Πέρασαν 62 χρόνια από την εφεύρεση που άλλαξε μια για πάντα την επιστήμη των ηλεκτρονικών και τη ζωή όλων μας. Ήταν 23 Δεκεμβρίου 1947 όταν στα εργαστήρια Bell της εταιρίας AT&T ο John Bardeen και ο Walter Brattain παρατήρησαν πως όταν οι ηλεκτρικές επαφές εφαρμόζονταν σε έναν κρύσταλλο γερμανίου, η ισχύς εξόδου είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της εισόδου. Ήταν η απαρχή της εφεύρεσης του τρανζίστορ ή κρυσταλλοτριόδου, όπως είναι η ελληνική του ονομασία.
Ο αρχηγός της Ομάδας Φυσικής της Στερεάς Κατάστασης William Shockley διέκρινε άμεσα τη δυναμική της νέας εφεύρεσης και τους προσεχείς μήνες εργάστηκε για να επεκτείνει σημαντικά τη γνώση των ημιαγωγών. Για το λόγο αυτό χαρακτηρίστηκε ως «πατέρας του τρανζίστορ». Ο όρος «transistor» επινοήθηκε από τον John Pierce και αποτελεί συνδυασμό των λέξεων transfer και resistor (μεταφορά αντίστασης).
Η εφεύρεση αυτή σήμανε την έναρξη της πρώτης «επανάστασης» των ηλεκτρονικών, διότι ξεκίνησε η αλματώδης ανάπτυξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, που οδήγησε στη δημιουργία των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των σύγχρονων τηλεπικοινωνιακών συστημάτων. Σε πρώτη φάση αντικατέστησε την ενεργοβόρα και τεράστια σε μέγεθος δίοδο λυχνίας που χρησιμοποιούνταν στις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τους πρώτους υπολογιστές. Η σημασία του τρανζίστορ με τα χρόνια συνεχώς αυξανόταν. Σε αυτό συνέβαλαν επίσης το χαμηλό κόστος παραγωγής του, η ευελιξία και η αξιοπιστία του. Το τρανζίστορ αποτελεί πλέον το βασικό συστατικό όλων των σύγχρονων ηλεκτρονικών. Χάρη σε αυτό έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε αξιόπιστες, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες από υπολογιστικά και τηλεπικοινωνιακά κυκλώματα με χαμηλό κόστος και μικρό μέγεθος.
Το τρανζίστορ θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες εφευρέσεις του εικοστού αιώνα και όχι άδικα. Ένας προηγμένος μικροεπεξεργαστής μπορεί να χρησιμοποιήσει μέχρι και 1,7 δισεκατομμύρια τρανζίστορ! Άλλωστε το 2002 παράχθηκαν περίπου 60 εκατομμύρια τρανζίστορ για κάθε (!) άνθρωπο πάνω στη γη…
Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988 αρχικά με απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και εν συνεχεία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Το AIDS είναι μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Γύρω στους 25.000.000 ανθρώπους έχουν χάσει την ζωή τους, ενώ 33.000.000 είναι φορείς του ιού HIV.
Το σύνθημα της καμπάνιας της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας κατά του AIDS είναι «Καθολική πρόσβαση και ανθρώπινα δικαιώματα». Αφορά την καθολική πρόσβαση στην πρόληψη, τη φροντίδα και τη θεραπεία του AIDS και του HIV, κάτι που ο ΟΗΕ αναγνωρίζει ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα!
Ο ιός του AIDS, μολύνοντας τον ανθρώπινο οργανισμό, καταστρέφει σταδιακά το αμυντικό ή ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να τον αφήνει εκτεθειμένο σε βαριές λοιμώξεις ή διάφορες μορφές καρκίνου. Από το 1981 που πρωτοεμφανίστηκε ο ιός έως σήμερα, επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται εντατικά κατά του AIDS. Γνωρίζουμε πολλά για τον ιό και είναι απολύτως γνωστό το πως προκαλείται και πως προλαμβάνεται η μόλυνση. Δυστυχώς, όμως, δεν έχει ακόμη παρασκευαστεί εμβόλιο και δεν υπάρχει θεραπεία αποτελεσματική για τη νόσο.
Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά, στην Ελλάδα μέσα στο 2008 δηλώθηκαν περίπου 550 νέα περιστατικά οροθετικών ατόμων και διαγνώσθηκαν περισσότερες από 70 νέες περιπτώσεις AIDS. Ο συνολικός αριθμός των HIV οροθετικών ατόμων, συμπεριλαμβανομένων και των περιστατικών AIDS ξεπέρασε τα 9230 άτομα. Οι θάνατοι από AIDS έχουν ανέλθει συνολικά σε περισσότερους από 1580 από το 1983 έως σήμερα!
Ειδικευμένοι επιστήμονες επισημαίνουν πως ο ιός HIV που ευθύνεται για το AIDS εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη με ξέφρενο ρυθμό, κυρίως εξαιτίας των συνθηκών του σύγχρονου τρόπου ζωής (ελεύθερη σεξουαλική επαφή, κοινή χρήση συρίγγων, από τη μολυσμένη μητέρα στο παιδί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό ή το θηλασμό και, σπανιότερα, από μετάγγιση μολυσμένου αίματος ή παραγώγων του).
Η προσπάθεια για τον περιορισμό της εξάπλωσης του AIDS αποτελεί σήμερα πρωταρχική φροντίδα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το AIDS μας αφορά όλους γιατί δεν κάνει διακρίσεις εθνικότητας, ηλικίας και φύλου. Όλοι μας βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του κινδύνου. Ας μην ξεχνάμε: τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται… Η ωραία εμφάνιση και το ακριβό ντύσιμο ας μην μας παραπλανούν! Δεν αποτελούν στοιχεία για την μη ύπαρξη του ιού… Ο κίνδυνος είναι πάντα υπαρκτός.
Για τους περισσότερους αυτή η μέρα είναι μια υπενθύμιση για τους κινδύνους, που υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να κρύβουν οι ερωτικές επαφές, η χρήση ναρκωτικών, οι μεταγγίσεις αίματος…. Για κάποιους άλλους είναι η υπόμνηση της φρικτής τους καθημερινότητας!
Όλοι μας οφείλουμε να αποβάλλουμε το φόβο και την προκατάληψη. Ανάμεσά μας βρίσκονται πολλοί που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV. Πολλοί που στάθηκαν άτυχοι, επειδή δεν γνώριζαν. Ζουν ανάμεσά μας αλλά είναι ουσιαστικά μόνοι τους, αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου. Σε όλους αυτούς χρωστάμε πολλά. Χάρη σε αυτούς σήμερα γνωρίζουμε, έχουμε κινητοποιηθεί και μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και όσους αγαπάμε. Σε όλους αυτούς πρέπει να συμπαρασταθούμε, να βοηθήσουμε στον καθημερινό τους αγώνα, να απαλύνουμε την μοναξιά τους.
Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε σε ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και AIDS. Ας αντιληφθούμε όλοι τη σημαντικότητα του προβλήματος σαν να είναι κάτι που συμβαίνει σε εμάς! Ίσως, τότε, άλλη μια θλιβερή «Παγκόσμια Ημέρα» καταργηθεί.
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το άρθρο του Θάκη Ιωάννου στην εφημερίδα «Αιχμή».
Δημήτρης Μακρυστάθης, Ταμίας ΤΟΣΥΝ. Μεγάρων: «Να δοθούν κίνητρα έτσι ώστε η οικολογία να γίνει τρόπος ζωής»
Σύμφωνα με το κ. Μακρυστάθη, οι νέοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής μας κοινωνίας και όπως δηλώνει χαρακτηριστικά «Ίσως το πιο δραστήριο». Έτσι, λοιπόν, επηρεάζονται από τις καθημερινές συνθήκες ζωής, αλλά συγχρόνως εκφράζουν την άποψή τους για τα κακώς κείμενα της πόλης μας. Θέλουν να ζουν σε μια όμορφη, καθαρή και γεμάτη ζωντάνια πόλη. Δυστυχώς όμως σύμφωνα με τον ταμία του ΤΟΣΥΝ Μεγάρων, το τελευταίο διάστημα η αισθητική εικόνα των Μεγάρων ήταν κακή, κυρίως λόγω των έργων της αποχέτευσης. Πολλοί σκαμμένοι δρόμοι και αρκετές φορές αδιαπέραστοι από οχήματα και πεζούς. Το θετικό είναι πως μέρα με τη μέρα η κατάσταση καλυτερεύει χάρη στα έργα οδοποιίας που πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα. Υπάρχουν, όμως, και χρόνια προβλήματα που ταλαιπωρούν τους συμπολίτες. Η έλλειψη πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης δημιουργεί κυκλοφοριακά προβλήματα τις ώρες αιχμής. Επίσης, τα αυτοκόλλητα από διάφορους συνδέσμους αθλητικών σωματίων στα σήματα του ΚΟΚ δημιουργούν προβλήματα στην ομαλή κυκλοφορία των οχημάτων και ελλοχεύουν κινδύνους για ατυχήματα και συμπληρώνει λέγοντας ότι «ο καθαρισμός των πινακίδων κρίνεται άμεσα επιτακτικός».Απ’ την άλλη πλευρά, η έλλειψη περισσότερων χώρων πρασίνου και αναψυχής, εξαναγκάζει τους νέους να καταφεύγουν σε γειτονικές περιοχές για περίπατο και διασκέδαση. Παρόλα αυτά, κύριος τόπος αναψυχής των νέων, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, παραμένει η Βαρέα. Οι διορθωτικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν σε αυτή είναι πολλές, σύμφωνα με το κ. Μακρυστάθη. Καταρχήν η εικόνα της γέφυρας στην μια είσοδό της είναι άθλια. Συνθήματα (οπαδικά και μη) κυριαρχούν παντού και μόνο καλαίσθητα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Ακόμα, πρέπει να τοποθετηθούν νέα παγκάκια, αντικαθιστώντας τα παλιά κατεστραμμένα, όπως και να πραγματοποιηθούν επιδιορθώσεις στα πεζοδρόμια και τον ηλεκτροφωτισμό. Ανάλογες αναπλάσεις θα μπορούσαν να γίνουν και σε πλατείες εντός της πόλης.Στη συνέχεια ο κ. Μακρυστάθης αναφέρθηκε και σε έναν τομέα, στον οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα και δεν είναι άλλος από τον αθλητισμό. Οι νέοι έχουν ανάγκη από σύγχρονους αθλητικούς χώρους. Όχι, όμως, μόνο για τα «συμβατικά» αθλήματα. Πολλοί μαθητές στην πόλη των Μεγάρων ασχολούνται με ΒΜΧ και σκέιτμπορντ. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για να ασκούν την αγαπημένη τους δραστηριότητα με ασφάλεια. Θεωρείται βέβαιο, πως η πολύπλευρη αξιοποίηση της έκτασης του πρώην σιδηροδρομικού σταθμού, θα έδινε πολλαπλές λύσεις στα παραπάνω προβλήματα αφού όπως τονίζει ο κ. Μακρυστάθης «είναι ένας χώρος πρασίνου, ιδανικός για περίπατο και για αθλητισμό στο κέντρο της πόλης».Τέλος, σύμφωνα με το κ. Μακρυστάθη δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι νέοι είναι, στην πλειονότητά τους, «οικολογικά ευαισθητοποιημένοι» και συνέχισε λέγοντας πως «σε κανένα δεν αρέσει η εικόνα μιας πόλης γεμάτης με παντός είδους αφίσες ή γεμάτη σκουπίδια. Οφείλουμε να τους δώσουμε τα κίνητρα να κάνουν την οικολογία τρόπο ζωής. Τα κίνητρα είναι απλά και αποδίδουν άμεσα καρπούς: περισσότεροι κάδοι ανακύκλωσης, δημιουργία νέων ποδηλατοδρόμων και ενθάρρυνση χρήσης του ποδηλάτου για τις μετακινήσεις εντός της πόλης. Απλά καθημερινά βήματα που θα οδηγήσουν τη νεολαία της πόλης μας να σκέφτεται με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και της φύσης».
Το Σωματείο MDA Ελλάς, ιδρύθηκε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2000, για να συμβάλει τόσο στην αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων που προκαλούν η Μυϊκή Δυστροφία και οι άλλες Νευρομυϊκές Παθήσεις, όσο και στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης όσων πάσχουν από αυτές.
Το MDA (Muscular Dystrophy Association), διεθνής οργανισμός με 185 σταθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο, πιστεύει ότι: «Δεν υπάρχει ασθένεια που δεν θεραπεύεται, μόνο ασθένεια για την οποία δεν έχει βρεθεί ακόμα η θεραπεία!»
Οι Νευρομυϊκές Παθήσειςαποτελούν μια μεγάλη ομάδα νοσημάτων, κυρίως γενετικής προέλευσης, που επηρεάζουν τις λειτουργίες του Νευρικού και Μυϊκού Συστήματος. Περιλαμβάνουν μια ομάδα τουλάχιστον 45 διαφορετικών παθήσεων που προσβάλουν τους μύες, τη νευρομυϊκή σύναψη, τα περιφερικά νεύρα ή τον κινητικό νευρώνα. Η ηλικία εμφάνισης μιας νευρομυϊκής πάθησης εξαρτάται από το είδος της, ενώ τα πρώτα συμπτώματα μπορούν να παρουσιαστούν από τη γέννηση μέχρι την εφηβεία. Υπάρχουν όμως και αρκετές μορφές παθήσεων που εμφανίζονται μετά την ηλικία των είκοσι ετών. Ανάλογα με την πάθηση, προκαλείται ποικίλου βαθμού μυϊκή αδυναμία και παράλληλα εμφανίζονται καρδιακά και αναπνευστικά προβλήματα. Για τον λόγο αυτό η ιατρική φροντίδα προς αυτά τα άτομα πραγματοποιείται συλλογικά από ομάδα γιατρών που αποτελείται από Νευρολόγο, Καρδιολόγο, Πνευμονολόγο, Ορθοπεδικό και Φυσικοθεραπευτή. Η επιδημιολογική ανάλυση των παραπάνω ασθενειών, αναφέρει ότι στην Ελλάδα 1 στα 3000 παιδιά γεννιέται με Μυϊκή Δυστροφία.
Σήμερα η δυνατότητα διάγνωσης των Νευρομυϊκών Παθήσεων είναι μεγάλη, ενώ ταυτόχρονα γίνεται σημαντική έρευνα για την ανεύρεση θεραπείας. Μεγάλη πρόοδος σημειώνεται επίσης στον τομέα της φροντίδας και υποστήριξης των ατόμων με Νευρομυϊκές Παθήσεις, μέσω φαρμακευτικής αγωγής, συστηματικής φυσικοθεραπείας, διορθωτικών επεμβάσεων και αναπνευστικής υποστήριξης.
Πρωταρχικός σκοπός του MDA Ελλάς είναι να βοηθήσει τα άτομα που πάσχουν από Νευρομυϊκές Παθήσεις (νέοι στην πλειοψηφία τους), να ενταχθούν κατά τον καλύτερο τρόπο στην κοινωνία και να δραστηριοποιηθούν στους τομείς της παιδείας, της υγείας, της εργασίας, του πολιτισμού, του αθλητισμού.
Για την επίτευξη του παραπάνω σκοπού, το MDA Ελλάς έθεσε τους εξής στόχους:
· δημιουργία Ειδικών Μονάδων για Νευρομυϊκές Παθήσεις σε νοσοκομεία και κλινικές στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας
· βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων που πάσχουν από νευρομυϊκές παθήσεις, δηλαδή στη δραστηριοποίησή τους σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής και στη στήριξή τους ώστε να ανεξαρτητοποιηθούν
· προώθηση των ερευνών για την έγκαιρη διάγνωση και τη βελτίωση της πρόγνωσης των Νευρομυϊκών Παθήσεων
· ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τα πολύπλευρα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με νευρομυϊκές παθήσεις
Πέρασαν κιόλας 36 χρόνια από τότε… 36 χρόνια και το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» παραμένει ακόμα επίκαιρο να συντροφεύει και να εμπνέει τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας! Οι νέοι δεν ξεχνούν εκείνο το Νοέμβρη. Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν (και αγωνίζονται μέχρι σήμερα!) για την εδραίωση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Δυστυχώς, πολλοί εξ’ αυτών δεν βρίσκονται κοντά μας. Χρέος μας είναι να συνεχίσουμε τους αγώνες τους. Τους αγώνες για μια κοινωνία δίκαιη, αξιοκρατική και πάνω απ’ όλα δημοκρατική!
Ακολουθεί τμήμα από το πόρισμα του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημητρίου Τσεβά που κατατέθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1974. Αφορά τους νεκρούς και τους τραυματίες των γεγονότων του Νοέμβρη 1973!
II. ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Α. ΝΕΚΡΟΙ:
Βαρύς υπήρξεν ο φόρος του αίματος εις νεκρούς και τραυματίας ο καταβληθείς δια την καταστολήν δια την καταστολήν της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου. Και των μεν τραυματιών τον αριθμόν, ήγγισε, μετά βεβαιότητας μάλλον, η έρευνα. Ανεξιχνίαστος, όμως, παραμένει εισέτι ο ακριβής αριθμός των νεκρών. Σύντονοι κατεβλήθησαν προς την κατεύθυσιν ταύτην προοπάθειαι και πέραν των αμέσως η εμμέσως περιερχομένων εις γνώσιν μου έκκλησις δια του Τύπου δημοσία διετυπώθη, όπως καταγγελθώσιν ή αναφερθώσι περιπτώσεις θανάτων ή και εξαφανίσεων ατόμων συνεπεία των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Και είναι αληθές ότι ουδέν περιοτατικόν κατηγγέλθη. Δεν αντλείται, όμως εντεύθεν απόδειξις περί ανυπαρξίας τοιούτων. Διότι κατά τη διαδρομήν της ερεύνης εβεβαιώθησαν ή και απλώς επιθανολογήθησαν περιστατικά εδραιούντα παρ' εμοί την πεποίθησιν ότι οι νεκροί εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν περισσότεροι των επισήμως ανακοινωθέντων. Δι' ο και κατανοώ τα ελατήρια της σιωπής των παθόντων.
Περί πάντων τούτων, όμως, αναλυτικώτερον, ως ακολούθως, αφού προηγουμένως τονισθεί ότι ουδείς απολύτως εκ των σπουδαστών του Πολυτεχνείου εφονεύθη κατά το ανωτέρω τριήμερον (οράτε υπ' αριθμ. 33437 /11.10.74 έγγραφον της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου προς υμάς).
α) Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί είναι οι ακόλουθοι:
1. Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, ετών 17, μαθητής. Εφονεύθη έξωθιτου Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15' της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.
2. Βασίλειος Παναγιώτου Φαμέλλος, ετών 26. Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30' της 16.11.73, βληθείς προφανώς υπό τίνος των εκ του υπουργείου πυροβολούντων.
3. Toril Engelend, σπουδάστρια, Νορβηγίς. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30'της 16.11.1973 παρ' αγνώστου δράστου.
4. Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης, σπουδαστής, ετών 22. Εφονεύθη υπ' αγνώστου εις άγνωστον σημείον εξ επαφής περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 και το πτώμα του μετεφέρθη και απερρίφθη εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων (Κατάθεσις υπ' αριθμ. 137).
5. Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, ετών 16, μαθητής. Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20 ώραν της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
6. Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, ετών 23. Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου 1 πολυκατοικίαν την 10.30 ώραν της 17.11.1973, βληθείς ομοίως υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
7. Βασίλειος Καράκας, Τούρκος υπήκοος, ετών 43. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00' της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
8. Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρας, ετών 6. Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30 της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιώτου ευρισκομένου έμπροσθεν του Ναού του Αγίου Θεράποντος.
9. Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, ετών 17. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 - Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30' της 17.11.1973, δεχθείσα εις την κεφαλήν της βλήμα αδέσποτον άρματος.
10. Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις προς εκτέλεσιν υπηρεσίας περί ώραν 12.15' της 17.11.1973 δεχθείς ομοίως βλήμα αδέσποτον άρματος μάχης εις την κεφαλήν.
11. Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής, ετών 25. Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00'της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
12. Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00'της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.
13. Ανδρέας Στεργίου Κουμπος, ετών 63. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00' της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.
14. Μιχαήλ Δημήτριου Μυρογιάννης, ετών 20. Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30' της 18.11.73, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν και
15. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40' της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος και απεβίωσεν την 18.12.1973.
β) Νεκροί πλήρως βεβαιωθέντες:
1. Σπύρος Κοντομάρης, δικηγόρος. Απεβίωσεν τας απογευματινός ώρας της 16.11.73 ευρισκόμενος επί της οδού Γεωργίου Σταύρου, συνέπεια θανατηφόρου επενέργειας των ριπτομένων υπό της αστυνομίας αερίων (κατάθ. υπ' αριθμ. 93).
2. Αικατερίνη Αργυροπούλου, ετών 75. Ετραυματίσθη σοβαρώς ενώ ευρίσκετο εις την εν Αγ. Αναργύροις οικίαν της περί ώραν 11.00' της 17.11.1973, δεχθείσα αδέσποτον βλήμα άρματος και απεβίωσεν κατά μήνα Μάιον 1974 και
3. Δημήτριος Παπαϊωάννου, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος. Απεβίωσεν την μεσημβρίαν της 17.11.1973 εκ προσφάτου εμφράγματος του μυοκαρδίου κατά την ιατροδικαστικήν έκθεσιν σοβαρώς όμως, υπό της συζύγου του αμφισβητούμενης και υποστηριζούοης ότι ο σύζυγος της απεβίωσεν είτε βληθείς δι' όπλου, είτε υποστάς συγκοπήν εκ των ριπτομένων αερίων, καταθεσάσης δε ότι μόνον εις το Νεκροταφείον της επετράπη να πλησιάσει απλώς και να ατενίσει το πρόσωπον του νεκρού συζύγου της.
γ) Νεκροί βασίμως προκύπτοντες:
1. Ο ιατρός - χειρουργός Γεώργιος Γρηγοριάδης, μετά λόγου γνώσεως καταθέτει ότι ο ίδιος προσωπικώς αντελήφθη και διεπίστωσεν ιατρικώς τον θάνατον (2) δύο αγνώστων νέων, πληγέντων: Του μεν ενός εις την πλατείαν Βικτωρίας περί ώραν 11.00' της 17.11.1973 δια βλήματος περιστρόφου υπό Ανθυπασπιστού της Χωροφυλακής ριφθέντος, του δε ετέρου εις την οδόν Γ Σεπτεμβρίου περί ώραν 12.00' της 18.11.1973 δια βλήματος διερχομένου άρματος (κατάθ. υπ' αριθμ. 25).
2. Η μάρτυς Παναγ. Παπακυριακού καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού μικράς κορασίδος, ηλικίας 9 περίπου ετών, εις την γωνίαν των οδών Πατησίων και Κλωναρίδου περί ώραν 14.00 της 17.1.1.1973 εκ βλημάτων διερχομένου άρματος, εξ ων και η ιδία ετραυματίσθη βαρύτατα (κατάθ. υπ' αριθμ. 168).
3. Ο φοιτητής Λεωνίδας Ανωμερίτης, καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45' της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου (κατάθ. υπ. αριθμ. 32).
4. Ο Φαρμακοποιός Αλέξανδρος Παναγόπουλος καταθέτει ότι, ότε προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, επεσκέφθη μετά της συζύγου του το Πολυτεχνείον προς παροχήν υπηρεσιών εις τους τραυματίας και εισήλθεν εις το αυτόθι υπάρχον πρόχειρον ιατρείον, ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης, τα τραύματα των οποίων σαφώς περιγράφει. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς, τα πτώματα των οποίων είχον τοποθετηθεί και εφυλάσσοντο εις παρακείμενον χώρον ίνα μη υποπέσουν εις αντίληψιν των σπουδαστών και προκληθή πανικός (κατάθ. υπ' αριθμ. 245).
5. Περί των ανωτέρω νεκρών σαφώς καταθέτουν και σπουδασταί, μέλη της Συντονιοτικής Επιτροπής, οι οποίοι και περιγράφουν με ενάργειαν τα τραύματα τα οποία έκαστος των νεκρών συναδέλφων των έφερεν (Οράτε καταθέσεις υπ' αριθμ. 41,45 και 217). Και ναι μεν ο εις εκ των ανωτέρω μαρτύρων (217) καταθέτει και περί τα είκοσι δύο (22) πτωμάτων, άτινα ο ίδιος ούτος προσωπικώς αντελήφθη, περιστατικόν όπερ δεν επεβεβαιώθη, πλην σοβαροί διάτην αλήθειαν των κατατιθεμένων προκύπτουν ενδείξεις εκ της προεκτεθείσης καταθέσεως Αλέξ. Παναγοπούλου, όστις και αναφέρει ότι αντελήφθη θάλαμον υπό του περιβόητου Πίμπα - πράκτορας της ΚΥΠ (κατάθ. υπ' αριθμ. 29 και 176 μετά μαγνητοταινίας) - φρουρούμενον, εις ον υπήρχον άνθρωποι δήθεν κοιμώμενοι, ων, όμως, η στάσις και η όλη εμφάνισις εις πολλάς τον ανωτέρω μάρτυρα ενέβαλεν υποψίας (οράτε κατάθεσιν). Ανακήπτει βεβαίως το ερώτημα τι εγένοντο οι νεκροί αυτοί και σοβαρά δια τους αντιλέγοντας αντλούνται εντεύθεν επιχειρήματα. Όμως προσφέρουν ίσως απάντησιν τα υπό των φυλάκων του νεκροθαλάμου του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών κατατιθέμενα. Ο μεν Νικ. Νίκας καταθέτει ότι κατά την διάρκειαν της υπηρεσίας του μέχρι της 23.00' ώρας της 16.11.1973 παρέλαβε και ετοποθέτησε εις τον νεκροθάλαμον επτά (7) πτώματα νέων ανδρών, ηλικίας 22-25 ετών, τα οποία δεν συνωδεύοντο από πιοτοποιητικόν θανάτου και κάρταν περί της ταυτότητος του νεκρού (κατάθ. υπ' αριθμ. 80). Ο εκ του ανωτέρω παραλαβών ακολούθως υπηρεσίαν Ιωάννης Μάρας, καταθέτει ότι από της 23.00' ώρας της 16.11.1973 μέχρι 7.00' της 17.11.1973 παρέλαβεν και ετοποθέτησεν εις τον νεκροθάλαμον επτά (7) πτώματα, νέων ομοίως ανδρών, ηλικίας 20-35 ετών, έκτων οποίων τα τέσσερα (4) ήταν αγνώστου ταυτότητος (κατάθ. υπ' αριθμ. 89). Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύχτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα (11) πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα, όμως, πλην ενός (κατά τα επίσημα στοιχεία του Νοσοκομείου) ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρίζονται! Και η ανυπαρξία επισήμων στοιχείων εν τω Νοσοκομείω δεν αποδεικνύει βεβαίως την ανυπαρξίαν πτωμάτων, διότι αι καταθέσεις είναι κατηγορηματικοί και σαφείς και πλήρως εκ της ερεύνης εβεβαιώθη ότι ουδεμία εγένετο επίσημος εγγραφή του πλήθους των εισαγομένων τότε τραυματιών εις το Γενικόν βιβλίον της πύλης. Μόνον οι αυτόθι ευρισκόμενοι αστυνομικοί εμερίμνων δια τα καθ' εαυτούς περί τούτου και τα υπ' αυτών συλλεγέντα στοιχεία, κατά το μάλλον ακριβή, μετά των εν συνεχεία εις τα βιβλία των κλινικών του Νοσοκομείου εγγραφών, προσέφεραν ημίν αποδείξεις περί του αριθμού των διακομισθέντων εις το Ρυθμιστικόν τραυματιών! Θα ήτο μάταιον επομένως να ερευνηθή περαιτέρω, μολονότι επεχειρήθη, τι εγένοντο οι νεκροί ούτοι! Επισημαίνομεν μόνον το πρόβλημα και τονίζομεν ότι τα υπό των ανωτέρω κατατιθέμενα πλήρως εναρμονίζονται προς τα υπό των σπουδαστών υποστηριζόμενα ως προς τον αριθμόν των δέκα (10) περίπου νεκρών.
6. Πλήρως εκ των εκτεθέντων εβεβαιώθη η εν ψυχρώ δολοφονία νέου ανδρός εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών υπό των αυτόθι υπηρετούντων, κατά την τραγικήν αυτήν νύκτα, αστυνομικών (καταθέσεις υπ' αριθμ. 69, 70, 77, 79, 86 και 94), αλλά και δευτέρα τοιαύτη θανατώσεως τραυματίου συνεπεία ξυλοδαρμού, εις χείρας του ιατρού χειρουργού Λέων. Παπασταματίου (κατάθ. υπ' αριθμ. 86) αποβιώσαντος. Τι εγένοντο οι δύο (2) ούτοι νεκροί; Διότι είναι πλήρως βεβαιωμένον ότι ουδείς εξ αυτών ευρίσκεται εις τον κατάλογον των εξ (6) επισήμων νεκρών του Ρυθμιστικού, εξ ων μάλιστα μόνον εις (ο άγνωστος αρχικώς και γνωστός ακολούθως Βασ. Φαμέλλος) διεκομίσθη κατά τον επίμαχον χρόνον της νυκτός της 16ης προς 17ην Νεομβρίου 1973. Επίτασις της αγωνίας εκ του τιθεμένου προβλήματος! Δι' ο και ο προεκτεθείς ιατρός - χειρουργός, προσωπικώς παρακολουθήσας τα γεγονότα εις το Ρυθμιστικόν και εις την επιχείρηση/ σωτηρίας, συμμετασχών ειδικώς περί του αριθμού των εν τω Ρυθμιστικοί νεκρών εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου ερωτηθείς, καταθέτει ότι πρέπει ν' ανέρχωνται εις είκοσι (20) ή είκοσι πέντε (25) και αιτιολογεί διατί (Οράτε κατάθεσιν ομοίως και τας 47 και 98). Εκ των εκτεθέντων δήλον καθίσταται ότι εις τους καταλόγους των επισήμως ανακοινωθέντων δέκα πέντε (15) νεκρών και υπό της ερεύνης βεβαιωθέντων τριών (3) τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι (16) τουλάχιστον βασίμως προκύπτοντες, οίτινες, τονιστέον και πάλι, ουδεμίαν έχουν, ως προς την ταυτότητα, σχέσιν με τους επισήμως ανακοινωθέντος. Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν; Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας. Είναι υποχρέωσις, όμως, η έναντι του προβλήματος θέσις και η κατανόησις των ανερμήνευτων ή αδυνάτων. (Οράτε σχετικώς κατάθεσιν Δημ. Πίμπα, υπ. αριθμ. 71).
δ) Νεκροί εκ διαδόσεων πιθανολογούμενοι:
Πολλά τω όντι περί μεγάλου αριθμού νεκρών διαδίδονται και θρυλούνται. Διάφοροι κατάλογοι περί τούτων κυκλοφορούν, δύο των οποίων αναφερόντες ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης. Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων. Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ' αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε. Βεβαίως ο πρώτος αυτών κατετέθη παρά προσώπου λίαν αξιόπιστου, βεβαιώσαντος περί της σοβαρότητος της ερεύνης και της εγκυρότητος των πορισμάτων αυτής εν τη αναγραφή των ονομάτων του καταλόγου. Εξ ουδενός, όμως, ετέρου στοιχείου ενισχύθη η άποψις αυτή και των αναγραφομένων ονομάτων η συμπλήρωσις δεν επετεύχθη, ίνα διευκλυνθή ακολούθως η έρευνα εν τη αναζητήσει της αληθείας. Ο έτερος των καταλόγων κατά πολύ ελλιπέστερος εμφανίζεται κατά το περιεχόμενόν του και ουδέν ουδαμόθεν προσφέρεται προς επιβεβαίωσίν του. Ο υιοθετήσας τούτον μάρτυς επί της υποθέσεως και μηνυτής Γρηγόριος Παπαδάτος, ειδικώς εφ' ημών κληθείς όπως προσκόμιση ή κατονομάση έστω στοιχεία ενισχυτικά των απόψεων του, ουδέν περί του αντικειμένου τούτου κατέθεσεν. Σοβαρώς εξ ετέρου εκ της ερεύνης ημών επιθανολογήθη ότι εξ (6) εκ των αυτώ αναφερομένων ονομάτων αφορούν τους τραυματίας των γεγονότων, ενώ πλήρως εβεβαιώθη ότι όνομα αναμφισβητήτως νεκρού, του Αλεξ. Σπαρτίδη, δεν αναφέρεται εν αυτών (οράτε το από 20.7.74 ενημερωτικόν σημείωμα Γεν. Ασφαλείας και της υπ' αριθμ. 51075 Φ. 680 /15 /14.10.74 αναφοράν της προς υμάς). Ουδείς βεβαίως δύναται να αποκλείση το ενδεχόμενον μήνυμα αληθείας εκ των καταλόγων τούτων να εκπορεύεται και πολλοί ή και άπαντες οι προαναφερθέντες, αριθμητικώς μόνον ως βασίμως προκύπτοντες, νεκροί να αποτελούν μέλη των εν αυτοίς αναγραφομένων ομάδων ή και να αναφέρονται εις αυτούς αι υπό ετέρων μαρτύρων κατατιθέμενοι, ανεπιβεβαίωτοι όμως παραμένουσαι περιπτώσεις πιθανών νεκρών (οράτε καταθέσεις υπ' αριθμ. 183, 209, 218, 255, 50 και 55). Τα ενδεχόμενα όμως ταύτα πόρρω αφίστανται του ασφαλούς και βέβαιου, όπερ και μόνον δύναται να αποτελέση στοιχείον αποδεικτικόν. Οίκοθεν νοείται ότι η αυτή προσήκει απάντησις και υπεύθυνος θέσις και έναντι των περί υπάρξεως ομαδικών τάφων διαθρυλουμένων, μολονότι σκληρά δια τον γράφοντα υπήρξε δοκιμασία η λήψις της καταθέσεως ατόμου, στρατιώτου όντος κατά την ερευνωμένην περίοδον, όστις, δια των κατατεθέντων του και της όλης του τραγικής - αληθώς - εμφανίσεως, πολλάς και συγκλονιστικός μοι προεκάλεσεν ανησυχίας και απορίας (κατάθεσις υπ' αριθμ. 190).
Β. ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΙ:
Είναι αληθώς μέγας ο αριθμός των τραυματιών. Κατά τα υπό της ερεύνης ημών συλλεγέντα στοιχεία και δη τας υπό των Νοσοκομείων, Κλινικών και Ιατρών υποβληθείσας καταστάσεις, οι επισήμως γνωσθέντες τραυματίαι του από 16ης μέχρι και 19ης Νοεμβρίου 1973 αιματηρού τριημέρου ανέρχονται εις χίλιους εκατόν τρεις (1.103) πολίτας και 61 αστυνομικούς. Εις τούτους δέον να προστεθούν και ανεξακρίβωτον πλήθος ετέρων πολιτών οίτινες ή εφυγαδεύοντο υπό των ιατρών ή ενοσηλεύοντο οίκοι, ή και ουδαμού προς νοσηλείαν κατέφευγαν, φοβούμενοι προφανώς δυσάρεστους δι' αυτούς ή τας οικογενείας των εξελίξεις. Τα πλήρη στοιχεία ταυτότητος των τραυματιών τούτων απολύτως βεβαιούνται εκ των υποβληθεισών τη ερεύνη και συνημμένων τη παρούση σχετικών καταστάσεων. Ελαχίστων εκ των τραυματιών τούτων ελήφθησαν καταθέσεις, καθ' όσον η εξέτασις απάντων θα απήτει χρόνον μακρόν, η διάθεσις του οποίου κείται εκτός των πλαισίων της υπ' εμού ενεργηθείσης προκαταρκτικής ερεύνης.
Η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς συστάθηκε το 1982 ως επιτελικό κυβερνητικό όργανο με κύριο στόχο τη διαμόρφωση, την παρακολούθηση και τον συντονισμό της κυβερνητικής πολιτικής για τη νέα γενιά και τη σύνδεσή της με την κοινωνία και τους φορείς της. Έτσι, η Ελλάδα εναρμονίστηκε με την ευρωπαϊκή και διεθνή πρακτική, που κρατάει μέχρι σήμερα, για τη δημιουργία αυτοτελών και ολοκληρωμένων κυβερνητικών υπηρεσιών σε υψηλό επίπεδο, με αντικείμενο την πολιτική για τους νέους.
Κάθε αρχή και δύσκολη… Η ΓΓΝΓ, όμως, άντεξε στο χρόνο! Εύλογα θα περίμενε κανείς τα τελευταία χρόνια με την ραγδαία εξάπλωση των νέων τεχνολογιών και κυρίως του διαδικτύου να είναι παντοδύναμη και πανίσχυρη στο χώρο της νεολαίας στη χώρα μας. Δυστυχώς, αντ’ αυτού ακολούθησε την οδό της στασιμότητας. Ακόμα και μερικές σημαντικές τομές που επιχειρήθηκαν και νέοι θεσμοί που δημιουργήθηκαν απέτυχαν στην πορεία ή υποβαθμίστηκαν από την ίδια τη ΓΓΝΓ.
Η ιστοσελίδα της ΓΓΝΓ μόνο σύγχρονη και ενημερωμένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί! Με εμφάνιση και θέματα ενημέρωσης που δεν έχουν ανανεωθεί την τελευταία πενταετία, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πόλο έλξης για τους νέους που ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν για θέματα και πολιτικές που τους αφορούν. Από τα εκατοντάδες σεμινάρια του ευρωπαϊκού προγράμματος «Νέα Γενιά σε Δράση» (“YouthinAction”) που είναι διαθέσιμα για τους νεολαίους -είτε αυτοί ασχολούνται ενεργά με τον εθελοντισμό και τις ΜΚΟ, είτε όχι- ελάχιστα παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα της. Τα περισσότερα εξ’ αυτών αφού έχει λήξει ή ελάχιστες μέρες πριν λήξει η προθεσμία υποβολής αιτήσεων συμμετοχής!
Ένα από τα πιο μεγαλόπνοα projectτης ΓΓΝΓ για τη νεολαία ήταν τα Τοπικά Συμβούλια Νέων που θεσμοθετήθηκαν μόλις το 2006. Αποτελούν συνέχεια των καταργηθέντων ΔΗ.ΣΥ.Ν. και ΝΟ.ΣΥ.Ν. Δυστυχώς, λανθασμένες πολιτικές της ηγεσίας της ΓΓΝΓ, αλλά και του Υπουργείου Παιδείας μετέτρεψαν το θεσμό σε μέσο κομματικοποίησης των νέων. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός πως τα «Ανοιχτά Διήμερα ΤΟ.ΣΥ.Ν.» χρησιμοποιήθηκαν για να εξαίρουν τις ικανότητες του –τότε- πρωθυπουργού Κ.Καραμανλή; Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η αιφνίδια εκδήλωση λίγο πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου για τα στελέχη των ΤΟ.ΣΥ.Ν., τα οποία ενημερώθηκαν μόλις ελάχιστες μέρες νωρίτερα, σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών και εξελίχθηκε σε προεκλογική ομιλία του –τότε- υπουργού Παιδείας Άρη Σπηλιωτόπουλου;
Άλλο ένα αξιόλογο πρόγραμμα της ΓΓΝΓ είναι τα «Ιστιοπλοϊκά τριήμερα» και τα «Χειμερινά τριήμερα». Σε αυτά νέοι 18-30 ετών έχουν τη δυνατότητα να περάσουν τρεις ημέρες σε κάποιο χειμερινό προορισμό για εναλλακτικό τουρισμό ή σε ένα ιστιοφόρο σκάφος με κόστος μόλις 50€! Τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν τη ΓΓΝΓ για τη διαδικασία επιλογής των συμμετεχόντων. Η απαράδεκτη αυτή διαδικασία προβλέπει την αποδοχή των συμμετοχών με σειρά προτεραιότητας στην υποβολή της αίτησης. Έτσι, έχουν παρατηρηθεί ακόμα και φαινόμενα «ομαδικών δηλώσεων» με την ίδια ακριβώς ώρα (με ακρίβεια χιλιοστών του δευτερολέπτου!). Φέτος, ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα επιλογής για τα «Ιστιοπλοϊκά τριήμερα» μόλις μια ημέρα μετά την έναρξη των δηλώσεων και ενώ απέμεναν δεκάδες μέρες για να υποβάλλει κάποιος τη δήλωσή του. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση για τους αιτούντες στο Ναυταθλητικό Όμιλο Τζιτζιφιών Καλλιθέας που δεχόταν τους περισσότερους συμμετέχοντες (600), αλλά και σε άλλους συλλόγους, όπου από τις 9:15 έως τις 12:06:32.330 είχαν συμπληρωθεί όλες οι θέσεις, ενώ ο πρώτος αναπληρωματικός υπέβαλλε αίτηση στις 12:06:43.360! Πρακτικά αυτό σημαίνει πως έχασε την ευκαιρία να συμμετέχει μόλις για 11 δευτερόλεπτα. Αν κάποιος, δηλαδή, είχε κάποια υποχρέωση εκείνη την ώρα και δεν ήταν σε θέση να υποβάλλει αίτηση ή αντιμετώπιζε προβλήματα με το ίντερνετ, τότε αυτόματα αποκλειόταν από τη διαδικασία…
Από απαξίωση και την υποβάθμιση δεν γλίτωσαν ούτε τα φιλόδοξα Κέντρα Πληροφόρησης Νέων (Κ.Π.Ν.). Ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αποτελούν τον πιο σημαντικό φορέα της νεολαίας, στην Ελλάδα απαξιώθηκαν πλήρως. Η υποχρηματοδότησή τους είχε ως συνέπεια πολλά από αυτά να κλείσουν, ενώ όσα συνέχισαν τη λειτουργία τους περιόρισαν τις παροχές τους προς τους νέους.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Αναμένεται η τοποθέτηση του νέου Γενικού Γραμματέα Νέας Γενιάς με διαδικασία αντίστοιχη με αυτή των άλλων υπουργείων. Ο νέος Γενικός Γραμματέας θα πρέπει καταρχάς να είναι νέος και να έχει όρεξη για πολύ δουλειά στο δύσκολο τομέα της νεολαίας. Η ΓΓΝΓ χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση και ουσιαστική αναβάθμιση σε όλα τα επίπεδα. Όλοι οι νέοι πρέπει να έχουν άμεση και πλήρη ενημέρωση για τα ζητήματα που τους αφορούν, είτε μέσω της ιστοσελίδας, είτε μέσω των ΚΠΝ. Επίσης, θα πρέπει να έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες συμμετοχής στα εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα νεολαίας, ενώ θα πρέπει να γίνει μέριμνα για τη συμμετοχή νέων με ελάχιστες ευκαιρίες και δυνατότητες. Η αξιοκρατία δεν πρέπει να απουσιάζει από τη ΓΓΝΓ και οι απαράδεκτες πρακτικές του παρελθόντος, όπως η διαδικασία επιλογής συμμετεχόντων στα «Ιστιοπλοϊκά τριήμερα», θα πρέπει να εκλείψουν από εδώ και πέρα. Οι νεοϊδρυθέντες θεσμοί, όπως τα ΤΟ.ΣΥ.Ν., θα πρέπει να στηριχτούν και να δοθούν κίνητρα στους νέους για ενεργό συμμετοχή σε αυτούς!
Η ΓΓΝΓ θα πρέπει, επιτέλους, να εναρμονιστεί με το κλίμα της εποχής και να συμβαδίζει με τις ανάγκες των νέων που οφείλει να εξυπηρετεί!
Η «Βουλή των Εφήβων» πήρε σάρκα και οστά περίπου 14 χρόνια πριν, το 1995. Ένα όνειρο πολλών νέων σε ηλικία, αλλά κυρίως σε πνεύμα, ανθρώπων υλοποιήθηκε με πρωτεργάτη τον αιώνιο έφηβο της ελληνικής λογοτεχνίας Αντώνη Σαμαράκη!
Ας δούμε συνοπτικά την ιστορία της. H «Bουλή των Εφήβων» είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που διοργανώθηκε για πρώτη φορά από τη Bουλή των Ελλήνων το σχολικό έτος 1995-1996 και από τότε λειτουργεί σε ετήσια βάση, με τη συνεργασία των υπουργείων Παιδείας της Ελλάδας και της Kύπρου. Από το 2002 συνεργάζεται και το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Το πρόγραμμα απευθύνεται στους μαθητές της B’ τάξης όλων των ενιαίων λυκείων και τεχνικών επαγγελματικών εκπαιδευτηρίων (TEE, νυν ΕΠΑΛ) της χώρας, στους μαθητές των ελληνικών λυκείων της Αλλοδαπής, καθώς και στους μαθητές της B’ τάξης των λυκείων και τεχνικών σχολών της Kύπρου. Οι μαθητές που μετέχουν στο Πρόγραμμα δεν πρέπει να είναι άνω των 20 ετών. Από τη Ζ’ Σύνοδο (2001-2002) της «Bουλής των Εφήβων» δικαίωμα συμμετοχής έχουν και οι μαθητές των ΤΕΕ Μαθητείας Α’ κύκλου του OΑΕΔ, ενώ από τη Θ’ Σύνοδο (2003-2004) το πρόγραμμα διοργανώνεται από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.
Την οργάνωση και τη λειτουργία του προγράμματος εποπτεύει ειδική επιτροπή προσωπικοτήτων και εκπαιδευτικών, η Επιτροπή του Προγράμματος «Bουλή των Eφήβων». Από την προεδρεία, αλλά και τη σύνθεση της Επιτροπής αυτής έχουν περάσει αξιόλογοι επιστήμονες και άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων! Πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής του Προγράμματος υπήρξε ο αείμνηστος συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης έως το θάνατό του το 2003. Στη συνέχεια, ανέλαβε ο συγγραφέας-λογοτέχνης, ακαδημαϊκός Ιάκωβος Καμπανέλλης έως τον Οκτώβριο του 2007. Από τότε μέχρι σήμερα πρόεδρος της Επιτροπής έχει οριστεί ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
Ξεκάθαρος σκοπός του προγράμματος είναι η ενεργοποίηση των νέων σε ζητήματα τοπικού και γενικότερου ενδιαφέροντος και κατ’ επέκταση η ενασχόλησή τους με τα κοινά. Όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας του θεσμού –που δυστυχώς τελευταία φθίνει και χάνει την αίγλη του- έχουν εκφραστεί διάφορες απόψεις για τη χρησιμότητά του και την απήχησή του. Πολλοί εκφράζουν επιφυλάξεις και αντιθέσεις σχετικά με τη διαδικασία επιλογής των έφηβων βουλευτών (αξιολόγηση + κλήρωση) και το κατά πόσο είναι αδιάβλητη και αξιοκρατική η όλη διαδικασία! Πιστεύω, όμως, πως οι ενστάσεις θα πρέπει να εστιάζουν κυρίως στο περιεχόμενο αυτού του θεσμού.
Στα 14 αυτά χρόνια λειτουργίας της «Βουλής των Εφήβων» έχουν περάσει από τα έδρανα του κοινοβουλίου χιλιάδες νέοι από την Ελλάδα, την Κύπρο και την υπόλοιπη ομογένεια. Νέοι με οράματα για το μέλλον, με δίψα και πάθος για αλλαγές σε όλα τα επίπεδα και τις δομές της κοινωνίας. Νέοι που με τον αντισυμβατικό τους λόγο αμφισβητούν το κατεστημένο και αγωνίζονται για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο με ίσες ευκαιρίες για όλους! Ο νεανικός τους ενθουσιασμός, η δημιουργικότητά τους αποτελούν τα «όπλα» τους για την επίτευξη των σκοπών τους.
Οι έφηβοι βουλευτές παρουσιάζουν κάθε χρόνο στις συνεδριάσεις της «Βουλής των Εφήβων» πολλές αξιόλογες εργασίες για πολλά θέματα που μας απασχολούν καθημερινά, αλλά και γενικότερου περιεχομένου. Από την ανάλυση της ανάγκης διαπλάτυνσης τμήματος της Εθνικής Οδού έως τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου! Θέλουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και το αποδεικνύουν έμπρακτα. Στερούνται μερικό από τον ελεύθερό τους χρόνο ή ξεκλέβουν λίγο χρόνο από τις υποχρεώσεις τους για να ασχοληθούν με κάτι που θα έπρεπε να καταπιάνονται οι «επαγγελματίες» πολιτικοί του τόπου…
Τι γίνονται, όμως, όλες αυτές οι εργασίες; Βλέπουμε σε κάθε σύνοδο της «Βουλής των Εφήβων» τους πολιτικούς να παρακολουθούν «με προσοχή» τις ομιλίες και τις τοποθετήσεις των νέων και κατόπιν να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις. Δυστυχώς, η μέχρι τώρα πείρα έχει δείξει πως όχι μόνο δεν αξιοποιείται προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας ο κόπος και η διάθεση των νέων, αλλά αντιθέτως πάνε χαμένες τόσο αξιόλογες εργασίες! Κανείς πολιτικός δεν τις παίρνει στα σοβαρά παρόλο που διακηρύσσουν το αντίθετο… Οι γερασμένοι πολιτικοί δεν αντέχουν την φρεσκάδα των ιδεών που προτείνουν οι έφηβοι. Φυσικά, ο όρος «γερασμένοι» δεν αφορά μόνο την ηλικία, αλλά κυρίως τον τρόπο σκέψης. Υπάρχουν αρκετοί νέοι σε ηλικία πολιτικοί με συντηρητικές απόψεις γηραιών ανθρώπων. Ευτυχώς, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μια από τις πιο λαμπρές εξαιρέσεις, αν και δεν υπήρξε πολιτικός, είναι ο Αντώνης Σαμαράκης. Η «Βουλή των Εφήβων» αποτελεί «παιδί» του, ένα από αυτά που αγάπησε πολύ και αγωνίστηκε μέχρι το θάνατό του για να το αναδείξει. Χωρίς τη δική του συμβολή ο θεσμός αυτός πιθανότατα δεν θα υπήρχε.
Στα κουρασμένα πολιτικά μυαλά του τόπου οφείλονται και οι ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου. Οι νέοι «φωνάζουν», αλλά κανείς δεν τους ακούει. Δηλώνουν παρών, αλλά τους αφήνουν έξω από το παιχνίδι. Αν δεν δοθεί προσοχή στα νιάτα του τόπου, τότε οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση των θεσμών από τη μεριά τους! Οι νέοι έχουν τις λύσεις και προσπαθούν να τις προωθήσουν και να τις εφαρμόσουν. Ακόμα και λάθη να κάνουν έχουν μπροστά τους όλο το χρόνο να τα διορθώσουν. Ας τους δοθεί επιτέλους η ευκαιρία να αποδείξουν τι αξίζουν…
Με τη συνεχή παρουσία της, εδώ και 20 χρόνια η MOm συγκαταλέγεται στις πιο δραστήριες και αναγνωρίσιμες ελληνικές Περιβαλλοντικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις!
Το 1988, μια ομάδα νεαρών πτυχιούχων βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφασίζει να μελετήσει την ελάχιστα γνωστή μέχρι τότε Μεσογειακή φώκια. Για αυτόν τον σκοπό, ιδρύεται η Mom. Αντιμετωπίζοντας το θέμα φώκια και θάλασσα συνολικά, η MOm δρα τοπικά και εθνικά, υλοποιεί ερευνητικές, ενημερωτικές και εκπαιδευτικές δράσεις, δημιουργεί συμμαχίες και προωθεί την προστασία του είδους και των ελληνικών θαλασσών στην εθνική και ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα.
Η ΜΟm, ακολουθώντας τις διεθνώς παραδεκτές κατευθύνσεις για την προστασία της Μεσογειακής φώκιας, όπου η περίθαλψη άρρωστων ή τραυματισμένων ζώων θεωρείται ως βασικό εργαλείο της στρατηγικής για την προστασία του είδους, ξεκίνησε το 1990 τη δράση της Διάσωσης και Περίθαλψης άρρωστων, τραυματισμένων και ορφανών ζώων.
Σκοπός της δράσης αυτής είναι η αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης ζώων, που χωρίς ανθρώπινη επέμβαση είναι καταδικασμένα να πεθάνουν. Τα ζώα που θα επιβιώσουν θα επιστρέψουν υγιή και ικανά να επιβιώσουν ανεξάρτητα στο φυσικό περιβάλλον.
Υπολογίζεται ότι ως τώρα έχουν επιστρέψει στο φυσικό περιβάλλον υγιή ζώα που αντιστοιχούν στο 5% του σημερινού πληθυσμού. Κατά τη διάρκεια της περίθαλψης των ζώων καταγράφονται στοιχεία για τη βιολογία και οικολογία της Monachus monachusκαι εμπλουτίζεται με δείγματα η τράπεζα δειγμάτων. Επιπλέον, η περίθαλψη συμβάλλει με μοναδικό τρόπο στην ευαισθητοποίηση του κοινού σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Η υλοποίηση των θεσμικών προγραμμάτων αποδεικνύει τη 19χρονη συνεχή παρουσία της MOm στο πεδίο. Πιο συγκεκριμένα:
· Με την εφαρμογή των προγραμμάτων φύλαξης στο ΕΘΠΑΒΣ από το 1991 και Ενημέρωσης – Ευαισθητοποίησης, του τοπικού πληθυσμού, δεν έχει παρατηρηθεί περιστατικό θανάτωσης Μεσογειακής φώκιας στην περιοχή.
· Το πρόγραμμα παρακολούθησης του πληθυσμού της Μεσογειακής φώκιας έχει αποδώσει πολύτιμα στοιχεία για τη βιολογία και την οικολογία του είδους. Συγκεκριμένα, στην περιοχή των Σποράδων έχουν ταυτοποιηθεί 60 ζώα, ενώ στην Κίμωλο ο πληθυσμός εκτιμάται γύρω στα 43 ζώα και στην Β.Κάρπαθο στα 23 ζώα.
· Η Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρουσιάζει σε ιστοσελίδα της τα προγράμματα LIFE-Nature που έχει υλοποιήσει η MOm ως «Καλές Πρακτικές Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος».
· Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα πλαίσια της παρακολούθησης των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων που υλοποιεί η MOm έχει εκφράσει πολλές φορές ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια σε σχέση με τα όλα τα επίπεδα υλοποίησης των προγραμμάτων: επιστημονικό, επικοινωνιακό, διαχειριστικό, οικονομικής παρακολούθησης.
· Το Πρόγραμμα Περίθαλψης με αξιοσημείωτα αποτελέσματα σε παγκόσμιο επίπεδο μετράει 15 επιτυχημένα παραδείγματα ζώων που επανεντάχθηκαν υγιή στο φυσικό τους περιβάλλον, σε σύνολο 25 ζώων που έχουν περιθαλπεί.
· Πολλά προγράμματα της MOm οδήγησαν σε ουσιαστική ανταλλαγή τεχνογνωσίας με φορείς και επιστημονικά ιδρύματα με απτά αποτελέσματα.
· Όλα τα προγράμματα της MOm υλοποιούνται με τη συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού, αλλά και τη συνεργασία σε επίπεδο σχεδιασμού και διαβούλευσης και προώθησης δράσεων προστασίας και ανάδειξης του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος των περιοχών.
· Ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας στις περιοχές δράσης της MOm, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Αλοννήσου όπου παρατηρήθηκε αύξηση των επιχειρηματικών δράσεων από την ίδρυση του Θαλάσσιου Πάρκου το 1992 μέχρι σήμερα.
· Ευαισθητοποίηση για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος περισσότερων από 200.000 επισκεπτών των Κέντρων Ενημέρωσης που διατηρεί η MOm σε σημαντικές περιοχές όπως η Αλόννησος, η Κίμωλος, η Σκόπελος και η Σκιάθος, καθώς και 150.000 παιδιών μέσα από τα προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
Περισσότερες πληροφορίες:
Mom, Εταιρία για τη μελέτη και προστασία της μεσογειακής φώκιας
Παρακολούθησα πριν μερικές ημέρες στην ΕΤ1 την εκπομπή «Σαν παραμύθι». Είχε ως θέμα την αφήγηση ενός Κρητικού, του Δημόκριτου Παυλάκη, σχετικά με τη «ζωή» του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Υπάρχουν αρκετοί που αυτές τις μέρες γράφουν αφιερώματα για τις ιστορικές νίκες των Ελλήνων στο αλβανικό μέτωπο, αλλά και τις ανδραγαθίες τους στα υπόλοιπα μέτωπα του πολέμου. Δυστυχώς, όμως, ο πόλεμος δεν είναι μόνο νίκες, αλλά κυρίως πόνος και δυστυχία! Έτσι, αυτό το άρθρο αποτελεί το δικό μου «αφιέρωμα» στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο…
Και μόνο το άκουσμα της λέξης «Νταχάου» ξυπνάει αμέσως μέσα μας αρνητικά αισθήματα. Η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σοκαριστική! Το στρατόπεδο συγκέντρωσης δημιουργήθηκε το 1933 αρχικά για πολιτικούς κρατουμένους, δηλαδή αντιφρονούντες του χιτλερικού καθεστώτος, σοσιαλδημοκράτες, κομμουνιστές και συνδικαλιστές. Αργότερα, σε αυτό φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν Εβραίοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, Ρομά και ομοφυλόφιλοι. Το ίδιο στρατόπεδο αποτέλεσε πρωτεύων τόπο συγκέντρωσης αιχμαλώτων από τις χώρες που εισέβαλαν και κατακτούσαν οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους.
Ας πάμε, όμως, να δούμε εκ των έσω πως λειτουργούσε. Η αφήγηση του αγέρωχου γερο-Δημόκριτου ήταν συγκλονιστική και καθηλωτική! Άλλωστε, εκεί πέρασε περισσότερα από τέσσερα χρόνια… Το πρώτο πράγμα που συναντά κανείς είναι η σιδερένια πόρτα με την επιγραφή “ARBEITMACHTFREI” (=Η εργασία απελευθερώνει). Ο Κρητικός της ιστορίας μας άνηκε στους «τυχερούς», καθώς έφτασε εκεί με τρένο. Υπάρχουν αναφορές πως οι Ναζί ανάγκαζαν Σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου να διασχίζουν πεζή (!) το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής από τα πεδία των μαχών μέχρι το Νταχάου. Φυσικά, οι περισσότεροι δεν έφταναν ποτέ… Αμέσως μετά ακολουθούσε η κατάσχεση των ρούχων των κρατουμένων και η καταγραφή τους. Τους έδιναν από μια ριγέ στολή κι ένα ζευγάρι τσόκαρα. Επίσης, τους χάραζαν κι ένα σημάδι (σαν τατουάζ) ανάλογα με τη χώρα καταγωγής τους ή τον λόγο φυλάκισής τους και τους κούρευαν. Από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν ονόματα παρά μόνο αριθμοί. Το «Δημόκριτος Παυλάκης» αντικαταστάθηκε από το απρόσωπο νούμερο 52000. Κανείς δεν πρόκειται να τον φωνάξει ξανά με το όνομά του μέσα στο Νταχάου, ούτε να τον ρωτήσει από πού έρχεται κτλ. Ο αριθμός 52000 τα λέει όλα για τη Γκεστάπο.
Η μέρα ξεκινούσε με το προσκλητήριο. Όλοι οι κρατούμενοι συγκεντρώνονταν στον προαύλιο χώρο του στρατοπέδου και παρέμεναν εκεί για αρκετή ώρα γυμνοί να υπομένουν το ψύχος. Τους επιθεωρούσαν Γερμανοί αξιωματικοί, κυρίως της Αεροπορίας, και κρατούσαν το νούμερο όσων πίστευαν πως έχουν την κατάλληλη σωματοδομή και χαρακτηριστικά για τα διάφορα πειράματά τους. Εάν κάποιος έλειπε από το προσκλητήριο οι υπόλοιποι ήταν αναγκασμένοι να περιμένουν ως και τρεις ώρες κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες. Πολλοί δεν άντεχαν και σωριάζονταν νεκροί στη γη! Όσοι άντεχαν αναγκάζονταν να υπομείνουν το ντουζ με παγωμένο νερό. Στη συνέχεια έπιαναν δουλειά για πολλές ώρες ακατάπαυστα. Μόνο τους διάλειμμα ήταν για φαγητό: καροτόζουμο με ψωμί… Ακόμα και στην τουαλέτα πήγαιναν με το χρονόμετρο. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που οι κρατούμενοι πήγαιναν στην τουαλέτα, αποκοιμιούνταν από την κούραση και στη συνέχεια οι Γερμανοί αξιωματικοί τους μαστίγωναν προς παραδειγματισμό των υπολοίπων! Η καταναγκαστική τους εργασία χρησιμοποιούνταν από τα SSγια να αυξήσουν τα έσοδά τους, αφού εκμίσθωναν ουσιαστικά τους αιχμαλώτους σε, κρατικές και ιδιωτικές, επιχειρήσεις και βιομηχανίες.
Αυτός ο τρόπος ζωής κάθε άλλο παρά φυσιολογικός ήταν. Σιγά-σιγά το στρατόπεδο γέμισε αποστεωμένους ανθρώπους ανίκανους να σταθούν στα πόδια τους. Όμως, η σωματική καταπόνηση δεν ήταν τίποτα μπροστά στην ψυχική… Οι ίδιοι οι κρατούμενοι εξαναγκάζονταν από τα SSνα μεταφέρουν τα άψυχα σώματα των συγκρατουμένων τους στο κρεματόριο για την αποτέφρωση. Δυσωδία παντού στο χώρο. Η μυρωδιά των καμένων ανθρωπίνων σωμάτων έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Το θέαμα, όμως, ήταν περισσότερο μακάβριο. Στοιβαγμένοι σε καρότσια άνθρωποι με πεταγμένα τα μάτια, με αίμα να τρέχει από τη μύτη και το σώμα τους. Ήταν τα θύματα των πειραμάτων που πραγματοποιούσαν πάνω τους οι γιατροί των SS.
Πολλοί προσπάθησαν να δραπετεύσουν τη νύχτα! Τους έβλεπαν όλοι καμένους και καρφωμένους στα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα το επόμενο πρωί. Οι Γερμανοί έπαιρναν δρακόντεια μέτρα για την αποφυγή δραπετεύσεων. Είχαν σκοπιές κάθε 8 μέτρα και πανύψηλα ηλεκτροφόρα πλέγματα περιμετρικά του στρατοπέδου. Ήθελαν να μην μαθευτεί παραέξω τίποτα από όσα συνέβαιναν εκεί. Έχει ακουστεί πως 2 Έλληνες κατάφεραν να δραπετεύσουν από το Νταχάου. Οι Γερμανοί τους συνέλαβαν, αλλά δεν τους τιμώρησαν επειδή τους θεώρησαν ήρωες με το κατόρθωμα που πέτυχαν!
Έπρεπε, λοιπόν, να βρουν άλλο τρόπο να διαφύγουν. Ένας Έλληνας, συντοπίτης του Δημόκριτου από την Κρήτη, υποδύθηκε τον άρρωστο στο πρωινό προσκλητήριο καταρρέοντας. Οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Δεν ήταν ελεύθερος, μα είχε ένα πιάτο φαΐ να φάει! Έπειτα από μέρες επέστρεψε πίσω στο Νταχάου και ξαναπροσποιήθηκε τον άρρωστο. Αυτό το επανέλαβε άλλη μια φορά. Οι Γερμανοί αξιωματικοί κατάλαβαν το κόλπο που είχε σκαρώσει και τον απομάκρυναν από τους υπόλοιπους. Κανείς δεν τον ξαναείδε… Το μόνο που πρόλαβε να πει στον Δημόκριτο είναι: «Να μου φιλήσεις την Κρήτη!».
Τα χρόνια κυλούσαν βασανιστικά και μαρτυρικά. Οι περισσότεροι αιχμάλωτοι πέθαιναν, αλλά ο αριθμός των κρατουμένων διατηρούνταν αμείωτος. Κάθε μέρα νέοι αιχμάλωτοι εισάγονταν στο Νταχάου. Οι τιμωρίες συχνές και «δι’ ασήμαντον αφορμή». Βασανιστήρια με μαστίγια, «ψυχολογικός πόλεμος», αλλά και εν ψυχρώ εκτελέσεις αποτελούσαν την καθημερινότητα στο κολαστήριο του Νταχάου. Πενήντα Ρώσοι βρήκαν τραγικό θάνατο στους «φούρνους» των Ναζί επειδή την ώρα της εργασίας ψέλλισαν τον εθνικό τους ύμνο!
Το Νταχάου είχε τόσους κρατούμενους που «δάνειζε» μερικούς σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν ελλείψεις… Σε μια τέτοια «ανταλλαγή» συμμετείχε και ο Δημόκριτος Παυλάκης. Τους μετέφεραν με τρένο για άλλο στρατόπεδο στην Τσεχία. Με κάποιο τρόπο κατάφερε να διαφύγει και να βρει καταφύγιο στη σοφίτα ενός Τσέχου. Αυτός τον περιέθαλψε, του έδωσε φαΐ, ρούχα και στέγη για να μείνει! Μετά από λίγο καιρό ήρθε η απελευθέρωση. Όμως, ο Δημόκριτος ήταν σε άθλια κατάσταση και κινδύνευε να πεθάνει από τύφο. Χάρη στη συνδρομή ενός (άγνωστου) Ρώσου βρέθηκε κρεβάτι σε νοσοκομείο για τον Δημόκριτο. Ο Ρώσος έδειξε τέτοια προθυμία να προσφέρει στο Δημόκριτο μόλις πληροφορήθηκε την κράτησή του στο Νταχάου.
Έγινε καλά. Ήθελε να επιστρέψει, όμως, άμεσα στην Κρήτη, τη γενέτειρά του. Ο Ρώσος τον βοήθησε και πάλι, καθώς του ετοίμασε όλα τα απαραίτητα έγγραφα ταχύτατα και τον εφοδίασε με ένα συνοδευτικό πως πρέπει να προωθηθεί αμέσως στην Ελλάδα. Γύρισε ουσιαστικά γρήγορα. Όταν έφτασε στην Κρήτη έσκυψε και φίλησε το χώμα της, ενώ την ώρα που πήγε στο χωριό του βρήκε τους συγχωριανούς του να του κάνουν μνημόσυνο! Με τις μνήμες να τον βασανίζουν και τις εικόνες νωπές ακόμα στο μυαλό του έφτιαξε μια καινούργια ζωή. Από τα χαλάσματα γεννήθηκε ένα οικοδόμημα. Το νούμερο 52000 του Νταχάου ήταν και πάλι ο Δημόκριτος Παυλάκης από την Κρήτη…
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως, εκτός από την εθνική μας εορτή, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων Σώματος και Μεταμοσχεύσεων. Καθιερώθηκε το 2005 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας με σκοπό να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για την αξία της δωρεάς οργάνων σώματος που μέσω της μεταμόσχευσης χαρίζουν το πολύτιμο δώρο της ζωής σε πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Η μεταμόσχευση, δηλαδή η αντικατάσταση φθαρμένων ανθρωπίνων οργάνων από άλλα υγιή, αποτελεί για πολλούς συνανθρώπους μας τη μοναδική ρεαλιστική ελπίδα για μια υγιή και παραγωγική ζωή, έχει καθιερωθεί ως ευρέως αποδεκτό μέρος της ιατρικής θεραπείας και θεωρείται ως μία νίκη του ανθρώπου στην πάλη του με την αρρώστια και το θάνατο. Για να λάβει, όμως, σάρκα και οστά ένα ευρύ μεταμοσχευτικό πρόγραμμα απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δωρεά οργάνων, ένα θέμα δύσκολο όχι τόσο ως ιατρικό-επιστημονικό επίτευγμα όσο γιατί προκαλεί κοινωνικά διλήμματα, και στην πατρίδα μας και σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ, παράλληλα, για την ανάπτυξή του απαιτείται η κοινωνική στήριξη, άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρξει. Επιπλέον, όπως συμβαίνει με όλες τις ανθρώπινες εξελίξεις, αυτός ο ιδιαίτερος χώρος της ιατρικής επιστήμης, παρά την ελπίδα που προσφέρει, παρουσιάζει επίσης κάποια σοβαρά θέματα που πρέπει να εξεταστούν υπό το φως μιας διορατικής ανθρωπολογικής και ηθικής σκέψης.
Η δωρεά οργάνων αποτελεί δείγμα κοινωνικής ευαισθητοποίησης και είναι μια πράξη που μας αφορά όλους. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ευεργετηθεί από μια επιτυχημένη μεταμόσχευση και εκατομμύρια ακόμη περιμένουν τη σωτηρία. Το μεγάλο και δυσεπίλυτο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο παραμένει το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των διαθέσιμων οργάνων προς μεταμόσχευση και του αριθμού των ασθενών στις λίστες αναμονής. Μόνο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 3.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο περιμένοντας το μόσχευμα που θα τους χαρίσει τη ζωή.
Δυστυχώς, ενώ τα μηνύματα από το διεθνές περιβάλλον είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και οι επιτυχίες των Ελλήνων ιατρών μάς υπόσχονται πολλά και δίνουν ελπίδα για το μέλλον, η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τον αριθμό των πραγματοποιούμενων μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2001 η αναλογία του αριθμού μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ελλάδα ήταν 2.9, τη στιγμή που στην Ισπανία ήταν 32.5, στην Πορτογαλία 20.2, στην Αυστρία 23.7 και στο Βέλγιο 21.6. Παρόμοια στασιμότητα ή ακόμα και κάμψη στον αριθμό των διαθέσιμων οργάνων προς μεταμόσχευση διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως και οφείλεται, κατά κύριο λόγο, σε απροθυμία των συγγενών στο να συναινέσουν στη δωρεά οργάνων προσφιλών τους προσώπων που χάθηκαν. Οι αιτίες της απροθυμίας αυτής είναι, σίγουρα, πολλές αλλά οι σημαντικότερες πρέπει να αναζητηθούν στην ελλιπή και εσφαλμένη ενημέρωση ή παραπληροφόρηση του πληθυσμού που συχνά πέφτει θύμα διογκωμένης φημολογίας, στην έλλειψη εμπιστοσύνης σε φορείς και γιατρούς και στο φόβο για εμπόριο οργάνων και στις διάφορες προλήψεις και προκαταλήψεις που συνοδεύουν το τέλος της ζωής.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων το α' τρίμηνο του 2008, η πορεία της μεταμοσχευτικής δραστηριότητας στη χώρα μας σημείωσε αύξηση κατά 56% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Οι Έλληνες ευαισθητοποιούνται ολοένα και περισσότερο απέναντι στη Δωρεά Ιστών και Οργάνων και αυτό αποτυπώνεται και στα νούμερα. Κατά τη διάρκεια του α' τριμήνου του 2008 αξιοποιήθηκε το ιδιαίτερα ικανοποιητικό ποσοστό της τάξης του 64,5% των δυνητικών δοτών. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα το 2007, το ποσοστό αξιοποίησης άγγιζε μόλις το 29,2%.
Για να αυξηθούν ακόμα περισσότερο αυτά τα ποσοστά χρειάζεται πάνω απ’ όλα να σπάσουμε τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες που ταλανίζουν και αποθαρρύνουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού από την πράξη της δωρεάς οργάνων και να εμπεδώσουμε ένα ισχυρό αίσθημα εμπιστοσύνης για τη λειτουργία των φορέων και των θεσμών. Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων συμβάλλει τα μέγιστα στην κατεύθυνση αυτή με τη δράση του. Δεν αρκεί, όμως, αυτό. Η Πολιτεία πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της για ευαισθητοποίηση των πολιτών στο θέμα των μεταμοσχεύσεων και όχι μόνο. Η Εκκλησία έχει αποδεχτεί ανεπιφύλακτα την ιδέα της δωρεάς οργάνων θεωρώντας την υπέρτατη πράξη ανθρωπισμού και φιλαλληλίας. Όλοι, λοιπόν, συμφωνούν πως η δωρεά οργάνων αποτελεί «πράξη σωτηρίας» προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Ας το αποδείξουμε στην πράξη…
