007, λοιπόν, υιοθέτησε τον “Κώδικα ορθής πρακτικής σχετικά με τα δημοψηφίσματα”, ένα έγγραφο στο οποίο περιγράφονται οι βασικές διαδικασίες και οι καλές πρακτικές που θα πρέπει να ακολουθηθούν σε ένα δημοψήφισμα ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικό και αδιάβλητο. Στο έγγραφο αυτό αναφέρεται και η δήλωση του Jagland. Όμως, σε καμία περίπτωση το έγγραφο αυτό δεν είναι δεσμευτικό για τα κράτη μέλη, καθώς τα δημοψηφίσματα καθορίζονται από το εκάστοτε σύνταγμα του κράτους. Επίσης, δεν υπάρχει καμία επίσημη θέση της “Επιτροπής της Βενετίας” για οποιοδήποτε ελληνικό θέμα. Άρα, δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό για το ελληνικό δημοψήφισμα...

Δυστυχώς τα αντανακλαστικά και της κυβέρνησης αποδείχθηκαν καθυστερημένα. Αργά την ίδια μέρα και αφού το θέμα είχε γιγαντωθεί, ο Δημήτρης Βίτσας, επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας και αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, έκανε δήλωση για το ζήτημα και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους κλείνοντας οριστικά το ζήτημα για τα εγχώρια ΜΜΕ.

Όλη αυτή η ιστορία ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη για να κατανοήσουμε πόσο εύκολα τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί μας υιοθετούν ένα δημοσίευμα ως επίσημη θέση ενός διεθνούς οργανισμού για μικροπολιτικό όφελος. Το Συμβούλιο της Ευρώπης συνεχίζει να τηρεί την αρχή της μη ανάμιξης στις εσωτερικές δημοκρατικές διαδικασίες των κρατών μελών του. Θα πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους τους τόνους πως δεν χρειάζεται καμία φθηνή προπαγάνδα και παιχνίδια με τους διεθνείς θεσμούς σε τόσο κρίσιμες για τη χώρα περιόδους. Η Ευρώπη δεν αξίζει να έχει αυτούς τους πολιτικούς...

Bookmark and Share
Read more...
Related Posts with Thumbnails

  © Blogger templates Newspaper III by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP